Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Is het normaal dat een kind van 20 maanden niet stil kan zitten?

Allereerst: ik maak mij geen zorgen hoor, maar vraag t me gewoon af.

Mijn dochtertje van 20 maanden is ontzettend onrustig. Wanneer ze op schoot zit is dit gewoon niet prettig, ze zit werkelijk geen seconde stil.
Op het moment dat ik even zit, of mn man, dan móet ze ook direct op schoot en wordt ze neidig wanneer je haar er af zet en blijft ze aandringen tot je dr weer op schoot neemt.
Ze moet ook altijd systematisch overal aanzitten en maakt daarbij veel kapot.
Wanneer ze eet (ze zit tegenwoordig op een gewone stoel omdat ze de kinderstoelen gesloopt heeft) gaat ze om de zoveel seconden op haar knietjes, staan, op haar billetjes etc.
Zelfs mensen die haar niet kennen valt het metteen op hoe onrustig ze is

Verder kan ze ook behoorlijk driftig zijn, maar ook heel enthousiast.
Kortom: een zéér levendig kind. En eigenlijk is ze al vanaf haar geboorte zo.

Ze kan overigens wél stil zitten als ze ergens geconcentreerd mee bezig is (tekenen, een boekje lezen, maar dan alleen wanneer ze dit in haar eentje doet). Dus ik geloof niet dat ze verder concentratie problemen heeft.


Het is echt een schat van een kind (wanneer haar dat zo uit komt), maar soms zoooo vermoeiend voor ons.

Dus, is dit normaal? Of zou ik me wél zorgen moeten maken? Waar zou deze onrust vandaan kunnen komen, en is er eventueel iets aan te doen?

Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
9.1K
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Gedrag van Baby's:
http://www.baby.be/nl/peuter/groei-bloei-1597/persoonlijkheid-gedrag-1689/article/je-kind-zegt-neen-15-18-maanden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
http://www.babybytes.nl/Baby%60s/kalender/maand/15
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ik zou in ieder geval (tenzij het hoost) elk dagdeel met haar naar buiten gaan. Laat haar lekker moe worden door zelf te lopen, door overal bij stil te staan en alles te bekijken.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Elk dagdeel is wat lastig, ze gaat een groot deel van de dag (9 to 4) naar de creche. Hier hebben we trouwens bewust voor gekozen omdat ze erg behoefte heeft aan sociale contacten, en zo lekker met leeftijdgenootjes kan spelen. Wanneer mijn dochters thuiskomen drinken we wat en eten we een koekje of wat fruit en daarna ga ik meestal even boodschappen doen met ze en daarna naar de speeltuin, om rond halfzes weer thuis te komen voor het eten. Zelf lopen is vaak een probleem: als we wat verder van huis gaan gaat ze in de kinderwagen, als we enkel naar de bakker gaan (100 meter) laat ik de wagen thuis en probeer ik haar te laten lopen. Maar dat wil ze dus niet! Ze wil persé op de arm. Meestal (als ik niet in een al te ongeduldige bui ben) weiger ik haar te dragen. Dan gaat ze schreeuwen, klampt ze zich aan mn benen en uiteindelijk gaat ze krijsend op de grond liggen. Ik laat haar dan liggen, loop een paar meter door en wacht daar tot ze uiteindelijk beslist toch maar naar me toe te lopen. Vaak herhaalt dit zich dit wel enkele keren voordat we 15 minuten later bij de bakker zijn. Terug naar huis lopen gaat meestal wat beter. Maar ik geloof dat ik hier in ons appartementenblok al een behoorlijke reputatie als 'evil' moeder heb. Mijn koreaanse buren willen haar nog wel eens een snoepje toestoppen uit medelijde wanneer ze zo schreeuwt, en dat schiet ook niet zo erg op.
In het weekend zijn we vaak wel een groot deel van de dag buiten.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Het ene kind is niet het andere kind.
Wij zijn ook in het bezit van een exemplaar die niet stil kan zitten.
Alleen wanneer ik Dora opzet zit ze stil.
Ze is ondertussen 2,5 jaar en ontzettend leergierig.

Op schoot zitten.
Creeeer een moment voor haar. Geef haar dan ook alle aandacht en zit niet met je mobiel te spelen of een tijdschrift te lezen maar geef echt de aandacht aan haar.
Na een tijdje kan je dan ook zeggen dat het tijd is om even zelf te spelen en dan moet jij niet blijven zitten maar even wat opruimen of iets wat niet zo interessant is voor haar.

