Vanaf wanneer is billenkoek mishandeling?

Ik vind alles buiten een gezonde tik op de kont mishandeling!! Alleen niet bij vrouwen die het zelf lekker vinden ;-)

Dat zal voor iedereen anders zijn. Persoonlijk vind ik het te ver gaan wanneer het kind pijn heeft. Het is niet de bedoeling om te pijnigen maar om even te laten schrikken en de ernst van de situatie te laten merken

Deze vraag heeft denk ik te maken met je vorige vraag over die relatie met BDSM elementen. Als je volwassen bent, hetgeen ik van harte hoop, kies je hier zelf voor. Zo niet, dan ben je verkeerd bezig. Deze vragen kun je op andere fora stellen, zijn hier wat minder gepast .

Ik vind het op zich al jammer dat een kind opgevoed moet worden door fysiek geweld, ik vind het meer een teken van zwakte van de opvoeders dat het nodig is.

Als het bij jezelf is: vanaf het moment dat je het niet meer lekker vindt.

Alle voorbeelden die jij noemt zijn mishandeling.
Niet alleen lichamelijke, maar zeker ook geestelijke mishandeling.
Billenkoek is geen mishandeling zolang het niet meer voorstelt dan een tikje ter waarschuwing.
Ga je verder dan dat dan ben je verkeerd bezig.

Alles wat je noemt is mishandeling.

Alleen al uit jou manier van vraagstelling merk ik op dat jij dat kind bent en dat je heel veel boosheid in je hebt over het gebeuren, en terecht! Ik ben van mening dat je mishandeld bent. Een corrigerende tik vind ik verantwoord maar als je een kind echt meerdere malen slaat, wordt het mishandeling want het leidt alleen maar tot traumatische ervaring van het kind.

Zodra het pijn gaat doen is het mishandeling, een tik voor de kont is bedoelt om te laten schrikken, niet om pijn te doen.

Zodra je slaat.

Ten eerste hebben ouders die vroeger hun kind een naar destijds geldende maatstaven voor hun blote kont gaven daar vrijwel nooit erotische beleving bij gehad, dus van pedofilie was en is (doorgaans) geen sprake.

Pedofielen slaan kinderen niet snel en willen hen geen pijnsensatie geven.

In de tijd dat mijn kinderen klein waren werd een pak voor
de broek als normaal beschouwd en zelfs door de huisarts geadviseerd omdat wij naar de maatstaven van toen >25 jaar geleden nogal softe ouders waren. D
at hebben onze zoons ons recentelijk meegedeeld. Ze hadden wel een hoge waardering voor hun opvoeding we kregen een 8 van hen beiden en we hebben -ook tijdens de opvoeding -met hen de zaken geevalueerd.

Wij vonden dat je hebt ook verbaal af moet kunnen, bij kleine kinderen werk dat soms echter niet.
Als ik de taak had ze een pak voor de billen te geven deed ik dat wel op de huid. Daardoor kon ik zien of ik niet te hard sloeg, egaal lichte roodkleuring was het absolute maximum.
Ik strafte NOOIT als ik kwaad was, ik moest dus doen of ik kwaad was en ben geen begenadigd acteur.
De slimme jongens probeerden mij dan voor het pak voor de broek aan het lachen te krijgen, wat wel eens lukte.
Daardoor ontliepen ze hun straf niet.

Na een paar klappen vroeg ik of ze de boodschap begrepen hadden, wat meestal het geval was. Ik kon de vernederende vertoning dan gelukkig staken.
Als flink mishandeld kind had ik een enorme hekel aan straffen en dat heb ik nog.

NIMMER heb ik blauwe plekken geslagen en ik ben erg blij dat deze barbaarse aanpak nu verboden is.

Mijn zoons hebben mij achteraf ook nooit in welke vorm dan ook kindermishandeling verweten.
De een is mental coach en de ander dokter, dus weten ze ook waar ze het over hebben.

Ik vertel dit verhaal om duidelijk te maken hoe de transformatie van wel naar geen lijfstraffen ons is vergaan.
Toch is het verheerlijken van een opvoeding zonder een tik (welke ouder lukt dat?) ook iets wat te ver gaat.

