in hoeverre kan ik als ouder zorgen voor zelfvertrouwen bij mijn kind?

je kunt je kind zeggen als hij ergens huiverig voor is dat hij het best kan
hem gewoon stimuleren en aanmoedigen in dingen waar hij "bang" voor is

door hem/haar te stimuleren in dingen waar hij/zij interesse in heeft of graag doet en door hem/haar te complimenteren daar waar 't nodig is.

en óók om met oplossingen te komen als hij/zij problemen heeft en veel aandacht te geven.

door hem/haar serieus te nemen.

Toegevoegd na 1 uur:
en dan nog wil ik het belangrijkste toevoegen:
je king véél liefde geven.

Dat is nl. de mooiste manier om hem/haar te laten weten dat hij/zij héél veel waard is.

Toegevoegd na 2 uur:
king=kind

Als je kinderen in een omgeving laat opgroeien waar een bevestiging is van wat je goed doet en waar je niet wordt afgebrand als je iets fout doet ben je een eind op de goede weg

De ontwikkeling van zelfvertrouwen kun je als ouder prima stimuleren. Het is niet iets waarmee je geboren wordt, zelfvertrouwen moet je zelf krijgen.

Probeer je kind te laten ervaren; ik hoor erbij, ik tel ook mee.
Geef ze de kans zowel sterke als zwakke kanten van zichzelf te ontdekken op allerlei gebied.

Toegevoegd na 25 minuten:
Stel het ontwikkelingsproces bij je kind op de eerste plaats, niet het resultaat. Het zelfvertrouwen groeit als je kind te horen krijgt dat het steeds beter gaat i.p.v. steeds te zeggen dat het nog steeds niet gelukt is. Fout, betekent dus niet 'je hebt gefaald'maar laten we het eens anders aanpakken, misschien lukt het dan wel'.

Leer je kind de positieve kanten van zichzelf te zien en moedig het aan dat ze het zelf onder woorden brengen kan. Goed persoonlijk contact met je kind zorgt ervoor dat het een positief zelfbeeld krijgt en dit is een vereiste om zelfvertrouwen te hebben. Als het bijv. een rekensom niet kan oplossen, zoek dan iets positiefs( netjes geschreven,
geconcentreerd gewerkt, goede inzet) Op die manier leer je je kind dus ook de goede kanten van eigen handelingen
en kunnen te ontdekken en beschrijven.

Geef snel informatie over zijn/ haar vorderingen en prestaties. Ga niet meteen afkraken als iets maar niet wil lukken, laat de moed erin houden en prijs het proberen.

Streef ernaar je kind steeds meer zelf verantwoordelijkheden te laten dragen.

Leer je kind hoe het op een zelfbewuste manier in allerlei situaties op kan treden. Leer het dus te vragen, leer het om 'nee' te zeggen als het ergens niet achter staat en persé niet wil. Leer het kind om goed met kritiek om te gaan. Leer het kind om kritiek te uiten zonder iemand te kwetsen.

Kortom; een kind met weinig zelfvertrouwen zal een negatief zelfbeeld hebben en heeft een kind een positief zelfbeeld dan zal het veel zelfvertrouwen hebben

Prijzen als daar een reden voor is en vooral niet te veel afkraken, ook niet als je boos bent.

Niet oeverloos elke scheet prijzen als geweldig, maar als het kind iets doet wat goed, slim, moedig is, ook vooral even 'goed zo!' zeggen en een aai over de bol geven. En dat heel lang volhouden, ook nog als het al 'n pukkelige puber is (die aai moet je dan misschien weglaten).

Vertrouwen hebben in je kind, geeft ze zelf vertrouwen.

Klink kort, maar het komt er wel op neer.

Als jij je kind niet vertrouwt met wat je ze opgedragen hebt, dus steeds vraagt gaat het wel, moet ik je helpen, wat duurt het lang enz, dan heb jij er geen vertrouwen in dat je kind die opdracht kan uitvoeren en zal het kind dat vertrouwen ook niet krijgen.

De ´zelf doen´ fase waar peuters inkomen is er niet voor niets, ze willen het zélf doen, hoe klungelig het ook gaat, het iets zelf kunnen geeft zelf vertrouwen.

Elke leeftijd heeft zijn eigen aanpak met betrekking tot zelfvertrouwen en sommige kinderen blaken van nature van een zelfvertrouwen wat echt grappig is (ik heb zo´n zoon) en andere hebben meer een duwtje in de rug nodig, de steun op de achtergrond en meer bevestiging.

komt vanzelf.
ik was vroeger heel verlegen en durfte niks te zeggen.
maar nu is dat wel anders ;)

Vooral bij een onzeker kind is het voor ouders heel gemakkelijk dit te versterken, door negatieve dingen te uiten. Ten onrechte denken ouders vaak dat kinderen ' hard' worden van opmerkingen als: " je kunt er niks van" of " wat ben je toch lui" of opmerkingen die iets vervelends zeggen over het uiterlijk.
Om zich zeker en gewaardeerd te voelen is het nodig kinderen te vertellen dat het goede mensen zijn, waar ze van houden en die er zijn mogen. Ook waar het uiterlijke zaken betreft.
Prijs het kind als het een prestatie verricht heeft en stimuleer het om dingen te doen! Niet op een pushende, maar op een uitnodigende manier.
En als het nodig is kritiek te geven, doe dit dan met mate en alleen op iets wat het kind ook echt veranderen kan. Laat kritiek ook bij voorkeur vergezeld gaan van een positieve boodschap. Bijvoorbeeld: " Het is heel lief van je dat je je zo bekommert om je kleine broertje! Maar nu is het tijd dat hij even alleen speelt. het is goed voor kinderen ze af en toe wat met rust te laten" In plaats van zonder meer te roepen : " Laat dat kind toch eens met rust!"
Kijk ook uit bent uitspraken als : " jij ' bent' dom, eigenwijs, gemeen, leugenachtig, een schijterd," enzovoort. Zeg liever: Richt je op het gedrag. ( " Dit was niet handig van je" ) en vertel ook dat het heel normaal is om dingen (soms) onhandig doen. (geruststelling). Gedrag kan het kind veranderen. Het wezen niet, en dat spreek je aan als je zegt: '" Je bent" .
Ouders spelen m.i. een cruciale rol in de vorming van zelfvertrouwen bij hun kinderen.

