mijn dochter van 9 maanden domineert het hele huis, hoe kan ik hiermee omgaan ?

Jouw vriendin gaat er erg in mee.
En jijzelf?

Ik heb het gevoel dat het probleem ligt bij het stellen van grenzen.
Een kind van 9 maanden is heel erg druk met van alles leren, ontdekken, uitvinden.
Daarbij moet het kind heel duidelijk en heel duidelijk en vooral heel duidelijk begeleid worden.
Nee is nee.
Kinderen die op die leeftijd altijd en overal de volledige aandacht willen en dat ook krijgen, leren dus niet dat er grenzen zijn.
Wat ze vooral leren is, dat negatieve aandacht ook aandacht is. En aandacht is wat ze willen. Hoe frustrerend dan ook.

CITAAT
Ouders die zelf weinig hebben gehad in hun jeugd, vooral op emotioneel gebied, geven vaak toe aan hun kind. Vanuit een gevoel van gemak. Ze kiezen de weg van de minste weerstand en gaan conflicten uit de weg. Over-toegevende ouders kunnen een gevoel krijgen zelf nog zo veel te moeten inhalen. Van daaruit geven zij hun kind veel. Te veel snoep, te veel speelgoed en spulletjes, maar te weinig grenzen!!
Ze weten niet wanneer het genoeg is.
Ook zijn er ouders die moeite hebben met de gevoelens van hun kind. Gevoelens als Jaloezie, onrust en angst daar kunnen ze niet tegen. Bang voor de boosheid geven ze vaak toe en stellen geen grenzen aan het gedrag van hun kind.

Uit deze bron:

http://babyenpeutertips.wordpress.com/category/tot-9-maanden/

Hierna kun je lezen in welke situaties je niet anders kunt dan nee zeggen en hoe je nee zeggen op de juiste manier kunt toepassen.
http://www.dievanmij.nl/dreumes/opvoeding/Nee-zeggen-tegen-je-dreumes.html

Wie heeft hier opvoeding nodig ?
Als u telkens haar zin geeft zal ze ook telkens haar zin willen krijgen, denk daar eens over na.
U moet haar opvoeden en dus haar sturen, dat kan alleen door constant "alle beide" hetzelfde te doen.
Een kind is en blijft een kind en moet kunnen spelen en ontdekken maar er zijn momenten dat het iets moet bijleren.
Versta mij niet verkeerd, ik hou zeer veel van kinderen.

Een kind van 9 maanden is nog een baby.
Baby's domineren, omdat ze niet anders kunnen. Het enige dat ze kunnen is schreeuwen/huilen als ze iets willen, omdat praten nog niet mogelijk is. Ze weten niet beter, dan dat de wereld om hun draait, dus eisen ze de volledige aandacht. Maar ze eisen niet met opzet: ze kunnen niet anders.
De ouders zijn er om hun kind te helpen/begeleiden, stapje voor stapje, naar volwassenheid toe.

Ze gilt en gromt, omdat ze daarmee jullie aandacht krijgt. Dat hebben jullie toegestaan.
Ze wil geen hapjes van jullie, omdat jullie haar dat hebben toegestaan.
Ze domineert jullie, omdat jullie dat toestaan....
Met andere woorden: het ligt niet aan haar, maar aan jullie.
Klinkt misschien heel hard, maar jullie zijn de verantwoordelijk volwassenen, die een kindje van 9 maanden kennelijk niet aankunnen... (ze domineert het hele huis....9 maanden....)
Het IS ook niet simpel, opvoeden. Je krijgt er bij de bevalling geen gebruiksaanwijzing bij ;-)

Er zijn vast gedragsdeskundigen, die jullie kunnen helpen bij het begeleiden van jullie dochter.
Je schrijft: "Mijn vriendin gaat er erg in mee". Dan heb ik het idee, dat jij dat minder doet? En dat betekent waarschijnlijk, dat jullie niet 1 lijn trekken in jullie opvoeding.
Misschien is het om te beginnen verstandig saampjes te praten over jullie ideeën over de opvoeding. Wat kan wel en wat kan niet. Als je samen duidelijkheid hebt, dan is die gedragsdeskundige misschien niet eens meer nodig.

Het is o zo moeilijk...maar als ze dreint of gilt......haar geen aandacht geven en allebei de andere kant opkijken.
Als ze lief is...dan ook leuk doen en haar aanhalen.
Maar..is moeilijk en werkt alleen als je het echt volhoudt...samen..

Volgens de 'oei ik groei' filosofie behoort veel gedrag bij de welbekende sprongetjes. Rond deze leeftijd beginnen ze met het uittesten van hun grenzen en leggen daarbij hun willetje op. Vooral als jouw kindje al een sterke wil heeft, dan krijg je er nog een dosis bij. Blijf consequent, probeer te begrijpen in welke fase je dochter zit. Je bent bang dat ze een tutje wordt, vanuit deze angst zou je misschien meer schappelijk en toegeeflijk zijn. Ben je bang dat jullie haar gewennen of verwennen? Als ze alle aandacht vraagt kunnen jullie misschien vaker haar speelgoed afwisselen? als één van jullie gaat koken, zet haar in de kinderstoel in de keuken want kijken is leuk! Meedoen is nog leuker met een pan, een deksel of ander veilig keukengerei. Misschien kan ze in haar hoofdje momenteel meer dan in haar lijfje kan en heeft ze behoefte aan meer uitdaging met het speelgoed dat ze heeft. Maar wees niet bang voor je dochter want hoe jong ze ook zijn, ze krijgen uiteindelijk feilloos in de gaten hoe ze je uit kunnen spelen en zullen dat ook doen. Nee is nee en ja is ja. Betekent dat een huilpartij of woedeaanval op deze leeftijd, schenk er dan geen aandacht aan en negeer het. Voor baby's is geen taal zo duidelijk als lichaamstaal en door middel van jullie eigen gedrag zal ze heel snel in de gaten krijgen dat jullie niet gemakkelijk te manipuleren zijn.

Kindjes van 9 maanden zijn nog BABIETJES, ook al kunnen ze al het een en ander al zelf, het zijn en blijven babietjes.

Eten: geef haar zelf een lepel, laat haar lepelen, en geef haar met een andere babylepel haar eten. Laat haar lekker denken dat ze het zelf doet ;).

Brood: maak het klein, geef haar een stukje als ze er naar wijst of een derglelijk geluid maakt, of als je merkt dat haar mond leeg is. Het is overigens heel normaal dat het eerst "dood" moet, en dat ze het zelf willen eten, en als ze niet zo goed wil eten, lekker laten gaan, de volgende keer heeft ze meer honger en eet ze echt wel.

Als ze iets doet wat niet mag: NEE IS NEE. En niet iets anders, anders leert ze dat NEE ook kan veranderen in JA en je geeft zelf al aan dat dat niet goed is.

Als je vriendin er zo moe van wordt van dat aandacht vragen, dan zet je haar in de box, en gaat je eigen dingen doen, en als je langsloopt dan geef je haar aandacht. Ze moet ook leren om zelfstandig te spelen, iets wat heel belangrijk is op die leeftijd. Raar advies misschien maar werkt wel. Zodra het teveel wordt, zet je haar even apart.

Las momenten in dat ze de volle aandacht krijgt. Zelf deed ik dat na haar flesje of na het eten, ging ik met ze (ik heb er drie) kroelen en spelen en kregen ze alle aandacht die ze maar konden krijgen, en dan als ik het zat was, zette ik hen in de box en ging ik even mijn eigen dingen doen, en als ik daarmee klaar was, mochten ze eruit (ik had er een die was het al met 10 maanden zat om in de box te zitten) zodat ik op mijn gemak een oogje in het zeil kon houden, gewoon spelen op het kleed met speelgoed.

Het is allemaal niet zo moeilijk als het lijkt, maarhet is wel een uitdaging en een kwestie van consequent blijven!! En inderdaad, dat begint nu al...

Toegevoegd na 2 minuten:
ps, ik bedoelde natuurlijk niet dat je je vriendin in de box moest zetten *schaam*, maar je kleine zodra ze teveel aandacht begint te vragen...

Als je vriendin er zo moe van wordt van dat aandacht vragen, dan zet je haar in de box..

haar = je kleine

Ze stimuleren juist het zelf eten op het consultatie bureau, wees blij dat ze eet!

Het is nog een baby, probeer te genieten van je meisje, i.p.v. het te zien als een eigenwijze puber.

Vergeet niet dat je zelf ook een kalf bent geweest!