Wie heeft er waardevolle tips over hoe ik mijn zoon van 11 jaar het beste kan begeleiden naar zijn puberteit?

Ik zou hem zo weinig mogelijk begeleiden en hem zo veel mogelijk zelf laten uitzoeken en ontdekken. Ingrijpen om hem te wijzen op fouten en dingen die hij beter wel/niet kan doen, is natuurlijk nooit fout.

Misschien heb je iets aan deze link:

http://www.ouders.nl/mpub2010-tips-en-trucs.htm

Geef hem goede boeken te lezen, waarin begrippen als verantwoordelijkheid, zorg voor anderen en jezelf, gevolgen van agressie, gebruik van drugs/roken naar voren komen. Vraag ernaar bij bibliotheek of boekhandel. Als hij geen lezer is: zoek films over deze zaken via de bibliotheek. Kijk eens samen naar voorlichting over deze zaken op de tv.

Vertel hem hoe je man en jij elkaar hebben leren kennen en waarom je van je man houdt, wat hij voor je betekent, en laat je man dat ook doen.
Vertel over opa en oma en hoeveel je van opa hield.
Dat gaat dus over rolmodellen. Benoem iemanden uit de media die je waardeert en waarom.
Praat iedere avond aan tafel over van alles.
Wees geinteresseerd, zonder overmatig alles te willen weten. Heb het vooral niet over sex, dat ontdekt hij zelf wel.

Je kan je kind niet voorbereiden, heeft helemaal geen zin, het is een periode en er komt een einde aan.
De een hobbelt er ongemerkt doorheen de ander zal puberen tot je er groen en geel van ziet.

Voor mij was en is het belangrijkste, contact houden weet waar ze zijn, met wie en wat ze doen, dit zonder ze uit te horen, maar door interesse te tonen.

Houd de humor erin, voor jezelf en voor je kind, relativeer regelmatig als je denkt "Nu gaat hij te ver....." Is het écht zo erg, hoe was jezelf toen je zo oud was, hoe kan je hem er het beste op aanspreken.

Ruzie maken met een puber heeft meestal weinig zin, ze hebben immers altijd gelijk, dat wil niet zeggen dat je ze gelijk moet geven, maar probeer niet in ja/nee, welles/nietes te verzanden.
Geef ze maar gelijk met de mededeling OJa even vergeten jij bent de puber hier in huis, dus heb je gelijk.
Alleen ben ik nog steeds jouw opvoeder en bepaal ik de regels.

Ga er nu niet alvast een soort 'probleem' van maken, dat kan altijd nog als het werkelijk een probleem wordt.

Geniet van je puber in wording, ze kunnen ook zo ongelooflijk leuk uit de hoek komen, probeer dat te blijven zien, dan komt het allemaal helemaal goed.

Niet mee bemoeien, hij luistert toch niet :P
Doe je dat wel dan krijgt die zo'n haat gevoel.

Probeer een open relatie te houden, ook al haalt hij misschien het bloed onder je nagels vandaan. Maak hem duidelijk dat je er altijd voor hem bent, ook al gaat er wel eens iets grondig mis. Ook al doet hij wel eens wat doms, of slechts, daarom IS hij nog niet dom of slecht, dat hoort er bij, en jij bent er altijd om hem uit de penarie te helpen.

Als je de neiging hebt om altijd het laatste woord te willen hebben, begin dan nu vast te oefenen in je mond houden. Pubers willen nl. ook altijd het laatste woord hebben en dat levert explosieve situaties op waar je niks aan hebt.

Geef hem de ruimte om z'n eigen fouten te maken. Schuif langzaamaan wat verantwoordelijkheden naar hem toe en vertel hem ook dat dat zijn verantwoordelijkheden zijn.

Bedenk je goed dat het soms zal lijken alsof hij totaal niet naar je luistert, maar dat je nog heel lang de belangrijkste persoon in het leven van je puber bent. Dus blijf praten.

tip 1: alles wat niet mag is leuk, hoe meer je verbied en erop hamert hoe meer leuk het word
tip 2: praat over dingen en zorg dat je zoon altijd bij je terecht kan, met wat voor vragen dan ook. Als je zoon dingen doet die volgens jou verkeerd zijn bespreek dit dan en leg uit waarom!
tip 3: consequent zijn, als je bepaald gedrag wil verbieden moet je zoon ook weten wat de consequenties ervan zijn.

Ik ben 19, Mijn moeder zei altijd dat ik overal mee aan kon komen bij haar. Ik heb dit wel niet gedaan maar het gaf me wel het gevoel dat die mogelijk er was.
Ik zelf geen de voorkeur aan internet, hierop kun je alles vinden over van alles, dus ook over puberteit.

Misschien kun je per ongeluk met opzet een boekje laten slingeren over de puberteit? dan dring je het niet op en dan kan hij zelf beslissen wil ik hier inkijken of niet.

Aangezien alle kinderen verschillend zijn, ook die binnen 1 gezin, is het erg lastig om een waardevol antwoord te geven. Dat merk ik al aan mijn jongste die in veel situaties heel anders reageert als mijn oudste (nu student, "dus" uit de pubertijd...)
Een paar mogelijk werkende tips staan er al....verboden vruchten zijn leuk dus maak zo weinig mogelijk verboden vruchten bv.

Wat ik gedaan heb: Vooral een luisterend oor hebben voor alles waarmee mijn kind aankwam. Daar GEEN negatief oordeel over terugkoppelen, ook niet als je het eigenlijk een slechte keus of oplossing vond.
Want teveel negatieve reacties zullen maken dat een kind gaat denken dat ie het "nooit" goed kan doen of hem gesloten maken...en dan hoor je weer veel minder.

Wel uiteraard met tips komen hoe hij zou kunnen reageren of hoe hij iets kan aanpakken. (als bv schoolwerkstukken, probleempjes met anderen etc)
Echter, je geeft een tip, je dring die zienswijze niet op.

Regels van het huis zijn dus wel regels. Daarover niet gaan discussieren.
Bij ons: Je bent altijd op de verwachte tijd thuis, zo niet dan bel je op of zend een sms om te zeggen waar je wel uithangt danwel hoe laat je er wel denkt te zijn. Als ze wat ouder zijn (16-18) dus ook desnoods midden in de nacht laten sms'en als het feest langer duurt.