Is dit emotionele mishandeling? Zie uitleg

Ik vind eigenlijk van wel. Een puber van 17 heeft uiteraard af en toe correctie nodig, maar dat kan ook op een andere wijze dan door haar af te kraken. Zoals ik het hier lees zijn de ouders bezig om haar een minderwaardigheidscomplex te bezorgen. Ook dat ze in haar bijzijn ruzie maken vind ik verkeerd. Een kind wordt dan min of meer gedwongen om voor één van de beide ouders te "kiezen", en met die keuze kun je een kind niet opzadelen. Het kind kan er niets aan doen dat haar ouders het niet met elkaar kunnen vinden en ze komt dus buiten haar schuld in een heel pijnlijke situate terecht.

Toegevoegd na 8 uur:
Wat ik zou doen is iig even zonder namen en feiten te noemen informatie opdoen bij het meldpunt kindermishandeling. Dan weet je wat meer over wat er in zulke gevallen gedaan kan worden en hoe het aangepakt wordt. Ik neem aan dat je ook weer niet wilt dat ze meteen uit huis geplaatst wordt of zoiets. Het is een moeilijk geval. Wat je ook gaat doen, ik wens je er veel succes mee.

Je kunt met je buurmeisje gaan praten (nodig haar uit voor een kopje thee of koffie) en vraag haar terloops hoe ze er zelf over denkt. Je kunt wel mét haar proberen een oplossing te zoeken, maar niet vóór haar.
Laat haar de stappen ondernemen, om een burenconflict te voorkomen.

Ja dit is emotionele mishandeling, misschien heeft dat buurmeisje het niet eens in de gaten...ze weet niet beter en denk misschien dat het er bij iedereen zo aan toe gaat.

Als buurvrouw kun je haar gewoon uitnodigen op de thee...gooi het niet gelijk in de groep..wacht af of ze er zelf over begint..maar een luisterend oor is al geweldig . Iemand die haar wel serieus neemt .

Je kunt het Advies en Meldpunt Kindermishandeling ook anoniem om raad vragen. Je doet dan niet een melding, maar krijgt advies hoe je e.e.a. kunt aanpakken. Telefoon: 0900-123 123 0.

En verder: stel je huis en hart voor haar open. Voor een praatje, een kopje thee, een luisterend oor.

Toegevoegd na 4 minuten:
En als antwoord op je eerste vraag: ja, ik vind dit emotionele mishandeling zoals jij het beschrijft. Als een kind geen positieve aandacht krijgt en alleen maar afkeurende woorden en opgroeit in een gezin waar veel ruzie is dan kun je wel aanvoelen wat dit psychisch met dit meiske moet doen. Echt heel treurig en het is maar goed dat er buurvrouwen zijn zoals jij!

Sterkte ermee.

Toegevoegd na 8 minuten:
Je zou je buurmeisje ook kunnen aanbieden om (eventueel bij jou thuis) met de kindertelefoon te bellen voor advies: 0800 0432. Maar dan moet ze zelf ook doorhebben dat het niet normaal is hoe haar ouders met haar omgaan.

hoe ben je op het spoor gekomen van deze situatie? is het iets dat je zelf hebt vastgesteld, of heeft iemand het je vertelt?
volgens de beschreven situatie hebben hebben die ouders erg hoge eisen tov het kind. het is goed na te gaan van waaruit die eisen komen.
ga niet te snel uit van slechte bedoelingen : dit komt zeer zelden voor bij ouders. de meeste ouders willen dat hun kinderen het beter hebben dan zijzelf (of minimaal even goed).
hoe dat wordt aangepakt is echter niet altijd even constructief. als ouders voor zichzelf niet kunnen in contact komen met hun eigen kwetsbare, kleine kant is het ook moeilijk voor hen om deze kant toe te laten in hun omgeving. de ideale persoon om dit bij uit te werken is het eigen kind : van dat kind verwachten ze bijna de perfectie. sommige ouders menen ook dat ze super "streng" moeten zijn tov hun kinderen om hen op het goede pad te houden : kinderen moeten gehoorzamen en hebben geen recht van spreken (terwijl dit juist vaak het omgekeerde effect heeft).
vaak komen er in een gezin conflicten naar boven in de puberteit. sommige ouders hebben het er moeilijk met het feit dat pubers hun grenzen aftasten en zijn er zich niet van bewust dat dit een belangrijke levensfase is voor het verdere leven. pubers die onderdrukt worden ontwikkelen veel moeilijker tot een evenwichtige volwassene (al zal je veel volwassenen die vroeger in die situatie verkeerden uit loyaliteit net het omgekeerde horen zeggen).
een andere mogelijkheid is dat er iets gebeurd is waarvan jij niet op de hoogte bent, en waarvoor die ouders nog wrok koesteren tov het meisje. dat kan ook iets kleins zijn (bv. het meisje kwam niet op het afgesproken tijdstip thuis, de ouders kwamen erachter dat ze een vriendje heeft waar ze niets over wisten etc...).
als in het betreffende gezin een gebrek is aan goede communicatie kunnen de hierboven beschreven dingen niet besproken worden. het feit dat die ouders zo vaak ruzie maken en snel boos worden, wijst in ieder geval in deze richting.
wat je kan doen als buurvrouw is niet zo evident. ik zou alleszins eens met een neutraal adviseur gaan praten over de situatie, iemand met een goede kennis over de bestaande hulpverlening. hij of zij kan je dan doorverwijzen of zelf actie ondernemen, misschien door het meisje zelf eens uit te nodigen.

Dit is zeker emotionele mishandeling. Helaas weet ik er zelf alles vanaf en ik merk nu eigenlijk pas wat dit veroorzaakt heeft.
Emotioneel gezien kan ik mij niet uiten want dit werd altijd afgestraft, ook wil ik alles perfect in orde maken en vind ik het vreselijk als ik op mijn werk bijvoorbeeld terrecht wordt gewezen op iets wat anders gedaan had kunnen worden waardoor het beter overkomt, vind ik dit verschrikkelijk.

Ook ik deed nooit iets goed, kreeg altijd te horen waarom ik zo heb kunnen worden, was ik er maar niet geweest, als ik huilde was het ook niet goed dan moest ik stoppen want dat deed je niet en was niet nodig. De relatie met mijn moeder is wel gewoon goed hoor, maar ik had wel heel graag zo een goed buur als jou gehad. Iemand die zich open stelt en inderdaad een kopje thee of iets aanbied, gewoon om te praten en te luisteren.

Waar ik het ook wel mee eens ben is dat je natuurlijk altijd anoniem om raad kan vragen.

Blijf in ieder geval openstaan voor je buurmeisje ik denk dat ze dat heel prettig zou vinden, geef haar zo nu en dan een complimentje etc