als je moeder je in de steek laat?

Nee toch zeker? Dit klinkt als opgeven van je eigen kind.

Nee, ouders zijn verplicht voor hun minderjarige kinderen te zorgen. Dit is onder meer geregeld in het Burgerlijk Wetboek, boek 1, titel 14. Zie ook de links over ouderlijk gezag en onderhoudsplicht.

Er zijn uitzonderingen mogelijk bij scheidingen en bij ontzetting uit het ouderlijk gezag, een zwaar middel.

Nee. Dan had de moeder in kwestie geen moeder moeten worden. Blijft over de gevallen waar de moeder gedwongen moeder is geworden. In die gevallen had de moeder beter kunnen kiezen om 't kind te laten adopteren. Maar da's veel te laat als 't kind al zo oud is dat er vrienden in 't spel zijn.

Juridisch mag een ouder zijn of haar kind niet in de steek laten maar heeft de plicht om ervoor te zorgen tot ze volwassen danwel economisch zelfstandig zijn.
Maar dat is de wet, en de wet is niet de praktijk.

Wat betreft het in de steek laten van je kinderen is de algemene verontwaardiging wanneer moeders dit doen ten onrechte vele malen groter dan wanneer vaders dit doen, want het gedrag is vele malen natuurlijker dan je denkt (en komt ook veel vaker voor dan je wilt). Cultuur, en zeker onze cultuur, waarin moeders worden afgeschilderd als een soort geboren verzorgsters en halve heiligen die zichzelf te allen tijde zullen opofferen voor hun kroost, speelt een grote rol in die verontwaardiging.
(Een goed en leesbaar boek over dit onderwerp :
De Mythe van het Moederschap - Aminata Forza)

Maar in je vraag lees ik eerder het verhaal van een wanhopige moeder die probeerd haar kind voor een vreselijke fout te behoeden door het / haar te chanteren met verlating in de hoop dat het kind het foute vriendje zal verlaten. Helaas zal dat niet of alleen averechts werken, en afhankelijk van de leeftijd van het kind kunnen de gevolgen daarvan vrij vervelend zijn. Voor beiden trouwens.

Ik zou nog eens samen - desnoods met het vriendje- om de tafel gaan zitten en proberen op een rijtje te krijgen wat haar bezwaren precies zijn en hoe jullie tot een wederzijds compromis kunnen komen. Want geloof me, ze heeft vast een beetje gelijk, en een echt fout vriendje wordt je ongetwijfeld niet gelukkig mee.

Wettelijk gezien heeft een ouder/moeder de plicht voor haar kind te zorgen tot ze volwassen/zelfstandig zijn.

In de praktijk echter lopen de spanningen in huis soms dusdanig op dat ouders uit boosheid en/of wanhoop beslissingen nemen zoals de deur voor je kind dichtdoen. Ik ga er nu even vanuit dat dit je eigen verhaal is, dus ik spreek tot jou. In de hoop dat je moeder ervoor openstaat om met je te praten, raad ik je aan om te proberen er samen uit te komen. In haar ogen is jouw vriendje fout, dit moet ergens op gebaseerd zijn. Ga voordat je in gesprek gaat voor jezelf in alle eerlijkheid na of je moeder wellicht gelijk heeft. En of het terecht is dat ze zich zorgen maakt en hem afkeurt.

Wanneer een gesprek niet mogelijk is, is mijn advies om met de Kindertelefoon te bellen. Kinderen en jongeren kunnen iedere dag van 14 tot 20 uur via chat of telefoon (anoniem) contact opnemen. Het gratis nummer is 0800-0432. De Kindertelefoon is een onderdeel van Bureau Jeugdzorg. Bureau Jeugdzorg is een organisatie waar ouders en kinderen naar toe kunnen als een probleem in een gezin niet met praten alleen kan worden opgelost. Zij adviseren en helpen je dan verder op weg.

In de tussentijd raad ik je ook aan om een slaapplek te vinden bij een vriend of vriendin van school bijvoorbeeld. Het moet vast erg moeilijk zijn om nu niet naar huis te kunnen en een eigen plekje te hebben. Wacht daarom niet te lang met stappen ondernemen. Vaak is na een goed gesprek (eventueel met tussenkomst van anderen) de lucht geklaard en kunnen jij en je moeder hopelijk de draad weer oppakken.

Heel veel sterkte gewenst.

In principe heeft een moeder dat recht niet wanneer de dochter nog onder de 18 is. Ik denk dat het voor zowel moeder als dochter slimmer is om wel contact te blijven houden, maar ik kan me voorstellen dat er situaties zijn waarbij het tijdelijk niet gaat en je als moeder zo'n moeilijke beslissing neemt. Gun elkaar rust in de situatie, niet alles hoeft meteen uitgepraat te worden.
Uiteindelijk is het wel belangrijk dat er weer gesprekken zijn tussen moeder en dochter, maar het is tegelijkertijd ook belangrijk dat je als moeder onthoudt dat je dochter zelfstandig is en haar eigen beslissingen kan maken, je kan hoogstens vertellen waar je ongerust over bent..

