Mogen mensen die kinderen verkeerd hebben behandeld nog kinderen krijgen en opvoeden?

Helaas wel, vaak zie je dat er wel wordt ingegrepen maar dat de ouders al dan niet onder toezicht toch weer voor de kinderen mogen zorgen.
Daarnaast zie als er echt wordt ingegrepen dit soort ouders de grens over vluchten me de kinderen. en dat er dan niets meer aan te doen is.

Dit is een kwestie van mening, maar hopelijk wel een menselijke mening.
Ik vind dat die mensen geen kinderen mogen krijgen.

Ze zullen het 'misschien' anders ervaren omdat het dan hun eigen kinderen zijn, maar ik vind dat je een natuurlijke gevoel, een natuurlijke liefde moet hebben voor kinderen.
Zo niet en heb je kinderen al misbruikt, vind ik niet dat die mensen nog kinderen mogen krijgen en opvoeden.

Je kunt mensen niet verbieden kinderen te krijgen. Dit is een grondrecht en wordt beschermd door artikel 8 van het Europees verdrag voor de Rechten van de Mens. Het is wel zo dat de Raad voor de Kinderbescherming extra goed oplet als een vrouw wier kinderen uit huis zijn geplaatst nog een kind krijgt. De kans dat dat kind ook uit huis wordt geplaatst is erg groot, maar ieder geval moet individueel worden beoordeeld.

Toegevoegd na 2 minuten:
Ook artikel 23, lid 2 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten bepaalt dat het recht van mensen om een huwelijk te sluiten en een gezin te stichten wordt erkend.

Ja hoor,al heb je 6 kinderen en ze zijn je alle 6 afgenomen,kun je rustig doorfokken. Er is geen wet die dat verbiedt! De kans dat het 7e kind eveneens wordt afgeomen is natuurlijk levensgroot aanwezig!

Als je het wettelijk bedoelt: ja, bedoel je het ethisch: nee, kinderen zijn geen proefkonijnen, je kunt niet net zolang proberen tot het misschien "een keer goed gaat".

Dat zou goed zijn maar onuitvoerbaar. Heel veel kinderen worden b.v. geestelijk mishandeld. Hoe kom je daarachter. Wie gaat dat opsporen?

Natuurlijk is voorkomen beter dan genezen, maar dit ligt erg moeilijk.
Kinderen krijgen mag in Nederland iedereen. Daar ben ik ook wel blij om, want als de overheid zich daar mee gaat bemoeien lijkt mij eng. Dan krijg je van die toestanden als in de tweede wereldoorlog, waarbij 'men' groepen bevolking gaat steriliseren. Dit zou dan een straf zijn voor het verkeerd behandelen van kinderen. Wat mij betreft geen optie, temeer omdat het heel moeilijk is om dan een grens te stellen: wanneer wel en wanneer niet.

Als iemand een kind verkeerd behandeld heeft, krijgt hij sowieso geen verklaring van goed gedrag meer. Andermans kinderen kan hij/zij dan niet meer opvoeden. Terecht! Maar ook daarmee is het probleem nog niet opgelost. Deze persoon moet behandeld worden en ook dan is succes lang niet altijd verzekerd.

Nu ligt e.e.a. wel aan het soort vergrijp, maar een persoon die zich op wat voor manier dan ook aan een kind vergrepen heeft, zal zeker in de gaten worden gehouden (voor zover binnen de mogelijkheden). Als deze persoon zelf een gezin heeft of sticht, zal men zeker alert zijn. Ook dan valt helaas lang niet alles te voorkomen, maar dat valt het in andere gevallen ook niet. Incest, geestelijke en lichamelijke mishandeling, verwaarlozing etc. komt in alle lagen van de bevolking voor. Ook bij mensen op wie nog nooit iets aan te merken is geweest en die keurige burgers lijken. Soms lijken mensen capabel om kinderen op te voeden en loopt er van alles uit de hand, terwijl je soms je hart vast houdt als sommige personen aan een gezin beginnen terwijl dan alles lijkt mee te vallen.

Kinderen verkeerd behandelen, is wat mij betreft absoluut iets dat niet kan en mag, maar dit probleem is niet zo eenvoudig op te lossen. Zelfs als je deze groep mensen uitsluit van het zelf kinderen krijgen, is het nog slechts symptoombestrijding.

Het is niet aan de mens om te bepalen dat iemand kinderen krijgt tenzij.......
Wel kan en zal de overheid er een stokje voor steken wanneer bekend wordt dat een kind mis (onjuist) behandeld wordt.
Zoals gezegd zijn er diverse vormen van misbruik, de lichamelijke kant, onder te verdelen in gewelds en zeden delicten, de psychische mishandeling en de verwaarlozing, waarin het kind ernstig verstoken blijft van opvoeding en/of verzorging.
Kinderen hebben aandacht en sturing nodig van volwassenen om in zich in deze steeds harder wordende maatschappij oplatere leeftijd te kunnen handhaven en participeren in het arbeidsproces.
Voor een staat erg belangrijk want je hebt meedere werkers nodig om 1 iemand die niet kan werken, in zijn behoefte te kunnen voorzien.
Het beschermen van kinderen is niet een recht (hooguit gezien vanuit het perspectief van het kind), maar een plicht die in eerste instantie bij de ouders ligt.
Kunnen ouders daar niet of onvoldoende aan tegemoed komen dan kan men hulp zoeken bij de overheid (RIAGG e.d.).
Laat men dit achterwegen dan kan de raad van de kinderbescherming via de rechter stappen ondernemen en het kind bijvoorbeeld, al dan niet tijdelijk,uit huis plaatsen.
De ouders staat het vrij om weer met een nieuw kind te beginnen. Van een collega opvoeder( die daarvoor werkte in een blijf van mijn lijfhuis) hoorde ik een verhaal dat er een man op bezoek kwam die al vier dochters had misbruikt en trots vertelde dat er al weer een nieuwe opkonst was.
Kort daarop is hij gestopt met dat werk.
Helaas blijkt maar dat rechten van volwassenen prefeleren boven die van kinderen, Of een rechter zo iemand chemisch kan laten castreren weet is niet maar mij is wel bekend dat dit gebeurd bij pathalogische verkrachters op vrijwillige basis.
Het antwoord is dus, ja maar als het aan mij lag niet.