Het zou kinderen dan verboden moeten zijn hun ouders te mishandelen met wangedrag en sommige kinderen zijn daar uitermate bedreven in.
Strenge lange sociale en /of financiele straffen doen ook geen goed.

Na het pak voor de billen was de straf gegeven , evenals de vergeving en konden we met een schone lei verder.
Nu moeten we andere straffen verzinnen die heel andere problemen veroorzaken.
Helaas kunnen we niet zonder straf.

We leven nu in een andere tijd, slaan is VERBODEN.
Dan moet je het dus NIET doen , punt uit.

Wat bij de één een corrigerende tik is, is voor de ander mishandeling. Voor sommige kinderen is negatieve aandacht, ook aandacht en zullen billenkoek (onbewust) provoceren om ook maar enige vorm van aandacht te krijgen (terwijl ze eigenlijk toeneiging zoeken).

Billenkoek (1 hooguit 3 tikken) is als straf op (meermaals) overschreden en duidelijk vooraf gestelde grens niet meer dan terrecht. Mishandeling is billenkoek als het slaan tot doel en/of willekeurig is en niet meer als terrechtwijzigng dient.
Blauwe plekken kan men wellicht krijgen van een keer te vast vastpakken, maar niet van billenkoek. Dat is te ver.
Psychisch kan men zonder slaan ook mishandelen. Dat heeft vaak een veel diepere inpact dan een pak rammel; dat doet je op een gegeven moment niet veel meer.

Als iemand zegt "des te harder jij gaat huilen des te harder ga ik slaan" is eerder een uitting van onmacht of misbruik van macht. Waarschijnlijk is je vader op dezelfde manier groot geworden en kent dus niets anders.

Zolang je vader geen sexuele gedachten bij een pak billenkoek (en daarbuiten, van handelingen nog maar te zwijgen) had, is hij geen pedofiel. Ik denk dat je verder komt, als je zou weten of je ouders van je houden (op de manier dat men z'n kind lief heeft) en waarom ze dat vroeger niet meer hebben laten zien. Krijg je hier geen fatsoenlijk antwoord op (dat heeft tijd nodig, niet zo tussen neus en lippen of bij een ruzie), dan wordt het tijd je eigen leven op poten te zetten en op zoek gaan waar en door wie je wel gewaardeerd wordt.
Waarschijnlijk heb je daar (professionele) bij hulp nodig.

Zelfs de 'pedagogische tik'staat al jarenlang ter discussie. Een flink pak slaag valt niet meer onder de noemer 'pedagogische tik'. Het vervelende is dat er heel vaak geen zichtbare sporen van mishandeling zijn, waardoor de grens niet goed aan te geven is.

Alle slaag met zichtbare sporen is zonder meer kindermishandeling. Een pak slaag op de blote billen is ook absoluut geen 'tik'meer. Het doel van deze tik is om het kind met het pak slaag zoveel mogelijk pijn te doen.

Een pak slaag valt niet in de categorie 'pedofilie', tenzij de persoon die dit pak slaag gaf dit deed omdat hij hier seksueel van opgewonden raakte. Het valt wel onder de term 'kindermishandeling', 'huiselijk geweld' en 'machtsmisbruik'.

Het is heel vervelend dat dit gebeurd is. Ik snap dat je hier nog steeds last van hebt. Kinderen slaan is iets dat veel meer schade oplevert dan veel mensen zich realiseren.

Een andere vervelende bijkomstigheid is dat is dat mensen die zelf als kind geslagen zijn dit later bij hun eigen kinderen ook weer gaan doen. Dit is namelijk wat zij als voorbeeld gekregen hebben. Een kind heeft echt geen pak slaag nodig om iets te leren of af te leren. Dit kan op veel andere manieren. Als je een kind eenmaal een tik hebt gegeven en een kind doet het toch nog een keer wordt er vaak harder geslagen en dan is het absoluut kindermishandeling. En zoals je zelf hebt ervaren, heb je hier nog jarenlang last van.

