Wat kan ik terug zeggen op die vervelende dingen?

Question

Mijn vader kraakt me vaak af en heeft commentaar op mij. terwijl hij het zelf ook niet doet of zegt dingen die me totaal niet interesseren. bijv. ik had een deur open laten staan, kreeg commentaar op, nog geen sec later laat ie zelf de deur open staan. Krijg ook vaak te horen ik me ergens niet mee moet bemoeien, terwijl hij zelf echt overal mee bemoeit, zoals laatst toen zei mijn vader tegen mijn broer dat hij zijn was moest opruimen, terwijl mijn vader nog meer was had liggen, ook niet echt eerlijk. Zegt mijn moeder dat dus, krijgt ze te horen dat ze zich er niet mee moet bemoeien, zeg ik dus van nou ze heeft wel gelijk, krijg ik datzelfde te horen, later dacht ik dat ik gewoon moest zeggen dat als ik me niet meer met hem mag bemoeien, hij zich ook niet meer met mij mag bemoeien en ik niet meer naar hem luister en dan gewoon de rest van de dag te negeren. Of als ik even beneden ben en hij zit op de bank en hij een doekje nodig heeft omdat ie een vieze neus heeft en dan vraagt ie mij of ik ff een doekje kan pakken voor hem..alsof ie dat zelf niet kan, ik pak ook zelf een doekje als ik een nodig heb. Wat moet ik daar nou mee? Heb al eens gedacht om een gesprek aan te gaan, maar ik denk dat dat alleen nog maar erger word. Vriendin van mij zei een keer dat ik met een tegenvraag moet komen, dus antwoorden met waarom dan niet en hoezo dan en waarvoor....dit zijn nog maar een paar voorbeelden, maar zo gaat het de hele dagen door en ik word er alleen maar onzekerder van.

 · Accepted Answer

Dit is lastig. Het lijkt als er strijd ontstaat op het niveau van "Waarom moet ik iets doen terwijl je het zelf niet doet?" Deze vraag geeft altijd verlies dus niet aan beginnen. Ga geen dingen tegen elkaar afwegen en kijke wie misschien het meest gelijk heeft. Kraakt jou vader jou af of kraakt hij af dat je een deur open laat. Daar zit echt een verschil in. Als je de deur open laat, wil dat niet zeggen dat je helemaal een slecht mens bent. Er zit alleen een klein stukje in je dat de deur open liet. Lees het boek eens van "Geweldloze communicatie"van Marshall Rosenberg. Daarin staan hele goede strategieen waarmee je met jouw vader of met wie dan ook met respect vooral voor jezelf en ook de ander een gesprek aan kunt gaan. 
Ik heb er al mooie resultaten van meegemaakt. Probeer het eens.
Wat kun je zeggen op vervelende dingen?
-Geef aan wat je de ander hoort zeggen in de ik-vorm.
  (Ik hoor de vraag om de zakdoeken te halen)
-Wat doet dat jou?
  (Ik merk dat ik boos wordt)
-Wat wil je?
  (ik wil dat mijn vader zelf de zakdoek gaat halen)
-Hoe ziet er dat uit?
  (Papa, ze liggen daar in de kast. Als je ze nodig hebt kun je ze daar vinden)

Courage.

 · Answer

je zit in een vervelende situatie, maar je hebt je ouders te gehoorzamen, ook al is het niet altijd even leuk..je geeft het eigenlijk al zelf aan dat je een gesprek wil met je vader, misschien moet je dat ook gewoon doen..
en verder ja, als je vader jou iets vraagt, ook al heb je er geen zin in, zo laat jij wel je vader zien hoe t wel moet..
jij geeft een voorbeeld..
probeer samen met je ouders over jou probleem te praten en leg hun ook uit dat jij je daar door zo onzeker voelt..
mocht t nu niet lukken misschien je op school met een vertouwens persoon kan praten, want die mogelijkheid is er ook nog..of via je huisarts..

succes

 · Answer

Helaas voor jouw is je vader een meerdere en zal je moeten luisteren!

Het lijkt mij wel een zeurpiet als ik je verhaal lees!
Je zou op een goed moment eens een gesprek aan kunnen gaan!

 · Answer

Gewoon een grote bek terug geven. Als hij de deur open laat staan moet je zeg, hey doe die deur even dicht en rap een beetje. Als je dat maar lang genoeg doet komt het wel goed

 · Answer

Je vader is duidelijk snel geïrriteerd, misschien zit hij gewoon niet lekker in z'n vel, daar zou je wel naar kunnen vragen en als hij vraagt hoe je daarbij komt kan je vertellen wat hij doet en dat het jou onzeker maakt.

 · Answer

Zeg heel duidelijk dat je je hierdoor heel onprettig en verdrietig voelt en vraag hem of hij hier in het vervolg rekening mee zou willen houden.

 · Answer

Het lijkt me inderdaad het verstandigst als je een gesprek aangaat. Je zou dan bv. kunnen zeggen dat je best de deur wilt dicht doen, maar het niet snapt wanneer hij zelf 5 minuten later diezelfde deur open laat staan. Dat je niet weet waar je aan toe bent als jij dingen moet doen die hij zelf niet doet. Je mag dan wel bij je ouders in huis wonen, en het is logisch dat je moet luisteren, maar het lijkt me wel wijs als je vader als oudste het goede voorbeeld geeft. (en als hij weer een zakdoekje nodig heeft, geef je er twee, éentje voor straks pap'. )
Probeer vooral even goed diep in te ademen als het stoom uit je oren komt!
Sterkte ermee! (ik weet niet hoe oud je bent, maar heb je op school niet een vertrouwenspersoon om mee te praten als je er helemaal niet uitkomt?)

 · Answer

je kan tegen hem zeggen dat hij inwezen naar zichzelf kijkt als hij jouw ergens op aanspreekt.
je bent tenslotte zijn zoon en ,zo vader zo zoon.

 · Answer

Ik herken deze situatie al te goed, en als ik je 1 advies mag geven...praten! Op een rustig moment. Desnoods zet je voor jezelf het één en ander op papier. Alsof je de brief naar hem schrijft. Zo heb je al je frustraties op papier en kun je rustig het gesprek aangaan! Houd desnoods de brief bij de hand. Vraag aan je vader of hij even tijd heeft, en begin over hoe je je voelt. Niet beginnen met jij dit, en jij dat, dat zorgt er alleen maar voor dat hij zich gaat verdedigen. Kom maar voor jezelf op, en laat je niet kennen. Ga niet in de aanval dat werkt alleen maar averechts. Schrijf de brief savonds als je rustig bent, niet als je net kwaad bent. Succes he meid! Er is moed voor nodig om dit te doen, maar je bent vaak sterker dan je denkt.

 · Answer

Ik ben het met je eens dat ouders een voorbeeld moeten zijn voor hun kinderen. Niet alleen fout gedrag corrigeren, maar ook het goede gedrag zelf laten zien.

Maar dat is de verantwoordelijkheid van je ouders (in dit geval je vader). Wat is jouw verantwoordelijkheid? Om de deur dicht te doen als je die open hebt gedaan, om je was op te ruimen. Zijn commentaar is niet leuk om aan te horen, maar heeft hij gelijk? Verbeter dan je gedrag.

En mocht je toch een gesprek met hem willen, moet je proberen je emoties erbuiten te laten. Word niet boos, ga niet schreeuwen, blijf beleefd en concentreer je op je onderwerp.

Wat ook helpt, is vriendelijk tegen hem zijn. Geef hem een compliment. Wel eentje die je echt meent natuurlijk. Door vriendelijkheid zal boosheid smelten als sneeuw voor de zon. Niet vergeten: dochters hebben een speciaal plekje in het hart van hun vader. Dat merk je nu niet, maar het zit er wel.

 · Answer

Probeer op een goede tijd, een gesprek aan te gaan, of vraag wanneer hij tijd heeft. Praat alles heel goed uit.

 · Answer

Zo ging dat tussen mij en mijn vader precies het zelfde en zelfs nog wel erger.
Wat er ook is, hij heeft een probleem. Misschien op het werk? Of drinkt hij veel waardoor hij geïrriteerd word? Is de relatie tussen jou moeder en hem niet goed?

Dat zijn allemaal factoren die kunne spelen en die zijn gedrag kunnen verklaren. Dat maakt het misschien nog niet goed hoe hij tegen jou doet, maar het is wel iets waar je misschien eens over kan na denken. Als je weet wat zijn probleem is dan begrijp je hem misschien en vat je zijn opmerking daarna minder persoonlijk op?...
En ik weet niet hoe je vader is, maar met tegen antwoorden komen lijkt me geen goed idee.

Als hij een beetje een redelijk persoon is dan zou ik toch kiezen voor een goed gesprek met hem. Tenzij hij een agressief of onredelijk persoon is. Dan is de kans inderdaad erg groot dat je het erger maakt. In dat geval zou ik het gewoon laten zoals het is. 
Je moet gewoon even doorbijten, want iedereen heeft wel eens wat problemen met zijn/haar ouders. En je blijft toch niet voor eeuwig thuis wonen... 
Oké het is misschien moeilijk om ermee te leren omgaan, maar soms heb je geen keuzen.

Soms kan je er gewoon niets aan veranderen. Ik heb het ook geaccepteerd hoe mijn vader mij behandelden, maar die had ook psychische problemen... Nu is hij van mijn moeder gescheiden en zie ik hem alleen maar als het MOET (maar helemaal liever niet.)

Probeer dus eens te achter halen wat zijn probleem is. En als je dat weet dan weet je vast ook wel wat je er wel/niet aan kan doen.

Succes.

 · Answer

Ik zou juist niet luisteren naar het advies van je vriendin: vragen als "waarom dan niet?", "hoezo dan?" en "waarvoor?" kunnen erg irriterend werken. Ik denk dat je vader dan niet in zal zien dat je het serieus vervelend vindt, maar dat hij dan juist de indruk krijgt dat je hem probeert te irriteren.
Ik denk zeker dat je met hem in gesprek moet gaan. Dit zou je kunnen doen met je moeder erbij. Waarschijnlijk helpt ze je als het gesprek een beetje de verkeerde kant op gaat of als het niet lijkt te helpen.
Je vader krijgt dan het idee dat je het er serieus over wil hebben. Leg hem duidelijk uit wat je dwars zit. Als hij het gesprek afkapt, probeer het dan over een paar dagen nog een keer. Ga vooral niet aandringen, en probeer niet alleen jouw standpunt door te duwen, maar luister ook naar zijn verhaal. Als jullie hier even een keer goed voor gaan zitten, weet ik zeker dat het goed komt.

Wat kan ik terug zeggen op die vervelende dingen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (12)

Weet jij het beter..?