Wat moet je doen tegen ouders die je niet kunnen loslaten?

Heel lief zijn voor ze en blij zijn dat ze genoeg om hun dochter geven om haar niet op straat laten rondhangen.

Wat is er buiten te doen voor goeds dat je na 8en de deur uit moet??
Vast niks dringends wat niet overdag ook kan.

Nu vind je vast dat ze te streng zijn maar wacht maar dat je zelf kinderen hebt!
Als je van je kind houd en je weet wat er in de wereld speelt dan wil je ze echt niet op straat en zeker niet in de avond.

praten, praten en nog eens praten.
op een volwassen manier, ook al behandelen zij je als kind, want dat ben je ook in hun ogen, een kind maar vooral hun kind.

ja, dit is zeker niet gemakkelijk. van je ouders uit zo begrijpelijk en van jouw kant ook zo logisch, waar is de gulden middenweg ?
het is overigens niet zo dat ze je niet kunnen loslaten! je ouders houden zo veel van je dat ze je te veel beschermen en daarin een beetje doorslaan.
je bent 18 en loopt stage, dat zal niet eindeloos duren.

als je bij je ouders iets wilt bereiken, zal je moeten praten met ze. je zal ze moeten uitleggen wat je wilt nu, niet over 10 jaar als je uitgestudeerd bent, klaar ben met stages, aan het werk bent en op je zelf woont.

je kunt namelijk wel zeggen: he ik ben 18 jaar ik ben volwassen, nee dat werkt, ja je bent 18 jaar, maar je woont nog thuis en daar gelden de regels van je ouders of je nou 18, 20 of 40 bent !
het lijkt mij het beste dat je met je ouders om de tafel gaat zitten en voor je zelf al op een kladblok geschreven hebt wat je wilt. je zal eerst je ouders moeten vertellen dat je over 1, 2,3, vul maar in zoveel jaar op eigen benen zult staan en vanaf dat moment in een eigen huis/flat wonen en desnoods de hele nacht uit kan gaan, maar dat helemaal niet wilt, maar het kan wel!

probeer rustig, verstandig te blijven, laat je n iet op stang jaren, als iemand niet meer rustig is, breek het gesprek af en zeg dan dat je graag op een andere dag verder praat als iedereen weer rustig is, minder emotioneel is.
dat werkt namelijk.
succes!

Je zou informatie kunnen gaan verzamelen over uit huis gaan. Studiefinanciering voor uitwonenden is hoger dan thuiswonenden. Zet op een rijtje welke mogelijkheden je hebt: qua inkomen (die studiefinanciering, bijbaantje etc) en qua uitgaven (kamerhuur). Heb je vriendinnen die op kamers wonene? Vraag naar hun ervaringen!
Als je je zekerder voelt door die achtergrondinformatie met je ouders gaan praten. Een dochter van 18 verbieden om 's avonds na 8 uur het huis te verlaten vind ik echt onbegrijpelijk. Leg hun voor dat je twee opties ziet: meer vrijheid òf op kamers gaan wonen. Misschien zien ze je nog als een klein meisje, maar 18 is echt een prima leeftijd om uit huis te gaan. De relatie met je ouders zal daardoor zelfs waarschijnlijk veel beter worden. Als ze zien dat je je verantwoordelijkheid neemt en zelfstandig genoeg bent om je te redden zullen ze graag bij je op bezoek komen :-)
Ik wens je veel geluk, wat je ook besluit.

Heb je een oudere broer / zus / neef / nicht met wie jij en zij het allemaal goed kunnen vinden? Vraag die eens bij jullie thuis om bij een gesprek tussen jou en je ouders te zitten (dus meer als observator/gespreksleider dan als partij).
Vraag je ouders waar ze precies bezwaar tegen maken als je na 20 uur weggaat. Zijn ze bang voor iets? Hebben ze zelf nare ervaring met drinken, seks, geweld? Is er iets anders? Vraag het en luister naar hun antwoord. Geen nog even geen weerwoord, maar geef hun de ruimte om zich uit te spreken en probeer je in te leven in hun situatie. (Als zij zeggen - de wereld is vol gevaar! moet jij dus niet zeggen - dat is ie niet! zo kom je alleen maar in een ruzie terecht).
Zeg dan rustig dat je begrijpt dat ze bezorgd om je zijn en dat je het hun niet moeilijk wilt maken, maar dat het echt tijd is voor jou om langzaam maar zeker op eigen benen te gaan staan. Noem een paar dingen die je graag buiten de deur wilt doen, óók 's avonds na 20 uur, vertel ze dat je die dingen ook echt zult gaan doen en vraag je ouders op welke manier je rekening kunt houden met hun gevoelens als je met je vriendin uit gaat / gaat sporten / bij iemand op bezoek gaat.
Kijk dan of je een midden kunt vinden tussen jouw wens en die van hun. Bijvoorbeeld dat je in het donker niet door een rustige buurt fietst maar altijd een drukke en goed verlichte route kiest. Of dat je ze even belt als je bent aangekomen bij je vriendin en dat ze belt als je weer vertrekt - zodat zij weten dat je na een kwartier weer thuis zult zijn en zich pas na 20 minuten ongerust hoeven gaan maken als je niet komt opdagen.
Blijf erop hameren dat je hoe dan ook je eigen weg zult gaan en dat je het liefst in harmonie met je ouders groot wilt worden, maar niet ten koste van alles. Je bent een vrij mens en je hoeft niet de last te dragen die je ouders kennelijk ervaren in het leven.

Ik zou een goed gesprek met ze gaan voeren en ze vragen waarom ze je zo kort houden. Zijn ze bang dat er iets met je gebeurd? Zijn ze onzeker? Leg ze uit dat jij hier onzeker door wordt en dat je hier niet tegen kunt. Vertel ze dat je dit heel vervelend vind en dat het jou niet helpt om te leren zelfstandiger te leren worden en dat je uiteindelijk toch voor jezelf moet gaan zorgen en dat zij en dan ook niet meer zijn om je op te vangen als je 's avonds thuis komt en je handje ook niet altijd vast kunnen houden Vermeld er dan wel bij dat je begrijp dat ze zorgen om je hebben en dat je het fijn vind dat ze er altijd voor je zijn, maar dat je groter wordt en volwassen bent en dat je graag op basis van wederzijds respect nieuwe afspraken met ze wil maken. Als dat niet mogelijk is kun je er misschien over denken een kamer of huisje voor jezelf te zoeken waar jij wat meer over jezelf te zeggen hebt en wat meer als volwassene behandeld wordt. Nadeel daarvan is natuurlijk dat daar ook kosten bijkomen, en ik weet niet hoe jouw financiën eruitzien. Misschien kun je eens gaan kijken op de website van het JIP, die kunnen je daar wel verder mee helpen ( zie bron)

Ik zou zeker proberen om en goed gesprek met je ouders te voeren... Maak een duidelijke afspraken bv uur van thuiskomen en hou je hier zeker aan
op deze manier kan je misschien wat vertrouwen winnen en kan je volgende keer elke keer
een beetje later thuiskomen?

Ook zou ik hen telkens laten weten waar je bent en eventueel met wie
zodat ze weten dat je voor hen zeker niets te verbergen hebt.
Wat bij mij ook altijd hielp was een paar gsmnmrs van mijn vrienden te geven
aan mijn ouders zodat wanneer mijn gsm in panne viel ze mij ook konden bereiken.