Welke opvoeding is het best voor een kind dat sociaal onhandig is?
Mijn zoon (6) is cognitief sterk, maar sociaal wordt hij onhandig genoemd op school en ik snap het wel. Hij kan ontzettend slecht zijn gevoel omzetten in woorden. Als hij boos wordt of overenthousiast wordt hij snel fysiek actief (slaan, boksbewegingen, lompe armbewegingen) en hij gaat dan tandeknarsen. Als hij verdrietig wordt wordt hij boos en straalt hij al gauw iets uit van machteloosheid. Klinkt allemaal misschien wat freaky-er dan het is, maar ik omschrijf het even erg uitgebreid.
Als hij wordt aangesproken op zijn gedrag, bijvoorbeeld als hij geslagen heeft in zijn boosheid, klapt hij volledig dicht. Hij kan dan alleen nog maar brutaal doen, maar verder weet hij geen ene houding aan te nemen. Je ziet dat hij uit zijn gevoel wilt. Hij geeft duidelijk aan dat zelf te willen doen en neemt niets van anderen aan op zo'n moment. Maar tegelijkertijd worstelt hij zo erg dat hij er ook niet uitkomt. Het slijt uiteindelijk, maar het is niet leuk voor hem.
Nu ik het omschrijf vind ik het overigens eerder emotioneel onhandig, maar je kunt je voorstellen dat dat zo zijn weerslag heeft in zijn sociale verkeer.
Hier misschien wat gerichtere vragen:
Hoe ga ik het beste om met een kind dat onhandig is in het omgaan met zijn emoties?
Hoe ga je met een kind om dat worstelt, maar niets aanneemt van je.
Hoe help je een kind die niet geholpen wilt worden?
Hoe help je een kind dat het verschrikkelijk vindt om aangesproken te worden op zijn gedrag?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.