Hoe kan je een verwend kind leren om te sparen en leren om te wachten?

Heel simpel: NEE zeggen. En voet bij stuk houden.

Dat zal een paar keer exploderen -de uitvoering is niet simpel. Maar er is geen alternatief.

Als ik het zo lees is je zoon tegen de 15, en tot op heden tamelijk verwend. (Wat niet geheel onlogisch is ; onze generatie hoeft nu eenmaal uit economische gronden vrijwel geen NEE te zeggen, en uit pedagogische gronden behoeft nogal wat ruggengraat, doorzettings- en incasseringsvermogen.

Voor zover hij nog geen zakgeld kreeg, wat aan de late kant is, is het nu de hoogste tijd hem zakgeld te geven, en zelf dan ook níets meer voor hem te kopen dat buiten de kosten voor levnsonderhoud ligt. Wat hij dan nog extra wil hebben zal hij zelf moeten aanschaffen, waarbij duidelijk moet zijn dat je een euro maar één keer kunt uitgeven. Als je echt de tijd en energie er voor hebt, zou je hem zelfs zijn zakgeld kunnen laten verdienen door hem in elk geval zijn normale taken binnen het huishouden te laten doen, maar begin maar gewoon met budgetteren.

Hem niet verdrietig of boos maken is gewoon geen optie ; dat is namelijk het rechtstreekse gevolg van het verwennen. Hem nu ineens niet meer op al zijn wenken bedienen zal op zijn minst verontwaardiging en frustratie veroorzaken, maar zeker ook een sterk gevoel van onrechtbaardigheid in hem oproepen. Vijftien IS aan de late kant, maar hij zal nu toch echt - op het nippertje - moeten leren met frustratie en tegenslag om te gaan. dat is het hele idee achter opvoeding ; niet je kinderen gevoed, gekleed en goed voorzien houden, maar ze leren met de tegenslagen en uitdagingen van het leven om te gaan. Idealiter begin je daar al mee op de peuterleeftijd. Hoe vaker je probeert boosheid en verdriet te voorkomen, hoe meer kwaad je aanricht. Daar pluk je nu de zure vruchten van. Je kunt namelijk beter een hysterisch krijsende peuter van twee hebben dan een gillende puber van 15.....maar die "peuterfase" zal hij toch nog even doorheen moeten.

En jij zult HEEL snel moeten leren nee zeggen, en HEM leren dat "nee" ook een antwoord is. Met wat geluk heb je nog niet helemaal een monster geschapen, en is de rest van de opvoeding in orde, en als jullie financieel altijd het goede voorbeeld hebben gegeven (zelf gespaard voor dingen, je dingen hebt ontzegd die buiten bereik lagen, geen leningen afgesloten e.d.) komt het wel in orde. Kinderen doen namelijk niet wat je ZEGT, ze doen wat je DOET. Maar hij moet wel even uit dat stramien. Ik wens je veel sterkte.

Een 'kind' van die leeftijd moet eigenlijk al toegerust zijn voor het leven. De basis moet aanwezig zijn. Er valt weinig nieuws meer aan te brengen en wat nog moet gebeuren is bijschaven.
In dit geval zou ik je zoon bij je roepen, zeggen dat jij zelf in gebreke bent gebleven en vertellen dat het 'uit' is met onnodige giften. Dat hij voor alles wat hij aan luxe wil, dat zelf zal moeten verdienen en dat slechts studiegeld en kost en inwoning overblijft.
Hij zal vanaf nu zijn hoofd stoten als hij zich niet als een jong volwassene gedraagt.

Je mag hem zelfs je excuses aanbieden voor het gebrek aan opvoeding in deze. Hij moet weten dat je het meent in ZIJN belang. Laat maar janken, lieve broodjes worden niet meer gebakken en zachte heelmeesters maken stinkende wonden!

Groetjes aan je zoon en wens hem succes.