Zodra jij slaat en merkt dat het wel een hele simpele wijze is om je kind te laten doen wij jij wilt.

Als ik dit hierboven teruglees, dan is het net slavernij.

De drempel om te slaan is snel overschreden, wanneer je DIRECT het effect ziet. Daarna is er geen drempel meer.

Jij bent volwassen, hoe zou jij reageren als je een harde klap krijgt waarvan je schrikt en die je pijn doet?
Waarom geldt het dan anders voor een kind?

Kinderen willen (net als volwassenen) het gevoel hebben ‘erbij te horen’ en zullen zich op hun eigen speciale manier een plaats proberen te ‘veroveren’ binnen het gezin. Dat kan door positief óf negatief gedrag.

Pedagogisch gezien is "billenkoek"geven onverstandig - en ook niet nodig.
Wat hier gebeurt is dat er een machtstrijd gaande is tussen het kind en de opvoeder, een machstrijd die de opvoeder niet kan winnen, want het kind daagt (onbewust) uit en is daarin slimmer dan de opvoeder!

Ouders hebben niet het recht om hun wil aan kinderen op te leggen. Zo'n traditionele autoritaire familiestructuur is niet meer van deze tijd.
Als je probeert je wil op te leggen aan je kind, dan breek je daarmee het respect dat het voor jou nodig heeft en maak je het nog meer rebellerend.
Slaag is schadelijk omdat je kind zo zal leren dat geweld toepassen legitiem is om je zin te krijgen. Het leert dat "het recht bij de sterkste is" en het zal zich als het volwassen is geworden zo ook gaan gedragen.
Maar ook toegeeflijkheid en verwenning is even schadelijk voor je kind. Dat kan het respect breken dat het voor zichzelf nodig heeft, waardoor tirannieke kinderen gemaakt worden en je anarchie in je huis haalt".

Je zult andere opvoedingsmethoden moeten gebruiken.
Kinderen hebben richting en begeleiding nodig als voorbereiding op hun volwassen leven. Dat kan het beste in een sfeer van gelijkwaardigheid. Dan leert het kind van de ouders, via de dagelijkse dingen wat wel kan en wat niet kan. Dan zal het kind ook willen meehelpen en bijdragen.
Bemoediging speelt hier de sleutelrol, niet straf!
Het gevoel ‘erbij te horen’ kan alleen op een positieve manier worden ontwikkeld via bemoediging en door in je kind te geloven: ‘Ja, we accepteren je zoals je nu bent en we vertrouwen erop dat je je op jouw eigen manier goed zult ontwikkelen’.

Onderdruk je eerste aandrang om op fout gedrag te reageren. Het is gewoonlijk een emotionele reactie, waardoor je de situatie zéker erger maakt. Ga niet in op overdreven eisen van het kind. Wangedrag wordt beloond als die ouders daar op ingaan. Lees een goed boek, bijvoorbeeld "Kinderen opvoeden en vrede in het huis houden"

Zodra je een kind slaat met als doel het kind pijn te doen ben je aan het mishandelen.
Een gezond tikje op de billen met als doel even een tikje uit te delen zodat de grenzen even worden aangegeven is prima. Maar doorslaan en pijn veroorzaken is not done.

En het feit dat de vader pedofiel wordt genoemd omdat hij het op de blote bil doet vind ik onzin. De vader wil gewoon meer pijn doen en heeft niets met pedofilie te maken. Hij is gewoon een mishandelaar en moet met zijn poten van kleine kinderen afblijven.

Een tik op de billen blijft bij 1 tik, dat doe je niet voluit maar voelen mag het wel. Ik ken genoeg voorbeelden van 10 jarigen, 16 jarigen, 30 jarigen en 40 jarigen tot ouderen die ik graag een corrigerende tik zou willen geven. Er lopen wat etterbakken in de wereld rond die op hun plaats gezet zouden moeten worden. Dat laatste is dan ook meteen de reden dat je het best zou mogen doen en dat eigenlijk ook wel maatschappelijk acceptabel zou moeten zijn. Alles natuurlijk wederom met common sense en met empathie. Maar een niet te hanteren situatie en een kind dat niet meer aanspreekbaar is van vervelendheid, wat moet je anders? Op de rug leggen en in de nek bijten is ook weer zo wat. Denk dier!

