Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Kan het standpunt over homoseksualiteit van je ouders veranderen nadat je uit de kast ben gekomen?

Ik heb sinds 9 maanden een vriendin waar ik heel gelukkig mee ben, alleen mijn ouders accepteren het niet.
Thuis is ze alleen beneden welkom en mag niet naar boven en ze laten nog steeds duidelijk merken dat ze niet achter de relatie staan.
In het algemeen hebben ze niks tegen homoseksualiteit maar dat ik een vriendin heb vinden ze wel erg.
Ik wil graag dat mijn ouders achter mijn keuzes staan.
Zullen ze nog ooit hun standpunt veranderen? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
1.3K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (3)

Dat komt allemaal vanzelf
Laat je ouders merken dat je heel gelukkig bent en die trekken wel bij..
Ze hebben misschien niks tegen homosexualiteit maar het kan toch even schrikken zijn voor ze
Geef ze even de tijd dan komt het wel goed! Suc6!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dat is een antwoord op aanname. Er zijn ook wel ouders die nooit hebben geaccepteerd dat hun kind homoseksueel is. -onjuist/mogelijk valse hoop
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ik vind niet dat het valse hoop is..
Oke je zal er toch iets voor moeten doen maar als je ze de ruimte geeft komt het wel goed!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Hoe weet jij nou of het goed komt?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
er zijn ( helaas ) voorbeelden genoeg waar het niet goed komt.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Oke je zal er toch iets voor moeten doen maar als je ze de ruimte geeft komt het wel goed! Het is dus niet dat je een foutje maakte in je antwoord, je hebt gewoon een onjuist beeld van de werkelijkheid. Omdat jij de hoop hebt dat het wel goed gaat komen, betekent niet dat het wel goed gaat komen. Je geeft valse hoop. Dat heeft niks met wat jij wel of niet vindt te maken, dat is gewoon aantoonbaar onjuist.
Gelukkig wel; mensen zijn veranderlijk en behoudens een paar hele starre exemplaren zijn we over het algemeen in staat onze standpunten bij te stellen als we leren in het leven.

Met homoseksualiteit in het algemeen is het voor mensen heel gemakkelijk om er 'iets tegen' of 'niets tegen' (zolang ze maar niet aan me zitten/samen met mij douchen na het sporten/met één van m'n kinderen meekomen) te hebben wanneer zij niemand in hun omgeving hebben (waarvan ze weten dat) die homo of lesbisch is. Wanneer mensen niet zo goed weten wat ze ermee moeten maar thuis altijd hebben geleerd dat het 'een beetje raar' is, of er gewoon nog nooit over na hebben hoeven denken hoe (ab)normaal zij homoseksualiteit eigenlijk vinden, zullen ze vaak hun mening bijstellen wanneer ze iemand leren kennen die homo is en ze erachter komen dat die persoon 'eigenlijk heel normaal' is. Sommige mensen lijken oprecht niet te weten dat niet alle homomannen dagelijks andere mannen bespringen ergens op een parkeerplaats achteraf en dat lesbiennes niet allemaal met een half kaalgeschoren hoofd op brullende motorfietsen rondrijden. Voor die mensen zal er in het algemeen een wereld opengaan wanneer zij eindelijk iemand leren kennen die homoseksueel is - mits ze over hun eigen vooroordeel heen kunnen stappen.

In het geval van je ouders: je zegt dat ze 'op zich' niets hebben tegen homo's. Dat lijkt me al een eerste stap. Voor ouders kan het echter alsnog moeilijk zijn wanneer ze merken dat hun eigen kind valt op iemand van hetzelfde geslacht. Soms zal dat zijn omdat ze gewoon een latent vooroordeel hebben en ze gewoon stiekem wél homoseksualiteit 'een beetje raar' vinden, of omdat ze vallen in de categorie van: "als jij daarvoor *kiest*, dan respecteer ik dat ". Een deel van die ouders zal het ooit begrijpen, voor een deel van hen is - vrees ik - acceptatie *ondanks* het hoogst haalbare.

Maar er is nog iets: voor ouders kan het moeilijk zijn om de omslag te maken en te accepteren dat hun kind homo is. Dat hoeft niet te zijn omdat ze iets tegen homoseksualiteit hebben, maar gewoon omdat ze het zich anders hadden voorgesteld. Omdat ze realiseren dat homo-zijn niet altijd gemakkelijk is voor hun kind, en omdat ze misschien wel afscheid moeten nemen van de vanzelfsprekendheid van kleinkinderen. Die ouders moet je enkel wat tijd gunnen: ze moeten alleen even de omslag maken.