Voor de moeder in kwestie:
Hier heeft onze lieve heer het Maatschappelijk Werk voor geschapen. Je bent niet de eerste met dit probleem.
Ookal voelt het alsof je alleen staat en het niet meer aankan, er zijn mensen die dit al 100x gezien hebben en die je hier mee kunnen helpen. Bij de bron staat een lijstje met het telefoonnummer van Bureau Jeugdzorg bij jouw in de buurt. Kost gratis.
Sterkte.

ik was 16 toen mij dit overkwam. ma wilde me niet meer in huis hebben omdat ik verliefd werd op de verkeerde. ( t wás ook echt fout, maar dan nog)

wat mij betreft geeft dit absolute onmacht weer. Ik ben toen zelf gaan leven, ipv van mams te verwachten dat ze voor me zorgde...

dat hielp goed. wegwezen en zelf doen.
tuurlijk maak je dan fouten, maar ook daar leer je van.

Als het gaat om minderjarige kinderen, ben ik het er overigens niet zo mee eens.

Het had eigenlijk niet gemogen, maar soms loopt het zo.

ter info, mijn moeder was een kreng, en uiteindelijk bleek het voor mijn honderd keer beter om mijn eigen weg te zoeken, dan te blijven verwachten dat mijn moeder van me zou houden.

helaas komt het voor dat moeders niet het beste met hun kind voor hebben, en ja, dan kun je beter je eigen weg zoeken.

in feite zeg je het al: in de steek laten. dat heeft weinig meer te maken met of dat MAG of niet. in dit geval vermoed ik dan dat het niet anders KAN.

het is erg, maar soms zijn kinderen beter af alleen, of in pleegzorg.

Deze vraag is niet zo eenvoudig te beantwoorden. Je zegt bijvoorbeeld niets over een mogelijke vader. Stel dat de vader en moeder gescheiden zijn en alleen de moeder wil het kind niet meer zien, dan kan de vader de opvoeding op zich nemen. Voor minderjarige kinderen moet de opvoeding wel wettelijk geregeld worden, anders worden de ouders uit de ouderlijke macht gezet en wordt gekeken naar een andere mogelijkheid zoals een gastgezin. Een vader en moeder hebben wel bepaalde plichten t.o.v. minderjarige kinderen. Als aan die plichten niet wordt voldaan kan de kinderbescherming ingrijpen.

Als de dochter ouder is en bij het foute vriendje woont is het onverstandig om de deur letterlijk definitief dicht te trekken. Maar ik zeg dat niet als waardeoordeel over de door jou beschreven situatie.

Het lijkt me verschrikkelijk voor een kind als ze op jonge leeftijd door een vader of moeder in de steek worden gelaten. In de Psycologie Magazine van juni (2009) staat een kort artikel met drie verhalen van drie dochters en drie moeders die terug kijken naar het moment waarop de moeder het gezin verliet. Maar dat is mogelijk niet helemaal de situatie waarop jij doelt.

Mocht het (nog) om een uit de hand gelopen ruzie gaan m.b.t. de keuze voor een bepaald vriendje dan is het te hopen dat het mogelijk is om hulp te zoeken. Dat kan ook eenzijdig (dochter óf moeder). Ik zou die echter niet zoeken op dit soort fora waarin iedereen goed bedoeld mee denkt, maar specifieke hulp zoeken bij instellingen met mensen die daar voor geleerd hebben.

Mocht deze vraag heel persoonlijk zijn, dan wens ik je veel sterkte bij het vinden van een oplossing.

Een moeder laat nooit, maar dan ook nooit het kind in de steek... Dat kan een moeder niet... Maar ze kan zich het kind offeren... De moeder offert zich op, ten faveure van het kind... Ze besluit om zichzelf uit de ellende van het kind terug te trekken om nog meer trauma te voorkomen... Zo zit dat...

En als je dat zo kunt zien, kijk je wellicht met hele andere ogen naar je moeder... Zij deed wat ze kon, neem maar van mij aan... Als ze het beter kon, dan deed ze dat...
Heel pijnlijk om dat te zien van alle betrokken kanten, maar ik zeg je dat ik de waarheid spreek...

Dus het grootste geschenk dat jij jezelf kunt geven is ZIEN dat je moeder je niet in de steek gelaten heeft, maar gekozen heeft zich op te offeren voor jou...
En als je met me mee kunt voelen, voel dan even wat ik hier zeg... Het zou kunnen zijn dat je meteen weer liefde voelt stromen voor je moeder, ze heeft het nodig dat iemand liefde voor haar voelt, en misschien ben jij wel DE ENIGE die dat kan...

Je schrijft dat de reden een 'fout vriendje', dus het gaat om de tienerleeftijd.
Of het om jezelf gaat valt niet op te maken uit je vraag; in je profiel staat dat je 18 bent.

Een jong kind mag uiteraard nooit in de steek gelaten worden.
Maar ik kan me wel voorstellen dat een oudere tiener dusdanig ruzie krijgt met zijn ouders dat zoiets foutloopt.
Mag het? Nee! Maar het gebeurt. :-(

Als het jezelf betreft: je moeder doet zoiets uit pure wanhoop lijkt me, omdat ze het beste met je voor heeft en bang is dat het fout gaat. Tenzij er veel meer dingen spelen....

Kijk eerst of je naar iemand van familie kunt gaan. En ga ook naar een jeugdinstantie. (Jeugdzorg, kindertelefoon of iets dergelijks).

Zo'n wanhoopsdaad heeft slecht het tegenovergestelde resultaat!! :(
De moeder doet er beter aan, zonodig een fout vriendje te accepteren en zelfs in huis te laten. En naast haar dochter te gaan staan vanuit begrip en acceptatie.
Ze heeft dan meer controle op de situatie en meer kans dat dochterlief voor rede vatbaar is.