Hoe vertel je je schoonmoeder dat ze zich niet met ons moet bemoeien? Ze bedoelt het zo goed..?

Een cactus aanbieden voor haar bemoeienis kan het duidelijk maken, En anders gewoon eerlijk zeggen.

Wat krijgen we nou? "Bedankt is niet gepast"????
Ben je nou helemaal van lotje? Kan dat bedankje er nou echt niet van af? Zeg die afspraak dan ook maar af. Erg klein...

Laat het je partner zeggen, doe dat niet zelf, maar laat het je partner doen... En geef je partner op zijn/haar kop als hij/zij de boodschap niet goed doorgegeven heeft en het lastigvallen doorgaat...

Dit is de meest direct methode... en de meest effectieve wellicht...

Je kunt toch gerust tegen haar zeggen dat jij jouw huis inricht zoals jij dat wilt, dat je het niet helemaal met haar eens bent. Niet helemaal klinkt anders als helemaal niet. Toch zijn het dezelfde woorden.

Ze denkt waarschijnlijk dat ze je geholpen heeft en ze heeft er toch werk aan gehad. Ik zou het niet over mijn hart verkrijgen om haar hierover aan te vallen. Ik zou het al fijn vinden dat de gordijnen gewassen waren en alles opgeruimd. Je kunt dit nu op je gemak weer zelf indelen zoals jij het wilt. Je zegt het goed:'; ze bedoelt het zo goed' en daar moet je niet kwaad om worden. Kwets haar niet, want hoe moet ze weten dat jij dit niet wilt?
Ga dus met een kop koffie/thee bij haar zitten en leg het haar uit. Op een rustige , vriendelijke manier. Laat haar weten dat je dit soort dingen zelf wilt doen, dat je je eigen indeling hebt en op deze manier niets kunt vinden. Als het goed is begrijpt ze dat. Maar bedank haar wel voor de moeite. Het is het niet waard om ruzie met de moeder van je man te krijgen, want daar heb je hem ook mee.

Ga een gesprek aan. En zo vlug mogelijk, voordat de emmer echt overstroomt.
Vraag eens naar haar band met haar schoonmoeder. En hoe ze het gevonden zou hebben als deze iedere dag op de stoep kwam staan om te helpen.

Hoe is overigens de dagbesteding van deze vrouw: heeft ze een sociaal leven of heeft ze jullie hard nodig om haar dag te vullen? Dat gegeven maakt uit hoe je in het gesprek in moet steken.

'Bedankt 'is inderdaad niet gepast, althans .... voor je gevoel, maar ik zou er toch een 'bedankje' van maken, want die schoonmoeder blijft de moeder van je man/vriend, dus je moet verder met haar. Maar wat wel moet gebeuren is dar de 'grenzen' duidelijk worden. Om dat op een positieve manier te doen, zou ik er een 'bedankje' van maken en haar iets geven of iets met haar gaan doen om haar te bedanken voor haar hulp en haar vertellen dat jullie het fijn gevonden hebben dat ze zo goed geholpen heeft, maar dat jullie het nu verder zelf willen en kunnen doen.
Bedenk wat je wel en niet leuk vindt dat je schoonmoeder doet en maak daar de komende tijd afspraken over. Dus vertel haar dat jullie het hartstikke leuk vinden als ze van tijd tot tijd langs komt om koffie te drinken, maar dat jullie je huishoudelijke zaken zelf willen regelen. Jullie zijn heel dankbaar voor de hulp tot zover, maar nu willen jullie het zelf verder proberen. Als dat jullie niet lukt, zullen jullie dat aangeven en om advies vragen.

Laat maar zien dat jullie volwassen zijn en zelf de leiding hebben. Maar doe dit niet door te zeggen "Bemoei je er niet mee", maar door te zeggen: "Fijn dat je ons op weg geholpen hebt, maar nu kunnen we het zelf verder".

Had ik ook met m'n schoonzus toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen. Ik was toen nog single, dus geen man achter de hand om me te steunen. In een onbewaakt ogenblik had mijn schoonzus zelfs door haarzelf bewonderde en meegebrachte schilderijen opgehangen op door haarzelf bepaalde plaatsen. Ik probeerde met haar te praten en legde uit dat ik de schilderijen minder geslaagd vond en de plaatsen waar ze hingen ook niet. Dat werd dus ruzie en ik werd uitgemaakt voor ondankbaar wicht.
De situatie waarin je zit is precair. Ik zou haar wel bedanken maar er een maar.... bij doen. Je moet haar duidelijk maken dat je het liever zelf doet en je man moet laten blijken dat hij achter jou staat.

Tsja...je man kies je uit, maar zijn moeder krijg je er gratis bij. Ik heb gelukkig gemazzeld met een ontzettend tof mens - dat overigens al ver in de tachtig is - dat ook nog eens aan de andere kant van het land woont, dus ik herken het probleem gelukkig niet. Eerlijk gezegd moet ik meer op mijn hoede zijn voor mijn eigen moeder ;-)

Maae ik heb ook net ene verhuizing achter de rug, en een flinke, die we door omstandigheden voor het grootste deel met zijn tweetjes (!!) hebben moeten doen, en ELKE vorm van hulp was welkom geweest, zelfs hulp die schijnbaar averechts is.

Alles mag dan op de foute plek liggen, het LIGT wel ergens. wat jou de gelegenheid geeft rustig in een opgeruimd huis definitieve plekjes te bedenken. Geloof me, als je het onder tijdsdruk zelf had moeten doen, hadden de spullen ook op de mafste plekken gestaan OF alsnog verkast moeten worden. Dat je gordijnen zijn gewassen lijkt me al helemaal een prettige bijkomstigheid waar je onmogelijk bezwaar tegen kunt hebben.

Ik vrees dan ook dat het probleem een klein beetje bij jezelf ligt. Blijkbaar heb je al problemen met de bemoeizucht of betweterigheid van je schoonmoeder, en is dit de druppel geweest. Misschien lijken jullie een beetje (teveel) op elkaar ? Je man zal op een of andere manier een voorkeur hebben voor het type vrouw dat op zijn moeder lijkt, en als jullie beide graag de touwtjes in handen houden, kan dat inderdaad wel eens touwtrekken worden.

Probeer het los te laten en te zien voor wat het is ; goedbedoelde hulp. Ze richt geen onherstelbare schade aan en trekt ook niet bij je in (hoop ik). Bedank haar gewoon, want het heeft haar wel degelijk tijd en energie gekost, en zeg desnoods uit de grond van je hart : dat had je ECHT niet hoeven doen. En overweeg haar vooral neit als oppa-oma voor eventuele kinderen, want dan gaan die twee kapiteins op een schip WEL ernstig botsen. respecteer haar, als de moeder van je man, maar maak wel duidelijk wie er nu zijn huishouden runt.

Jij hebt te maken dat jij nog steeds vastzit in het kind zijn. Jouw moeder is een erg manipulerende moeder. Zij wil de dingen graag zoals zij dat ziet gebeuren. Waarschijnlijk heeft zij ook de broek aan thuis.

Als kind zijn, moet je nog gestuurd worden. Maar als jij kindzijn af bent, dan moet zij jouw daarin ook kunnen loslaten. Nu heeft zij daar moeite mee, omdat zij dan haar wereld niet naar haar wensen kan indelen.

Zij zal het besef moeten krijgen dat zij een uniek persoon op deze wereld heeft gezet. Iemand die zijn eigen plekje inneemt op de aarde. Het is toch niet zo, dat zij een slaaf op de wereld heeft gezet. Om haar te dienen.

Jij bent nu bezig om jouw wereld op te gaan bouwen. Op de manier zoals jij dat leuk vind en zoals jij je daar prettig in vindt.
Zij heeft daarin slechts een begeleidende rol in. Maar geen sturende rol. Zij heeft de rol van opvoeder voltooid, nu mag zij alleen nog raad geven, maar de keuzes aan jouw overlaten.

Om je daar nu tegen af te zetten, kan jij de indeling weer net zo zetten zoals jij dat leuk vindt. Het is ook een indirecte statement, want zij zal verbaast zijn dat het weer allemaal anders staat. Zeg er dan maar bij dat jij haar suggestie erg waardeert, maar dat jij deze opstelling toch beter bij jouw vindt passen.
Nu zal zij wel even gaan zuchten en stoten. Maar dat hoort erbij, ook zij moet zich het bovenstaande gaan beseffen. Zij zal zich niet zomaar overgeven, en haar macht (over jouw) gaan weggeven. Dit zal stapje voor stapje moeten gebeuren. Niet voor niets zeggen moeders soms dat zij een kind verliezen als die het huis uit gaan.
Dat is ook zo, die kinderen worden volwassen en willen hun eigen plek op de wereld vinden.