Ik geef graag antwoord op vraag b. Op vraag a is heel veel geantwoord en ik sluit me graag bij de antwoorden en reacties van suzyq aan.
Antwoord b. dan: nee het is niet logisch om je vader nu een pedofiel te nomen, hij is ten slotte een mishandelaar en geen pedofiel.
Het is niet de bedoeling dat jij jouw hedendaagse invulling van jouw seksualiteit op je vader uitdraagt.
Je verlengt daarmee de mishandeling van vroeger tot jouw situatie(s) van nu.
Het verleden heeft bepaalt dat jouw vader kennelijk tegen zijn eigen (uit ervaring opgedane?) onvermogen tot opvoeden
is opgelopen. Jij hebt het overleeft, en hier ben je!
Je hoeft niet terug naar het verleden om nu jezelf te zijn.
Je leeft niet meer met je vader, leef dan ook niet meer met je vader!
wat jouw vader deed was wat hij deed, DAT lag dus niet aan jou (jij bent misschien wel -eens- stout of onhandelbaar geweest, maar hij deed wat hij deed.. dat was hij, niet jij).
De daad (die hij deed) heeft jou een vies gevoel gegeven. Dus de daad was vies en onbehoorlijk (misdadig!), maar jij niet!
Dus koppel jezelf heel even los van dat. Het gevoel dat erbij hoorde was vies en smerig en rot, maar jij was dat niet!
Jij kunt dus nu ook niets doen, dat zo'n situatie uit kan lokken bij een ander, dat was toen al niet zo.
Het was je vader die zich liet uitlokken!
Ik denk ook dat jij misschien (en dat doet ieder kind) gedacht hebt dat jij het had kunnen voorkomen (beheersen), zodat je het had kunnen veranderen, ook dat is een misleiding. Je hebt het niet kunnen voorkomen, het IS jou overkomen.
Maar nu ben je hier!
Ben je bereid te accepteren dat je vader een mishandelaar is (was) en dat hij dat niet van zichzelf wil (in)zien? Daarom geeft hij jou de schuld. Niemand wil hem als mishandelaar zien (daarom heeft hij en zelfs oma 'redenen').
koppel jezelf los van vroeger, het ligt allang achter je.
Leef nu, en doe datgene wat je plezierig vindt en wat je gelukkig maakt.

a. ik zou kinderen geen klappen geven je bereikt het tegen overgestelde... kinderen gaan je nadoen..als ze een ander kind iets zien doen wat niet mag zouden ze die ook een tik op de billen te geven.

b. tuurlijk niet het is eigen bloedverwante eigen kind en hoort by de opvoeding

bij mij was het altijd op de broekbillen:)
(goh wat haatte ik t toch als me ouders zeiden "en nu krijg je billenkoek")

Het slaan van kinderen is in ons land verboden en er staat straf op.
Ik begrijp best dat mishandeling een groot woord is voor een klein tikje, maar voor je het weet verandert een klein tikje in een aantal stevige tikken en het kind zal zo'n vernederende lijfstraf zeker als mishandeling ervaren.
Doe het gewoon niet. Helemaal nooit, dan kan het ook niet uit de hand lopen.
Ik heb vroeger een schoolmeester gehad die kinderen soms voor het oog van de klas over de knie legde en er als een gek op los sloeg. Hij grijnsde daar heel breed bij. Ik herinner me precies hoe de klas daarvan onder de indruk was. We vonden het heel griezelig wat die (al wat oudere) man deed. Ik meende toen al te zien dat hij van dat slaan genoot, maar begreep daar helemaal niks van. Het spijt me nog steeds dat ik het thuis niet durfde te vertellen. Het mneisje dat naast be in de bank zat, was op een keer wel onverwachts vertrokken. Ik heb altijd gedacht dat het daarmee te maken had.

slaan waar of hoe dan ook is nooit goed praten werkt beter