Hoe los ik deze situatie op?

je zou hier op school met je docent over kunnen praten, als deze ook vind dat de opleiding te hoog gegrepen is voor jou, zou deze met je ouders moeten gaan praten...

Ik weet niet hoe oud je bent,maar probeer de kindertelefoon anoniem 0800-0432 gratis. En verder krijg je als je ergens anders gaat studeren wel weer sociale contacten.Misschien heb je een oom of tante waar je goed mee kunt praten of een leraar op school.

Je ouders hebben hiermee vast het beste voor ogen voor jou maar ze vergeten even dat je geen 10 jaar meer bent.

Voor een vervolgopleiding na de middelbare school moet je toch in principe zelf kiezen zoals je nu ook ziet, als jij het niet ziet zitten wordt het niks.

Misschien kun je het toch nog eens aankaarten bij je ouders dat je hier HEEL ongelukkig van wordt en dat je wel begrijpt dat zij hopen dat je een goede opleiding doet maar dat het zoals het nu gaat eindigt dat je straks helemaal niks afmaakt.

Veel sterkte

Stel je vraag eens bij Share in Trust (http://www.shit.nl/) daar zitten jongeren voor je klaar die getraind zijn om dit soort vragen te beantwoorden en je professioneel te adviseren.

Als je mijn mening wilt, vind ik dat je in gesprek moet gaan met je ouders en hen moet vragen waarom zij zo graag willen dat jij een HBO opleiding gaat doen. Is MBO voor hen te "min"? Zijn ze bezorgd dat je zonder HBO geen goede baan kunt vinden? Moet je hun dromen waarmaken? Soms willen ouders nl. iets van hun kinderen om hun eigen gemiste kans goed te maken.

Mocht je er zelf helemaal niet meer uitkomen (en dat idee heb ik nu al wel) vraag dan hulp aan een vertrouwd familielid, je mentor, de huisarts, iemand van het maatschappelijk werk. Trek aan de bel! Want voor je het weet ben jij overspannen en depressief door de (irreële) verwachtingen van een ander.

Sterkte!

Toegevoegd na 9 minuten:
Gezien je andere vragen heb ik het idee dat je nogal met jezelf en wellicht ook je omgeving in de knoop zit. Stop voorlopig met je studie of zet die op een laag pitje en ga eerst aan jezelf werken. Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog of andere hulpverlener.

Als je studie je ding niet is: ga niet te lang door. Zorg dat je daar een conclusie over trekt. Ik ben jaaaaaren bezig geweest met een studie die ik eigenlijk niet leuk vond.

Ermee ophouden was, behalve een grote opluchting, ook een van de beste beslissingen van mijn leven. Ik werk nu, heb het naar mijn zin.

Het enige wat ik jammer vind is dat ik het besluit zo lang heb uitgesteld. Ik ben nog wel even bezig met het afbetalen van de lening van de IB-groep (nu DUO).

De reacties uit de omgeving "ach wat zonde, maak het toch af" waren juist de reden dat ik veels te lang aan het doormodderen geweest ben.
Toen ik stopte duurde dat commentaar nog een maand. Er waren echter ook mensen die zeiden "wat goed dat je stopt". De mensen die me *echt* kenden.
Nu hoor ik niemand meer met negatieve reacties.

Zorg dat je iets vindt binnen je mogelijkheden en interesses.

Het klinkt ook wel alsof het helemaal niet verkeerd zou zijn om een vertrouwenspersoon te vinden. Het gevoel van "shit ik maak deze zware beslissing in mijn eentje" is heel erg bekend.
Op aanraden van mijn decaan heb ik ook eens een Riagg bezocht, en daar heb ik nog dagelijks profijt van.


Succes en.. sterkte!

Toegevoegd na 4 minuten:
Toevoeging: het eens worden met je ouders zou mooi zijn, maar is vaak niet reeel.

Zorg dat je voor jezelf de knoop doorhakt. Hun begrip komt uiteindelijk ook wel, al duurt dat misschien langer. Aan de andere kant: mijn lieve zus begreep het meteen. En ik spreek haar niet vaak.. Maar ze wist eigenlijk al langer dat ik had moeten stoppen, ze had het alleen nog niet gezegd..

Het zou mooi zijn als alles goed ging, geweldige cijfers, en een geweldig privéleven. Helaas is het vrijwel nooit mogelijk om dit beiden te hebben zoals je het zou willen. Misschien kan je het een beetje balanceren, een privéleven, en toch redelijke cijfers zodat je ouders tevreden zijn.

Misschien is de studie gewoon te zwaar voor je, maar aan de andere kant zijn er zat mensen die de studie wel zouden kunnen doen als ze meer hun best deden. Ik ken jou niet persoonlijk dus ga niet oordelen, maar als je wel beter kan, moet je misschien kiezen.
Nu plezier, of later een betere baan en een goede toekomst.

Bel klanten service , d'r is altijd iemand die voor je klaar staat.
Haha grapje , ik zit in dezelfde situatie.

Je kunt toch sociale contacten maken op die school zelf?
Ik bedoel je kunt die tijd die je nu hebt gebruiken om te bellen of uitgaan ... want je zit nu op de computer..

Ga niet stoppen met school of een lager niveau doen , want ik heb spijt dat ik dat gedaan hebt. Dadelijk word je putjes schepper.
Elk jong gezond persoon met een heel hoofd heeft hersens en die werken allemaal het zelfde kwa Mb.
Elke dag 1 of 3 uurtjes leren met je ouders erbij maakt je echt beter. Meer zelfvertrouwen hebben want je klinkt erg negatief.
Als je een meisje bent , niet aan mode / make-up enzovoort denken.

Het spijt me als het belerend of beledigend overkomt, maar hoe heb je met DIT Nederlands ooit aangenomen kunnen worden voor een studie aan de hogeschool ????
Ik zou zeker eens met een schooldecaan of docent overleggen, want als ik uitsluitend daar op moet afgaan (plus op wat je vertelt) vrees ik dat het inderdaad wel eens te hoog gegrepen zou kunnen zijn.

Op de een of andere manier leeft bij mensen - en vooral bij sommige ouders - nog altijd het idee dat een hogere opleiding ALTIJD beter is, en meer garanties geeft op een baan. Die tijd is echter allang voorbij. We hebben eigenlijk veel te veel te hoog maar niet specifiek genoeg geschoolde mensen, terwijl we aan vakmensen een steeds groter tekort krijgen. Een beetje loodgieter of elektricien verdient vandaag de dag een heel wat leukere boterham dan de zoveelste kantoorgeit.

Het belangrijkste is dat je zelf wel ongeveer weet wat je wilt en waar je capaciteiten liggen. Samen met een decaan of mentor zou je dan met je ouders een betere, passender opleiding voor jou kunnen zoeken. Iemand moet ze er toch van kunnen overtuigen dat er meer in het leven is dan studeren alleen. En als je nu al op je tenen moet lopen voor je studie, in je éérste jaar nota bene, dan zul je er nooit werk mee vinden waar je echt gelukkig in kunt zijn.

Of dat nu een hogere, gelijkwaardige of lagere studie is oet er niet eens zo veel toe, zolang hij maar beter bij jou en je schoolresultaten tot op heden past. Want nu loop je alleen maar een groot risico voortijdig uit te vallen, en dat kan toch ook nooit de bedoeling van je ouders geweest zijn.

