waarom zijn kinderen moeilijker bij hun ouders dan bij hun oppas?

omdat vreemde ogen dwingen.

Kinderen ervaren bij hun eigen ouders veiligheid om hun grenzen te verkennen en zich helemaal te laten gaan, bij mensen die wat verder van ze afstaan durven ze dat niet.

Hier geldt inderdaad het oude spreekwoord 'vreemde ogen dwingen'.

Soms is dat heel lastig voor ouders; kinderen kunnen b.v. op school voorbeeldig, sociaal gewenst gedrag laten zien en thuis heel moeilijk te hanteren zijn.

Kinderen worden door hun ouders opgevoed. Krijgen liefde en aandacht van ze. Met hun ouders oefenen zij het spel dat opgroeien heeft.

Bij zijn ouders is hij zijn grenzen aan het ontdekken, daarom komt hij uit bed. Het kan ook zijn dat hij nog extra aandacht wil of geknuffeld wil worden. Soms zijn kinderen nog niet klaar om te slapen.

Waarschijnlijk vindt hij het heel spannend als zijn tante komt oppassen en kunnen jullie het goed vinden met elkaar. Als je hem ook nog veel aandacht geeft en met hem speelt, is hij 's avonds moe en voldaan en gaat dan slapen.

Kinderen zijn bij anderen vaak anders dan bij hun eigen ouders.

Persoonlijk denk ik dat het per kind/ouder/oppas anders is.
Een kind voelt heel goed aan hoe ver hij kan gaan.
Als hij of zij het gevoel heeft dat hij bij zijn oppas niet zo makkelijk ene potje kan breken zal hij of zij dat minder snel doen.
Daarentegen kunnen kinderen juist ook bij de oppas vervelender zijn of vaker het bed uit komen omdat ze aanvoelen of denken dat de oppas daar niet zo moeilijk over doet.
Waarschijnlijk straal jij meer 'gezag' uit dan je zus.

De kinderen kennen hun ouders al van VOOR hun geboorte, ze kunnen de stemmen al horen voor ze geboren zijn en veel trekjes van de ouders zijn hun bekend. Ze zijn dus niet bang voor hun ouders (dat moet ook niet) en kunnen , jong als ze zijn al veel anticiperen
op het gedrag van hun ouders, kleine kinderen zijn in strategische zin vaak veel slimmer dan ouders denken.
Als je dus niet uitkijkt heeft de kleine van drie jaar zijn/haar ouders in de zak.
Zelfs als ouders boos doen omdat het kind iets doet wat niet mag , maar in wezen niet boos zijn, hebben de kleine donderjagers het vaak haarscherp in de gaten.
Mede daarom zijn echt slimme kinderen lastiger op te voeden dan gemiddelde kinderen,, die hebben hun arsenaal aan trucjes vaak nog beter op orde.
Als ouders bereik je dan alleen wat door eerlijk en consequent te zijn en wel in deze combinatie.
Daardoor leert het kind waar onderhandelingsruimte is (grenzen verkennen) en waar niet. Het is zeer belangrijk een kind RECHTVAARDIG te behandelen en NIET altijd uitleg te geven, ook weer in deze combinatie.
Zo leert het kind respect en gezag. Kinderen hebben ook een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel dus ze voor de gek houden kost je respect en vertrouwen.

Bij mensen die ze niet zo goed kennen , zullen ze minder zeker zijn en ze kunnen de volwassene niet zo goed lezen als hun ouders, voor hen zijn ze onberekenbaarder en pakweg twee keer zo groot, het fysieke overwicht kunnen ze niet met strategie compenseren.
Dus zit er maar een ding op, dimmen en gehoorzamen.

De reeds vaker geciteerde strofe "vreemde ogen dwingen"
wordt door oa.bovenstaande redenen veroorzaakt.
Het is mij in het opvoeden van eigen kinderen en pleegkinderen wel opgevallen dat je met liefde , respect, consequente houding en rechtvaardigheid tov kinderen wel ver komt, ongeacht leeftijd, verstandelijk vermogen
en wel of geen biologische band.
Zo kun je ook kinderen die weinig gevoelig zijn voor gezag doorgaans aardig onder controle krijgen omdat er wederkerigheid is, kinderen waarderen een liefdevolle,eerlijke en respectvolle houding van hun ouders/verzorgers en willen -als ze daaraan gewend zijn- dat laten merken door gehoorzaamheid en loyaliteit.

Wanneer je dit weet te implementeren in je opvoeding,
hoef je weinig te straffen, omdat het al straf genoeg is als je je kind vermaant.
Maak ook veel plezier met je kinderen , ze zijn groot voor je er erg in hebt en wat je er in stopt komt er meestal ook weer uit.