Hoe ga je om met een kind (22j) dat niet wil studeren noch werken?

Het probleem zit hierin: je moet grenzen stellen. Niet doen heeft consequenties. Hij is oud genoeg om op zichzelf te gaan wonen.

In een eigen kamer/kot zetten en met een kleine toelage zelf een paar maanden laten worstelen met het leven van een zelfstandige student die zich moet redden verder. Laat hem een bijbaantje zoeken om rond te kunnen komen en laat hem thuis komen om advies te vragen. Verder alles zelf laten doen. De was, de boodschappen, opruimen, schoonmaken, koken en in de eerste plaats naar les gaan en studeren.
Lukt dit allemaal niet, moet ook de kans geven om het te leren en dit kan niet in een week, dan gewoon een baan laten zoeken met schooldiploma.

Loslaten dus. Een kind van 22 is geen kind meer en als het niet wil, dan houdt het op.
Hij zou niet de enige zijn die zo begonnen is en toch verder kwam dan verwacht.
Dit is niet gemakkelijk, sterkte!

@Sonny, U bent de pluspappa van de zoon en dochter van uw huidige vrouw en hebt binnen deze relatie de zorg voor haar kinderen op u genomen. Het gros van de Belgen heeft overigens deze term al weer beentje gelicht – afgewezen.
Voor het omgaan met de moeilijkheden en wrijvingen die pluskinderen in een plusgezin kunnen veroorzaken is geen panklaar antwoord en ook geen panklare oplossing.
Pluspappa is een eufemisme en een eufemisme komt in de buurt van bedrog, zoals een halve waarheid een eufemisme is voor een hele leugen. Een pappa heeft namelijk rechten, de term pluspappa suggereert dat er extra rechten zijn. In de praktijk geldt het tegendeel, een pluspappa heeft géén extra rechten, als het er echt toedoet heeft een pluspappa weinig tot niets in te brengen.
Er zijn diverse wetsvoorstellen ingediend om de pluspappa’s en plusmamma’s over de opvoeding van hun stief- of pluskinderen mee te kunnen laten beslissen. Onder anderen door Sabien Lahaye-Battheu toentertijd volksvertegenwoordiger in de Kamer. Niet alleen de VLD/Open Vld wil de meerdere rechten in een wet gieten.
Meer Juridische rechten of niet, zolang je niet praat, geraakt er niks opgelost. Bedenk: niets is blijvend, ook dit probleem niet. Wel kans dat er een nieuw probleem voor in de plaats komt.
Ik zie voor u momenteel maar één mogelijke oplossing die kan werken, en die is zoals PJJMulder in haar reacties voorstelt.
Ga samen met uw vrouw rond de tafel zitten. Veel goede gesprekken vinden plaats tijdens een dinertje buitenshuis of thuis aan een mooi gedekte tafel. In ieder geval het proberen meer dan waard.
Zorg dat de relatie met uw vrouw geen scheuren gaat vertonen en probeer u te concentreren op zijn goede eigenschappen, die heeft deze zoon van uw vrouw wis en waarachtig: hij heeft de Middelbare school doorlopen zonder problemen, steeds Latijns gevolgd.
- Dit is niet de opvoeding die ik wil geven - schrijft u, maar bij het aanleren van verantwoordelijkheid is luisteren en loslaten het belangrijkst.

Lastige situatie zeg!
Het enige wat je kunt doen is samen met ouders een front vormen en samen een grens trekken.
De enigste reden dat hij in zijn bed ligt en niet helpt in huis of werkt en studeert is omdat het kan!!
U geeft m eten, wast zn kleren, betaalt de rekeningen voor hem. Stel uzelf de vraag, heeft u zoon een reden om zijn gedrag te veranderen? Nee! Hij kan doen en laten wat hij wil en er zitten geen consequenties aan zijn gedrag.
Maak samen met de vader en uw man een plan en consequenties en bespreek dit met uw zoon.
Dus, zelf kleding wassen, anders heb je niks schoons in de klas. Zelf binnen 3 maanden baan of studie vinden anders geen geld meer voor spullen. Elke dag mee eten? Prima, dan wel boodschappen doen, koken en klusjes doen anders geen eten.
Mocht hij echt weigeren of zich puberaal gaan gedragen (hij komt op mij zeet onvalwassen over) dan een termijn stellen dat hij het huis uit gaat. 3 maanden de tijd bv.
En belangrijk om dit met andere vaders goed af te spreken en consequent te blijven.
Ik begrijp dat u in een lastige parket zit omdat het hier om een volwassen man gaat. Eigenlijk is het te gek voor woorden toch? Misschien had u hem dit al moeten leren toen hij 4 was.
Oh, ik lees dat de andere ouder geen confrontatie aan wil gaan. In dat geval kunt u uw eigen grenzen alleen maar aangeven. Dus in dit huis gelden onze regels en anders ben je niet welkom.