Is iedere vrouw een geboren moeder? Ik voel(de) me namelijk geregeld niet zo'n beste "moeder" dus is dat normaal of juist niet?

Question

Uitleg: Ik koos bewust om al jong (20 jaar) kinderen te krijgen en hou zielsveel van ze maar zolang ik moeder ben weet ik dat ik een aantal zaken anders doe en deed dan andere moeders..ik ben nooit een moeder geweest die bijv. uitgebreide verjaardagen feestjes organiseerde of op school kwam helpen met allerlei activiteiten.. ik was ook geen knutsel- doe-moeder...ook voor de "stief"kinderen kon ik vaak niet zijn zoals ik denk dat ik hoorde te zijn.. afgelopen weekeinde kwam er nog eentje naar huis om een pyjama-party te vieren met 9 vriendinnen en vrienden..het mag allemaal van mij maar ik vind het echt niet prettig al dat gedoe..Ik heb ook altijd moeten werken om ze in ieder geval materieel niets te kort te laten komen dus was er vaak niet als ze thuiskwamen, ze waren al vroeg zgn. sleutelkinderen. Daarnaast draag ik veel verdriet mee en dat hebben ze ook van dichtbij moeten meemaken. Wel kwam ik altijd voor ze op en nog: als er een probleem is op welk gebied dan ook word ik een leeuwin die haar welpen beschermt. Ook al zijn al vaak prima in staat zichzelf te redden. Ik heb gezorgd dat ze allemaal konden doorstuderen, ze werken allemaal en ze zijn heel sociaal en zich prima bewust van normen en waarden..Maar als ik eerlijk ben vind ik nu ze zowat volwassen zijn het veel leuker om kinderen te hebben dan toen ze nog kleiner waren. .. Wie herkent het? Is het raar dat ik me nu soms nog zo schuldig kan voelen? En spijt kan hebben over wat ze ( en ik) mogelijk gemist hebben?

 · Accepted Answer

Nee, niet elke vrouw is een geboren moeder. Moederschap is iets dat je vroeger gewoon overkwam en niemand deed er moeilijk over als het niet perfect was. Kinderen opvoeden deed je tussen de bedrijven door en als het echt nodig was, greep je in. Hoe zouden mijn oma's anders 10 kinderen hebben kunnen opvoeden tot fatsoenlijke volwassenen?

Het lijkt wel alsof het raketwetenschap is, om ze een beetje fatsoenlijk groot te krijgen, omdat we er tegenwoordig zo ontzettend bewust voor kiezen moet het allemaal maar perfect en leuk zijn. Toch zin er steeds meer mensen die terugkeren naar de goeie oude 'liefdevolle verwaarlozing'.

Het is helemaal niet jouw taak als moeder om er voor te zorgen dat jouw kinderen gevrijwaard worden van alle butsen die het leven je kan toedienen, het is jouw taak om ze te leren om te gaan met die butsen, binnen een vast kader waar ze op terug kunnen vallen als het echt nodig is.
 
Opgroeien moeten ze toch vooral zelf doen, afgezien van de baby- en peutertijd dan, en de rol van de ouders is er eentje aan de zijlijn. Sturen, beetje mopperen, geregeld een zinnig gesprekje, af en toe flink lachen samen, zorgen dat ze hun blik verruimen en geen xenofobe pubers worden, en aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid.

En verjaardagsfeestjes? Natuurlijk is dat leuk als jij een super-crea-bea bent (dat is iets waar ik altijd wel geweldig van genoten heb), maar als je dat niet bent is het toch ook goed? Je bent toch geen attractiepark? Freubelen leren ze op school.

Je hebt het geweldig gedaan. Plusje voor jou. Straks word je een keer oma en dan mag je al die kneuterdingen met je kleinkinderen gaan doen, en dan is jouw zoon of dochter heel blij met zo'n leuke oma waar ze zo lekker verwend worden.

 · Answer

Zo om te horen zal ik zegen dat jij bent een prima moeder!
Jij was daar toch voor jou kinderen in moeilijke situaties en heeft hard gewerkt zo die kunnen studeren.
De hele school gedoe en pyjama partijen vind ik ook drie keer niks.
Jij hoeft over niks te schamen!