Overal aanzitten:
Voor een kind is de wereld nieuw. Stimuleer juist het voelen. Aan stofjes, aan alles wat geen kwaad kan, aan voedsel. Zo kan een kind van de wereld leren.
Doordat je uitlegt waar ze wel aan mag zitten, kun je ook grenzen leggen waar ze niet aan mag komen. Bijv hete koffie...

En praten. De hele dag door. Vertel wat je doet. Vertel waarom en leg dingen uit. We gaan nu even je jasje pakken, dan gaan we je jasje aandoen want dan heb je het lekker warm als we naar buiten gaan.
Duidelijkheid en regels zijn belangrijk.
Niet alles toegeven wat echt niet kan of gevaarlijk is.

Maar denk ook bij veel dingen: ach wat geeft het.... Soms lijkt het op slopen of druk gedrag maar wat is de reden? Is het een spel? Probeer het dan om te buigen naar iets wat wel acceptabel is.

Goed. Zo kan ik wel even doorgaan. En ja het is heel vermoeiend. Maar probeer juist het mooie te zien van een kind dat de wereld op haar eigen manier ontdekt. En met een hoop passie. Dat is druk. Maar prachtig!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank je wel voor je antwoord.
Dat mooie zie ik wel in hoor! Ze is een echte knuffelkont, lachebek en vaak erg gezellig, heel social en super creatief. Het is trouwens onze tweede dochter, zusterlief is in vrijwel alles haar tegenpool, maar samen zijn het beste maatjes, wat vaak erg vertederend is.
Maar ja, inderdaad wil je soms wel eens even met je mobiel spelen (haha, die heb ik niet), of even snel iets opzoeken op internet... dit blijkt vaak onmogelijk.
Momenten voor haar creëren doe ik wel, maar het is nooit genoeg. Zelfs als ze lekker met haar zusje speelt, en ik denk "ha, nu kan ik even zitten" nee hoor, mevrouw heeft er een radartje voor! Binnen 10 seconden staat ze aan mn benen te trekken.
Het slopen is inderdaad een spel, ik zeg trouwens slopen maar daarbij hoort ook uitpakken. Billendoekjes worden uit hun pak getrokken (iedere dag weer), tubes zinkzalf leeggedruk en natuurlijk als er ergens een pen of potlood slingert dan wordt er op de muur getekend.. Erg grappig voor haar allemaal, ik begrijp dat ook best, maar ik heb geen enkele hoge plank meer in huis waar ik nog iets kan opbergen en alle kastjes op haar hoogte zijn inmiddels leeg. "Nee" en standjes hebben geen enkele zin, het maakt t alleen maar grappiger voor haar, of ze gaat gillend op de vloer liggen en met haar hoofd tegen de grond bonken. Tja, soms lach ik me een deuk om al haar fratsen (stiekem als ze niet kijkt ;-) ) maar soms is het allemaal nét iets te veel. Gelukkig gaat ze overdag naar de creche, kan ik even adem halen. Op de creche is ze natuurlijk poeslief, lievelingetje van de juf... tja, t enige blondje tussen de Koreaantje ook. Ben in iedergeval blij te weten dat ze niet de enige is!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Vier zeer waardevolle antwoorden op mijn vraag, het jouwe net iets completer en toepasselijker op mijn dochter dan de rest. Eigenlijk allemaal zaken die ik wel wist maar waarvan het toch goed is er nog eens aan herinnerd te worden! Fijn ook advies te krijgen van iemand die bekend is met zo'n 'wiebelkont' maar net een jaartje meer ervaring heeft dan ik. Ik dank je nogmaals, ook namens mijn dochter ;-)

Andere antwoorden (3)

Zorg dat er rust en regelmaat is in huis, dat zowel jij als je partner op rustige toon spreken tegen elkaar en tegen haar. Leidt haar af als ze zo onrustig is. Zorg dat je via een vast schema je dag indeelt, wees duidelijk tegen haar, zodat ze weet wat er gebeurd en wat er gaat gebeuren. En ja of je dochter normaal is, dat is een vraag voor de deskundige, vraag het eens bij het consultatiebureau of je huisarts. Er zijn veel nieuwe ziektes, of beperkingen die dezelfde symptomen hebben, maar misschien is er niets met je dochter aan de hand. Het kan ook gewoon een druk kind zijn.

Toegevoegd na 3 minuten:
Dat je je geen zorgen maakt, dat is in de meeste gevallen een goed teken, ouders voelen het aan als er iets mis is met hun kind. Wat niet wil zeggen dat je geen medische hulp in hoeft te schakelen, laat dat aan de deskundige over. Je kind is ook op een leeftijd, dat ze veel nieuws ervaart, veel wil kunnen en leren, veel ziet. Wat ook druk zijn, als reactie kan geven.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank je wel voor je antwoord.
Het lastige is dat ik momenteel in het buitenland (korea) zit, en dat communicatie met artsen over het algemeen lastig is. Ik geloof ook niet dat 'ziektes' als b.v. ADHD of asperge (wat mijn dochter absoluut niet heeft hoor) hier erg bekend zijn. Het druk zijn zal inderdaad ook leeftijdsgebonden zijn, maar eigenlijk is ze al vanaf haar geboorte onrustig.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Je hoeft je kind ook niet te laten testen op ADHD, als je dat niet wil. Het geeft je kind een etiket, wat lastig kan zijn voor een kind. Aan de andere kant kan het het ook weer makkelijker maken voor een kind, wel speciaal te zijn. In Korea zal dat inderdaad moeilijker worden om zo'n test te laten doen. Hou je kind in de gaten en op het moment dat je iets niet vertrouwd, ga dan naar een arts, dat voel je wel aan, als dat nodig is.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ik ben zelf inderdaad ook geen voorstander van etiketjes plakken...
enkel als een gedrags/concentratie stoornis zo ernstig is dat bv het functioneren op school negatief beinvloed wordt, maar zo ver zijn we vorlopig nog niet....
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Als je zorgt dat je consequent bent en blijft, dan weet ze waar ze aan toe is en krijgt ze meer rust in haar hoofd. Dat is belangrijk voor kinderen. Ze leren hierdoor tot hoever ze kunnen gaan.
Ik vind ook dat teveel kinderen tegenwoordig een etiket opgeplakt krijgen, waardoor een kind dat echt wat mankeert en hulp nodig heeft, te lang op de wachtlijst staat. Maar op het moment dat je je zorgen maakt, dan moet je zeker aankloppen bij je huisarts, of medische post in Korea.
geniet van je kind zoals ze is.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
dat doe ik zeker, want ondanks dat het vaak vermoeiend is is het ook leuk om te zien hoe ze haar eigen sterke willetje heeft.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Iets strenger aanpakken kan trouwens geen kwaad, je hoeft haar niet te gaan slaan, maar je stem verlagen als je haar corrigeert, dan weet ze dat je het serieus meent en dat het allemaal geen spelletje is.
Een goed boek over hoe je dat moet doen is supernanny:
http://www.bruna.nl/is-bin/INTERSHOP.enfinity/WFS/Bruna-B2C-Site/nl_NL/-/EUR/ViewFas-Detail?fh_Params=fh_secondid%3D9789000308019&gclid=CJfkyI_m9boCFUFd3godlCwAyQ
Misschien niet zo gemakkelijk te koop in Korea, maar misschien kan 1 van je familieleden uit Nederland of Belgie je het toesturen?
Kinderen van deze leeftijd houden ervan om te leren over de wereld om hen heen.

Laat je kind in zand, water, aarde en zelfs in modder spelen.
Ja, het kan een bende worden - maar dat is oké.
Laat je kind in een schoon zandbakje spelen en houd de deksel erop wanneer de zandbak niet in gebruik is om honden, katten en andere dieren buiten te houden.

Geef je kind bakjes en bekertjes waar hij water in kan doen wanneer hij in bad zit.
Laat hem in bad ook spelen met maatbekers en -lepels, sponsen, washandjes, trechters en vergieten.

Wanneer je buiten bent, zou je ervoor kunnen kiezen om je kind een emmer water te geven om hem het huis, de auto en andere dingen te laten 'verven' met het water.

Denk eraan dat kinderen niet alleen gelaten moeten worden met water.

Het is je wellicht opgevallen dat je kind driftbuien begint te krijgen.
Hij kan huilen, slaan, bijten, schoppen, schreeuwen en zichzelf op de grond gooien. Soms weet je zelfs niet eens wat de reden is geweest voor de uitbarsting.

Soms leren kinderen dat ze krijgen wat ze willen door driftig te worden.
En op andere momenten zullen de uitbarstingen simpelweg de manier zijn van het kind om zijn frustratie te uiten of te laten zien dat hij honger heeft, moe is of zich verveelt.

Hoewel er geen magische manier is om met driftbuien om te gaan, kun je je kind (en anderen!) helpen door kalm te blijven, te voorkomen dat je kind zichzelf of anderen pijn doet, je kind uit het publiek te halen (in een dergelijke situatie) en door niet toe te geven aan de driftbui.

Praat met hem zodra hij weer kalm is en laat hem weten dat, hoewel het helemaal niet erg is om verdrietig te zijn, zijn gedrag onacceptabel was.

http://www.babybytes.nl/Baby%60s/kalender/maand/20
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank je voor je antwoord. Met zand spelen en met water buiten... tja... dat zou ik heel graag willen, maar we wonen momenteel op 17 hoog in Zuid-Korea. In de zomer liet ik de meisjes (we hebben er 2) vaak op het balkon met een bakje water spelen. In bad hebben ze alles om zich uit te leven, en doen dit dus ook. De driftbuien heeft ze altijd al gehad, ik heb nog ergens een filmpje van dat ze 8 maanden was en compleet uit haar dak ging omdat haar zuigflesje met water wegrolde. Ook bijten en slaan doet ze al zolang ze dan kan, soms zonder verdere reden, vaak omdat ze het ergens niet mee eens is. Dit doet ze meestal naar haar zusje of naar ons, een enkele keer op de creche bij leeftijdsgenootjes. Ik geef zelf uit principe nooit toe bij een driftbui. Wil ze bv buiten niet een stukje lopen en gaat ze dan gillend op de grond liggen, dan laat ik haar liggen, loop een stukje weg en wacht verderop op haar en spreek haar daar vandaan rustig en aanmoedigend toe ('kom op joh, je kan best een stukje lopen, zo erg is het niet'). Kalmeren helpt niet, bovendien is het allemaal toneel, want zodra je dr oppakt verschijnt weer een grote glimlach. Onze Koreaanse buren kijken altijd wel raar als daar zo'n schreeuwens kind op de stoep ligt, geloof niet dat zíj dat zouden aanpakken (en enkele keer krijgt ze dan zelfs een snoepje toegestopt! Daar gaat mn opvoeding!). Mijn oudste dochter (38 maanden) begint nu trouwens, voor het eerst in haar leven, échte driftbuien te krijgen. Het klassieke overreageren op een situatie, schreeuwen, moeilijk te kalmeren zijn en niet kunnen stoppen met huilen dat kenmerkend is voor deze leeftijd. Dit lijkt in geen enkel opzicht op het toneelspel van nummer 2.
Het is niet abnormaal dat je dochter het lastig vindt om stil te zitten. Jonge kinderen willen van nature de wereld verkennen. Ze kan op bepaalde momenten wel rustig en geconcentreerd werken. Dat is heel belangrijk.

Je kan het voor je dochter makkelijker maken om bijv. tijdens het eten even rustig te zitten, door daarvoor iets actiefs te doen. Ga samen dansen, in de speeltuin spelen etc. Blijf verder herhalen welk gedrag je graag ziet van je dochter. "Ik zie dat je op je knietjes zit. Ik ben bang dat je dan gaat vallen. Op de stoel moet je op je billen zitten. Dat doen wij ook." Als je dochter bij je op schoot wil en jij wil dat niet, vertel dan kort en direkt waarom niet en wanneer het wel kan. Als ze op schoot zit mag je ook best als voorwaarde stellen dat ze dan rustig gaat zitten. Korte tijd later kan je dan bijvoorbeeld wel even met haar stoeien. Op deze manier hou jij de leiding, maar ga je wel in op haar wensen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Tja, verbale communicatie werkt helaas niet zo goed met haar, ze praat nog niet en luistert ook niet echt naar wat ik zeg als dat haar beter uit komt. Dus onderhandelen over dat ze alleen op schoot mag als ze stil zit of zeggen dat het even niet uitkomt schiet niet echt op.
(ze heeft geen gehoorproblemen hoor, als ik haar vraag of ze een koekje wil reageert ze wel) Het uitleggen waarom ze iets wel of niet mag doen en waarom zou ik misschien inderdaad wat beter kunnen doen, bedankt voor deze tip, nu maar hopen dat ze daar wel naar luistert. Dank je voor je reactie

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding