Hoe ga ik om met mijn vrienden en hun asociale kinderen?

Bekende situatie. Lastig ook om ouders hierop aan te spreken want die vinden meestal toch dat ze het zelf wel goed doen en willen geen kwaad horen over hun eigen kinderen.

Wat wij toen hebben gedaan (alleen weet ik niet zeker of het voor kraamvisite erg geschikt is) is naar een andere plek gaan. Als het lekker weer is naar buiten, daar kunnen ze minder schade aanrichten. Met slecht weer hebben we ook wel eens in een binnenspeeltuin afgesproken. Kunnen de kinderen lekker ravotten en razen en jij kunt weer eens lekker bijkletsen met je vrienden/kennissen. De baby gaat gratis mee naar binnen en slaapt toch wel denk ik?

Succes met deze lastige situatie.

Zorg ervoor dat er iemand bij je is, je kan niet in je eentje voor kraamvisite zorgen, én voor je baby én je oudste én ook nog op andermans kinderen letten.. toch?

Misschien is er een vriendin wel zo vrij om je even te ondersteunen, die is dan "toevallig" ook op kraamvisite.

Ook als er geen vriendin kan langskomen, kan je toch het onderstaande zeggen...

En als leuk excuus kan je zeggen "dat je doodmoe bent van alle visite en de gebroken nachten, en dat jij, en je oudste en je baby zo gaan slapen.". Ook al is dat niet waar, je kan en mag het gewoon gebruiken.

Ze kunnen dan niet eens lang blijven, en ja... je zal je rust toch echt nodig hebben!!

Toegevoegd na 16 minuten:
Het speelgoed van je zoon dat zet je hoog weg (als het kan), of anders zeg je dat het nét opgeruimd is en je geen zin hebt om weer op te ruimen... Of zorg voor een klein beetje speelgoed waar ze mee kunnen spelen.

Wees in een kamer waar weinig te slopen valt, en waar ze niet uit weg kunnen, ik bedoel, op kraamvisite is meestal als je in je bed bent (al weet ik uit eigen ervaring dat dat niet werkt als je een klein kind heb en een baby), en je oudste kan er ook spelen, met een beetje speelgoed...

Dat van dat snoepje vragen negeer je gewoon, en als die meid en die jongen van alles uit gaat vreten dan zeg je dat tegen hun ouders want ZIJ moeten er wat van zeggen. Tot bepaalde hoogte negeer je het gedrag, maar als het je dus niet aanstaat wat ze doen, mag jij er gewoon wat van zeggen en verder moet je tegen die ouders zeggen dat zij er wat van moet zeggen. Maar die kinderen ga jij dus niet opvoeden... ze hebben hun eigen ouders..

Ik zou gewoon aangeven dat je nog wat vermoeid bent en dat je liever hebt dat ze dit keer zonder kinderen komen omdat het anders wat te druk wordt voor jou.

Je dient een afweging te maken. Vind je het fijn als die mensen komen en is het enige probleem die kinderen. Of vind je die mensen eigenlijk ook niet leuk.
Wat je ook besluit, het eerlijkst is gewoon om te vertellen wat je op je hart hebt.
Vind je er sowieso al niks aan dat ze komen. Kap het dan helemaal af. Daar moet je dan geen tijd meer in stoppen.
Niet voor de lieve vrede ze maar langs laten komen, want daar ga je je alleen nog maar negatiever over voelen en dat zal de sfeer ook niet ten goede komen. Ik zou er ook niet omheen draaien, maar gewoon eerlijk tegen die mensen zeggen dat je het contact niet prettig vind op deze manier. Zonder beschuldigingen of verwijten naar hun kinderen. (!) Maar relaties veranderen nou eenmaal. Het zal niet makkelijk zijn om te vertellen. Maar je kan beter een keer duidelijk zijn dan maanden eromheen draaien. Dat is niet eerlijk naar hun toe en je voelt jezelf er alleen maar rotter onder.

Is het probleem de kinderen, spreek dan bijvoorbeeld s avonds af wanneer de kinderen in bed liggen. Een baby heeft vaak nog een avond voeding dus die kunnen ze even zien, en je andere kindje kan in bed liggen. Zo hebben jullie alle rust om met elkaar te zitten en een gezellige avond ervan te maken.

Wil je ze toch overdag uitnodigen probeer dan dat meisje je mee te laten helpen. Je schrijft niet hoe oud ze is. MAar voor elke leeftijd is er wel een klusje. Bijvoorbeeld iedereen een lepeltje voor de koffie geven. De theedoos naar de kamer brengen. Rondgaan met een schaaltje koekjes. Voor de kindjes allemaal een zakje chips. Laat haar nuttig zijn. En prijs haar daarom.
Het kindje van 2 is wat lastiger. Maar ook hij kan helpen. Voor een kind is het ook niet leuk als ze op visite moeten omdat de ouders dat zo graag willen ;)

Maar over alles: Ga er niet met een negatief gevoel in. Dat ga je uitstralen en zelfs uit te tekst straalt al een hoop negativiteit. Begrijpelijk, maar je schiet er niks mee op. Probeer er dan het beste van te maken en na een paar uurtjes is het voorbij. Maar probeer om je gevoel ervoor opzij te zetten.
Nog een ding: Kapot maken mag niet. Dat kun je ook zeggen tegen een kind van 2. En ook jij kan dat best doen waar die ouders bij zijn. Het zijn jouw spullen en in dit huis wordt niks bewust kapot gemaakt. Niet door jullie en zeker niet door een ander. Dat kun je duidelijk vertellen. Beter duidelijk en eerlijk dan met een schuin oog dat kind in de gaten houden en bang zijn dat hij iets verkeerd doet.
Succes!

Lastige situatie. Maar niemand kan gedachten lezen, ook die vrienden van jullie kunnen niet van jullie voorhoofd af lezen dat jullie het gedrag van de kinderen en hun ouders vervelend vinden. Zolang ze dat niet weten, kunnen ze niks veranderen zodat het voor iedereen gezellig is. Zoveel verschillende mensen en zoveel verschillende normen en waarden natuurlijk. Wat voor de een "normaal" is, is voor de ander abnormaal.

Dus, het enigste juiste om te doen is duidelijk aangeven wat en waarom het genoemde gedrag bij jou in huis niet wenselijk is en welk gedrag je wel graag wilt in en om jou huis. Zeg er duidelijk bij dat jij nu vermoeid bent en graag wat rustig gezelschap wilt.

Dan is het aan de vrienden om te kijken hoe ze dat gaan invullen. Of heel consequent naar hun kinderen zijn, of de kinderen mss niet meenemen. Ook kan het zijn dat ze beledigd zijn en niet zullen komen......maar dat zegt dan meer over hun, jij bent eerlijk en duidelijk geweest.

Ik vind het helemaal niet lastig. Gaat iemand hier nog vertellen waar het eerlijk op staat?
Nodig je vrienden uit ZONDER hun kinderen.
Als hier negatief op gereageerd wordt zijn het geen vrienden. Als ze 'open' zijn voor een gesprek, kun je altijd nog uitleggen dat je hun vorm van opvoeden of het nalaten ervan niet waardeert en al helemaal niet in jouw huis.

begrijp dat je er erg tegenop ziet.

denk dat ik in jouw geval zelf hun kinderen aan zou spreken.
ik weet wel dat je het eigenlijk eerlijk zou moeten bespreken maar dat zou ik ook heel erg moeilijk vinden.
is de kraamhulp er nog? die kan je misschien ook helpen door ze "weg te sturen" omdat jij moet rusten....

heb zelf ook zo'n vriendin die ik eigenlijk liever gewoon niet meer zou zien.
kinderen slopen van alles en ruimen niets op.
laatst was ze hier (toevallig ook op kraambezoek) en haar zoontje zat ook alleen maar te zeiken (anders kan ik het niet noemen) dat ie niks te doen had, ik zei op den duur dat ie gelukkig toch iets gevonden had om te doen....zeuren dat ie niks te doen had.

je hebt hier een speeltuin op de hoek, het barst hier in huis van het speelgoed, EN hij had een gameboy (oid) bij zich!!!!

zijn moeder zei en zegt er allemaal niks van en als ze dan eens een keer wel iets zegt is het roepen en gillen en alleen maar negatief....wordt er zelf dood moe van...

mijn oplossing is dus zelf ingrijpen... (en hopen dat ze zich schaamt dat ze het zelf niet doet)
Speelgoed wegleggen zoals eerder door iemand genoemd, of juist speelgoed wat wel mag klaarleggen....

en.....als je man er zo over denkt....dat je wel af moet spreken....spreek dan af als hij er ook is, eerlijk is eerlijk, maar da's lekker makkelijk praten als ie er zelf niet bij is...

oh....en....die "vriendin" van mij is allergisch voor stof en ik heb 3 katten....heb expres geen raam opengezet en niet gestofzuigd van te voren....;););) was dan weer mijn binnenpretje, niet netjes maar de confrontatie aangaan....ben ik te laf voor, ik weet het.

geen contact meer zoeken komt helaas vaak ook niet binnen bij zulke mensen:(

sterkte

Als jouw "vrienden" vinden dat jij het onbeschofte gedrag van hun kinderen moet tolereren, moeten ze jouw spontane reactie daarop ook maar tolereren. In mijn huis hebben kinderen zich simpelweg aan mijn regels te houden en als dat hen en hun ouders niet aanstaat is de deur zó gevonden. Als ouders hun kinderen niet corrigeren, dan doe ik dat dus. Ik zet ze rustig buiten als ze de boel bij elkaar krijsen, pak ze onze spullen af waarmee ze niet mogen spelen, of sluit ruimtes waar ze in willen voor hun neus af ("Nee hoor, daar mag je niet spelen!"). Ik voel me daar totaal niet ongemakkelijk bij. Sterker nog: ik trek mijn grenzen lachend maar duidelijk. Maar als je er echt nog te moe voor bent en nog niet weerbaar genoeg door alle hormonen en nieuwe ervaringen, dan kun je rustig aangeven dat je nog even níet toe bent aan de drukte van kinderen. Het is de JOUW kraamtijd en dan wordt er met JOU rekening gehouden. Punt uit. Echte vrienden begrijpen dat.

Succes!

Het is jullie huis en dus ook jullie regels. Wees zelf duidelijk (niet bot) naar alle partijen.

Veel plezier met deze periode, geniet ervan!