Is het belangrijk dat een jongen ook pubergedrag vertoond bij zijn vader (waar hij om de 2 weken een weekend is)?

Het is belangrijk dat het kind zichzelf is. En het kan zo zijn dat de jongen meer druk ondervind van de moeder en zich daar meer tegen afzet dan de vader, om welke reden dan ook.

Ha, die Hoeverzinikeennick;

Het zal per kind verschillen hoe ze met elk van de ouders omgaan. Ik kan me zelfs voorstellen dat een groot verschil tussen de omgang met beide ouders juist een vorm van pubergedrag is. Straks gebeurt er misschien een keer iets tussen pa en zoon waardoor zijn moeder weer bij hem in beeld komt, pubers willen natuurlijk nogal eens plotselling van koers wijzigen.

Om de 2 weken een weekend, schrijf je. Lijkt mij, dat hij zich bij jou thuis voelt met alles erop en eraan. En bij zijn vader houdt hij zich misschien in.
Maar iemand dwingen of vragen een bepaald gedrag te vertonen, ik kan me er niets bij voorstellen.
De gevolgen zal wel te overzien zijn.

Een jongen moet zich kunnen gedragen zoals hij dit zelf wil. Als hij het beter met zijn vader kan vinden of minder reden ziet om zich ergens tegen af te zetten dan zal hij minder pubergedrag vertonen. Er zijn niet veel gevolgen te benoemen. De minder puberkant is ook een kant van zijn persoonlijkheid net zoals de meer puberkant. Ik heb nog nooit ervan gehoord dat iemand zijn pubergedrag zou kunnen opsparen om het na het weekend te spuien.
UIt eigen ervaring kan ik zeggen dat een kind zich anders kan gedragen bij de ene ouder dan bij de andere ouder gewoon omdat de grenzen bij de ene anders gesteld worden dan bij de andere.

ik denk dat het voor een kind wat van de situatie afhangt.
ik woonde vroeger bij mijn vader en was een echte puber,
als ik weekends bij mijn moeder was was ik heel anders, veel liever.

ik denk dat dat komt omdat ik mijn moeder minder zag en daardoor je heel anders met elkaar om gaat,
bij mijn vader was ik thuis dus was ik daar ook het meeste puber.
als je ergens maar 2 dagen in de 2 weken bent dan ben je wat meer op visite en doe je vaak leukere dingen met die ouder dan wanneer je echt thuis bent

Voor mij was het als puber altijd zo dat ik mij het meest afzette van de persoon die mij het meest tegenhield. En dat was in die tijd mijn vader. Ik maakte hem het leven soms zuur met pijnlijke opmerkingen. (en dat maak ik nu natuurlijk weer dubbel zo hard goed! haha)

Wel moet ik zeggen, dat dit gedrag elkaar aansteekt. Tenminste dat ging hier altijd zo.
Mijn vader gaf een regel waarvan ik dan riep dat het onzin was (ookal had 'ie achteraf gelijk), waardoor mijn vader op een gegeven moment zo gefrustreerd was van mijn gemopper dat ie nog meer regels ging bedenken.
Dat werkt natuurlijk niet.
Dus wij versterkten elkaars negatieve gevoelens naar elkaar toe alleen maar.
Misschien is dat een tip?

In ieder geval kan het heel normaal zijn dus. De gevolgen zijn wel, dat als zijn vader makkelijker is in bepaalde zaken hij zich tegen jou meer zal afkeren omdat hij dat bij zijn vader wel mag en bij jou niet. Dat is in zijn ogen niet eerlijk.

Probeer daarom zoveel mogelijk een team te zijn.
Want ik weet nog wel... toen ik puber was speelde ik mijn ouders ook wel eens tegen elkaar op, als ik van mijn moeder iets wel mocht en van mijn vader niet.

gelukkig is 't bij ons nu weer hartstikke gezellig! Maar wat was ik een irritante puber zeg! ;)

Toegevoegd na 2 minuten:
Ik wil nog even toevoegen dat ik hiermee niet wil zeggen dat jij de regels moet versoepelen! Tenzij je een paar regeltjes hebt waarvan je denkt 'dat kan wel wat soepeler' natuurlijk.

