wat kun je nu het beste doen?

Hetzelfde als zij toen jij in de puberteit was (of als jij in de puberteit komt) : heel veel geduld hebben, het niet allemaal even serieus (of althans : persoonlijk) nemen en steunen waar mogelijk.
Zij is echter geen puber meer, ook al spelen haar hormonen haar parten, dus zal ze op een gegeven moment toch echt zelf de regie in handen moeten nemen als dingen echt spaak beginnen te lopen. Misschien is een goed gesprek met je vader een begin ? Of als die er niet is, een andere volwassen vertrouwenspersoon in de familie (oma, tante, goede vriendin van je moeder).

Na het lezen van deze website heeft u meer inzicht in deze materie.

Het is zeker geen makkelijke periode voor een vrouw.
En dan helpt het al helemaal niet als er ook nog vanalles gebeurt.

Het zou misschien goed zijn als jij eens een kopje thee voor je moeder zet (het goede moment creëren door iets liefs te doen!)
en het dan eens rustig te bespreken met haar. Dus zonder dat er vanalles gebeurt en jullie boos zijn op elkaar.
Het kan best een gevoelig onderwerp zijn, dus dat doe je niet even tussendoor waar allerlei mensen bij zijn bijvoorbeeld. Het gaat toch over ouder worden e.d.

Stel haar dan voor om naar de dokter te gaan omdat ze zich dan misschien weer wat beter gaat voelen.

In de tussentijd: het is goed dat je dit in je achterhoofd houdt als ze weer van de leg is. Ontzie je moeder een beetje.

Toegevoegd na 1 minuut:
Misschien ken je iemand die dit al heeft meegemaakt die je kan inschakelen; een zus of vriendin van je moeder, je oma

Gewoon begrip hebben en zo goed mogelijk met haar omgaan.