Ik ken jouw ouders niet, dus weet niet in welke categorie zij vallen. Maar verandering is meestal zeker wel mogelijk.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Mooi antwoord Lies, ik vergeet nooit dat mijn tante ooit haar zorgen over haar lesbische dochter met mij gedeeld had, ze had er geen rekening mee gehouden, was bang voor haar toekomst, was bang voor pesterijen, wist dat ze van haar nooit oma zou worden. Ondertussen is ze oma van deze 2, zowel haar dochter als haar vrouw hebben een kind gekregen, ze zijn gelukkig, gelukkig heeft mijn tante er nu ook alle vertrouwen in, al is ze nog wel bang voor de dag dat 1 of beiden van haar kleinkinderen gepest zal worden met 2 moeders. Ik begrijp haar wel, maar hoop toch dat ze op een dag inziet en ontdekt dat ook dat allemaal zorgen voor niets zijn geweest. snoesie, ga je geluk achterna, je ouders houden van je en ik denk, dat zorgen dit gedrag in de hand werken en dat dat op een dag minder zal worden. + Lies.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ik begrijp dat ook wel, Crea. Ouders die hopen ooit een schoonzoon te krijgen, krijgen een schoondochter. Ik snap wel dat mensen even moeten wennen aan dat idee. Net als het verhaal kleinkinderen: kinderen krijgen is voor niemand vanzelfsprekend, maar mensen staan daar niet altijd bij stil. Heb je nu een dochter die lesbisch is of een zoon die homo is, dan wordt dat voor je gevoel anders. Ik begrijp best dat het idee aan misschien niet-biologische kleinkinderen of een procedure met inseminatie van donorzaad, draadmoederschap etc. zeker voor de generatie van boven de 40 toch even tijd nodig heeft om te 'landen' wanneer je altijd in gedachten hebt gehad dat je 'gewoon' kleinkinderen zou krijgen waarvan je dochter de moeder en schoonzoon de vader is, of zoon de vader en schoondochter moeder. Het idee is even wennen, en bij die categorie ouders waarbij het écht alleen is dat ze die omslag moeten maken, denk ik dat je ze gewoon even wat tijd moet geven. Naast de zaken waarvan je in gedachten misschien even afscheid moet nemen (die denkbeeldige schoonzoon die plaatsmaakt voor een schoondochter: ook tof, maar ontegenzeggelijk anders) is er zoals jij heel terecht benoemd ook het feit dat ouders zich realiseren dat afwijken van de norm aanleiding kan zijn voor pestgedrag, buitensluiten, rare (en soms ook nare) reacties en zelfs - helaas - geweld. En het is vreselijk als je je indenkt dat jouw kind of jouw kleinkinderen daarmee te maken zouden kunnen krijgen vanwege het simpele feit dat zij afwijken van de norm op één bepaald punt. Een vriendin van mij vindt het vreselijk dat het haar van haar jongste rossig lijkt te worden. Niet omdat ze een hekel heeft aan roodharigen, maar omdat zij mensen kent met rood haar die daar vroeger mee gepest zijn. Ik snap zoiets wel. Ik weet alleen niet of dat het enige probleem is bij de ouders van VS. Als ze schrijft dat haar vriendin "niet boven mag komen" krijg ik het idee dat het vooral gaat om samen alleen zijn (op de slaapkamer) en vraag ik me af of zij hetzelfde zouden reageren bij een vriend ipv vriendin. Als dat NIET zo is, vraag ik me namelijk toch af of die reactie van de ouders niet voortkomt uit een aversie tegen het idee dat hun dochter en haar vriendin samen zouden knuffelen en zoenen. En als dát er achter zit, denk ik dat haar ouders toch een grotere omslag in hun denken nog moeten maken dan alleen "wennen aan het idee". Maar goed, zeker weten doe ik niets, dus ik kan daar weinig van zeggen op dit moment.
Mijn ervaring: nee. Je kunt een mens niet fundamenteel veranderen. Ze kunnen het van jou accepteren maar verder komt het niet. Koester geen illusies.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Bekijk alle vragen in deze categorieën:

  • Ouders & Kinderen
  • Kinderen
  • Ouderschap & Opvoeding
  • Zwangerschap