Mag ik mijn 18-jarige zoon op straat zetten?
Wij zijn een samengesteld gezin. Mijn kinderen zijn heel anders dan de kinderen van mijn man. Mijn oudste zoon is een jongen die heel zelfstandig is. Het heel goed doet op school. Is net 18 en zit nu al in de 4de klas van een mbo 4 opleiding. Alleen is hij geen sociaal gezellig persoon. Er is heel veel gebeurd en alles is nu zover geescaleerd dat hij al 6 weken niet meer van zijn kamer afkomt. Hij gaat wel gewoon werken en naar school. Maar weigert nog bij ons beneden samen te zijn. Mijn man en ik zijn het beu. Kunnen er niet meer tegen. Met de herfstvakantie moet hij een eigen kamer hebben geregeld en dus vertrekken. Zo niet gaan de sloten vervangen worden en staan zijn spullen op straat. Als dwang heeft hij nu alleen nog wifi op zijn kamer. Dus geen kabelinternet meer. Hij weigert te zoeken als hij niet eerst zijn kabelinternet terug heeft. Ik weet dat hij meteen zou gaan zoeken als hij weer kabel heeft. Maar mijn man zegt dan dat ik weer bezwijk voor hem. Dat mijn zoon de regels bepaalt. Mijn man verwijt mij dat ik altijd te slap ben en dat ik alles laat gebeuren zoals mijn zoon het wil hebben. Ik kan onderhand niet meer slapen. Ben op. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Kan ik ermee leven dat ik mijn zoon op straat zet? Gaat mijn relatie dit overleven? Kan ik dit een plek geven? Ik kan en wil mijn zoon niet laten vallen. Heb gezegd tegen hem dat ik samen met hem een mooi plekje voor hem wil zoeken. Dat ik hem altijd blijf steunen. Helll wat nu?
Is er echt geen gesprek mogelijk,desnoods met een bemiddelaar erbij die jullie beide goed kennen en mogen,maar die vooral geen partij trekt?
Je bent zelf een volwassen vrouw, je kind is amper 18 en nog aan t napuberen in een al wat lastige thuissituatie. Ik ging ook vrij jong het huis uit, maar niet gedwongen maar omdat ik dat zelf wilde en dat geeft een veel prettigere situatie dan als je gedwongen weg moet. Als je weet dat je zoon gaat zoeken zodra hij kabelinternet heeft, dan geef je em dat toch. Je partner mag zich hierin niet bemoeien, hij heeft je zoon niet opgevoegd en heeft dus weinig zeggenschap daarin. En je relatie met je man gaat enkel verslechteren als je je eigen zoon op straat zet. Want je zult t em later waarschijnlijk gaan verwijten, dus ik snap met wat je met deze 'law and order' wilt bereiken. Nogmaal, wat je wil je er precies mee bereiken....?
Waar heeft hij de moed vandaan om zoiets tegen jou te zeggen ? ik vind niet dat hij jou zó voor het blok mag zetten! Zou je zoon nu drugs gebruiken en écht serieus het gezinsleven ontwrichten .... kijk dán wordt het een totaal ander verhaal ... maar ook dán zal hij JOU én je zoon met respect dienen te behandelen. Wat inhoudt dat HIJ niet bepaald, maar JIJ ... maar hij moet jou wél steunen in JOUW keuzes ten opzichte van de opvoeding van JOUW zoon. Ik bedoel .... hij zou er voor jou moeten zijn en niet voor zichzelf. En natuurlijk mag hij jou beschermen tegen je zoon mocht het écht zoiets zijn als wat ik hierboven beschrijf, drugsgebruik en ontwrichting van het gezin(sleven).
Waarom ga ik dan niet op mezelf wonen?
Allereerst kan ik dat financieel niet, ik studeer en heb een bijbaantje maar daarvan kan ik misschien nog net de huur betalen.
Tweede, ik ben er voor me gevoel nog niet helemaal klaar voor. Je wereld veranderd dan zo erg. En natuurlijk meer factoren maar ga het niet te uitgebreid doen. Wat ik ook zelf denk, zet hem 'zomaar' het huis uit. Het maakt de relatie tussen jou en je zoon er niet beter op!
Ik wil er niet teveel op ingaan, maar slotconclusie is dat het je band met je kinderen uiteindelijk niet ten goede komt.
Wat denk je??mijn kind is 18 dus hoppaaa weg ermee??
Mijn oudste is 21 en lastig en verwend (zelf gedaan) maar blij dat hij nog bij ons woont!!!!
VERGEET NOOIT HET IS JE KIND!!
ook over 20 jaar is het je kind
Het blijft je kind
Je "partner"is inwisselbaar !!!!
KIND nooit!!
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.