Hoe vertel je je kind dat hij gaat sterven?

Ik denk heel simpel: De waarheid vertellen. Geen verhaaltjes erom heen draaien. Daar breng je je kind alleen maar in verwarring mee. Natuurlijk is het moeilijk, voor beide partijen, maar een kind is het meest gebaat met de directe (enigzins afgezwakte) waarheid.
Geloof een kind begrijpt vele malen meer dan een gemiddelde volwassenen of ouder denkt.
Als je kind het verschil snapt tussen en leven en dood kan hij/zij je gewoon begrijpen. Natuurlijk zijn er dan de menselijke emoties en reacties, net als iedereen zou reageren. Kind of volwassen maakt kwa emoties en vragen als waarom..? geen verschil.

Vertel een kind dat het niet kan sterven... Vraag een kind: Kun jij je herinneren dat je dood was? En dan zal het kind zeggen, nee dat kan ik niet... Dan zeg jij, dat komt omdat je nog nooit dood bent geweest...

En vertel het kind van de auto en chauffeur... Dat de auto naar het auto-kerkhof moet, omdat de auto niet meer te maken is... Maar dat er een chauffeur in rijdt en wat doet een chauffeur als zijn auto niet meer te repareren is... Die stapt uit en koopt een nieuw auto, want een chauffeur zonder auto is GEEN chauffeur... Dus de chauffeur die stapt uit de auto en die gaat gewoon door... Auto´s zijn bang, maar chauffeurs niet, want die gaan toch door, waarom zou een chauffeur bang zijn? Die gaan niet dood... die kennen geen angst...

Als je dit vertelt, dan verdwijnt de angst totaal, volwassenen gaan vragen stellen en geloven niet of twijfelen, kinderen help je hier enorm mee, die geloven je en alle angst valt weg, sterker nog, kinderen gaan hierover nadenken, en vullen het verhaal aan... En als de angst weg is, is sterven niet traumatisch, niet voor het kind en niet voor de omgeving... En je kunt nog een heel fijne tijd hebben zolang het duurt... En veel lachen samen, want dit kind is flexibel en veel volwassener dan andere kinderen, alleen al door wat er te wachten staat...

Een fijne tijd nog samen...

Deze vraag is niet eenduidig te beantwoorden. Dit hangt van een aantal factoren af, waaronder de leeftijd en het karakter van het kind.
Wat het belangrijkste is, is dat het kind zich veilig voelt en niet bang is voor wat er komen gaat, dus verdiep je in het kind en pas daarop aan wat je vertelt en wat het kind begrijpt.

Voor de rest vertel je het kind vooral dat je heel veel van haar/hem houdt, maar geef het kind op dat moment vooral wat het nodig heeft: steun, begrip, heel veel liefde en vertel hem slecht wat hij/zij begrijpt. Want waarom zul je een kind het restant van zijn leven bang laten zijn.

Als ouder moet je je in deze fase laten begeleiden, want je bent verdrietig en moet uitkijken dat je het kind ook niet nog met een schuldgevoel opzadelt: "Ik ben heel ziek en dat maakt mijn ouders ongelukkig".

Wat je het kind ook vertelt, houd het belang van het kind in het oog en pas daarop je verhaal aan.
Dus praat veel met je kind en als je kind gelooft dat het na de dood een ster is, of een engel die nog steeds contact heeft met zijn ouders dan is het belangrijk dat dat bevestigd wordt.

Ik zou het niet zeggen.
Wat heeft het voor zin om het kind bang te maken?

En zelfs de knapste arts kan zich vergissen.
Zolang er leven is, is er hoop.

Heel veel sterkte!!

Niks laten merken is het beste!