Een gezamelijke vriendin claimt mijn man

Nee!
Er zijn grenzen aan hulpvaardig gedrag. Prima om iemand te helpen, maar zodra het claimen wordt is het al over de grens.

Tijd voor een gesprek met je man. En met die vriendin.

Als je man door blijft gaan, zou ik het niet meer verftrouwen.

Je stelt geen vraag maar wil waarschijnlijk wel een reactie.
Beide confronteren met het feit dat je het niet prettig vind en je niet in de slachtofferrol laten dirigeren. Zo van stel je niet aan en doe niet zo kinderachtig. Houd je poot stijf en vraag aan je man of als hij toch gaat klussen, hij de vuile was meteen mee kan nemen. (en gestreken terug he ook de handdoeken) Voor wat hoort wat. Nogmaals laat je niet ondersneeuwen.

Je vertelt niet of je met je man hier over hebt gepraat. Dus
praat met hem, helpt dat niet nodig het andere koppel dan uit en vertel ze hoe jij je daar bij voelt, probeer rustig te blijven. Jullie kunnen met z'n vieren een plan de campagne maken hoe het wel prettig kan verlopen.

Toegevoegd na 20 minuten:
Ga dan de confrontatie aan met z,n vieren, misschien weet haar vriend ook van niets. De realiteit is beter dan twijfel.

Als jouw man daar maar al te graag op in gaat, dan zit er iets mis in jullie relatie. Dan moeten jullie samen praten. Niet met dat andere stel. En jouw man moet adequaat reageren. Jouw man is een beetje dom, dat hij dit niet zelf meteen aanvoelt.

nee, dat hoef jij niet goed te vinden.
het is ook vreemd dat hij in de verdediging gaat als je hem er op aanspreek.
dan is hij niet open naar jou toe.
je kan die vriendin er op aanspreken dat je je er niet lekker bij voelt,en haar reactie afwachten.
anders bij haar vriend gaan praten, ik denk dat hij er ook allerminst van gecharmeerd is wat er speeld.
je kan best goed met elkaar omgaan, maar er is zoiets als wederzijds vertrouwen, en daar neemt hij nu een loopje mee.

Als dit regelmatig gebeurt, is het helemaal niet raar dat je dat op een gegeven moment vervelend gaat vinden. Als ik kijk naar mijn eigen relatie, zou er wel iets heel dringends aan de hand moeten zijn voordat mijn man weg zou lopen van de gezamenlijke maaltijd. Dat is nou typisch een tijd voor ons samen. Een keer kan zoiets gebeuren, maar constant alles uit je handen vallen en op komen draven als een vriend (M/V) belt is niet echt normaal. En hij doet hetzelfde toch ook niet voor zijn beste vriend, de enige die verder dat nummer ook heeft?

Wat ik nog wel het meest zorgelijk vind, is dat je man zo in de verdediging schiet als je hierover wilt praten. Zeggen dat iemand zich aanstelt, is geen manier om de ander gerust te stellen, maar om de ander zover te krijgen dat ze niet moeilijk doet, om haar de mond te snoeren. Hij maakt het op die manier jouw probleem, alsof hij er zelf niets mee te maken heeft. Heb je hem gevraagd waarom hij zo in de verdediging schiet? Hem verteld dat dat ervoor zorgt dat je je alleen maar slechter voelt?

Dit is in ieder geval iets dat je met je man op moet lossen, niet met die vriendin. Ik zie namelijk dat je zegt 'die vriendin claimt mijn man'. Dat is niet je probleem. Je probleem is wat jouw man doet. Je kunt niet iemand claimen die zich niet laat claimen. Ze dwingt hem niet met een pistool tegen zijn hoofd om tijdens het eten weg te gaan om naar haar toe te rennen. Dat doet hij helemaal zelf. Je hebt geen probleem met haar, maar met hem. Zij is het probleem van haar vriend (die hier vast ook niet blij mee is).

Ik zou hem er toch nog eens op aanspreken, uitleggen hoe jij je voelt, en vragen of hij ook wat rekening met jouw gevoelens wil houden. Als hij weer probeert te doen alsof jij gek bent, signaleer dan expliciet dat het erop lijkt dat hij je de mond wil snoeren. Vraag hem ook gerust of - ook al vindt *hij* het blijkbaar onzin - het hem dan niet uitmaakt hoe *jij* je voelt. Een relatie heb je toch immers samen? En bijvoorbeeld vragen om jou niet met het eten te laten zitten tenzij er echt een levensbedreigende noodzaak is, is echt niet gek.

Als hij echt (in woorden óf in de praktijk) weigert om rekening met jou te houden, dan ben ik bang dat je relatie diep in de problemen zit.

Het is 2 voor 12 in uw relatie.
Als er niet nog meer aan de hand is zou ik mezelf de vraag stellen, moet ik nog hiervoor knokken om de illusie bijeen
te houden of is het tijd om afscheid te nemen.

Het kan zijn dat uw man tijdelijk even denkt dat hij weer vrijgezel is en geen verantwoording hoeft af te leggen en even met zijn hoofd in de wolken loopt.

Op die momenten denkt hij met een ander deel van zijn lichaam en dat zijn niet zijn hersens.

Op dit moment zal het goed fout lopen indien u niet ingrijpt en hem tot de orde roept. Heel fijntjes kunt u hem er op wijzen wat jullie samen hebben opgebouwd, en het is nu aan hem om daar mee door te gaan danwel er een punt achter te zetten.
Eerder vermelde creatieve optie,s zijn ook goed uit te voeren. Directe confrontatie met het andere stel, uitnodigen
voor een etentje, spontaan meegaan naar de ,,spoedklus,,
Een kluscursus voor de partner van uw vriendin of de auto uitlenen voor afhaalklusjes etc.

Persoonlijk kan mij het gevoel niet worden weggenomen dat er zich nog veel meer afspeelt of afspeelde op de digitale snelweg. Maar ik denk dat dat voor u geheim zal blijven.

Kortom, indien u verder geen verplichtingen heeft m.b.t.
een hypotheek, kinderen, huisdieren, en andere gedeelde belangen, dan zou ik uitkijken naar een betere relatie.

Laat je tanden zien meid, en bijt van je af.
Vernemen we nog wat het is geworden?