Zijn alle mannen die voor de eerste keer vader worden positief verrast door het gevoel voor/ door de baby?

We zijn nu 2 maanden ouders en het is voor ons alle 2 niet echt gemakkelijk geweest. We hebben een kindje met zware reflux dus niet het kindje zoals in de boekjes slapen eten eve wakker zijn en terug slapen. Ze huilt soms van haar 1 flesje tot de andere flesje en als -ouders word je er machteloos van je weet niet wat ze heeft en maak je alleen maar zorgen dus kun je spijtig genoeg niet genieten. De aandacht die je eerst aan je man alleen gaf moet je verdelen nu dus het is ook zeker aanpassen voor je man! De eerste maand en half hebben we ook niks anders gehad dan bezoek de hele dag door daar kon mijn vriend ook niet goed tegen. Hij vind het wel geweldig om papa te zijn en is er heel trots op zowel voor hem als voor mij is het heel zwaar geweest maar toch zijn we supergelukkig met de kleine en zouden we niet zonder kunnen.

Toegevoegd na 9 minuten:
Het kan ook zijn dat je als moeder door de stress minder kunt verdragen van je man en rap lastig zijt op hem op begin. Maar met de tijd komt alles goed altijd blijven praten met elkaar dat is het belangrijkste!

Gedurende de zwangerschap ga je al andere gevoelens ontwikkelen,maar als het kindje eenmaal geboren is, ontdek je dat je gevoelens hebt,waarvan je niet had vermoed, dat je ze Überhaupt had.Je voelt je trots, beschermend en vooral vader!
Je moet het zelf ervaren,om het gevoel te ondervinden.
Dit verhal gaat natuurlijk alleen op,als alles goed is verlopen, want als dat niet het geval is,voeren andere gevoelens vanzelfsprekend de boventoon.

In deze kan ik alleen voor mezelf spreken en over wat ik om me heen zie.
Net als vrouwen , zijn geen twee mannen gelijk, dus ook niet in hun beleving.
Wel is het gevoel vader te worden/zijn tijdens de geboorte van mijn eerste kindje (en tweede .....) de sterkste emotionele beleving die ik OOIT ervaren heb.
Ofschoon ik mij mentaal op de komst van ons kindje heb voorbereid, was de geweldige emotionele gebeurtenis evenzo goed een volslagen verrassing.
Toen anderen foto's maakten heb ik GEEIST dat dit zonder flits gebeurde, om mij tere kindje's oogjes te sparen.
Ik kan me dan ook niets voorstellen bij mensen die kinderen kwaad willen doen, hoe verrot moet je dan zijn.

Uit onderzoek is gebleken dat het zien van je kindje bij de man DEZELFDE stoffen in de hersenen losmaakt als bij vrouwen, oxytocine ofwel het verliefdheidshormoon.
Je voelt als man dan een behoefte om met alles wat in je is, je vrouw (op wie je ape-trots bent ) en je kindje(s) te beschermen en te koesteren.

Bij mij is dat gevoel nooit verdwenen, al is de oudste richting 30 aan het gaan.
De verbondenheid is er nog steeds en zal wellicht blijven bestaan.

In iets mindere mate gebeurt dat ook als we een nestje jonge hondjes hebben, ik onzie ze zo veel mogelijk maar
geef ze wel veel koestering en knuffels, net als het moederhondje, die echt stapelgek met me is (is wederzijds) Omdat mijn vrouw daar een eendere beleving in heeft, is dat geen enkel punt.

Een vrouw vormt zich gedurende 9 maanden om en "went " in die tijd aan de veranderende hormoonspiegels.
Bij mannen is gebleken dat die oxytocine release bij het zien van zijn nieuwgeborene ontstaat.
Wat het bij andere mannen doet weet ik niet.
Ik was echt volledig overmand........

ja natuurlijk ben je dat...als je voor de eerste keer papa wordt is toch geweldig...je eigen vlees en bloed.