Hoe troost je iemand zonder aanraking?

De juiste woorden gebruiken.

Een bos bloemen of een stukje goede muziek.

Een fruitmand.

Door die persoon veilig te laten voelen, de gevoelens te laten uiten, en aandachtig naar die persoon te luisteren, en de gevoelens te valideren. Oprecht zijn, en laten merken dat je het erg vindt voor die persoon.

Door te laten weten dat je er voor diegene bent, dat die persoon iemand heeft om mee te praten, iemand die om hem of haar geeft.

muziek

Door eens gewoon naar iemand te luisteren,zodat deze zijn verhaal kan doen.
Dat kan een opluchting zijn voor de betreffende persoon.

Wat inderdaad erg goed kan werken om iemand te troosten is er gewoon voor iemand te zijn.

Hoe bedoel je precies: 'zonder aanraking'? Ben je er dan helemaal niet bij en doe jet het op (grote) afstand, d.m.v. bijvoorbeeld telefoon of voor mijn part een programma als MSN of Skype? Dan is het namelijk erg belangrijk om gewoon te luisteren en interesse te tonen. Als je naast iemand zit en je probeert te troosten kan ik het niet aanraden om dat 'zonder aanraking' te doen. Een knuffel (of goedgeplaatste kus) op het juiste moment kan wonderen doen.

Volgens mij kan dat alleen door oprecht te laten zien dat je begrijpt dat deze persoon troost nodig heeft.
Begripvol zijn, laten merken hoe erg je het vindt wat deze persoon is overkomen.
Daarna afleiding aanbieden. Neem hem of haar gezellig mee uit en ga wat leuks doen.

Door diegenen veel energie te sturen en heel veel liefde. Door de juiste woorden kunnen zeggen welke hij precies nodig heeft om innerlijk tot rust te kunnen komen.
Hiervoor heb je een grote mate van gevoeligheid nodig en invoelingsvermogen.

Ik weet niet of jij dit ook hebt, maar zonder dat een ander iets zegt weet ik al precies waarvoor hij zoveel verdriet heeft. En daarop weet ik ook precies de woorden te zeggen die daarvoor nodig zijn.

Met zorg een kaart uitzoeken met een toepasselijke tekst. Die sturen. Later eens bellen om te vragen hoe het gaat. En luisteren. Vooral luisteren.

steek een kaars aan, en terwijl je dat doet zeg je de naam van degene die je wil troosten., om het verdriet te verlichten

Het kunnen kleine troostwoordjes zijn of een blik, zegt ook heel veel.

Zeg koetie koetie.. en van komt allemaal wel goed.

Leef je helemaal in in die persoon, en laat hem vervolgens weten dat je met hem meevoelt (zodat hij/zij zich begrepen voelt).

Voor mij persoonlijk voelt het altijd het prettigst om me "begrepen" te voelen, het liefst zou ik willen dat ik daar helemaal niets voor hoef te zeggen en dat de ander me al zonder woorden begrijpt. Maar dat kan alleen als die ander heel goed is in lichaamstaal :-)

Aanwezig zijn.

Met je stem en een luisterend oor !