Want uiteindelijk, na deze puber periode zal hij je extra weten te waarderen omdat jij hem die houvast heb gegeven. Regels geef je je kind ook uit veiligheid. Om je kind te beschermen. Dat zal hij nog wel in zien;)

Als zijn vader alleen maar leuke dingen met hem doet..
Dan zal hij dat na deze puber periode ook in gaan zien.
Het is alleen niet altijd een even leuke periode, dat begrijp ik goed.

In ieder geval succes! :)

In een gezin waarbij de ouders nog samen zijn, is het over het algemeen ook zo dat de puber zich bij de een meer afzet dan bij de ander.

Vervolgens heb ik in mijn werk (jeugdhulpverlening) heel veel gezien dat een puber zich vooral afzet op de plek waar hij/zij zich het meest veilig voelt. Hoe lastig het gedrag ook is, het is dus ook een soort compiment.

Het is ook logisch dat hij/zij niet bij de vader afzet als hij daar maar 1x per twee weken is. Je hebt dan vooral de leuke dingen. Je zit niet op elkaars lip, en tegen de tijd dat dit wel dreigt te gebeuren is de tijd al weer om.

Veel succes

Het verzet van een puber is echt nodig, om de stap naar volwassenheid te maken. Een puber die niet pubert, ondervindt daar later absoluut negatieve gevolgen van.
In gespannen situaties, of situaties waar pubers solidair zijn , zich verantwoordelijk voelen, geen ruimte krijgen of noem maar op, worden zaken opgekropt.
Wanneer het kind bij de ene ouder niet in verzet treedt , om welke reden ook, doet de andere ouder er goed aan, daar wel volop gelegenheid voor te bieden. ( Niet aan alles toegeven, consequent zijn, grenzen stellen maar dit alles wel in onvoorwaardelijke liefde laten blijken )
Wat opgroeiende jongeren nodig hebben is een plek waar ze kunnen ontdekken en uitproberen, knokken en hun kop stoten. Daar worden ze groot van en leren ze uiteindelijk een eigen identiteit te ontwikkelen en vinden.
Het zal heel zwaar zijn als je dat in je eentje moet opvangen, maar bedenk: het gaat echt over.

Belangrijk is het niet. Waarom zou dat moeten? Misschien een troost voor jou. Waar een puber zich veilig en thuis voelt zal hij het meest zichzelf zijn en zich ook afzetten.
Laat merken dat hij belangrijk is en dat hij er mag zijn, zoals hij is.

Natuurlijk is dat belangrijk!!! Sterker nog: het is noodzakelijk. Als de jongen het pubergedrag alleen maar bij zijn moeder zou vertonen en niet bij zijn vader, zou dat kunnen betekenen dat hij zich bij zijn vader niet helemaal veilig voelt en dus niet zichzelf kan zijn. Eigenlijk is de vraag heel raar, want wie kan er nu van een puber verwachten dat hij zijn gedrag ineens omgooit omdat hij bij de andere ouder is? Hij is een PUBER!!!

Wanneer een kind zichzelf is, zijn gedragingen zijn zoals het op zijn leeftijd bij hem past bij zijn moeder, betekent het dat hij zich het meest veilig en prettig voelt bij zijn moeder. Juist dáár waar hij zijn opstand durft te tonen, voelt hij zich goed!

Wanneer hij zich 'anders' opstelt bij zijn vader, houdt hij zich in wat betekent dat hij zich zelf niet durft of kan zijn.

Of het belangrijk is, ik denk het niet wanneer hij bij zijn moeder de 'ruimte' neemt om wél zich zelf te zijn.

Een kind zet zich het meest af tegen diegene waarbij hij zich vertrouwd voelt.
Zo werkt het immers in relaties ook. Diegen waar je het dichtst bij staat, durf je meer te laten zien van jezelf.

Of het gevolgen heeft? Vader zal het kind anders zien op dit moment van 'puberen' dan de moeder en dat kan onderling soms problemen geven. Ik bedoel tussen ouders wanneer er iets is wat vader niet kan begrijpen of zien omdat hij het kind 'anders' mee maakt.