wat kan ik doen na scheiding geen kontakt met zoon nu zware operatie in vooruitzicht?

Misschien kun je een maatschappelijk werker van het ziekenhuis inschakelen om contact te leggen.

Of een tussenpersoon vragen contact met hem te zoeken. Bijvoorbeeld een oma of een vriend van de familie.

Nee, moeders sluiten de deur naar hun hart gewoonlijk niet voor kinderen. Hoewel er ernstige conflicten kunnen zijn, is liefde van ouders (zeker moeders) vrijwel altijd onvoorwaardelijk en zijn de lastigste conflicten op te lossen.
Andersom ligt het soms anders.
Misschien heeft het te maken met het idee dat kinderen hebben als: ik ben op de wereld gezet , heb daar niet om gevraagd, en het is vanzelfsprekend dat mijn verwekkers goed voor me zorgen en er altijd voor me zijn. Wanneer zij het gevoel hebben achtergesteld te worden bij andere kinderen, niet voldoende aandacht, liefde, zorg of mogelijkheden hebben gekregen, afgewezen te worden vanwege eigen keuzes (vaak partners) enzovoort, kan een kind zich soms radicaal afkeren van ouders. Soms definitief.
Wat hier aan de hand is weet ik niet precies. Je hebt het over een scheiding. Dat is sowieso een nare en ingewikkelde toestand voor kinderen. Ze worstelen met solidariteitsgevoelens t.o.v. meestal beide ouders en worden vaak heen en weer geslingerd in heftige emoties. Ook kan de ex-partner ( evt. tijdelijk) de gevoelens beinvloeden door dingen te vertellen die nadelig zijn t.o.v. de ander.
Het is naar voor je dat er nu ook een zware operatie aankomt die je wellicht zonder steun van de zoon gaat doormaken. Maar anderzijds kun je een hechte, goede relatie niet forceren; zelfs niet als zich zoiets voordoet.
Hoe moeilijk misschien ook, het lijkt me goed om wat geduld met hem te hebben en niet te veel van hem te verwachten.
Laat hem weten dat je van hem houdt en graag wilt dat het goed met hem komt. Uiteindelijk mag je verwachten dat hij het door die scheiding ook voor de kiezen heeft gehad.
Als je aan hem gaat ' trekken' zal dit een averechtse werking hebben. Hetzelfde geldt voor wanneer je hem aanspreekt op zijn medelijden, of op zijn geweten.
Sterkte ermee.

Heb je alleen een sms bericht gestuurd? Zo ja, dan zou ik hem eens een brief schrijven, waarin je hem je gevoelens eens meedeelt. Je angst voor de operatie, hoeveel je hem mist, de onzekerheid over je toekomst, het gevoel van onzekerheid omtrent hem zelf, waarom hij niet reageert, je begrijpt het niet en je zou het fijn vinden als hij die onzekerheid wegneemt. Je wilt graag weten wat je verkeerd gedaan hebt en je wilt hem niet kwijt, omdat hij bij jou hoort en je altijd van hem zult blijven houden.
Schrijf alles van je af, maar val hem niet aan. Zinspeel op zijn gevoel, maar doe niet zielig. Laat merken dat je sterk bent, maar onzeker. Hebben je andere kinderen nog wel contact met hem? Maak hen dan deelgenoot van je angsten en vraag hen eens om advies. Ga eens met hen om de tafel zitten en praat met hen. Als ze begrip hebben voor jouw gevoel, dan gaan ze vanzelf met hun broer praten, vooral als er niets anders voorgevallen is.
Een zoon juist heeft normaliter een sterke band met zijn moeder. Meer nog dan een dochter, die trekt meestal meer naar haar vader. Het kan zijn dat hij je berichtje niet ontvangen heeft of een paar dagen weg was of...of...
Er zijn meerdere redenen te bedenken en misschien is er wel helemaal niets aan de hand. Je kunt blijven gissen maar daar maak je jezelf alleen zieker van. Ik wens je sterkte en denk aan jezelf de komende ijd.