Hoe leer je een kind van 15 maanden dat hij iets niet mag (tv uitzetten bijvoorbeeld)?

Door steeds te herhalen dat het niet mag..

Niets verbieden, totaal niet, iemand van 15 maanden kan niets, maar dan ook niets FOUT doen...

Leg die afstandsbediening weg en zet die tv op kinderslot... MEER NIET...

NOOIT straffen een kind van 15 maanden, over 15 jaar kun je hem gaan ophalen uit de politiecel, als je hem straft en straft, dan went hij aan straffen en zal hij het gaan opzoeken...

Toegevoegd na 1 minuut:
Had hij ook al de snoeppot gevonden, aan je avatar te zien?

Toegevoegd na 12 minuten:
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ik zal het nog eens sterker zeggen: Je moet ouders straffen die in het bijzijn van een kind van 15 maanden televisie durven kijken... Dat is een slechte behandeling van dat kind, dat heeft recht op beter...

Door het 750.000.000 keer te zeggen, er heen te lopen, het af te leiden, apart te zetten, uit te leggen, te vertellen en proberen te overtuigen, OF, maar dit is hier op GV nogal omstreden, een eenmalige tik (die geen pijn hoeft te doen maar wel duidelijk is) over de vingers. Soms na enkele weken nog ene tweede tikje, maar meestal is het na de eerste keer wel duidelijk.

't Is maar net hoeveel tijd je hebt, hoeveel andere werkzaamheden er op je liggen te wachten en in welke mate je vind dat je kinderen tot op zekere hoogte moeten leren in sommige gevallen - vooral echt gevaarlijke - instant moeten leren luisteren.

Na een tik over de vingers bij dergelijke kleine incidenten, vergezeld van een duidelijk en kordaat 'nee' of 'niet doen' of 'Eh...!'zal al heel snel alleen dat commando voldoende zijn om te zorgen dat ze niet zomaar de weg opvliegen, de frituurpan van het aanrecht trekken of het tafelkleed met hete thee over zich heen sjorren. Dingen die ik persoonlijk ernstig genoeg acht om een snelle en duidelijke opvoeding met een kleine tik te rechtvaardigen.

En kom maar op met die minnetjes dan. Ik blijf een groot voorstander van de pedagogische tik.

Sommige antwoorden doen overkomen of de beantwoorder de wijsheid in pacht heeft. Misschien is dit ook zo. Maar dan moet wel de scheiding aangebracht worden wat uit de eigen koker komt en wat algemeen als maatstaf gehanteerd wordt, lijkt mij.

Zelf denk ik dat het belangrijk is het kind zijn eigen weg te laten zoeken maar daar, waar *jou* grens overschreden wordt, dit duidelijk aan hem/haar kenbaar maakt.
Denk vooral niet dat de 15 maanden jongeling dit niet begrijpt.

Toegevoegd na 53 seconden:
jou = jouw

Grenzen verkennen is prima, maar jij bent er als ouder voor om aan te geven waar die grenzen dan liggen.

Als het gebeurt, ga je er heen, pak je het kind bij zijn handje, haalt het handje heel duidelijk van de t.v. (of het andere verboden voorwerp) weg, gaat op het zelfde niveau als het kind zitten, kijkt het aan en zegt heel duidelijk met je 'boze' stem: 'Nee!' of, zoals Marleen al zei: 'Euh!' Nooit van een afstand naar het kind gaan staan roepen, dat haalt niks uit.

En dat doe je zo vaak als het nodig is. Een keer of 100 moet bij een gemiddeld kind genoeg zijn, dus laat je voral niet gek maken door de kleine kruimel. Geen gemiddeld kind? Laat je nog steeds niet gek maken. Met 10.000 x snapt 99% van de kinderen het wel ;-)

Altijd naar het kind toe gaan, zorgen dat je op ooghoogte met hem bent, aankijken, en dan zeg je heel duidelijk: "Nee, mag niet!". Je haalt zijn handje weg waar het niet mag zijn, en je zet het kind op een andere plek neer waar je het afleidt met zijn eigen speelgoed.
Daarnaast moet je het kind juist ook heel positief prijzen als het iets goeds doet, dus lief spelen met het eigen speelgoed.
Zodra het kind weer naar de tv gaat herhaal je het hele proces.

Ik kan mij nog een voorval herinneren van mijn kleindochter toen , in die leeftijd.
Telkens ging ze naar de radio om die aan te zetten, thuis mocht ze dat, maar als ze bij ons was, mocht ze dat niet.
Als ze dan bij ons logeerde probeerde ze het telkens weer, en telkens riep ik ; nee, dat mag niet!
Op een gegeven moment liep ze wel naar de radio, wees met haar vingertje naar de knop, draaide zich alleen maar om, keek ons aan, en schudde dan met haar hoofdje nee...en kwam er dan ook niet meer aan.
Hoezo, ze snappen het nog niet...

herhalen,herhalen,herhalen...
duidelijkheid geven en niet de ene keer toegeven
en de andere keer niet.
op den duur zal het kindje het snappen.
1 woord gebruiken wat centraal staat voor het gewenste /ongewenste gedrag.

een kindje van 15 maanden snapt nog niet van wat wel of niet mag,het enigste wat je kunt doen is telkens als het kind iets niet mag,eindeloos weghalen van die plek en afleiden met een speelgoed war het wel mee mag spelen

Met ZACHTE hand aanhoudend afleiden.
Voor de kleine is het een spelletje.
Als het spelletje een andere kant opgaat gaat je kindje wel mee, vooral als je met aanstekelijk enthousiasme
andere leuke dingen doet /laat zien die hij/zij wel mag doen.
Wel grappig overigens, normaal weten kinderen de uitknop van de TV juist niet te vinden.
Soms kan een TV zo ingesteld worden dat alleen de afstandbediening werkt, dan hoef je alleen deze buiten bereik van de kids te leggen

Je hebt al verschillende antwoorden die zeer goed verwoorden hoe je dit moet aanpakken.
Alleen wil ik er nog aan toevoegen, leid je kind af door een ander speeltje te geven. Binnenkort is de T.V geen aandachtspunt meer.
Hij is op ontdekkingsreis door de wereld.