Die opmerking van Kana over het putjesschepper worden slaat helemaal nergens op. Ieder mens heeft een bepaalde capaciteit. Als de lat voor iemand te hoog ligt verpest hij zijn eigen capaciteit door in dit geval een verkeerde studie. Ja, je kunt tegen alle adviezen in gewoon doorgaan maar na verloop van tijd trek je het niet meer en dan heb je na verloop van tijd nog helemaal niets. Beter is een studie op een niveau te nemen wat je aan kunt of afgestemd wordt op wat je worden wilt. Er zijn genoeg banen waar je kunt beginnen met een normaal schooldiploma. Mocht je bij zo'n baas gesettled zijn dan zijn daar doorgaans (vak) cursussen, intern, extern, in ieder geval gericht op wat je doet. Je doet dan ten eerste al werkervaring op, ten tweede leer je iets wat bij je beroep past. Een toekomstige baas is veel enthousiaster als hij hoort dat je al 5 jaar werkervaring hebt ergens of dat je net afgestudeerd bent. Je kunt dan in feite nog helemaal niets. Ik leerde ook niet door, geen spijt. Ik kwam afgestudeerden tegen die op bijna 30-jarige leeftijd nog helemaal niets hadden gepresteerd. Moet jij dan ook de eeuwige student worden die uiteindelijk een baan pakt waarvoor hij eigenlijk niet geleerd heeft? Nee, wrijf dit stukje maar eens onder de neus van je ouders. Dit schrijft iemand die zonder doorgestudeerd te hebben volgend jaar 40 jaar bij de baas is en ik kan je verzekeren dat het bij één van de grotere bazen van Nederland is.

Toegevoegd na 3 minuten:
Succes natuurlijk.

Het is altijd lastig als je niet op één lijn zit met je ouders, want je wilt je ouders niet teleurstellen. Jouw ouders hebben blijkbaar niet door hoe ongelukkig dit jou maakt, want ouders willen altijd het beste voor hun kinderen. En zij denken dat door jou achter je kont aan te zitten, ze het beste voor jou doen.

Deze vraag zit vol negativiteit. Geen leuke opleiding, ruzies met je ouders, geestelijk is het te zwaar..
Als ik dit zo lees, zou ik zeggen dat het tijd is voor een gesprek aan te gaan met je ouders. Heb je dat al eens geprobeerd? Ga eens met ze zitten en zorg dat je voorbereid bent. Weet wat je wilt zeggen en zorg dat je gehoord wordt.

Maar VOOR dat je dat gesprek met je ouders aanknoopt, zou ik eerst eens kijken wat je WEL wilt. Want je laat hier duidelijk weten wat je niet wilt, maar heb je wel andere plannen? Ik denk dat het gesprek met je ouders dan ook makkelijker zou verlopen, omdat je wel plannen hebt en je dus niet niets zult doen.

De tijd dat je studeert, hoort één van de mooiste tijden van je leven te zijn. Er zijn veel studenten die het zwaar hebben, maar je moet wel tijd voor jezelf nemen. Dat is zo belangrijk, want anders heb je straks ook geen energie meer om te leren.

En door wie wordt je precies uitgescholden? Door je ouders? Dat klinkt niet erg goed natuurlijk als dat het geval is.. Misschien kun je eens praten met een psycholoog dan, want je geeft ook aan een depressie te hebben. Dan is het zo belangrijk om te praten met iemand die professionele hulp kan bieden..

ik weet niet hoe oud je bent, maar je kan op kamers gaan als je in rust toch verder wil studeren.
ben je meerderjarig dan beslis jij jou eigen leven.

Al genoeg goede antwoorden hier op je vraag.

Wat ik je wil meegeven is: als ouders jou een studiekeuze opleggen omdat zij dat graag wensen voor jouw toekomst, dan gaat dat niet werken. Het moet JOUW keuze zijn, dan sta je erachter en gaat het vaak veel beter omdat je zelf gemotiveerd bent.

Zo niet doorgaan. Zinloos. Kijk goed wat JIJ wilt en leg dat dan voor aan je ouders. Het gaat om wat jij leuk vindt om in de toekomst te gaan doen. Het zal wel de nodige ruzie opleveren omdat je ouders teleurgesteld zijn. Jammer dan.
Als jij met goede onderbouwing aan kunt geven wat je denkt aan te kunnen en wat JIJ wilt, dan is dat waar het om draait.
Deze twee jaren zijn niet weg. Je hebt er allicht iets van geleerd. Maar nu gaan doen wat JIJ wilt gaan studeren. Ook in MBO heb je een enorme keuze aan opleidingen.

Ik wens je veel succes en ik hoop dat je met ingang van het volgend schooljaar beter op je plekkie zit!