Klopt het cliché dat je een derde kind er wel gewoon even "bij" doet?

Ik ben een derde kind, er werd indd wel makkelijk met mij omgegaan, met makkelijk bedoel ik dat ik overal mee heen werd gezeuld, mijn zussen gebruikte mij voornamelijk als levensechte pop en mijn ouders vonden dat wel rustig haha...

Ik hoorde iemand met drie kinderen het volgende zeggen en ik denk dat het de lading heel goed dekt.

"Bij het eerste kind kook je de speen uit als hij op de grond valt".

"Bij het tweede kind spoel je het alleen nog maar af".

"Bij het derde kind roep je; Fikkie, zoek speen!"

Ha, die Barlotje;

In de praktische zin zal dit waarschijnlijk wel voor een goed deel kloppen, je bent inmiddels natuurlijk al een stuk ervarener, handiger en minder bang voor ongelukjes. In sociale en opvoedkundige zin denk ik dat er minder verschil zal zijn, al wordt een stukje sociale omgang ook hier door de twee oudere kinderen ook al voor de ouders ingevuld.

Deze vraag is eigenlijk helemaal niet te beantwoorden, het ligt er maar net aan hoe dat derde kind verstandelijk, emotioneel en lichamelijk in elkaar zit. Is het geestelijk en lichamelijk gezond of niet? Vertoont het gedragsstoornissen? Hoe ernstig slaat het aan het puberen? Allemaal vragen waar je van tevoren geen sluitend antwoord op kunt geven. Bovendien is het - zoals veel clichés - behoorlijk kort door de bocht. Als een van beiden niet werkt, je erg stressbestendig bent, geld genoeg hebt, jezelf makkelijk op de tweede (t/m vijfde) plaats kunt zetten en over engelengeduld beschikt, dan doe je dat derde (kerngezonde, normaal functionerende) kind er misschien gewoon even bij. Voor de meeste mensen is een derde kind echter gewoon een derde kind. Het moet ook naar zwemles, school, tandarts, wil ook met je risken, moet ook overhoord worden, heeft ook lekke banden en wil ook dat je aanmoedigt op het sportveld, net als de andere twee. Dit cliché gebruiken om jezelf of je partner ervan te overtuigen dat er maar een derde moet komen, lijkt me de goden verzoeken!

nee hoor, mijn zusje, een derde kind was gewenst.
en het derde kind van mijn broer was niet gepland maar wel heel welkom en ja, een ander huis moest worden gezocht.
van een vriendin weet ik dat haar derde kind een ware verrassing was die ze niet er even bij kon doen, nee, dat vergde een totaal andere aanpak van haar leven tot dan toe.
en derde kind doe je er m.i. nooit even bij.

Aan de ene kant klopt het fabeltje: je moet toch al naar school fietsen voor die andere twee (bijvoorbeeld). Toch is ons derde kind juist diegene die in het huishouden het meeste tijd en aandacht vraagt. De oudste twee 'doen zichzelf', dat is altijd zo geweest. Er zit niet veel leeftijdsverschil in, het is gewoon een ander kind.

Het is wel zo dat je er nog in zit, je draait gewoon door met een beetje extra werk. En wat voor kind het ook is: als hij of zij eenmaal geboren is, houdt je er net zoveel van als van die andere twee. En wil je hem/haar nooooooit meer missen!

Niet eens met de stelling. Je doet een derde kind er niet "even" bij. Je bent ook met een derde hartstikke druk.
Je wordt wel steeds gemakkelijker, dat wel. En mogelijk kan het oudste kind al wat helpen her en der. De oudste zal of zullen zich zelf kunnen aankleden, zelf kunnen eten enz. Maar ook zul je met je baby op schoot de boterhammetjes moeten smeren, om gegooide melk op moeten ruimen, noem maar op. Je komt soms echt handen en voeten te kort. Wanneer de oudste naar school gaat/ gaan, heb je iets meer tijd voor jezelf, maar het blijft een drukke boel.

Een derde kind neem je er niet maar even bij maar je hebt er wel veel meer tijd voor.
Je kan er veel meer van genieten omdat je alle probleempjes al eens eerder hebt gehad.
B.v. ons 1e kind had met 6 weken rode hond reactie: Paniek, dit kan niet en wat nu.
2e kind met 4 weken rode hond. Okè, die ook al, nou ja, gaat wel weer over.
3e kind, Zal binnenkort wel rode hond krijgen. en ja hoor, na 2 weken.

Waarom: Ik schijn drager te zijn van de rode hond bacil en door borstvoeding kregen de kinderen de antistoffen al heel jong binnen.