Een kind is (als het goed is) veel van de tijd bij de ouder(s). Als het zich in die tijd prettig voelt, dan draagt dat bij aan het zelfvertrouwen.
Kijk maar naar jezelf: wanneer voel je je prettig? Dat is, als je merkt dat de mensen om je heen je graag zien, met je praten en je laten merken dat je leuk gezelschap bent.
Kinderen zijn daar erg gevoelig voor. Als een kind constant het idee heeft 'te veel' te zijn, dan is dat funest voor het zelfvertrouwen. Een ouder die het signaal afgeeft 'ik ben moe, ik heb geen zin om te spelen/praten/iets leuks met je te doen' zegt daarmee 'je bent niet belangrijk genoeg om mijn kostbare tijd aan te besteden.'
Je kan je wel voorstellen wat dat teweeg brengt bij een kind...
Kortom, laat je kind merken dat je het leuk vindt om in zijn gezelschap te zijn, dat het fijn is om samen te praten over wat dan ook (je zal nog verbaasd staan over het gedachten- en gevoelsleven van een kind, ze denken al op jonge leeftijd over zo veel na) en dat het kind soms gewoon even het allerbelangrijkste is.
Daar krijgt een kind zelfvertrouwen van!

Het ene kind gaat eerder twijfelen aan zichzelf dan een ander kind. Dat zit zeker in het karakter. Maar los van het karakter kan een kind door omstandigheden of door de omgeving onzeker worden/zich onzeker voelen.

Om een kind zekerder te maken, zijn in ieder geval aandacht en complimenten geven van groot belang. Veel knuffelen en laten weten dat je hem ziet en hoort. Niet overvragen, want anders denkt hij/zij dat hij/zij het fout doet. Misschien een keer juist iets 'makkelijks' vragen, zodat je weer een compliment kan maken. Ook op de kinderopvang/naschoolse opvang/peuterspeelzaal/school kan je erover hebben, zodat je kan afspreken hoe jullie met z'n allen je kind benaderen. Op die manier krijgt je kind hetzelfde gevoel op een andere plek, net als thuis en dat voelt heel veillig. En veiligheid is heel belangrijk om zelfvertrouwen te kweken. In een 'veilige' omgeving waarin je kind zeker weet niet uitgelachen te worden, maar gerespecteerd en geaccepteerd wordt, kan hij/zij zichzelf zijn en zelfvertrouwen krijgen.

Minder zelfvertrouwen kan een kind compenseren door te giga zijn best te doen en te scoren. Toch kunnen er hobbels komen en is een kind dat in de knoei met zijn eigen vertrouwen. Kinderen gaan dann over hun eigen grens en dat kan als een trauma aanvoelen. Ga niet wroeten in het verleden. Kijk wat er nu aan de hand is en waar het kind zelf van aangeeft om meer vertrouwen in zichzelf te hebben. Een zetje van een coach kan een goed hulpmiddel zijn. Ouders staan te dicht bij het kind om echt goed te kunnen helpen. Dat doet niets af aan de intentie van ouders want die is heel erg goed.

De sleutel tot meer zekerheid ligt in het hebben van succeservaringen en dan met name in de vroege jeugd.
Door het kind te motiveren, stimuleren en te belonen bij prestaties zul je kind zien groeien, bagataliseer mislukkingen en geef het kind in eerste aanleg eenvoudige taken waarvan je weet dat hij het kan en complimenteer hem in bijzijn van leeftijdsgenoten. Bij hardnekkige situaties accentueer je het slagen tov. het falen van normalitair veel "betere" kinderen (zonder deze te beschadigen)door deze een voor hen moeilijke opdracht te geven, je blijft natuurlijk altijd positief tegen alle kinderen en bejegend hen met respect immers dit is de goede voedingsbodem voor elk kind. Verplaats je ook zo goed als je kunt in de situatie van het kind en scan zijn gevoelens. Zodra je emotioneel op het zelfde niveau zit en je kind je volledig vertrouwd kun je dat verder uitbreiden. Ga vooral niet pushen maar maak er met je kind een avontuur van nieuwe ontdekkingen te doen waarbij je hem beetje bij beetje aan de nieuwe situatie laat wennen. Bewaak Zo objectief mogelijk) elke kleine en grote vooruitgang en blijf belonen en prijzen.
Het zelfvertrouwen van je kind zal toenemen maar wees wel bedacht op terugval, hanteer dan dezelfde technieken en betrek ook andere partijen als het gaat om belonen.
Zodra je kind overtuigd is iets te kunnen in gezelschap zal het voldoende zekerheid hebben zonder problemen (pesten) een fout te kunnen maken. En voor presteren onder druk is een grote mate van zekerheid nodig.

Door veel belangstelling te tonen naar het kind toe, leuke dingen met het kind doen, complimentjes geven, motiveren, stimuleren, Te zeggen dat je trots op hem/haar bent, en dat je van ze houdt.