Niet altijd een leuke periode. Maar jij wilt toch niet op jouw 40ste nog steeds onder de macht zijn van je moeder.

Zeggen dat het allemaal goed bedoeld over komt en dat je van haar houdt..(als dat echt zo is ;) Maar dat jullie zelf samen de keuzes maken. Succes .probeer het duidelijk over te brengen ,anders komt de boodschap niet binnen. succes

Misschien wat simpel maar denk je ook niet dat je het beste maar met de dingen die je dwarszitten moet werken? Neem er de tijd voor en zeg haar wat je dwarszit. Misschien kom je tot een gesprek waar je op zit te wachten.

Laat je partner maar het regelen.

Ga een gesprek met haar aan, en vertel het haar!

Niet alleen jouw partner, maar ook jouw schoonmoeder moet wennen aan de nieuwe situatie. Als zij blijft hangen in het idee dat ze alles moet regelen voor haar kind, gaat het mis tussen jullie. Je zult haar dus moeten vertellen tot hoe ver haar bemoeienis mag gaan.

En dat wil dus zeggen: heel duidelijk zijn op momenten waarop ze hulp aanbiedt. Dus als ze vraagt of ze mag komen helpen met de verhuizing, vriendelijk zeggen dat je b.v. hulp kunt gebruiken bij het wassen van de gordijnen, maar dat je de kasten liever zelf inruimt. Dus niet alles over je heen laten komen, maar vriendelijk vertellen wat wel en wat niet. Geef haar het gevoel dat ze wel betrokken mag zijn, maar dat je je eigen leven inricht, dan komt het helemaal goed.

Ik maak het mee met mijn broer en schoonzus. Die twee sluiten mijn moeder volledig buiten, wat haar veel verdriet kost. Mijn schoonzusje ervaart elke belangstellende opmerking of vraag van mijn moeder als bemoeienis en mijn broer gaat daar in mee. Dat is het andere uiterste, en dat wil je ook echt niet. Die vrouw heeft zich wel tig jaar uitgesloofd voor die hartendief van jou, en loslaten kost nou eenmaal moeite.

Niet!

Het is ook moeilijk voor je schoonmoeder, ze heeft altijd haar zoon opgevoed, klaar gestaan voor hem, zijn problemen opgelost, en veel van hem gehouden.
Nu hoeft dat allemaal niet meer en moet ze afstand nemen, en het aan jou overlaten.
Dat haar dat niet goed afgaat blijkt wel in jouw bovenstaande voorbeeld.
Ik denk dat je haar op een rustige liefdevolle manier moet gaan duidelijk maken dat jij en je partner nu zelf keuzes moeten gaan maken, en dat ze afstand moet gaan nemen.
Ze zal dit toch moeten gaan accepteren, hoe moeilijk dit ook is.
En jij zal ook meer moeten gaan leren om je eigen grenzen aan te geven.
Zo blijft alles helder en duidelijk voor alle partijen.

Overleg met je partner en laat je partner uiteindelijk ook het woord doen. Maar wel namens jullie beiden. Wees resoluut en direct, maar niet onbeleefd. Ze bedoelt het namelijk goed, zoals je zelf al zegt. Ze beseft alleen niet dat jullie hier niet echt op zitten te wachten.

Zeg iets in de trant van: "Wij zijn erg blij met je toewijding en behulpzaamheid, maar richten liever zelf ons huis in."

Er is een grens tussen belangstelling en bemoeienis. Wees daar duidelijk over. Duidelijkheid is namelijk in elke relatie - dus ook met je schoonfamilie - enorm belangrijk.

Het is heel lief van je schoonmoeder bedoeld dat ze wil helpen. Maar ik kam me heel goed voorstellen dat je zelf de kasten wil inruimen.
Na een verhuizing is het toch prettig om weer orde in de chaos te scheppen. Ik zou allereerst met je partner gaan praten. Je gedachten en gevoelens met hem delen.
Als jullie op een lijn zijn gekomen haar op een duidelijke, maar vriendelijke manier aangeven dat jullie haar hulp op prijs stellen. Maar dat het ook voor jullie belangrijk is om samen dingen te kunnen doen.
Als jij je grenzen niet aangeeft naar haar toe, kan je ook niet van haar verwachten dat zij kan raden wat jouw gevoelens zijn.
Eerlijkheid duurt het langst! Ook als dat niet altijd makkelijk is.

zeg: ma ik waardeer wat je voor ons doet alleen inrichten hoeft niet, doen we zelf wel dan weten we waar alles ligt en staat als we het nodig zijn

je kan wel bedankt zeggen maar ook zeggen dat het niet had gehoeven dat je het graag zelf had gedaan en anders ze zal echt niet boos worden denk ik en mischien is het haar antausiasme die ze had dat jullie gingen verhuizen of samen wonen.. en als ze zich zelf vaak uitnodigt kan je ook daar rustig wat van zeggen je heb een eigen leven en zei ook

Bedanken en vervolgens gelijk vragen of ze je even wilt helpen met kasten indelen op jouw manier.

Als je bij haar op bezoek bent,ga dan haar huis herindelen en zeg dat je het mooier vind zoals jij háár huis hebt ingericht.
Het probleem schoonmoeder moet je eigenlijk direct aanpakken,anders blijf dit probleem.Hoe denkt je partner hierover?Ken je die serie..."Everybody loves Raymond"?Heeft de hoofdrolspeelster ook zo'n problemen met haar schoonmoeder.Kijk samen met je schoonmoeder een aflevering en zeg dan tussen neus en lippen:Zo'n schoonmoeder moet je maar hebben.Grote kans dat ze die hint begrijpt.

Ik begrijp dat je het niet leuk vind, het is tenslotte jouw plekje. Ik heb hetzelfde meegemaakt toen ik zwanger was zou zij wel even bepalen hoe de babykamer eruit ging zien. Ik heb toen gewoon tegen haar gezegd dat ik dat niet zo wou en het op mijn eigen manier wou doen.

Je kunt gewoon eerlijk tegen haar zijn; "ik weet dat je het goed bedoelt maar ik wil het toch liever op mijn eigen manier ons plekje maken"

Tis niet erg om eerlijk te zijn, tis juist beter voor je meer irritaties krijgt en je ECHT gaat irriteren.

Eerlijk zijn en oprecht vertellen wat je dwars zit. Als ze hier niet mee om kan gaan zegt dat meer over je schoonmoeder dan over jou.

Je kan het beste niet zelf het woord voeren. Hoewel het je schoonmoeder is, zou ik je partner het woord laten doen. Ze is de moeder van je partner en het is de rol van je partner om de grens aan te geven. Jullie grens.. Zo houd je de balans in de familie en relatie. Je partner kent haar langer én over het algemeen kunnen schoonmoeders meer incasseren/luisteren naar eigen kroost dan de partners van haar eigen kroost.

" Lieve schoonmama, we zijn blij met wat je allemaal voor ons hebt gedaan. Door jouw hulp zijn nu zover dat we het helemaal zelf afkunnen. En dat willen we ook echt graag zelf doen. Als we klaar zijn, ben je van harte welkom, dan kook ik een lekkere maaltijd."

Of woorden van die strekking.

Grote bos bloemen, lekker mee uit eten, een taart, doos Merci erbij etc.

En geef haar een boek over kinderen die op hun eigen benen willen en kunnen staan.

Maak haar duidelijk, nadat je haar uitbundig bedankt voor al haar werk, dat je klaar bent zelfstandig fouten te gaan maken en dat je indien je die kans niet neemt je het nooit goed zult doen.

En zorg dat dit zeer definitief overkomt.

Gezien het feit dat ze graag wil moet je ze wel te vriend houden dus geef ze als je het kunt opbrengen kleinere zaken die je haar laat bepalen of uitzoeken. Dingen waar je een zin in hebt bijv. De kleur van het plafond in het toilet op zolder, zoiets. Geef haar een dikke kleurenwaaier en maak er een drama van, dat je echt haar hulp hier in nodig hebt. Zo hou je haar weg bij de werkelijke zaken.