wanneer je kind 18jaar is maar nog steeds thuiswoont, mag je dan nog regels voor haar bepalen qua bedtijden, kamer opruimen etc?

je woont in hetzelfde huis, dus dan zijn afspraken gewenst. misschien kun je samen met je kind kijken wat voor beide haalbaar en wenselijk is. als je samen de regels maakt, kun je je beiden er makkelijker aan houden.

Ik vind bedtijden persoonlijk wel kinderachtig maar dat je vraagt of ze haar kamer bij houdt is alleen maar logisch vind dat niet eens een regel maar een logisch iets. Maar ik ben persoonlijk erg tegen regels bij volwassen mensen.

daar kan ik kort in zijn: jouw huis, jouw regels.
bedtijd bepalen vind ik dan weer wat overdreven, maar jij kan best bepalen dat ze een deel van de avond in haar eigen kamer doorbrengt, zodat je nog wat privacy met je eventuele partner hebt.
staat dit haar niet aan, dan staat het haar vrij eigen woonruimte te zoeken.

Gisteren zelf een lang gesprek gehad met mijn 19 jarige zoon over dit zelfde onderwerp en geprobeerd hem uit te leggen dat we samen alleen functioneren met duidelijke regels en afspraken, dus ja, ik vind zeker dat die regels er moeten zijn maar er kan natuurlijk wel degelijk overleg plaatsvinden, laat haar duidelijk weten waarom je bepaalde dingen verwacht en geef haar ook de ruimte om haar mening te geven.
Succes!

Mijn huis is geen hotel met betalen voor verblijf.

Dus mijn regels zijn leidend dan.
ik wil niet dat de hele dag men maar binnen komt en weggaat wanneer het belieft.
Eet je niet mee dan meld je dat. Blijf je een nacht weg dan meld je dat. Ik zal niet beperken, maar informeren is voor mijn belangrijk.
Moeders gaat niet elke dag koken en dan blijkt dat je een man minder aan tafel hebt of 1 meer. Gewoon even doorgeven.

Als je onder één dak woont zul je samen bepaalde dingen moeten afspreken. Er zijn kinderen die dat zelf aanvoelen, er zijn kinderen aan wie je het uit moet leggen.

Alles waar je gemeenschappelijk de gevolgen van ondervindt, zal op een of andere manier geregeld moeten zijn.

Als ik b.v. de volgende ochtend om half 7 mijn nest uit moet, is het erg vervelend als mijn volwassen kind om 1 uur 's nachts uitgebreid gaat douchen naast mijn slaapkamer, of 's nachts met veel lawaai thuis komt.

Laat het in elk geval niet zo ver komen dat je je stilzwijgend aan elkaars gedrag gaat ergeren omdat je het betuttelend vindt om regels te stellen, want daar wordt de sfeer niet vrolijker van.

Als je kinderen 18 jaar zijn weten ze onderhand wel wat er van ze verwacht wordt in huis.
en ouders gaan nu de face in van loslaten.
daar tegenover staat wel dat het inwonende kind niet hoeft te denken dat ze in een hotel woont waar alles vanzelf aan komt waaien,dus qua kamer opruimen ed en karweitjes doen zal dat gewoon nog door blijven gaan .
maar regels bepalen van bedtijden en hoe laat thuis komen en zo voort vind ik niet juist.
ik denk dat je dan beter rond de tafel kunt gaan zitten en dan samen erover praat om zo tot een oplossing te komen waar beide partijen zich prettig mee voelen.
samen in 1 huis wonen betekend rekening met elkaar houden op een voor ieder een prettige manier.en dat bereik je niet met regels maar met praten en je mening uiten en water bij de wijn doen.

Het beste is om kinderen , zo snel ze hun mening kunnen uiten, al mee te laten denken over huisregels. Uiteraard bepalen de ouders aanvankelijk het meeste, maar het is goed te weten wat een kind wil en vindt. Ouders moeten , als het goed is, ook in staat zijn uit te leggen waarom iets (nog) niet wenselijk is. Van domweg zeggen " omdat ik de baas ben" of " omdat het mijn huis is" leert het kind niets. Zulke dingen kun je hooguit zeggen als je merkt dat discussie vastloopt en er toch knopen moeten worden doorgehakt.
Ouders hebben de taak kinderen voor te bereiden op een sociaal leven met anderen, later . En dat betekent dat ze zowel rekening met anderen hebben te houden, als voor zichzelf op te komen.
Een beetje overleg kan alternatieven bieden waar iedereen wat aan heeft.
Stel: je griezelt van de puinhoop op je dochters kamer en wil het liefst dagelijks ruimen en met de bezem erdoor.
Je dochter wil niet dat je op haar kamer komt. (" Het is mijn ruimte. Mijn territorium!")
Maar het is ook jouw huis en jij wilt geen ongedierte en ook niet dat er omgevallen wijnflessen door de plafonds lekken (om maar eens wat te noemen!)
Je kunt dan onderhandelen:
- Ik kom er niet, maar jij verschoont wel je bed, stofzuigt, lapt het raam, gooit dagelijks je vuile was in de mand, zorgt dat er geen as of wijn of noem maar op gemorst wordt , enzovoort, Onderhandelen is een uitstekende methode en dan is het argument dat het wel jouw huis is, waar jij voor betaalt en verantwoordelijk bent, een goede basis.
Voor het kind is weer een goede basis: dat je wel haar ouder bent, waarvan ze een prettig en redelijk zelfstandig onderkomen verwachten mag , zodat ze later terug kan kijken op een fijne jeugd..

Ze mag zelf bepalen, alleen je moet wel duidelijke regels opstellen.
Soms moet je haar/hem meer zelfstandigheid geven

Succes!

mijn zoon dacht de dag na zijn 18e verjaardag dat ie de minister president of de koning ofzo was, en dat hij alles zelf kon bepalen, en zelfs dat wij hem moesten gehoorzamen. Hij was als puber ook wel lastig, maar dit sloeg alles.
Overal zei hij nee op of deed het gewoon niet. Naar school gaan of werken vertikte hij ook. Dan is het bij mij einde verhaal: hij kon opstappen. Daar heeft hij van geleerd.

Inmiddels is hij 19, heeft hij een baan, komt op tijd thuis, haalt de boodschappen, kookt regelmatig, en als ik iets vraag omdat ik er geen tijd voor heb helpt hij graag.

We hebben niet echt regels, maar noemen het afspraken.
Zoals al eerder gezegd, het maakt mij niet uit of de jongens mee-eten of niet, als ze het maar op tijd laten weten. Als ik ergens heen ga laat ik ook even weten waar ik heen ga en hoe laat ik thuis denk te zijn. Wederzijds.

Bedtijd was bij de oudste ook een probleem. Jeugdzorg zei dat ik dat los moest laten: het enige belangrijke was of hij 's-morgens op tijd op school zou zijn, en dat is zíjn eigen verantwoording. Maar dan niet mij wakker maken door 's-nachts nog te computeren.

de jongste is juist heel streng tegen zichzelf wat dat soort dingen betreft. Hij gaat op tijd op feestjes weg omdat hij uitgerust op school wil komen. Maar roep ik dat het eten klaar is, dan heeft hij nog ene kwartier nodig op MSN voor hij beneden is. prima, roep ik hem een kwartier eerder.

in een gesprek met een kennis van mij kwamen we op "wapenwedloop" steeds als je de regels aanpast, passen zij hun gedrag aan...

Qua bedtijd zou ik het haar zelf laten bepalen, maar opruimregels die mag jij gewoon bepalen.

Het zit er dik in dat we onze kinderen na het stappen op moeten gaan halen (we wonen achteraf), dus dan is het in overleg, maar wel op een Christelijke tijd, dat ze thuiskomen! Om vanaf 18 alles maar los te laten vind ik wel vroeg.
Het zal ook van het kind afhangen hoeveel leiding het nog nodig heeft...

Nou in eerste instantie zou ik zeggen jou huis jou regels. Maar das wel heel erg van de oude stempel.
Wanneer je kind 18 jaar is dan is ie volwassen.
En is ie ondanks dat thuis woont toch zelf verantwoordelijk voor zijn kamer en voor hoe laat ie naar bed gaat.
Je kunt als ouder wel proberen om hem of haar om 10 uur naar bed heen te sturen maar als je kind daar geen behoefte aan heeft en persee om 12 uur pas gaat slapen dan is daar op die leeftijd niks meer aan te doen. Maar je mag t m ter alletijder wel adviseren.
Net zo min mag jij hem of haar dwingen om die slaapkamer eens op te ruimen. Als het daar ene dikke chaos is dan wil die gene gewoon zo ,n kamer.
Je mag best pushen of er wat van zeggen maar helaas is ie als ie 18 jaar is vaak toch niet meer gedient van bemoeienissen van de ouders op het gebied van kamer opruimen.
Wanneer jij als ouder zijnde merkt dat je kind van 18 problemen heeft dan mag jij uiteraard melden dat ie wanneer ie je nodig heeft altijd op jou steun kan rekenen dat wel. Maar laat hem of haar op die leeftijd zoveel mogelijk zijn eigen boontjes doppen. Dat stoomt m klaar voor de maatschappij.
Het leert echt zn grenzen wel kennen en verleggen.
En dan zul je zien dat wanneer je zoon of dochter een eigen woning heeft dat ie keurig op tijd gaat slapen en de boel meestal altijd keurig netjes opgeruimd en schoon gemaakt heeft ( vooral als ie weet dat jullie op de koffie komen) omdat m het thuis toch niet zo goed beviel als dat ie je in eerste instantie deed geloven

Ze mag alles zelf bepalen. Maar wanneer het uit de hand dreigt te lopen ben jij wel degenen die in mag grijpen want het is en blijft tenslotte jou huis.

Vindt dat hij of zij zich zeker een beetje moeten aanpassen...en bepaalde verandwoordelijkheid moeten dragen.Ook voor als hij/zij zelfstandig gaat,is dat mooi meegenomen...

Zolang het om huishoudelijke regels gaat mag je de regels bepalen. Je leeft nu eenmaal onder een dak en een paar simpele regels kunnen veel ongemak en irritaties voorkomen.
Voorbeelden.

Wat kan:
* we eten om 18.30 uur (natuurlijk in overleg) en dus kan kind niet steeds te laat komen aandraven.
* afspraken over huishoudelijke klusjes, zoals afwassen, bed op maken, eigen kamer netjes houden, etc.
* roken (of andere drugs) in huis, ook niet op "eigen" kamer.
* dronken thuiskomen.
* bij laat binnenkomen, zachtjes doen, zodat ouders niet wakker worden.
* fiets 's avonds binnenzetten.
* wel/niet een vriendje mee in bed

Wat niet kan:
* bedtijden
* hoe laat thuiskomen
* geen alcohol drinken buitenshuis
* keuze in uitgaansgelegenheden
* keuze van vriend/vriendinnen.
waarschuwen kan wel een keertje.

Er is een verschil tussen huishoudelijke en persoonsgebonden regels. Uiteindelijk is het kind "volwassen" (volgens de wet) en dat hebben we te respecteren.

ps. denk altijd hoe je iets zou vinden (redelijk/onredelijk) toen je zelf zo oud was.