Weet iemand hoe ik een vriendin van mij opfleuren?

Ik vind niet dat je zonder haar medeweten met een schoolpsycholoog of mentor over haar moet gaan praten.
Alleen als zij er in toestemt. Maar of ze dat wil, gezien haar gemoedstoestand?

@Bessy; Dat zou ik kunnen begrijpen van een kind die zoiets heeft van "bemoei je niet met mijn leven" maar niet van iemand die zegt als expertise kinderopvang aangeeft.
Je kunt van kinderen onderling niet verwachten dat ze echte problemen oplossen.
En als je zoiets negeert en er later achter komt dat zo'n kind (ik zeg niet dat dat het geval is) misbruikt of mishandeld wordt wat zeg je dan ?
Schoolpsychologen en mentoren zijn er juist voor om dit soort gevallen te herkennen en als ze daar een beetje hulp bij krijgen is dat alleen maar goed.
En er hoeft niet direct een heel traject van psygologen,psychiaters etc.. gevolgd te worden maar misschien wat extra aandacht is wel op zijn plaats. En misschien is er niets aan de hand maar dan heeft haar vriendin alleen maar haar bezorgdheid getoond.

Poca, om te beginnen heeft dit probleem helemaal niets met kinderopvang te maken. Dus laten we de expertise maar buiten beschouwing laten.
De vraagstelster is 14 jaar, en dus de kinderopvangleeftijd al ruimschoots te boven. Dit is van een hele andere orde.
Meisjes van 14 zijn pubers en hebben doorgaans al een hele eigen mening, kunnen vaak wel voor zich zelf opkomen.
Zonder medeweten van je vriendin naar een mentor o.i.d. stappen kan een averechtse uitwerking hebben, zeker voor vriendschap. De kans is groot dat haar vriendin hier erg boos over zal zijn. Daar moet je heel voorzichtig mee zijn. Niet doen dus!
Bezorgdheid tonen kan op vele andere manieren. Zie andere reacties

@Bessy;
Kinderopvang houd wat mij betreft niet op na groep 8. De middelbare school is een vervolg daarop. Meisjes van 14 hebben doorgaans wel een eigen mening maar zelden tot nooit de (levens)ervaring om met bepaalde zaken om te gaan. Zolang "meisjes van 14" nog steeds (makkelijk) onderdrukt en misbruikt kunnen worden zullen ze nooit openstaan om er over te praten (uit zichzelf) omdat ze bang zijn voor de consequenties. Let wel! ik zei al eerder dat het niet zo hoeft te zijn maar in geval van misbruik is dat bewezen het geval. Ik zei ook dat ze het kan aankaarten bij mentor of psycholoog dat kan ze ook anoniem doen dan komt de vriendschap niet in gevaar.
Ze gaf ook al aan dat ze geprobeerd heeft het met haar vriendin er over te praten maar dat lukt niet. Natuurlijk kan je je bezorgdheid ook op andere tonen en mijn antwoord is er 1 van. Kortom wij verschillen van mening in deze kwestie;

Ik ben van mening dat je een kind moet helpen en daar de juiste mensen voor inschakelen is daar een onderdeel van. Jij vindt dat een kind het zelf wel kan oplossen.

ik vind ook niet dat een kind alles zelf op/kan lossen. Dat heb ik ook aangegeven in mijn antwoord hieronder.
Wel praten ze in eerste instantie gemakkelijker met een leeftijdsgenootje dan met volwassenen.
Als het meisje in kwestie zelf ook met een volwassene wil praten, is dat natuurlijk prima! Wellicht kan haar vriendin hier een sturende rol in spelen.
Dan is kan het misschien wel zo fijn zijn als haar vriendin er ook bij is. Ik geef alleen maar aan dat je dat niet zomaar buiten haar medeweten om moet doen. En als ze haar vriendin echt niet in vertrouwen wil nemen dan rest misschien niets anders dan de stap die jij voorstelt. Onze bezorgdheid delen we, maar over de eerste aanpak verschillen we van mening. Laten we het daar maar bij laten.

@Bessy; Dus uiteindelijk zitten wij wel op 1 lijn. Alleen meende ik uit haar vraag op te maken dat ze al een en ander had geprobeerd maar dat dat averechts werkte.

Poca, Ja, maar dat was 1x thuis bij haar vriendin, (en het gaat juist daar thuis niet goed),en de 2e keer op haar verjaardag met meer vriendinnen. Dan praat je ook niet echt lekker over problemen. In een privesfeer lukt dat misschien beter.