zoon van 11 neemt zijn knuffel mee naar school, wat te doen?

Afgezien van het al dan niet "normaal" zijn voor een 11-jarige ... wat is tenslotte "normaal"? ...

>>>hierover is een flinke discussie mogelijk, is het normaal dat een volwassene alcohol nuttigt? is het normaal dat een volwassene zijn longen vergiftigt? en is het normaal dat volwassenen een 'geluksmuntje' , 'konijnenpootje' of 'sleutelhanger' in hun broekzak hebben... wie bepaalt dit? ... etc. <<<

... is het misschien wel een goed idee om van school te veranderen. Het gaat nu even niet om het gedrag van je zoon van 11 of over het gedrag van de ex-klasgenoten van je zoon, maar veeleer over het niet optreden van de 'juf', lijkt mij.

Je hebt kennelijk aangegeven dat je zoon gepest wordt en als er een optreden van de docent uitblijft, zou je contact kunnen opnemen met de directie en daar je beklag doen, afhankelijk hiervan zou ik de beslissing nemen om je zoon elders onder te brengen.

Wat je ook kunt doen is nu nog voor de vakantie hierover contact opnemen met scholen in de buurt en of per direct of na de zomervakantie de overgang laten ingaan. 

>Het is natuurlijk wel zo dat een jongen op die leeftijd om deze reden al snel geplaagd/gepest zal worden. Hij valt buiten de boot, is anders en dat is een simpele reden om te pesten en al helemaal als hij niet (kan of wil) terug'slaan' , van zich af kan bijten... <


De oplossing?
Je beraden of het zo 'raar' en abnormaal is volgens de norm , of helemaal bij je kind past of dat het slechts een niet afgeleerd kinderlijk iets is, zoals duimen bijvoorbeeld.


Hierover kun je overleggen met je huisarts , of bij een psycholoog te rade gaan. Allereerst kun je je afvragen hoe belangrijk het überhaupt is?

Misschien is het wel een goed idee om je 11.jarige zoon op een 'contact'sport te doen, zoals judo of karate.

Dit zijn sporten waar een kind zelfverzekerder van zal worden. Het zijn zeker geen vechtsporten, neen , de bedoeling is veeleer om te verdedigen... en dát is juist wat in dit geval zo belangrijk is. Zelfverdediging.

Mensen die deze sporten beoefenen stralen ook een bepaalde rust uit, zij laten door een andere houding voelen/merken dat ze geen 'slachtoffer' meer zijn... zij kunnen ook meer, dat leren ze tijdens de judoles bijv. en zijn ook niet meer bang ... en dat weten zij ook zelf.


Een elf jarige jongen is als hij zich niet goed kan verdedigen een gemakkelijk slachtoffer. Geef hem de 'tools' om dit te leren.

-vervolg in reacties-

Allereerst: hoewel het geen "normaal/gemiddeld/standaard" gedrag is voor een jongen van 11, mag dat nooit een vrijbrief zijn voor anderen om te pesten. Kennelijk is er iets waadoor hij de steun van het knuffeltje nodig heeft. Dat kan zo gegroeid zijn in het verleden en niet afgeleerd. Andere kinderen hebben zich daar niet mee te bemoeien en het is aan de leerkracht om dat op school in goede banen te leiden. Jammer dat dat niet gebeurt.

