Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe vertel je een klein kind (4) dat een familielid gaat sterven?

Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Het is heel moeilijk te vertellen maar kies een mooi moment en zeg het hoe jij het prettig vindt
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Zou ik zeker doen! ook kleine kinderen voelen heel erg veel ( zeker verdriet van familie) dus dan kunnen ze het beter van jou horen -op hun nivo- , dan dat ze er zelf in hun fantasie 'iets' van moeten maken. benoem wat er gaande is, je kunt je kind niet tegen de waarheid beschermen.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Toen mijn vader overleed, was onze oudste dochter 2,5. Ik heb haar toen verteld dat opa doodging. Hij was heel ziek, zo ziek dat de dokters hem niet meer beter konden maken. En dat als opa dood was, hij niet meer kon ademen, niet meer kon praten, niet meer kon kijken, niet meer kon eten, niet meer kon lezen enz. (Dochter: kan opa dan ook niet meer met ons knuffelen? ).
Toen mijn schoonmoeder overleed, was onze oudste inmiddels 9, zoon was 7 en jongste dochter bijna 4. Ik heb het toen op dezelfde manier gedaan. De kinderen waren bij het moment van overlijden en hebben haar nog aangeraakt, gevoeld dat ze koud was, dat het keven weg was.
Ook over de begrafenis heb ik van tevoren van alles verteld: opa/oma gaat in een kist, dat is een grote houten doos. Die kist gaat in een grote zwarte auto, en dan gaan we met een heleboel auto's naar de begraafplaats. Daar is een groot gat, en daar gaat de kist in. Er komen heel veel mensen, sommige ken je (die, en die, en die....) maar ook heel veel niet. En heel veel mensen zijn verdrietig, je zult dus mensen zien die huilen, maar dat geeft niet, iedereen mag verdrietig zijn.
Omdat ik van tevoren duidelijk had verteld wat er ging gebeuren, schrokken ze niet, het was goed zoals het ging, want het klopte met wat ik zei.
Ik was zelf 5 toen mijn moeder overleed. Die heb ik niet meer gezien, ik ben ook niet op de begrafenis geweest. Tegenwoordig gaat dat gelukkig anders. Ik heb lang gedacht dat ze misschien wel alleen sliep en onder de grond wakker werd. Als ik haar had gezien, en had gevoeld, had ik het geweten.

Toegevoegd na 5 minuten:
En inderdaad, het boek "lieve oma pluis" waar hierboven aan wordt gerefereerd hebben wij ook gebruikt. En kikker en het vogeltje, maar dan zonder de laatste bladzijde. (Het gaat over een zwart vogeltje dat dood gaat en begraven wordt, op de laatste bladzijde is er ineens een nieuw zwart vogeltje dat in de boom zit te zingen, vind ik een misser in het boek. Iemand die dood gaat is niet zomaar te vervangen door een ander exemplaar....)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
+
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Prachtig antwoord, realistisch maar niet te emotioneel aangepakt, dikke plus!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dikke plus, emotioneel zit een 4 jarige nog niet op het nivo van een volwassene.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Zekerste weten mooi. En ook een goede vertaling van jouw mening van het boek. Zelf heb ik dat boek nooit gezien of voorgelezen, maar mijn mening zou denk ik precies hetzelfde zijn. Een dikke + voor jou ;) .
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank jullie wel!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Fijn hoe je dat deed, mooi om te lezen, ik heb er van geleerd.
+1
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
+ Gewoon eerlijk, niet zweverig, zonder rare mystiek.

Andere antwoorden (4)

