Hoe komt het dat je na een dag oppassen op een baby helemaal 'op' bent?

Omdat het enorm veel energie vergt om een kindje continue te verzorgen en op hem/haar te letten. Die constante oplettendheid kost veel energie.

Nemen is makkelijker dan geven. Je overgeven aan de nukken van een kind vreet energie en hoe meer je op jezelf gewend bent, hoe harder het gaat.

Omdat zo iets ongewoon is en je daardoor geestelijk op de toppen van je tenen loopt.

Omdat het niet je eigen kind is, en je op elk geluidje en elke beweging alert bent. Je bent het niet gewoon om met een baby om te gaan, dus je bent extra gespannen om het goed te doen.
Die continue concentratie maakt dat je lichamelijk en geestelijk helemaal 'op' kunt zijn.

Het vreet energie, ik ben 1x per week oppasoma en omdat het hun dag is willen ze ook alle aandacht. Thuis spelen ze vaak alleen en vermaken ze zich prima, maar oppassen is ook verwennen en dat vreet jou energie, de hele dag iets verzinnen wat leuk is. Met eigen kinderen doe je dat niet, dan heb je nog tussendoor even pauze maar die ontbreekt tijdens het oppassen. Ik ben af en toe blij dat ik even naar de w.c. moet, ff rust, maar ook weer niet te lang, want wat doen die bengels ondertussen? en dat een hele dag, daag oma, en nu een wijntje zegt deze oma dan, pffff.....

Bij mijn eigen kind ben ik ook kapot hoor s avonds.
Puur omdat je bezig bent met opvoeden, corrigeren,belonen en verzorgen en mijn huishouden er ook nog bij heb.

De zorg voor een kindje , betekent geen geringe verantwoordelijkheid.
Wat er niet allemaal mis kan gaan.. Alles gaat door je hoofd!
Bijvoorbeeld, hij huilt..
- Vieze broek? ( kan gaan smetten, maar hij heeft nog maar net een schone luier en als je hem nu gaat verschonen wordt hij nog wakkerder)
- Buikpijn? Dorst? Tandpijn? Omgedraaid en benauwd? Speentje kwijt? Te warm?
En je gaat kijken. 1 x 5x 10 x 20 x.
Eten: Heb ik wel precies 6 schepjes van dit en 1 schepje van dat in de precies 180 cl water gedaan? Is de speen wel uitgekookt? Zit er wel precies 4 uur tussen de vorige fles en nu? Was het boertje wel voldoende`? Waarom trapt hij zo wild en waarom kijkt hij steeds weg.. Heeft hij wel genoeg geslapen? Niet teveel gespuugd?
En verder:
Heb ik wel genoeg aandacht gegeven? Aan zijn ontwikkeling gewerkt? Moest hij niet even in bad, naar buiten, geactiveerd enzovoort..
En: Waarom hoor ik niks? Hij ligt nu al anderhalf uur te slapen. Klopt dat wel?

Ondertussen gaat alles door. Telefoon/ deurbel )Wordt hij niet wakker?) en wellicht kun je nog wat werkjes doen om de ouders te ontlasten. Met de babyfoon een halve meter naast je: aardappels schillen, groente schoonmaken, gasstel en koffieapparaat evenals koelkast een ' beurt' geven, wasje draaien, ophangen, strijken, speelgoedkast opruimen, traphekje repareren, waslijnen vervangen, wat vensters lappen, piano schoonmaken en in de was zetten, enzovoort

Ik ben vaste vrijwillige oppas van zo'n wurm , en nu had ik het nog niet eens over de oudere zusjes. maar als ik hierover begin heb ik een heel boek nodig.. en ik had het ook niet over de bijna anderhalf uur die ik heen en later weer terug in de auto zit.. Maar ik kan wel zeggen dat deze oppasdagen zowel heerlijk als vermoeiend zijn.
Ik was vroeger ook best moe, maar als het je eigen kinderen zijn, gaat er veel meer vanzelf en je hoeft (zoals in mijn geval) niet te reizen en vooer en na ook nog je eigen dingen te regelen.

Dit komt omdat je met een baby alles lijfelijk doet en het kind nog heel veel verzorging nodig heeft. Als het kind iets groter is, kun je het mondeling aansturen. Ook maakt het kind al meer deel uit van het 'gewone'gezinsleven. Het eet mee aan tafels, stopt zelf eten in zijn haar mond. Bij de baby doe je alles nog eens naast het gewone gezinsleven.

Toen ik zelf kleine kinderen had, viel mij op dat de babytijd zo verschrikkelijk vermoeidend was. Ik heb toe een tijdje bijgehouden hoeveel tijd je per dag bezig bent met het verzorgen van de baby. Ik kwam op acht uur per dag uit om het kind te voeden, verschonen, naar bed te brengen, flesvoeding en groentehapjes klaar te maken, het kind in bad te doen en om af en toe met het kind te spelen en te knuffelen. Ik had toen nog twee andere kinderen die ook aandacht en verzorging nodig hadden. Ik snapte toen wel waarom ik in die tijd helemaal 'op' was.

Ik heb dit bijgehouden toen de baby nog heel jong was. Naarmate de baby ouder werd, integreerde die wel steeds meer in het gezin, maar als je op de baby van een ander past, is niets routine, maar is het een zeer arbeidsintensieve bezigheid. Daarbij voel je je ook verantwoordelijk voor het kind en wil je het uiteraard ook zo goed mogelijk doen en het het kind zoveel mogelijk naar de zin maken.