Evengoed is het wel zaak dat hij het afleert, en dat hij steviger in zijn schoenen komt te staan. Ik zou het liefst hulp inschakelen van een kindercoach. Een kindercoach is iemand die met een kind kan kijken naar wat de situatie is zoals die nu is, en wat een gewenste situatie is. Waar wil je naartoe? En als dat vastgesteld is, dan wordt er gekeken wat de goede weg is om daar te komen, en wat nou eigenlijk de beste eerste stap is. Je zoon krijgt hiermee de regie in handen. Hij wil ongetwijfeld dat het gepest stopt, maar hij kan het gedrag van de pesters niet veranderen, alleen zijn eigen gedrag. Zijn eigen gedrag straalt onzekerheid uit en hij wil vast wat steviger worden en zijn knuffeltje thuis kunnen laten. Op dit moment kan dat nog niet,(en verbieden heeft totaal geen zin, hij is nog niet op het punt waar dat kan) maar hij kan dat wel leren.
Mocht je geen kindercoach in willen schakelen (wat ik dus wel echt adviseer, omdat jij als ouder er emotioneel instaat en omdat een coach hem makkelijkerr over de drempel kan krijgen en hem daardoor makkelijker de touwtjes terug in handen kan geven) dan zou je zelf, maar VOORAL samen met hem een stappenplan kunnen maken.
Bijvoorbeeld: eerst mag het knuffeltje nog mee, maar alleen in zijn kastje. Vervolgens blijft het in de tas en daarna blijft het thuis. (Hier kunnen weken overheen gaan, maar het kan ook snel. Dat bepaalt hij)
Of misschien kun je het knuffeltje vervangen door een klein gelukspoppetje dat hij in zijn broekzak kan houden. Na verloop van tijd heeft hij dat misschien niet meer nodig.

Benader het niet als "dit doe je fout, je moet het anders doen" . Benader het als "hier zijn we nu, waar willen we naartoe. Het zou voor hem fijn zijn als hij de veiligheid van het knuffeltje uit zichzelf kan halen,

Ik geloof niet dat de knuffel de oorzaak is van het pesten, maar vermoed dat er één onderliggend probleem is dat zowel de aanleiding vormt voor het pesten als de ervaren noodzaak van het meenemen van de knuffel. Zonder meer informatie valt het niet met zekerheid te zeggen, maar ik gok dat zoonlief 'anders' is (gevoeliger, kinderlijker, eigenwijzer, leert moeilijk of juist beter, etc.) en daarom gepest wordt. De knuffel is daarin slechts olie op het vuur. Als de groep veilig en hecht is, hoeft dergelijk gedrag in mijn ervaring geen aanleiding te geven tot pesten.

Overigens wil ik met dat ‘anders’- zijn NIET zeggen dat het zijn schúld is dat hij gepest wordt: ik lag er zelf als kind altijd uit omdat ik slimmer was, daardoor anders communiceerde, andere verwachtingen had, andere interesses en een ander gevoel voor humor. Dat was ook niet mijn schuld, maar had wel met mij te maken.

De pesters moeten aangepakt worden, en zoonlief kan waarschijnlijk wel wat begeleiding gebruiken. Afhankelijk van wat hem 'anders' maakt kan dit variëren van sociale vaardigheids- of assertiviteitstraining, begeleiding vanuit de GGZ, een hobby- of leesclub, speciale bso, een sportvereniging, of iets wat ertoe leidt dat hij mensen ontmoet (eventueel kinderen waarmee hij meer gemeen heeft, afhankelijk van wat er aan de hand is) af en toe laten meedraaien in een andere klas, een 'maatje' dat hem af en toe op sleeptouw neemt, en nog meer. Een goede begeleider kan hem leren wat hij zélf kan doen zonder hem een schuldgevoel aan te praten over het gepest-worden. Daarmee krijgt hij hopelijk wat controle over de situatie terug, wat goed is voor zijn zelfvertrouwen, wat hem weer een minder aantrekkelijke ‘prooi’ maakt. Win-win-win. En laat hem hoe dan ook iets doen waar hij goed in is - als hij dit nog niet deed.

Heeft de school een anti-pest protocol? Doe daar een beroep op. Praat - liefst samen met de leerkracht - met de ouders van pesters én meelopers, maak afspraken, en houd elkaar daaraan. In extreme gevallen kan het helpen om van school te veranderen, maar dat moet uiteraard niet je eerste inzet zijn. Zeker niet met het vooruitzicht op de middelbare school zo dichtbij: indien nodig en mogelijk kun je met de schoolkeuze straks er wel rekening mee houden.

Voor zowel de begeleiding van zoon als aanpak van het pesten geldt dat de meest passende aanpak afhangt van de precieze situatie. Voor beide zaken zijn experts te vinden die de situatie kunnen beoordelen en kunnen adviseren.