Niet zeggen dat de persoon gaat slapen, als je niet wilt dat je kind niet meer naar bed wil.
Ga eens op de bieb of in de winkel kijken naar boekjes voor kinderen over dit onderwerp. Zoals een Nijntje boek met opa of oma die doodgaat.
Hou er rekening mee dat kinderen anders reageren dan je verwacht. Ze kunnen heel bedrukt zijn als het verteld wordt en 2 minuten later al weer vol op aan het spelen, of tijdens het spelen ineens met een moeilijke vraag komen
sterkte met het toekomstig verlies
(Lees meer...)
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
+!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
+
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
+ :)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Goed idee, dat boekje over Nijntje. +1
Een kind van 4 heeft hier als het goed is nog geen ervaring mee, dus het begrip dood en sterven is abstract.
Je kunt vertellen wat dood zijn is, op het niveau van een kind. Zonder emotie, net als wanneer je iets anders aan je kind uitlegt waar hij/zij nog geen ervaring mee heeft. Dus de feiten, kort en bondig, bijvoorbeeld dat iemand er dan niet meer is en ook niet meer terug komt en dan zijn mensen verdrietig. Komen er vragen, dan kan je die beantwoorden. Vaak is het dan genoeg voor een kleintje.
Zoals Anneliez ook aangeeft: hierover zijn boeken geschreven specifiek voor kinderen en voor allerlei verschillende leeftijdsfasen.
Misschien is het verstandig om deze informatie niet meteen te koppelen aan het familielid, dat kan angsten geven.
Pas wanneer het kind heeft ervaren wat het is als een familielid dood is kan je er wat meer over vertellen, ook meestal naar aanleiding van vragen.
Er zijn ook mensen, die vertellen over de hemel, of dat het familielid na de dood een ster wordt.
Heel veel sterkte!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
In een kist onder de grond kan angsten oproepen.
Slapen en niet meer wakker worden is geen probleem.
De meeste angsten zitten in de volwassenen, niet in de kinderen.
Die gaan daar veel relaxter mee om.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Niet mee eens! Een kind dat bij de begrafenis is ziet dat de kist onder de grond gaat. Dat is een feit. En kinderen kunnen god met feiten omgaan. Dat iemand die dood is slaapt, is een leugen, dat mag je een kind niet aandoen, het is te belangrijk.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Bedankt voor jullie reacties en dank aan de +-sers.
@Reddie: veel kinderen willen dan niet meer naar bed gaan uit angst niet meer wakker te worden!! Het wordt echt afgeraden door deskundigen om kinderen zo uit te leggen wat dood zijn is.
Bovendien worden veel angsten die in volwassenen zitten veroorzaakt in de jeugd, in ervaringen die een kind niet kan begrijpen. Jeugdtrauma's dus, die het hele volwassen leven zwaar kunnen beïnvloeden.
Dat kinderen met dit soort ervaringen relatief makkelijk kunnen omgaan ben ik met je eens, mits het ze ook relaxt wordt uitgelegd. Dus zonder zware emoties, maar alleen de feiten en kort en als er altijd ruimte is om vragen te stellen waar het kind op zijn/haar niveau antwoord op krijgt.
In een kist onder de grond kan zeker angsten/vragen oproepen: die dienen ook bespreekbaar te zijn. Je kunt uitleggen, dat iemand die dood is niet meer ademt en niet meer voelt en ziet.
En ik denk dat je dit soort dingen het beste al bespreekbaar kunt maken als het kind nog niet geconfronteerd wordt of gaat worden met deze ervaringen. Maar helaas is dat, zoals bij vraagsteller, niet altijd mogelijk. @Haivon: dat ben ik met je eens.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
+ voor jou :)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank je!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Reddie, in jouw reactie doe je precies datgene waar je over zegt:
"De meeste angsten zitten in de volwassenen".
Je gaat kinderen over slapen vertellen.... Wendy, juist gezegd, als het zonder zware emoties kan, kunnen kinderen heel goed de waarheid aan. +1
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Thanx!
Je kan het gewoon rustig zeggen. Zo'n klein kind weet daar nog niet zo veel van, dus blijft positief.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Vertel je kind eerst kort en duidelijk wat er gaat gebeuren. Laat je vervolgens leiden door wat het kind aangeeft. Waar heeft hij/zij behoefte aan? Er kunnen direkt al vele vragen komen, maar waarschijnlijker is dat dat pas later komt. Wees er op voorbereid dat dat heel onverwachts kan gebeuren. Dat kan best confronterend zijn. Help je kind om de nieuwe informatie te verwerken. Dit kan door te praten, maar vooral ook door je kind de mogelijkheid te bieden om energie en evt. frustraties kwijt te kunnen. Buiten rennen, fietsen etc. Daarnaast kan je kind d.m.v. tekenen, verven etc. zonder woorden zijn/haar emoties uiten/verwerken. Misschien wil je kind iets voor het familielid maken? (bron: eigen ervaring & advies kinderpsycholoog)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Bekijk alle vragen in deze categorieën: