Mijn dochter van 5 heeft een hekel aan avondeten, moet ik haar dwingen?

Tegen haar zeggen dat ze zoveel lepels moet eten dan dat ze oud is.

Toegevoegd na 2 minuten:
Maar zeker niks anders koken en als ze niet willen eten met een honger gevoel naar bed laten gaan Het is een harde methode maar hier hielp het na een aantal dagen gingen ze toch maar eten wat de pot schafte

Toegevoegd na 51 minuten:
Pierre Wind heeft een kidskookboek gemaakt zodat kinderen leren ervaren wat eten is

tja, wat is wijsheid... mijn kinderen hebben ook zo'n periode meegemaakt. Nu had ik de mazzel dat ze DOL waren op toetjes.. dus mijn motto was..allemaal aan tafel.. dat sowieso.. maar... niet eten, geen toetje. En dan kwam het wel es voor dat ik aan een lekker stuk ijstaart zat en zij niks kregen.. gemeen he!! Maar het werkte wel.

Als ze een, ik lust niks, ik wil niks, ik moet niks ,periode hadden zorgde ik ervoor dat we alleen gezonde tussendoortjes hadden. Dus rozijnen ipv snoep etc.. en ik besteedde extra aandacht aan de
lunchboterham.

Weet je.. wij moeders doen zo moeilijk over eten omdat we bang zijn dat ze niet genoeg binnenkrijgen.. maar ze moeten het wel HEEL erg bont maken willen ze voedingstoffen, mineralen en vitaminen tekort komen.

Meid.. het is een fase... kinderen zoeken hun grenzen op.. Niet eten is gewoon een machtsstrijd. Niet aan beginnen.. Win je nooit.. en dan wordt avondeten een brok ellende in plaats van gezellig samenzijn.
Verdiep je in het maken van de lekkerste toetjes ter wereld.. en ZIJ zijn degene die zichzelf straffen , niet jij :)

Succes!!!

ps.. mijn kinderen lusten alles inmiddels.. zijn de 2 grootste lekkerbekken die je kunt vinden..1 wil zelfs haar eigen restaurant openen.. ;)

Toegevoegd na 9 minuten:
nog een ps... toen mijn kinderen wat ouder werden heb ik samen met hen een kookschrift gestart. Ze mochten elk 1 keer in de week kiezen wat we gingen eten. ( En ja, dan moest ik OOK aan de bak )Overige dagen aten we wat wij als ouders kozen. En 1 soms 2 keer per week aten we iets wat we nog nooit gegeten hadden.. als dat lekker was dan ging het in het kookschrift. Het leuke was dat ze na een paar weken de lekkere dingen uit het kookschrift gingen kiezen.. was ik meteen van de patat en pannekoeken af :P
Dat kookschrift heb ik nog steeds. M'n oudste is onlangs samen gaan wonen.. en belt me nog regelmatig.. hee, mam.. dat recept van.. :P

ik lust ook geen groenten en mijn mama dwingt mij om te eten en dat is niet goed want dan krijg je buikpijn en voel je je niet goed

Het is en blijft moelijk maar één troost alle kinderen hebben zo'n fase.
Mijn kinderen waren gek op kaas en appelmoes dus heb ik een tijd op heel veel gerechten wat kaas of appelmoes gedaan.
Je kunt ze ook belonen met een stickerkaart, als je zoveel hapjes op hebt mag je een sticker plakken en als de kaart vol is krijg je een kadootje.
Kinderen zijn gek op belonen en het moet dan wel een aardigheidje zijn maar het werkt wel.
Veel succes ermee en denk elke keer maar dat ze er wel over heen groeien.

Ik had ook zo'n kleuter, ook een meisje trouwens. Ze wilde niets eten. Wij hebben alles geprobeerd: laten zitten tot het op is (maar ze moet toch een keer naar bed...), toetje ontzeggen (dan had ze uiteindelijk helemaal niets gegeten en honger in bed...), meehelpen en dwingen (met de nodige scenes vandien).
Uiteindelijk hebben we het opgegeven en na een jaartje ging ze gewoon eten. Nu is ze bijna 15 en moet ze op haar gewicht letten omdat ze alles lust... ;-)

Het probleem is dat je een kind kunt dwingen om eten in haar mond te nemen, maar niet om het door te slikken. Als je er een strijd van maakt verlies je en daarmee leert je kind dat ie echt macht over je heeft. (Dit is het tegenovergestelde van wat Jelle vertelt...)

Als je de strijd (die je toch verliest) opgeeft dan zul je zien dat binnen een paar jaar je kind gewoon alles wil proeven.

Bedenk wel dat niet iedereen alles hoeft te lusten. Laat je kind daarin ook in haar waarde. Ik heb een dochter die geen ijs en slagroom lust. Vreemd, maar waar.

Toegevoegd na 3 minuten:
Oh ja, en mijn zoon (hij is nu 12) wilde als baby al geen potjes warme maaltijd. De fruithapjes gingen prima, maar de potjes met aardappel en groente waren een ramp. Hij was de tweede, dus dan heb je al een klein beetje ervaring, maar ik maakte me toch zorgen. Op het consultatiebureau zeiden ze toen dat ik even rust moest inbouwen. Hij heeft toen maanden alleen fruitpotjes gegeten (en zijn melk en pap natuurlijk). Uiteindelijk is hij voor zijn eerste verjaardag mee met de pot gaan eten. Dat vond hij veel lekkerder dan die potjes, want daar zat zout en peper op bleek...

Een lastig probleem is dit.

Ik denk dat je het een beetje moet laten rusten.Stel je voor dat jij in een restaurant zit en elke minuut vraagt de ober smaakt het of wilt u nog wat te drinken.Dit is niet leuk voor jou als bezoeker niet.Zo moet je het ook met je kind zien geef haar een portie eten maar schenk er niet te veel aandacht aan , ze weet dat jij graag wil dat ze gaat eten.Neemt ze wat geef daar dan pas aandacht aan als je de borden van tafel opruimt.Geef haar een compliment heeft ze niks gegeten dan heb je daar van te voren al een afspraak over gemaakt zo van 5 hapjes moet je in ieder geval nemen.Toetje mag je haar geven ook al heeft ze geen 5 hapjes gehad.Je mag haar niet straffen omdat ze haar eten niet heeft opgegeten.

Natuurlijk is het lastig maar het is ook een periode van het kind ( kan soms ook lang duren).Maar dwing een kind niet dat kan nooit goed zijn.Vindt ze rauwe groente wel lekker zo vinden mijn kinderen wortelen lekker , tomaat en komkommer.En fruit dan vindt ze dat wel lekker?


Succes!!!!!!!!!!!!!

En kind dwingen? Ik zeg nee. Zeker niet als het gaat om zoiets als eten. Als een kind slecht eet of dingen niet lekker vindt, dan heeft dat een reden. Eten is jezelf voeden. Het is dingen in je lichaam toelaten en opnemen. Het is kunnen kiezen, mogen kiezen. Dat is iets enorm intiems en persoonlijks, het gaat over de ontwikkeling van de persoonlijkheid, het zelfbeeld, het lichaamsbeeld en het zelfvertrouwen. Ik vind niet dat daar dwang bij past. Zoek de reden, of maak er het beste van.

Onze dochter van nu 12 was een ramp-eter, totdat ze eens met mama mee ging naar een vriendelijke hulpverlener die met haar heeft gebabbeld over dingen. Gaat nu veel beter. Voordien deden we gewoon wat meer moeite om haar een ‘lekkere’ schijf van 5 voor te zetten, dat werkte ook, en daarmee leerde ze ook langzaam om meer dingen te eten.
Komt wel goed. Dwang werkt volgens mij eerder averecht.

Dit is best lastig! Ik was vroeger echt een ràmp eter. Ik lusten niks en at niks. Mijn ouders kwamen op 'n gegeven moment met het idee als ik wèl at; kreeg ik een stikker. Dat vind ik leuk ik had m'n stickerboekje ervoor en zo at ik in ieder geval een stuk beter. Maar alsnog at ik niet alles (d'r blijven natuurlijk altijd dingen die je ècht niet lekker vind, dat heeft iedereen) en op een gegeven moment was ik uitgekeken op die stickers en at ik weer niks. Mijn ouder zijn er op 'n gegeven moment meer gestopt me proberen alles te laten eten. "Als je het lekker vind eet je mee, vind je het niet lekker eet je maar een boterham maar ik ga niks anders koken." En inmiddels ben ik 20 en eet ik (bijna) alles. Ik probeer het in ieder geval tegenwoordig. Maar er blijven àltijd dingen die je niet lust.

Mijn vader daar in tegen: die kreeg als de toetjes op tafel kwamen en hij z'n eten nog niet op had z'n toetje door z'n eten heen.
M'n moeder: Kreeg geen toetje tot ze d'r eten op had.

Maar zelf ben ik blij dat ze me nooit ècht hebben gedwongen. Ik lusten het toen gewoon niet. Nu vind ik het wel lekker en eet ik het alsnog met plezier!

Ga met het kind samen koken. Betrek haar bij het proces van eten klaarmaken, dan krijgt ze een gevoel van trots dat ze 'voor anderen gezorgd heeft' en ze zal zelf meedoen met opeten.

Als kind lustte ik meer groentes niet dan wel. Ik had een ontzettende hekel aan nootmuskaat (nog steeds) en mijn moeder deed als 't maar even kon nootmuskaat op de groente. Wij hadden een stelregel dat ik niet van tafel mocht zolang ik mijn groente niet op had. Er was geen ruzie; ze probeerden niet iets in mijn mond te stoppen. Ze lieten me eenvoudigweg rustig achter mijn bord zitten, desnoods tot bedtijd, terwijl de andere kinderen weer lekker gingen spelen. Niet leuk dus. Zo heb ik geleerd groente te eten en behalve snijbonen lust ik nu alles.

Je bent goed bezig.
Voor kinderen is vooral het eetplezier belangrijk. Om een kind te dwingen een bepaald portie op te eten, maakt dat het kind het eten gaat zien als iets dat desnoods onder dwang moet gebeuren, in plaats van een gezellige sociale bezigheid.

Je zegt dat je een gezond vitaal kind hebt, dus het is niet nodig dat je je zorgen maakt. Als je een slechte eter hebt die futloos is, is het een andere zaak.

Om het eetplezier te vergroten, kun je proberen om je kind bij het eten bereiden te betrekken. Je kunt het dan tijdens het bereiden van het eten alvast het een en ander laten proeven. Ook is het leuk dat jullie eten maken waar de anderen van genieten.

Verder is het wel zaak dat je oplet dat je kind overdag vooral gezond eten binnen krijgt, dus voldoende brood en fruit. Ook kun je je dochter het beste direct na schooltijd iets te eten en te drinken geven en dan vervolgens tot de avondmaaltijd niets meer. Ook geen limonade en yoghurtdrink, want hier zitten veel suikers in die een vol gevoel geven.
Verder kan ik je aanraden om geen 'speciaal' eten voor je dochter te maken, maar haar gewoon aanbieden wat jullie zelf ook eten, want moeilijke eters vragen een krijgen door hun eetgedrag vaak extra aandacht, en ook negatieve aandacht is aandacht.
Behandel je dochter dus net als de overige gezinsleden. Maak duidelijke afspraken: Je bord niet leeg betekent geen toetje; niet eten of iets anders dan water drinken voor de maaltijd. Maar je hoeft haar niet te dwingen een bepaalde hoeveelheid te drinken.

Het probleem is niet een, twee, drie opgelost, maar je zult merken dat als je duidelijke regels stelt en er zo min mogelijk aandacht aan geeft, het voor alle partijen makkelijker is.

Een gezond vitaal kind komt geen bouwstoffen te kort en het lichaam van het kind maakt zelf duidelijk dat het moet eten, dus als het 's avonds niet voldoende gegeten heeft, heeft het 's morgens meer trek en als het dan een gezond ontbijt krijgt, is er niets aan de hand.

Dwingen is eigenlijk niet wat hier gebeurd. ze moet zelf een keuze maken iets te blijven proberen waar ze misschien eerst moeite mee heeft zoals het eten van dingen waar ze eerst aan moet wennen.
Hoe meer je dit soort dingen in kleine stapje gaat maken
hoe meer aanmoediging ze ook nodig heeft.
tijdrovend en uiteindelijk geen goeie manier.

Als je zegt dit eet je of nix dan is dat uiteindelijk het gevolg van haar eigen keuze.
duidelijk en simpel.


Handig is wel om aan het eind van de maaltijd toch iets echt lekkers te zetten. eerst dit en dan je toetje
Dat is waarschijnlijk genoeg om haar te motiveren.

Ga er geen drama van maken negeer haar gedrag verder
zeker als de hele tafel gesprekken op haar gefocust zijn is dat erg negatief.

Ook al begint ze opeens wel te eten reageer daar niet meteen op.
het hoort normaal te zijn en dus dat is nog niet het moment op te belonen.

Stel de regel aan tafel hou je er aan en negeer haar verdere gedrag goed of slecht zeker de conseqeuntie van niet eten moet je gewoon vasthouden.

Vooral het constant veranderen van de regels of afspraken is funest.

Hou het gewoon simpel eerst dit en dan dat en daarna je toetje.

Eet ze niet of niet voldoende ? geen toetje

Schat wel in het begin even in hoe groot de portie moet zijn. het "eet je bord leeg" principe is de duidelijkste overwinning die ze kan halen.
Die kun je dan in de loop van de tijd groter maken.


Beloon haar ook alleen als ze het echt helemaal goed gedaan heeft.
en negeer haar als ze het niet helemaal goed heeft gedaan. straf haar ook niet maar laat duidelijk zien
dat ze als ze het goed wil doen ze alles moet doen.

Zie de maaltijd als 1 geheel en ga niet tussentijd belonen

Het zal wel moeilijk zijn in het begin denk ik, als ze zonder eten naar bed gaat maar als ze verder gezond zal haar dat niet schaden.
Maar hou vol uiteindelijk ben je haar moeder en niet haar voedsel begeleider ze is geen baby meer.

succes

nee

moeilijk is dat. Je moet in de eerste plaats aan haar gezondheid denken. Als ze alleen maar slecht eet, kan ze later hart- en vaatziektes krijgen.
Maar dwingen te eten is ook weer niet goed. Je zou haar groentes moeten geven die je lekkerder maakt met een sausje of iets anders.

"Mijn dochter van 5
heeft een hekel aan avondeten,
moet ik haar dwingen?"

Van de dwingers MOET men,
maar van de vrijlaters MAG men.

MOETEN is een keuze die men MAG maken;

En, ja, soms MAG men accepteren,
dat MOETEN onvermijdelijk kan zijn.

Maar je MAG het ook anders aanpakken;

Je zou ook een "beloning-systeem" MOGEN hanteren;

zie bronnen…

Wat hier echt werktis niet dwingen maar niet eten ook geen lekkers , en heb twee kids dus als er een niet eet dan net even wat extras die avond en degene die niet eet krijgt ook niets , en ja werkt perfeckt,eten hier alles en altijd

probeer het eens met negeren, dus geen bord en bestek voor haar op tafel zetten, ze wil toch niet eten

Kinderen en eten, iedere generatie komt het weer terug. De één lust geen brood, de ander geen groente en een derde helemaal geen warm eten.
Na vier kinderen denk ik dat ik er wel uit ben:
1. Vaste etenstijden. Dan ook het hele gezin aan tafel, en wat op tafel staat kan gegeten worden. Geen honger, dan niet eten. Tafel afgeruimd, dan wachten tot het volgende eetmoment.
2. Zelf laten opscheppen. Wat je pakt, eet je op.
3. Niet dwingen te laten eten. Dan wordt het een strijd, en zit je zelf ook niet meer relaxed aan tafel.
4. NIETS tussendoor. Geen koek, snoep, frisdrank of chips. Vooral frisdrank en melkachtige dranken kunnen erg vullend zijn. Dorst? Dan water geven. Melk kan bij de boterham gedronken worden.
5. Bij etenstijd, aan tafel zitten tot de laatste klaar is. Niet spelen, geen televisie. Eten hoeft niet, rustig zitten omdat het etenstijd is wel.
En verder: het gaat over, echt! Op een gegeven moment hebben ze ineens een portie warm eten op!

Iedereen gaat nu de hakken in het zand zetten als ze mijn antwoordt lezen maar goed, dat moet dan maar..

De oudste zoon was ook zo'n klantje.
Na allerlei acties was ik de zaak zo beu. heb zijn bordje weggehaald en gezegd dat hij van tafel mocht. Eten in de koeling gezet.
Na één uur, Mam ik heb honger. Je eten staat in de koeling.! Hij weer weg. Naar bed.!
Volgende ochtend. Mam mag ik een boterham,? Nee je eten staat nog in de koeling. Hij weg naar school.!
Middaguur, Mam wil je het eten wel warm maken.?
Ja hoor, hij, alles opgegeten. Nooit geen last meer gehad.

probeer contact met haar te maken door bijv. te vragen waarom ze er een hekel aan heeft en wat volgens haar het avondeten leuker zou maken.

Ik moest vroeger eten wat de pot schafte. Luste ik het niet, dan had ik pech. Ik MOEST blijven zitten tot ik het op had. Ookal zat ik er 1.5 uur met een boterham geklutst ei (echt waar). Als het eten ondertussen koud geworden was, ging het zo in de magnetron en het is weer warm. OPETEN zul je. Mijn zus en ik (31 en 29 jaar) alleen omdat we anders dood gaan. Altijd strijd en ruzie (ook over andere dingen dan eten) aan tafel maarrrrrrr "dat is het enige moment van de dag dat we samen zijn dus gewoon blijven zitten" zei mijn moeder. Geen goede aanpak.

denk niet dat je haar moet dwingen om te eten.
heb pricies hetzelfde met mijn dochter,dus praat uit ervaring!!!
in eerste instantie werd ons ook geadvieseerd om haar toch door te laten eten.
daar kropte ze zoveel spanningen door op dat dit er lichamelijk uitkwam.
pas nadat we besloten om er geen acht meer op te slaan zodat alle spanning weg werd genomen,kwam ze tot rust en begon ze heel zachtjes aan wat meer te eten.
ze eet nu nog niet lang alles en veel maar meer dan ze ooit gedaan heeft!!!
dus kan alleen zeggen laat alles aan haar over,op haar manier en tijd,zeg niet dat ze zich mag voldoen aan snoep,chips,friet...bij mij mocht ze dit ook pas nadat ze iets had gegeten.
het duurt lang en is even senuwslopend maar wij hadden resultaat.. en we hadden niks te verliezen.

Het moet voor je zelf ook gezellig blijven aan tafe. Gewoon elke dag een klein prakje voor haar neus zetten. Negeren als ze niks eet en belonen als ze wel eet. Eet ze niks bord weg halen als je zelf je eten op hebt en dan maar geen eten. Dan zou ik paar keer per week iets koken wat je zeker weet wat ze eet zodat ze toch ook een paar keer goed eet. succes in ieder geval

Een paar basisregels:
- betrek haar soms bij het kopen/maken van het eten, als je samen iets hebt gekocht, wil je het veel liever eten.
- laat haar zelf opscheppen, ook al is het een beetje. Maar spreek eerst af dat wat ze opschept, ze ook op eet.
- maak geen drama van het eten, er zijn genoeg kinderen die niet willen eten, vanwege de 'zeur-sfeer' die het heeft gekregen.
- geef tussen middag- en avondeten niets te snoepen, behalve wat fruit halverwege. Ook geen zoete limonade, alleen wat aanmaaklimonade of water (dus niet van die pakjes met rietjes).
- kijk uit met tv-kijken tijdens het eten, dit leidt de aandacht maar af
- neem bovenstaande tips zelf dubbel-en-dwars ter harte. Wees dus zelf gezellig, kijk zelf ook nooit tv, etc.

Mijn kinderen willen ook 'pasta zonder saus', maar dat krijgen ze pas als hun bordje leeg is. En dan krijgen ze het ook, iedere keer weer, als hun bordje maar leeg is. Ik eet geen gekke dingen die ze echt niet lusten, maar vaak is hun "ik lust dit niet" meer "ik vind dat andere lekkerder". Inderdaad gewoon een hapje of wat laten proeven.

Een annekdote: ons buurjongetje lust ook bijna niks, en eet bijna niks. Behalve als hij met onze 2 kinderen mee-eet. Dan praat hij hondertuit en ondertussen schept hij vrolijk door. Maar thuis eet hij alleen (lekker ongezellig he?), dan zou ik ook geen trek hebben en liever gaan spelen. Bij ons vind hij het wel gezellig aan tafel, en dan is het eten nog maar bijzaak, waar dit voor ouders eerder hoofdzaak is.

Succes ermee, je bent niet de enige met dit probleem ;-)

Nooit dwingen. Bezorg je kind geen trauma. Het is niet het enige kind dat met weinig voedsel toe kan.
Ons kleinkind Ben (Amerika) heeft hetzelfde probleem gehad. Zijn ouders hebben hem nooit gedwongen en hem alleen het eten voorgezet wat hij lustte. Ook hij at v.n. pasta en als daar een paar groene blaadjes op lagen, werden deze netjes met zijn kleine vingertjes op zij gelegd. Ook hij at een sandwich, maar liet de korsten staan. Hij lustte wel melk en sinaasappelensap. Deze dranken kun je in verrijkte vorm kopen, zodat hij ongemerkt toch de meest noodzakelijke stoffen binnenkreeg. Door de houding van zijn ouders was er nooit een vorm van stress tijdens het eten. Ook Ben was aan de lichte kant, maar hij was een van de beste met voetballen (soccer) en had veel energie.
Wij als oma en opa hadden in het begin grote moeite met zijn eetgedrag, want waren wij niet anders opgevoed? Achteraf hebben de ouders toch de goede weg gekozen. Ben is inmiddels zes jaar, zeer levenslustig en vol met energie. Niet alles is verklaarbaar en het blijkt dat het ene kind het voedsel beter "benut" dan het andere. Dus maak je niet te veel zorgen, probeer op 'slimme" manier maar zonder druk dat het kind het meest noodzakelijke binnenkrijgt en alles zal goed komen. Als “bewijs” voeg ik voor de zekerheid een foto bij van de "kleine", maar zeer mooie Ben bij.

Eerst met jezelf afspreken dat je nooit meer koekjes, snoep, cake, chips, borrelnootjes, fris met suikers en andere voor-'t-normale-eten/drinken-in-de-plaats-komers meer koopt - en ouders van de grootste vriendjes/vriendinnetjes opbellen en zeggen dat ze dat daar ook niet mag krijgen.
I.p.v. zulke tussendoortjes kan je beter denken aan meer fruit kopen. Als die maar altijd voorradig zijn, dan kan ze gewoon die pakken.

Eerlijk gezegd denk ik dat 't verder niet zoveel uitmaakt: zo lang ze niet ziek wordt of flauwvalt van de honger, zou ik mij persoonlijk geen zorgen maken. Een beetje mager is volgens mij niks ergs aan (zo lang 't geen anorexia is natuurlijk). Vergeet ook niet dat 't maagje van zo'n meisje ±5x kleiner is dan je eigen maag. Dus ook 5x minder eten dan jezelf. Ik zie mensen hun kinderen vaak grote porties in de borden scheppen. Dan denk ik 'Tja, verwacht je nu echt dat ze dat allemaal opeten? En dan ook nog met al die tussendoortjes?'. Kijk ook niet naar hoe restaurants 't doen: die geven ook te grote porties aan kinderen (dat is natuurlijk een mooie rechtvaardiging om daar toch nog 6,50 euro voor te kunnen rekenen, maar is geenszins een goed voorbeeld als je 't hebt over hoeveelheden).

Niet snoepen en maar een beetje eten, lijkt me beter dan wel snoepen en een beetje eten. Maar ik verwacht dat ze wel meer gaat eten als ze niks tussendoor krijgt.
Verder denk ik dat je er niet teveel aandacht aan moet geven als ze iets niet wil. Als je er geen aandacht aan geeft, zal ze ook eerder kunnen denken 'Hmm... er wordt toch niet meer (zo) op gelet... Dan valt 't ook niet zo op als ik dat ene wat ik misschien toch wel wil eten, nu toch eens proef, en misschien toch wel lust...'.

In elk geval geen tussendoortjes. Helemaal niks. (Anders dan gezond fruit ofzo natuurlijk.)

persoonlijk zeg ik;
Gewoon laten eten wat de pot schaft.
Je kind moet respect tonen!
Niet bang zijn dat je het verliest van je kind in een ruzie.
Je moet van jongs af aan de regels voorleggen en laten volgen.
anders laat je ze de consequenties voelen/volgen/horen/zien, hoe je dat ook wilt formuleren.
zo word ik ook opgevoed, maar het heeft voor mij nooit hoeven plaatsvinden.
want ik eet alles al uit mijzelf :)
alleen mijn broer en zus zijn een beetje hardleers.
maar als het niet komt, komt het toch nog vanzelf!

Ik weet niet hoe oud je dochtertje is..maar samen koken helpt ook vaak..uitleggen wat wat is..haar laten helpen met koken...
Laten merken hoe lekkerrrr jij het wel vind hmmmmm...
Zelf heb ik ook een dochtertje van 2,5 en uit ervaring kan ik zeggen als ze echt honger hebben komen ze hun bed wel uit..

Toegevoegd na 1 minuut:
oeps sorry zie nu dat ze 5 is...excuus..
Denk maar dat ik ff naar Pearl ga...

'k Heb weinig zin al die pagina's door te lezen dus misschien staat mijn antwoord er al. Heb al wat goeie adviezen gelezen maar helaas (in mijn ogen) ook wat minder goede.
Ik ben van mening dat dwingen niet helpt. Een kind bepaald of hij of zij eet of niet. 't Heeft écht geen nut te dwingen.
Mijn dochter is bijna 5, eet 's avonds niks. Ook wij hebben alles geprobeerd, ook zelfs de toetjes verbieden. Dat boeide haar niet.
Als ouder sta je machteloos toe te kijken. 't Is frustrerend ja. Maar de volhouder wint uiteindelijk! En, vergeleken met 'n half jaar terug, eet ze nu beter! Gister had ze zelfs haar bordje leeg!
Negeren helpt. Zodra je laat merken dat ze 't zelf in de hand heeft (iig proberen te doen alsof het je niks interesseert) is voor haar de lol eraf.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Sterkte ermee!

Vooral niet dwingen! En als ze haar avondeten niet lust ook niet boos worden! MAAR: je geeft haar vanaf dat moment ook geen snoepjes of koekjes of ander voedsel. Heeft ze honger en meld ze dat, effe de avondmaaltijd in de magnetron. Wil ze dan nog niet, gewoon herhalen. Is het bedtijd dan eventueel zonder avondeten of extratjes naar bed. Dus ook geen toetje. Is het ochtend dan geef haar het avondeten maar. Het zal haar leren om het voedsel te nuttigen. Of je moet wel zo'n slechte kok zijn dat de hond zelfs jouw maaltijden niet accepteert.

Op den duur zal ze gegarandeerd haar eten opeten

JA.!

Lekker laten gaan, dan eet je toch niet. Zeker niet aan de eisen van het kind gaan voldoen.

Uiteindelijk gaat ze toch eten, het schijnt dat je zonder eten niet kan leven.

dwingen... lastig, omdat eten niet alleen noodzakelijk is maar ook prettig. persé alles eten is hoeft niet. zolang ze maar de noodzakelijke voedingsstoffen binnenkrijgt.
proberen, een klein hapje van het geweigerde voedsel.
daarvoor belonen, en verder komt de smaakontwikkeling mogelijk later nog.
misschien is het iets haar te betrekken bij het bereiden van het avondeten nu en dan en haar te laten helpen.
veel succes! komt waarschijnlijk wel goed.

Heb zelf een zoon van bijna 5. Alle ouders hoor je over hetzelfde; ze eten voor geen meter. Maar ik hoor ouders van oudere kinderen hier niet over. Het gaat dus waarschijnlijk vanzelf over, zoals je overal in boeken en internet leest. Dwingen helpt niet, dat lokt eerder anorexia gedrag uit. Je kan wel beloningen ontzeggen, zoals tv kijken na het eten. De nadruk moet positief zijn. Negeer haar geklaag praat met anderen aan tafel, want ze krijgt er bakken met aandacht mee en daarmee maak je het veeeel erger!!! Negeren en nog eens negeren. Is moeilijk ik weet het. Stel haar een beloning in het vooruitzicht maar dring vooral niet aan tijdens het eten. het moet haar eigen keuze zijn. ze is 5. ze weet wat ze wil. Wij hebben een stickerkaart; 5 stickers is 50 cent verdienen, dat werkt redelijk goed. leren ze direct met geld omgaan als ze er iets voor willen kopen. eigen geld geeft ze een trots gevoel. zelf verdient!!! heeft ze ca 25 minuten achter haar prakkie zitten treuzelen dan gewoon bordje weg en volgende keer beter. Volhouden want na een dag of 3 gaat het echt vast werken. Sterkte en succes.
ohja; geen kermis met sausjes enzo. gewoon leren eten wat de pot schaft! met alle respect; hoe meer moeite jij doet met je goed bedoelde liefdevolle sausjes hoe meer aandacht zij krijgt en het niet willen eten. en je kan haar laten helpen met koken. dat schijnt ook te werken, maar heb ik zelf minder ervaring mee. maar ook dan geldt; ze heeft iets gemaakt waar ze trots op is.

1 - Zorg dat je kind trek heeft met avondeten, dus de laatste 2 uur voor het avondeten niet gesnoept heeft!
"Honger maakt rauwe bonen zoet"

2 - Dwing je kind al het eten te proeven, door een of twee happen te eten. Het hoeft niet veel te zijn, maar genoeg zodat ze zich de smaak eigen kan maken. (evt. met uitzondering van 1 of 2 gerechten die ze echt niet lust, maar kook dan iets anders). Happen die worden uitgespuugd, weer in de mond stoppen. Dit is ook belangrijk, om evt koppigheid de kop in te drukken.
"Wat de boer niet kent dat vreet-ie niet"

3 - Geef kinderen die slecht eten gedurende de hele dag geen snoep als tussendoortje.

4 - Geef kleine porties, waarvan je blij bent als ze dit opeet. Het moet stimuleren en uitnodigen om je bord leeg te eten.

5 - Maak van eten een spelletje, zolang ze blijft happen; laat haar met speelgoed spelen zolang ze blijft eten. Maar leg dit weg, als ze niet meer eet.

6 - Stel een beloning in het vooruitzicht als ze goed (genoeg) heeft gegeten. Zowel iets lekkers (vlees, toetje, evt. snoep) als een compliment / knuffel.

7 - Biedt geen alternatief eten aan. Het verdwijnen van het hongergevoel is de beste beloning voor het eten van minder smakelijk voedsel.

8 - Wees niet bang als een kind een dag wat minder of 's avonds niet eet. Normaal wordt een kind dat gestimuleerd wordt om goed voedsel te eten niet ondervoed. Wees wel bang als je kind alleen buikvullers eet (snoep, friet, appelmoes), hierdoor kan kwalitatieve ondervoeding ontstaan (gebrek aan specifieke voedingstoffen, vitamines, etc).

Succes, liefde en wijsheid toegewenst.

veel kinderen en ook volwassenen hebben behoefte aan kleine beetjes de hele dag door. De bloedsuikerspiegel blijft dan in balans. Ook belangrijk is dat patronen veranderen ook uitkomst kan bieden. Doe eens iets verrassends, iets dat ze niet verwacht. Zo heeft mijn nicht een keer een omdraaidag georganiseerd, alles nee wordt dan ja en andersom. haar kinderen zijn 5,4 en 2. et was lachen en diner was 's morgens en ontbijt 's avonds bijvoorbeeld. of limonade in een koffiekopje en koffie in een schoteltje...probeer maar eens uit! is heel leuk!

Niet dwingen. Dat maakt de machtsstrijd alleen groter, en geloof me: die verlies je van je kind.

Wat je wel kunt proberen:
- geen eten mengen (bijv saus bij de pasta), maar alles apart op het bordje. Kijk vervolgens wat ze daar wél van eten (bijv 3 hapjes).
- iedere dag vitaminepillen na het eten; hoef je je daar in ieder geval geen zoregen om te maken
- yoghurt met fruit is al heel veel essentiele voedingsstoffen

Meestal trekken ze wel bij na een korte of lange periode, tenzij je er steeds een strijd van maakt....

Sterkte!

Mijn jongste zoon was ook een slechte eter,
Ik zei altijd: Geen wonder dat je dat niet lust, daar ben je nog veel te klein voor. Als we hetzelfde een paar weken later weer aten keek hij me aan en ik zei: Zullen we proberen of je al groot genoeg bent? Hoe probeer je dat? Natuurlijk door een hapje te proeven. Na enige tijd zei hij soms heel verbaasd dat hij al bijna groot genoeg was en het al bijna lustte. Zo heeft hij (bijna) alles leren eten en is nu (28 jaar inmiddels) een echte fijnproever geworden. Hij kookt ook heel graag en lekker.