Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Mag ik mijn 18-jarige zoon op straat zetten?

Wij zijn een samengesteld gezin. Mijn kinderen zijn heel anders dan de kinderen van mijn man. Mijn oudste zoon is een jongen die heel zelfstandig is. Het heel goed doet op school. Is net 18 en zit nu al in de 4de klas van een mbo 4 opleiding. Alleen is hij geen sociaal gezellig persoon. Er is heel veel gebeurd en alles is nu zover geescaleerd dat hij al 6 weken niet meer van zijn kamer afkomt. Hij gaat wel gewoon werken en naar school. Maar weigert nog bij ons beneden samen te zijn. Mijn man en ik zijn het beu. Kunnen er niet meer tegen. Met de herfstvakantie moet hij een eigen kamer hebben geregeld en dus vertrekken. Zo niet gaan de sloten vervangen worden en staan zijn spullen op straat. Als dwang heeft hij nu alleen nog wifi op zijn kamer. Dus geen kabelinternet meer. Hij weigert te zoeken als hij niet eerst zijn kabelinternet terug heeft. Ik weet dat hij meteen zou gaan zoeken als hij weer kabel heeft. Maar mijn man zegt dan dat ik weer bezwijk voor hem. Dat mijn zoon de regels bepaalt. Mijn man verwijt mij dat ik altijd te slap ben en dat ik alles laat gebeuren zoals mijn zoon het wil hebben. Ik kan onderhand niet meer slapen. Ben op. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Kan ik ermee leven dat ik mijn zoon op straat zet? Gaat mijn relatie dit overleven? Kan ik dit een plek geven? Ik kan en wil mijn zoon niet laten vallen. Heb gezegd tegen hem dat ik samen met hem een mooi plekje voor hem wil zoeken. Dat ik hem altijd blijf steunen. Helll wat nu?

Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
34K
ronron1212
10 jaar geleden
je zult zeker voor hem moeten blijven zorgen zoals een dak boven zijn hoofd als voeding dat ben je als ouders verplicht.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Is dat zo? De jongen is 18 dus volwassen. Gevoelsmatig snap ik het wel hoor.
ronron1212
10 jaar geleden
http://www.ouders.nl/artikelen/help-mijn-kind-wordt-18
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Poeh ik vind het wel erg hard om hem op straat te zetten,dan moet er heel wat aan de hand zijn.
Is er echt geen gesprek mogelijk,desnoods met een bemiddelaar erbij die jullie beide goed kennen en mogen,maar die vooral geen partij trekt?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ik vind het nogal wat om de sleutel te veranderen en zijn spullen op straat te zetten. Dat is toch geen serieuze optie?!
Je bent zelf een volwassen vrouw, je kind is amper 18 en nog aan t napuberen in een al wat lastige thuissituatie. Ik ging ook vrij jong het huis uit, maar niet gedwongen maar omdat ik dat zelf wilde en dat geeft een veel prettigere situatie dan als je gedwongen weg moet. Als je weet dat je zoon gaat zoeken zodra hij kabelinternet heeft, dan geef je em dat toch. Je partner mag zich hierin niet bemoeien, hij heeft je zoon niet opgevoegd en heeft dus weinig zeggenschap daarin. En je relatie met je man gaat enkel verslechteren als je je eigen zoon op straat zet. Want je zult t em later waarschijnlijk gaan verwijten, dus ik snap met wat je met deze 'law and order' wilt bereiken. Nogmaal, wat je wil je er precies mee bereiken....?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik vind eerlijk gezegd dat jij man, hoe zeg ik het netjes, wel erg veel te ver gaat!
Waar heeft hij de moed vandaan om zoiets tegen jou te zeggen ? ik vind niet dat hij jou zó voor het blok mag zetten! Zou je zoon nu drugs gebruiken en écht serieus het gezinsleven ontwrichten .... kijk dán wordt het een totaal ander verhaal ... maar ook dán zal hij JOU én je zoon met respect dienen te behandelen. Wat inhoudt dat HIJ niet bepaald, maar JIJ ... maar hij moet jou wél steunen in JOUW keuzes ten opzichte van de opvoeding van JOUW zoon. Ik bedoel .... hij zou er voor jou moeten zijn en niet voor zichzelf. En natuurlijk mag hij jou beschermen tegen je zoon mocht het écht zoiets zijn als wat ik hierboven beschrijf, drugsgebruik en ontwrichting van het gezin(sleven).
Powergen
10 jaar geleden
Goh, ik kan me niet voorstellen dat je hem het huis uit wilt schoppen alleen vanwege het feit dat ie niet meer gezellig beneden op de bank wil zitten. Is dat echt alleen het geval, zal ik mijn mening even hierover geven. Ik ben zelf 19 jaar, woon nog bij mijn ouders. Zit ook liever op mijn eigen kamer dan dat ik beneden zit. Waarom? Ik wil mijn eigen ding doen, ik wil mijn eigen series bekijken, wil mijn eigen plekje hebben.
Waarom ga ik dan niet op mezelf wonen?
Allereerst kan ik dat financieel niet, ik studeer en heb een bijbaantje maar daarvan kan ik misschien nog net de huur betalen.
Tweede, ik ben er voor me gevoel nog niet helemaal klaar voor. Je wereld veranderd dan zo erg. En natuurlijk meer factoren maar ga het niet te uitgebreid doen. Wat ik ook zelf denk, zet hem 'zomaar' het huis uit. Het maakt de relatie tussen jou en je zoon er niet beter op!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik zal dit als reactie plaatsen en niet als antwoord, maar ja het kan. Ik spreek uit eigen ervaring. Mijn moeder heeft mijn broer, mijn zus en mij uit huis gegooid.
Ik wil er niet teveel op ingaan, maar slotconclusie is dat het je band met je kinderen uiteindelijk niet ten goede komt.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
je wilt je zoon niet laten vallen? wat een onzin....dat heb je allang gedaan. nu geef je hem ook nog een trap na! bravo.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Helemaal eens met Niels1411
Wat denk je??mijn kind is 18 dus hoppaaa weg ermee??
Mijn oudste is 21 en lastig en verwend (zelf gedaan) maar blij dat hij nog bij ons woont!!!!
VERGEET NOOIT HET IS JE KIND!!
ook over 20 jaar is het je kind
Het blijft je kind
Je "partner"is inwisselbaar !!!!
KIND nooit!!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
vergeet niet dat je als ouder gebruik zou maken van je recht om je kind de toegang tot de woning te weigeren, dan heb jij nog een voortgezette onderhoudsplicht tot het 21ste jaar. Dit betekent dat jij de kosten van levensonderhoud en studie van je zoon moet blijven betalen.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Wat Powergen zegt: hier moet toch meer aan de hand zijn? Er zijn zoveel tieners (vrijwel) alleen op hun kamer zitten. Zeker tegenwoordig met social media, PC, TV en internet: vroeger zaten we meer met elkaar aan tafel, lazen we een boek terwijl we samen in de kamer zaten, tegenwoordig doet iedereen meer zijn "eigen ding". Daar valt ook van alles over te zeggen en je kunt ervan vinden wat je wilt, maar het is een feit. Wat is er aan de hand?? Wat is er gebeurd tussen jullie dat je je hier zó aan stoort? Wat vertel je ons niet? Wat hapert er allemaal aan de communicatie behalve dit? Ik geloof nooit dat het simpele feit dat je zoon alleen op zijn kamer zit je gezin zo onder spanning kan zetten. Daar moet iets anders aan de hand zijn of tenminste iets aan vooraf zijn gegaan. Nog iets wat ik niet begrijp: hij heeft alleen WIFI op zijn kamer. Wat is daar zijn probleem mee? Het maakt toch geen klap uit of je via wifi of via een kabel het net op gaat? En mocht hij als één van de weinig Nederlandse jongens van 18 alleen een hele oude PC of laptop hebben zonder ingebouwde WIFI-ontvanger, dan koopt hij toch voor vijftien euro of nog minder alsnog zo'n ding? Ik begrijp in de eerste plaats niet dat dit als drukmiddel wordt gebruikt, en in de tweede plaats niet waarom hem het ook maar *IETS* kan schelen dat hij 'alleen maar' WIFI heeft en geen kabel. Ik heb ook alleen WIFI, zoals zoveel mensen trouwens.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Alle crue reacties snap ik. Er is geen haar op mijn hoofd die mijn zoon straks op straat zet. We hebben goed gesproken. Hij mag kiezen op kamers of samen met mij in ander huis. Mijn man miet daar maar overheen komen. Mijn zoon doet zoveel dingen zo goed. Alleen mijn man ziet het niet. Hij ergert zich aan alles. Heeft hem zelfs geweigert mee op skivakantie te nemen in maart. Echt hell hier. Heel de basis van ons gezin is met die actie eronderuit getrapt. Mijn zoon is geen meeloper is niet te manipuleren. Weet precies wat hij wil en zorgt zelf dat hem dat lukt. Hij doet t keigoed op school. Heeft heel zijn toekomstplannen al klaar liggen. Verder studeren in Breda volgend jaar en over 4 jaar naar America. Je hoeft hem al jaar en dag niet wakker te maken. Zorgt zelf dat hij overal op tijd is. Gewoon een kanjertje. Tsja verder is t wel eens een puber die zijn troep niet opruimt. Ik vind het wel meevallen maar mijn man dus niet...die valt over elk dingetje. Ik ben makkelijker. Dat botst dus. Hoe de toekomst tussen mijn man en mij verder zal gaan. Geen idee. Ik hoop dat hij geduld heeft. Als ik weer zelf met mijn zoon in een ander huis ga wonen is dat wat mij betreft tijdelijk. Of mijn man daar mee om kan gaan? Afwachten.. Dank voor jullie reacties

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Ja, je mag je zoon uit huis zetten, maar houdt wel tot zijn eenentwintigste onderhoudsplicht. Of je het geestelijk aankan, zal de tijd leren. In een samengesteld gezin is dit soort keuzes nog moeilijker dan in een standaard gezin. De partner van je ouder heeft ook voor het zeggen wat er met je gebeurd, dat is lastig voor het kind, maar ook voor de ouder. Jarenlang is er een bepaalde opvoeding genoten, die ineens anders wordt, omdat de ouder een andere partner krijgt, die hier weer hele andere ideeën over heeft. De kans dat dit druk zet op je relatie is dus groot, jij voelt je misschien afgewezen omdat hij jouw zoon niet langer in huis wil, dat kan je persoonlijk treffen. Ook kun je het idee krijgen dat zijn kinderen voorgetrokken worden. Ook kan het zijn dat je teveel met je partner mee gaat om de relatie wat sterker te maken. Geef duidelijk aan wat jij wil, dat jij met je zoon mee wil denken, dat jij hem wil blijven steunen. Als het geheel je eigen keus is, is dat makkelijker (ook al zal het nog moeilijk worden) dan dat de beslissing gedeeltelijk door je partner gemaakt is. Jij moet achter deze beslissing staan.
Je zoon willen blijven steunen is heel natuurlijk, maar loslaten is ook nodig. Wat weer niet wil zeggen dat je hem niet mag helpen, maar laat hem zelfstandig worden, het zonder jouw hulp kunnen redden. Je had het met jezelf eens moeten zijn, voordat je deze beslissing had genomen, dan had je er niet zo'n moeite mee gehad. Je bent er duidelijk nog niet aan toe, je twijfelt nog of de beslissing goed is, dat is een reden om de beslissing niet te nemen, maar terugdraaien klopt opvoedkundig weer niet. Steun hem, help hem en kom voor hem op als jij voelt dat je dat moet doen. Je bent een moeder dat laat je niet zomaar los. Ik denk dat je er dus wel problemen mee gaat krijgen, zoek als dat het geval is hulp, die kun je vinden via je huisarts. Maak een afspraak met je partner, als er beslissingen over de kinderen moeten worden genomen, dan doet ieder dat over zijn eigen kind, dat voorkomt veel problemen en misverstanden, zowel voor de kinderen als voor de ouders. Praat hier eerlijk en open over met partner, zorg dat je elkaar begrijpt, dat maakt je relatie sterker.
Sterkte.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ronron1212
10 jaar geleden
++
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank dank
ronron1212
10 jaar geleden
Het is altijd lastig in een samengesteld gezin dat stelt ook eisen aan de beide ouders daar kan een kind niet de dupe van worden.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
+ van mij. Goed antwoord, als aanvulling: vergeet ook niet hoe dit psychologisch voor je zoon overkomt. Die komt (en dat is niet zijn keuze) in een nieuw gezin en zou dan vervolgens op straat worden gezet. Hij zou zich ook oneerlijk behandeld kunnen voelen en dat gaat veel problemen later opleveren. Hij zal t later niet in dank nemen als je de sleutels vervangt en zijn spullen op straat zet. Dat is onnodig hard! Ja, tuurlijk moet hij op kamers, daar worden ze zelfstandig van, maar t gaat om de manier waarop. Op deze manier verpest je zowel de relatie met zowel je man als met je zoon. hoe harder je het speelt, hoe slechter de relatie met je zoon zal worden. En ik vermoed dat je later dat je partner weer zal verwijten (want zo gaat dat). Dus wat crea zegt, je partner heeft hier niets te zeggen (hooguit jou adviseren, maar geen beslissingen nemen over jouw zoon)! En dat kabelinternet voorbeeld is eigenlijk een voorbeeld van een onnodige escalatie, als je weet dat als hij een snellere verbinding krijgt hij het gaat gebruiken om een kamer te zoeken, dan moet je em dat geven. Voet bij stuk houden over zo'n klein issue leidt tot meer conflicten, en lost niets op. Uiteindelijk, mocht de relatie met je man iets verslechteren ooit, dan ga jij je man deze ruzies kwalijk nemen....
