Mijn kleuter van 4 is bang voor harde geluiden. Wat doe ik daar aan?

Hé, een kind is geen HOND hoor. Geruststelling hoeft niet uit meewarigheid te bestaan, kan ook opbouwend zijn.

Lijkt me geen goed antwoord. Het kind heeft immers al vaak genoeg gezien dat zijn moeder zonder problemen aan het mixen en stofzuigen was en toch is hij bang geworden. Die angst moet echt op een andere manier weggenomen worden.

Van mij een plus vanwege in het antwoord benoemde negeren en niet de angst te belonen.

Er bestaat een tussenweg tussen belonen en negeren. Een kind is minder primair dan een hond.

Jij maakt toch die vergelijking met een hond?
In het antwoord vind ik dat echt niet..
En... trouwens: Een antwoord uit eigen (niet zijnde Google) koker stel ik zeer op prijs!

Dank je TegenXinnig, probeer zoveel mogelijk uit eigen koker te antwoorden, Googlen kan iedereen (althans sommige niet). Daarnaast ook een stukje mening er in. Er bestaan 1000-en therapieën met voorzichtige aanpak, knuffel erbij etc etc. En gewoon de basis laten liggen. Een "stel je niet zo aan" en voor de rest het gejengel negeren doet vaak meer wonderen. Maar goed, ook Ivana's mening hoeft niets minder waard te zijn.

Aan de mening van Ivana wil ik zeker niets afdoen. Zij geeft in mijn optiek prima reacties en antwoorden.

Dat ik de vergelijking met de opvoeding van een hond trek ligt voor de hand.
Negeren is daar een hele tijd de grote kreet geweest bij de opvoeding.(Hond blaft, negeren. Hond vernielt, negeren. Hond is bang, negeren.) Tot men er achter kwam dat honden ook in positieve zin aanspreekbaar zijn. Uiteindelijk ben ik de vraagbaak op hondengebied.
Als mensen nu hun kinderen ook al gaan negeren als er problemen zijn en denken dat ze daarmee hun kinderen op andere gedachten kunnen brengen, gaat mij dat vele stappen te ver. Je kunt, zonder te veel te pampelen, een kind best vriendelijk tot de orde roepen en hem uitleggen, dat geluiden onvermijdelijk zijn. Normale geluiden bedoel ik dan. Schreeuwen en gillen tegen kinderen is niet nodig, rustig en overtuigd praten en de boel verklaren lost meer op dan zwijgen en negeren.
Ik ben moeder van 5 kinderen en 5 kleinkinderen en heb de overtuiging dat een kind negeren in angst en boosheid alleen maar eenzaam maakt en niets verheldert.

De opmerking van die hond vond ik echt niet vreemd hoor. Dacht er zelf ook aan.
Maar ik bedoel het niet zo zwart als misschien werd opgevat. De vraagsteller schreef dat ze allerhande manieren al had geprobeerd zonder resultaat. Daarom gaf ik een andere methode aan. Ik ga er van uit dat het uitleggen etc etc ook wel in haar was opgekomen.

O.k. misverstand uit de weg geruimd, altijd prettig. :)

;-)