Is dit wel normaal?

Hoi,

Wat je vriendje doet is heel normaal ik denk dat hij als hij snelboos is ook nog ODD heeft (ziekte dat je snel boos wordt). Ik zelf heb het ook en herken die sypmtonen.

Alleen vraag ik me af: krijgt je vriendje geen mecicatie voor zijn ahdh.

Wat zijn ouders doen is ook normaal: De meeste ouders vinden ADHD en dergelijke ziekes geen reden om het kind anders op te voeden dan enig ander kind.

Toegevoegd na 34 seconden:
Volg ook zeker het advies op van: Cindy1985

Het klinkt niet normaal. Als er bepaalde afwijkingen of stoornissen zijn geconstateerd zou hier rekening mee gehouden moet worden. Juist van de directe familie en juist in een gezinssituatie. De reactie van het thuisfront klinkt enorm als onkunde, daaruit maak ik op dat het allemaal nieuw is?

Autisten zijn erg lastig om mee te communiceren en daar wordt ook vaak ondersteuning in geboden. De ouders zijn naar mij gevoel ethisch verplicht zich hierin te verdiepen. Als hij dit al een tijd heeft is het gewoon infantiel gedrag van zijn gezin. De mensen om hem heen moeten zich kunnen inleven en zouden er op aangesproken moeten worden. Zelfs al heeft iemand geen ADHD of Autisme zou er altijd interesse getoond moeten worden voor hoe iemand anders zich voelt, juist als ouder

autisme is erfelijk dus waarschijnlijk zijn de ouders ook een beetje dsm-erig (iig 1 van de 2). maar normaal is het niet.

Hoi Karlijn,
Mijn wedervraag is of je dit zelf gezien en gehoord hebt, of dat dit is wat jouw vriendje je vertelt. Er zit vaak een wereld van verschil tussen de belevingswereld van iemand met een autistische stoornis en de belevingswereld van bijvoorbeeld zijn ouders. Daarmee wil ik niet zeggen dat hij liegt, want als hij het zo ervaart dan is het voor hem de waarheid. Maar het zou heel goed kunnen dat die ouders al wel hun stinkende best doen om rekening met hem te houden.

Waarschijnlijk hebben ze al wel hulp gezocht bij de opvoeding (anders zou hij niet eens weten dat hij waarschijnlijk een autistische stoornis zou hebben). Het kost moed, beleid en wanhoop om een kind met een autistische stoornis op te voeden en je moet erg uitkijken dat je jezelf geen dingen aan laat praten die in 'onze' werkelijkheid heel anders zijn. Een autistische puber kan dubbel moeilijk zijn.

Het is heel knap van hem dat hij weg kan gaan als hij kwaad is, maar hij zal toch op enig moment moeten leren dat hij ook dan niet met de deuren moet knallen. Hier vliegt het stuckwerk me geregeld om de oren en dat hangt je als ouder op de duur echt de keel uit, zeker als je het al 20.000 x gezegd hebt (nee ik overdrijf niet, ik heb ervaring). Als hij graag wil praten over zijn boosheid moet hij dat duidelijk aangeven tegen zijn ouders. De kans is groot dat als zijn ouders vragen waarom hij boos was, er geen duidelijk antwoord komt of hij opnieuw heel boos reageert.

Ouders zijn ook maar mensen en in dit geval kies ik de kant van de ouders.

Dit is misschien wel normaal, maar niet de beste manier om met jouw vriend aan te gaan. Misschien moeten deskundigen eens met zijn ouders gaan praten.

Het gedrag van dit gezin komt inderdaad negatief over.
Toch weet je niet wat er allemaal toe geleid kan hebben, ADHDers kunnen hun ouders/medegezinsleden behoorlijk uitputten. Ze hebben vaak meer energie dan een (normaal) mens soms aan geduld op kan brengen.
Ik zou daarom niet zonder meer voorkennis uitspraken over deze situatie willen doen.
WQat wel een goed ding is, dat jij voor hem opkomt en DAT kan hem enorm helpen zijn gedrag meer te normaliseren.
Rebelleren is ook een keuze die je terug kunt draaien.
Ik heb zelf veel met ADHDers te maken en dan is het stellen van (mijn) grenzen nodig om vgriendelijk te blijven.
Een gezin wat de volle mep gehad heeft reageert niet meer zoals dat zou moeten.
ADHDers kunnen WEL DEGELIJK redelijk en fatsoenlijk reageren, dat zal je vrien jouw wel bewezen hebben.
Dat de vicieuze cirkel doorbroken wordt en je vriend en zijn gezin weer beter naar elkaar toe reageren is zeer wenselijk voor alle betrokkenen.
Zonder zijn psycholoog, verantwoordelijke of coach te willen worden, kan het geen kwaad als je voorzichtig
aangeeft dat je met deze situatie zit en jij graag een gelukkig en ontspannen vriend hebt die ook netjes met zijn omgeving omgaat.
Je mag rustig van me aannemen dat dit een effect kan hebben op alle betrokkenen, omdat je liefde gebruikt om geluk te brengen.
Niet iedereen zal dit met mij eens zijn , maar als pleegvader van kinderen met deze stoornis ken ik de andere kant van het verhaal.
Een ADHDers is doorgaans erg beinvloedbaar door mensen waar hij sympathie/liefde voor voelt.
Ik vind het geen manipulatie als je je invloed ten goede aanwendt.
Laat je echter niet tussen vriend en ouders plaatsen!!!
Ik wens je alle wijsheid EN liefde toe!!

Zie het maar een beetje als onmacht van de ouders.

Autisme is razend moeilijk om mee om te gaan..dus neem het hen niet te veel kwalijk. help hen maar waar en zoveel je kunt.
Dan wordt de sfeer bij hem thuis ook wat minder gespannen en voelt iedereen zich een stuk beter.

Ik heb tamelijk veel ervaring met autistsche mensen. Ze zijn heel aardig en lief..maar op sommige punten..ook bijzonder moeilijk..

Gr.Ton

Ja ik vind het wel normaal dat ouders zo reageren, maar ik vind het niet goed. Ik denk dat de ouders niet voldoende steun geven om je vriendje te leren dealen met zijn stoornissen. Ik denk dat de ouders niet goed weten wat er het beste in de opvoeding aan gedaan kan worden. En dat zul je vaker zien in zo'n gevallen. Maar nogmaals het zal niet prettig zijn voor je vriendje.
Ik denk wel (voor zover dat mogelijk is als de diagnose duidelijk is) dat je vriendje zelfstandiger en probleemoplossender zal leren te denken op deze manier. Het zal hem levenservaring geven die in zijn geval kostbaar kan zijn.

van die autist is het wel normaal.
(je kan het wel afleren maar helemaal zou het nooi overgaan)

maar je moet ze wel meer aandacht geven.

ik heb zelf autisme.

Spreek eens met zijn ouders als je dat nog niet gedaan hebt. Je schrijft nl. dat hij waarschijnlijk autistisch is, is dat dan nog niet zeker? Als hij al door een psycholoog is behandeld is er ook een rapport van gemaakt wat voor autistische spectrum stoornis hij heeft.Als ouder krijg je dan ook uitleg en advies hoe je hiermee om moet gaan. Misschien weten ze dat niet en is hij daar nooit op ondervraagd. Misschien volgen ze het advies wel op dat ze gekregen hebben. Zij zijn nl. de hele dag met hem bezig
en jij bent er waarschijnlijk niet dagelijks bij. Misschien doen ze ook anders wanneer jij er niet bij bent. Ga gewoon eens rustig in gesprek met hen en vertel wat je bezighoudt. Misschien krijg je alles in een heel ander daglicht te zien!