Hoe kan ik door mijn angst voor afwijzing heen?

Je vraagt: Hoe kan ik deze angst doorleven? Moet ik daarvoor mijn geliefde kwijtraken? Moet ik daarvoor mijn ouders kwijtraken...
Dat hoeft niet, als je daar niet voor kiest. Je ouders zullen ontroerd en blij zijn wanneer je ze vertelt hoe erg je het eigenlijk vindt dat je ze afwijst, dat je dat helemaal niet wilt. Als je praten lastig vindt schrijf ze dan een brief die je aan ze voorleest (soms is dat een steun want dan heb je de tijd om de juiste woorden te vinden en te zeggen wat je ze echt diep van binnen wilt laten weten). Je hebt het grote geluk dat je vriendin van je houdt. Dat betekent dat zij door je buitenkant heen heeft gekeken en weet wie je werkelijk bent. Schrijf haar als éérste ook zo'n brief (of maak jezelf op een andere manier duidelijk, jij weet het beste hoe je dat kan doen, hoe jij je het beste uitdrukt).
Misschien met een grote bos rozen erbij. Maar met haar praten over je angst is veel belangrijker. Vraag je vriendin en je ouders om ondersteuning terwijl jij zoekt naar een methode om de oorzaak van je angst te vinden en een manier om over je angst heen te komen. Houdt je oren en ogen wijd open want wanneer je het werkelijk wilt, kan je oog vallen op een artikel waar je wat aan hebt of iemand die van niets weet begint ongevraagd te vertellen over een therapie waar hij/zij zo'n baat bij had, of je drukt op een verkeerde toets en internet geeft plotseling allerlei suggesties waar je iets aan hebt :-) Onderzoek zulke signalen en kijk of het iets voor je is. Je bent juist erg gevoelig blijkbaar en bang om gekwetst te worden. Het komt wel goed, ga hulp zoeken en verwacht geen therapeutische hulp van je vriendin en ouders, zij zijn je geliefden, en mensen die van je houden zijn uitermate goed in ondersteunen. Wacht er niet mee, ga onmiddellijk op zoek naar een methode om je te helpen. Want zo laat je daadwerkelijk zien dat je woorden echt gemeend zijn en ja, het kan heel beangstigend zijn. Voor mijzelf helpt het als ik denk: over 5 jaar is het nog steeds beangstigend, dus laat ik het dan nú maar doen (zucht)
;-)). En dan zeg ik ook tegen mezelf: Je kan het.
En nu zeg ik het tegen jou,
Je kan het.