Oftewel, jij bent de enige die erover gaat, maar probeer het in een gesprek op te lossen. Kijk samen met je zoon naar de eventuele problemen, kijk naar zijn plannen, bespreek wat hij wil en alleen jij en je zoon moeten dit oplossen. Laat je man erbuiten, anders verslechtert de relatie tussen jullie onderling (incl. Jij en je man) later...
jodyenboyke
10 jaar geleden
+
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Mooie reactie aaabc123, helemaal eens. Allen bedankt.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Je hebt helemaal gelijk. Ik zal mijn zoon nooit laten vallen. Dat weet hij ook. Hij kan zich alleen heel goed blokken van de rest van ons gezin. Hij zegt; ik heb nergens last van. Dat jullie er problemen mee hebben is jullie probleem. Daar snap ik niets van. Hij verdient toch ook gewoon gezelligheid om zich heen. Gisteren heb ik lang gesprek gehad met hem. We moeten reel zijn. De relatie tussen hem en mijn man is verziekt voor het leven. Dus zijn toekomst ligt niet meer in dit huis. Hij mag beslissen. Geen haar op mijn hoofd die straks mijn kind zonder huis op straat zet. Alleen op kamers of ik ga samen met hem ergens anders wonen. Totdat mijn zoon er aan toe is om op kamers te gaan. Ik heb dit vorig jaar al eens voorgesteld aan mijn man. Maar die is heel cru. Dan is het over tussen ons. Als hij werkelijk van mij houdt dan kunnen we toch wel weer jaartje apart wonen? Daarna hebben wij ons hele leven samen nog. Wat een puinhoop...pfff dank voor je reactie
Ozewiezewozewiezewallakristallix
10 jaar geleden
Altijd fijn in dit soort situaties een opbouwend antwoord te zien ! Plus !
Ozewiezewozewiezewallakristallix
10 jaar geleden
@Jbon
Ik zie nu pas je laatste reaktie en moet mezelf in mijn vorige reaktie tegenspreken. Je schrijft: "Maar die is heel cru. Dan is het over tussen ons. Als hij werkelijk van mij houdt dan kunnen we toch wel weer jaartje apart wonen?" Jij moet blijkbaar kiezen tussen hem en je zoon. Is dát wel een gezonde relatie ?
HeerVoldemort
10 jaar geleden
Ik heb het idee dat het grootste probleem hier je man/vriend is Jbon. Hij manipuleert jou gewoon. En dat probeerd hij ook bij je zoon, wat kennelijk niet lukt. En alle andere kinderen mee nemen op ski vakantie maar hem niet, is gewoon gemeen! Hoe is de relatie tussen jouw andere kinderen en je partner?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ja, duidelijk, niet jij, maar je man heeft de doorslag gegeven. Dat is pijnlijk, om die reden heb ik mijn vriend jaren geleden de deur gewezen, hij vond ook dat mijn kinderen alles verkeerd deden (gelukkig was ik er snel klaar mee). Wat niet wil zeggen dat jij dat ook moet doen. Maar kom op voor jezelf, strijdt voor je zoon. Het klopt, hij is al voor de wet volwassen, dus op een dag verlaat hij toch het huis en dan zit jij alleen, maar is dat het waard om wel je man te hebben en door je zoon afgewezen te worden? Nooit meer je zoon thuis op je verjaardag, moederdag, kerst, oud en nieuw? Als je daar volmondig ja op kunt zeggen (zonder overleg met je man) dan is het het waard, geen enkele andere reden maakt zoveel opoffering een man waard dat je blijft. Kies voor je kinderen, die houden van je, die laten je niet gaan, zolang jij bij ze blijft. Tussen jou en je man komt het niet meer goed, dat klapt sowieso op een dag, hij komt liefde tekort, die hij jou en je zoon niet gunt, op een dag ben je dat zat. Zeg tegen je zoon dat de verhuizing door gaat, maar dat jij mee gaat en als je nog andere kinderen thuis hebt, dat zij ook mee gaan. Wat je man dan doet is afwachten, waarschijnlijk is hij beledigd dat je niet voor hem kiest, maar voor de liefde van je zoon. Ga naar je huisarts voor hulp en ondersteuning. Alleen met je kinderen, ook als ze uit huis zijn, is er echt nog geluk in je leven.
Sterkte en een mooie toekomst met je kind(eren). Sorry voor de harde, late reactie, ik had geen mail gekregen dat je een reactie geplaatst had, ook de laatste reacties niet, waar ik jullie ook voor wil bedanken.

Andere antwoorden (5)

Ik zou hulp zoeken van buitenaf. Je kind zo op straat zetten lijkt me nooit goed en voor je zoon voelt dit ook als afwijzing en in de steek gelaten. Ik denk niet dat het de juiste oplossing is
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Jullie kind is 18 schrijf je. Een kwetsbare leeftijd. Aan zijn gedrag te lezen heeft hij juist nu heeeeel veel liefde en aandacht en begrip nodig. Hem op deze manier het huis uit zetten is echt een vorm van in de steek laten. Lijkt me vreselijk voor iedereen om zo het ouderlijk huis te verlaten.

Natuurlijk kan het wel zo zijn dat het beter is dathij een eigrn plekje krijgt, maar wie weet hoeveel zorgen hij zich maakt. Of welke emoties hij niet kan uiten. Of hoe erg hij twijfelt waarheen...
Mijn tip; spreek af dat het voor beide partijen beter is dat hij een eigen plek heeft, maar dat jullie hem zullen helpen en steunen. Het zal jullie allebei rust geven.
Dus: zoek mee naar een geschikt plekje! Ga met hem naar de ikea en help hem op weg.
Help hem met verhuizen en kook af en toe voor hem. Hij zal jullie aandacht zeker voelen.

Als je hem nu laat vallen komt hij echt niet meer terug. Ook al weet hij later waarom, hij zal het altijd voelen alsof jullie hem niet meer wilden. En dat is vreselijk.
Voor hem en voor jullie!!

Heel veel succes en sterkte.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Wat ik niet lees in je relaas is of er al getracht is om een gewoon menselijk gesprek te hebben met je zoon. Allicht wel, maar is er iets misgegaan? Anders lijkt het me wel ineens een heel grote stap om hem op straat te zetten.
Buiten gegooid worden door je moeder is voor een kind een heel erge ervaring, zoals ook in een ander antwoord staat. Maar ik denk eigenlijk dat je diep van binnen dit zelf ook niet wil. Wat jou "niet doet slapen" is dat je heen en weer geslingerd wordt tussen de zorg om je zoon en de angst voor de relatie met je man. Het wordt tijd om ruggengraat te krijgen in deze situatie. Wat ik aanraad is
- laat los. maak deze situatie niet het middelpunt van je bestaan. Ontspan je. Er is niets verschrikkelijks gebeurd. Er zijn kinderen die veel en veel meer problemen veroorzaken dan je zoon. Dus zie het in zijn proporties en bedenk dat het over een adolescent gaat.
- maak duidelijk aan je man dat jij zelf wil bepalen hoe je met je zoon omgaat. hij mag wel advies geven, maar je bent niet verplicht dit advies te volgen. je man is duidelijk dominanter mbt kinderen dan jij en gelooft in sancties en straf. Dat mag en kan, maar jij hoeft niet hetzelfde te zijn of doen.
- laat je niet in de positie dwingen dat je moet kiezen tussen je man en je zoon. maak dit ook duidelijk tov je man.
- laat je verwachtingen mbt je zoon los. Je zoon is wie hij is. Leer hem ook zo te aanvaarden.Het kan natuurlijk zijn dat hij bepaalde "taken" heeft in het huishouden, die moet hij hier wel verantwoordelijkheid opnemen. Al is het maar door te zeggen dat hij op dit moment moeilijk lukt voor hem.
- Als je het nog niet deed, ga het gesprek met hem aan en wees bereid om dingen te veranderen en je in te leven in ZIJN gedachtengang. Nee, dan dans je niet naar zijn pijpen. Heeft zijn gedrag niets met jullie te maken, laat hem dan. Misschien heeft hij het moeilijk met zichzelf en behoefte aan afzondering. So what?
- je ziet ook de positieve kanten van je zoon, wat super is. Focus daar ook eens op als je over hem denkt en laat je waardering tegenover hem blijken, ook tov anderen.
- maar vooral : doe zelfonderzoek. Kijk bij jezelf waarom je het zo moeilijk hebt met deze situatie, tov jezelf, je man, je zoon. Welk gevoel ze in je opwekt (kwaadheid, verlatingsangst etc.). Wanneer je dit gevoel nog gehad hebt, in het nabije of verre verleden. En wat het gevoel ook is, aanvaard het in liefde en beschouw deze situatie als een kans om het oude gevoel te helen.
(Lees meer...)
10 jaar geleden
Je kind op straat zetten is wel het slechtste wat je in deze situatie kunt doen. Je zult heel erg je best moeten gaan doen om het vertrouwen van je kind ooit weer terug te winnen.

Maar wat is precies het probleem? je hebt een jongen van 18, die naar zijn werk gaat, naar school gaat, en vaak op zijn kamer zit. Dit is nog erg mild allemaal, op een gegeven moment willen jongeren niet meer zo vaak bij hun ouders zijn en ouders hebben vaak moeite dit te accepteren waardoor ze onbewust gaan pushen. Hierdoor gaat de puber zich nog meer afzetten en dit cirkeltje gaat rond. Ik zou gewoon een goed gesprek hebben met uw zoon. Weet u waarom hij niet naar beneden komt? Misschien is hij wel erg druk bezig met iets en zit hij in de woonkamer een beetje tv te kijken?
U zegt zelf dat meneer erg zelfstandig en niet heel sociaal is. Ooit op autisme getest?

Internet afpakken zonder dat het internet afgepakt word is een beetje een half zachte aanpak. Hoe moet hier iets positiefs uit komen.. Iedereen word alleen maar bozer.

Probeer uzelf te verplaatsen in uw zoon en praat met hem, vraag hem dingen, waarom zit hij op zijn kamer en wilt hij niet bij u zitten, misschien zit hij wel ergens mee, iets groots. Misschien ligt het niet aan u maar aan uw vriend/man. U vertelt hier ook dat u zegt met hem te willen gaan zoeken naar een mooi plekje, maar had u dit aan hem gevraagd was er misschien een hele andere reactie gekomen? Misschien wilt hij wel geen hulp van de persoon die hem eruit trapt (is een mogelijke gedachte van uw zoon, waardoor hij weer boos word, terwijl u het goed bedoeld, u word boos omdat hij het niet waardeert en de cirkel is weer rond.)

Wees in ieder geval heel voorzichtig met 'instanties' inschakelen want deze blazen de zaken graag op, en veroorzaken meer problemen dan dat er eigenlijk zijn.

Heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten en de jongen wil waarschijnlijk gewoon wat begrip, zelfstandigheid en vooral vertrouwen. Dit heeft hij verdient aangezien hij netjes naar school en werk gaat toch?

Toegevoegd na 2 minuten:
Aannames maken is in deze situatie het slechtste wat je kunt doen.
Praat met elkaar, zorg dat iedereen gehoord word en doe er wat mee. Dit gaat namelijk of uw relatie met uw zoon kosten, of u neemt het uw vriend/man kwalijk dat u hem heeft moeten straffen. Er zijn op deze manier geen winnaars
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Je zoon op straat zetten in dit soort situatie zal wel zijn veel gevolgen hebben, je zoon heeft nu een hele moeilijke leeftijd. Je kan al blij zijn dat hij geen criminele daden verricht, hij is of bezig met school, werk of thuis. Je kan proberen tot hem door te dringen, erachter te komen wat er in zijn hoofd omgaat(al laat niet iedereen dat toe). Zelf vind ik uit huis zetten in deze situatie overbodig. Mijn moeder heeft mij 2 keer uit huis gezet, en ondertussen hebben we al anderhalf jaar geen contact meer.
Voordat je zulke beslissingen gaat maken zou ik eerst goed nadenken, sommige gebeurtenissen hebben meer effect op sommige mensen waardoor ze zich meer afsluiten van de wereld.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding