Beseffen mensen met een geestelijkehandicap eigelijk wat de dood is?

De manier van denken is voor veel g. gehandicapten beperkt en chaotisch tegelijk.
Ze hebben meestal minder houvast aan voor ons belangrijke, duidelijke dingen in het leven .
Doodgaan is iets wat ze niet begrijpen, maar wel bang voor zijn. Ze hebben er geen vat op.
Wij weten ook niet wanneer we sterven, maar wij kunnen er nog logisch over nadenken en er meestal goed mee kunnen leven.
Voor hun is het iets wat zo maar kan gebeuren, nu, straks, morgen!
Het kan hun hele denkwereld in de war schoppen, omdat ze meestal niet logisch kunnen nadenken zoals wij.
Het kan daarom grote paniek veroorzaken, want dood gaan is weg gaan en weggaan uit de voor hun vertrouwde wereld is het ergste wat hun kan overkomen.
Hun vertrouwde wereld is heel klein, een heel klein kringetje om hun heen en om dat te moeten verlaten is grote paniek.
Dood gaan is voor hun in een houten kist de grond in.
Erger nog verbrand worden in een oven en dat doet pijn.
Wat ze er van begrijpen is ver buiten de werkellijkheid.
Alleen de angst hiervoor overheerst alles.