 · Answer

Houden je kinderen van je? En zeggen ze af en toe tegen je: 'Moeders, dat heb je toen-en-toen goed aangepakt.'? Beschikken ze over een goede set van normen en waarden? Kunnen zij op hun eigen benen staan?

Niet de buitenwereld is je meetlat, dat zijn je kinderen. EN verder helemaal niemand.

Ik vond mijn eigen kinders niet erg veel aan toen ze nog in de luiers zaten. Daar hebben erg veel ouders 'last' van. Mag je alleen niet hardop zeggen. Dat lijkt nog wel een taboe.

 · Answer

Je bent een moeder naar mijn hart. Zo was mijn moeder ook. Ik heb dat altijd erg gewaardeerd. Ze kwam hiet op mijn diploma-uitreiking van de HBS of van de Universiteit. Ze was er als ik haar nodig had en dat was niet vaak. We dronken wel als ik uit school kwam samen een kopje thee, Als er iemand zich schuldig moet voelen ben ik dat wel, want ik besef nu, dat ik nauwelijks iets van haar weet. Welke school heeft zij gevolgd, wat had ze voor het huwelijk als baan. Ik was er niet in geïnteresseerd; ze was mijn moeder en niet mijn vriendin.
Je zult begrijpen dat ik een gloeiende hekel heb aan moeders zoals jij vindt dat je zou moeten zijn.
Laat je dus niet gek maken, of je een goeie moeder bent kunnen alleen jouw kinderen jou vertellen.

Toegevoegd na 57 seconden:
B.t.w. mijn moeder had ook niets op met kleinkinderen.

 · Answer

Nee hoor, niet iedere vrouw is een geboren moeder,
ik was het absoluut niet en was jaloers op de vrouwen om mij heen die het moedergevoel onmiddellijk van nature hadden. Ik was ook heel jong, en waarschijnlijk heeft dat in mijn geval meegespeeld. Het gaat gelukkig heel goed met mijn kinderen en we houden veel van elkaar maar ik heb wel eens verzucht: Toen ik eindelijk had geleerd een goede moeder te zijn gingen ze de deur uit ;-))

 · Answer

zeg hun dit !
ze zouden het vast begrijpen ..
mijn mening ; als je twintig ben ben je nog jong volwassen
je leven begint tussen de 16 / 24 uitgaan dronken worden
Natuurlijk houden je kinder nu niet minder van je als ik mag vragen hoe oud zijn je kinderen ??

groetjes

 · Answer

Nee, niet elke vrouw is een geboren moeder, zelfs niet elke moeder is een geboren moeder.
Je hebt naar vermogen je best gedaan, zo te lezen doen je kinderen het goed - waar vind je dan dat je iets niet goed gedaan zou hebben?
Je bent niet perfect geweest. Maar ik durf te wedden dat perfecte moeders, zo ze al bestaan, hele enge kinderen produceren.
Ik ken zelf iemand die gek werd van haar kinderen toen ze baby's waren, pas toen ze een beetje gingen kleuteren begon ze het leuker te vinden (een soort reactie die meestal aan mannen wordt toegeschreven, wat ook niet altijd klopt).
Daarnaast: je kunt nu moederen met wat meer afstand, terwijl je kinderen zichzelf wel redden en jij misschien een stuk gegroeid bent intussen. Dus je kunt jezelf van nu niet echt vergelijken met jezelf van nu.
Praat er maar eens met je kinderen over, ik vermoed dat ze verbaasd zullen reageren als jij zegt dat je het gevoel hebt dat ze misschien iets te kort gekomen zijn.
En geniet vooral van je kinderen nu, en jullie contact :-)

 · Answer

Nobody is perfect!!

Heel dapper van je dat je dit opschrijft en niet wegstopt.

Je hebt je deel aan het grootbrengen van je kinderen op jou manier gedaan, wroeging of spijt, schuldgevoelens etc. maakt jou niet gelukkig(er) en helaas ook niet je kinderen.

Nu ze volwassen zijn kijk je terug op wat je gedaan/bereikt hebt, je mag trots zijn op jezelf, als ik lees dat ze allemaal werken, waarden en normen mee gekregen hebben, prima toch!

Wees gelukkig en geniet van 'jou tijd', nu....

Is iedere vrouw een geboren moeder? Ik voel(de) me namelijk geregeld niet zo'n beste "moeder" dus is dat normaal of juist niet?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (7)

Weet jij het beter..?