Zijn er goed onderbouwde argumenten tegen een corrigerende tik bij een kind van 11 maanden en zo ja hoe luiden die?

Ik begrijp denk ik niet hoe je dit bedoelt.

Goed, het is een vergelijking die niet helemaal opgaat, maar een hond begrijpt ook niet wat hij verkeerd doet, tenminste dat nemen we gemakshalve aan. Toch is het ook in een roedel honden gebruikelijk om door middel van geweld te bepalen wie de leider is.

Er zijn grote verschillen in (gewenst) gedrag tussen mensen(kinderen) en honden. De vergelijking gaat mank, zoals je al aangeeft. Wat betreft je vraag: Ik denk dat er al veel te bereiken is met stemverheffing en zeggen "Dat mag niet!" bij een kind dat iets doet, wat niet mag. Verder het kind afleiden en steeds als het kind het ongewenste gedrag vertoont, hetzelfde doen. Dan leert een kind vanzelf wat wel en niet mag. Oudere kinderen is natuurlijk uit te leggen wáárom iets niet mag, maar daar ging je vraag niet over.

Er zijn inderdaad grote verschillen in (gewenst) gedrag tussen honden en kinderen, waar de vergelijking echter mijns inziens wel opgaat is dat het in beide situaties niet gewenst is om onnodig geweld te gebruiken en in beide situaties is het niet kunnen overzien van de gevolgen kennelijk een argument. Mijn vraag gaat dan ook meer over de situatie als je er niet meer uitkomt met stemverheffing en dergelijke.

herhalen, herhalen en nog eens herhalen! Nee, dat mag niet en weer stemverheffen en streng kijken, maar geen tik, dat snapt het kind van 11 maanden niet.
Het is een kwestie van geduld dus.

Dat vraag ik me dus ook af, ik vraag me tevens af of het echt van belang is dat het kind een verband kan leggen tussen zijn gedrag en het gevolg, daarom stel ik deze vraag dus ook.

Ik ben niet bezig met een scriptie Dutcheese, wel interesseer ik me voor dit soort onderwerpen, te meer daar er volgens mij veel vanuit gevoelens voor of tegen dit soort zaken wordt geredeneerd. Ik vraag me echter oprecht af of er geen objectieve criteria te bedenken zijn die je als leidraad zou kunnen gebruiken in de dagelijkse praktijk. Ik heb het overigens duidelijk over uiterste middelen die je in alle rust (en dus nooit uit boosheid) zou moeten toepassen.

Goed ik verwoord het een beetje krom misschien, maar daar ben ik dan ook een ster in. Ik bedoel dus dat de tik in sommige situaties noodzakelijk kan zijn, tenminste dat is dus mijn mening, nogmaals alleen als andere middelen falen. Ik ben dus benieuwd wat daar op tegen zou kunnen zijn vanuit wetenschappelijk oogpunt, ik snap de problemen met mogelijke mishandeling en dergelijke, maar ik zie niet of en zo ja wat er aan geldige redenen zou kunnen zijn om het eventueel niet te doen (corrigerende tik).

Het is natuurlijk ook een gevoelig onderwerp. Bij de generatie van mijn ouders was het nog heel normaal om kinderen voor straf tegen het hoofd te slaan (een 'oorvijg'). Tegenwoordig kunnen we het er denk ik allemaal over eens zijn dat dát excessief is. Maar de ene tik is de andere niet. Ik vergelijk het wel eens met hoe ik mijn kat opvoed, ook zo'n weerloos wezen dat het niet zal begrijpen als ik uitleg waarom iets niet mag. Soms, als mijn kat ondanks mijn 'nee!' weer eens zo brutaal wordt dat ze haar kop in de zak chips steekt, geef ik haar een tik. Op de neus. Het is een tikje met één vinger, niet hard genoeg om pijn te doen, net genoeg voor een schrikreactie. En het heeft het gewenste effect: ze loopt niet bang van me weg, maar trek wel haar kop terug uit de chipszak en gaat in plaats daarvan zitten wachten of ze een kruimel krijgt. Als we over dierenmishandeling net zo uptight zouden doen als over kindermishandeling, dan zou dit verhaal een storm van protest teweegbrengen. Opvoeden met geweld! Maakt niet uit dat het niet alleen geen schade, maar zelfs geen pijn doet, het is mishandeling! Het enige dat je haar leert, is dat geweld de manier is om je zin te krijgen (overigens heeft ze nog nooit, *nooit* in zeven jaar een nagel naar me uitgeslagen). Er zou op dezelfde manier gereageerd worden alsof ik poeslief bij de staart uit de zak chips gevist had, een paar goede slingers gegeven, en met al mijn kracht tegen de boekenkast vijf meter verderop aan had gesmeten. Het is hetzelfde met kindermishandeling. Een gecontroleerde tik op een luier of een tikje op de vingers, niet hard genoeg om pijn te doen, net genoeg om een schrikreactie te veroorzaken, wordt 'geweld' genoemd. Het wordt gezien als hetzelfde als je kind in woede iedere hoek van de kamer laten zien. Er wordt gespeculeerd dat het kind later zelf 'gewelddadig' zal worden (als het kind echt zou kopiëren: er zijn ergere dingen dan een kind dat een ander kind een zacht tikje op de vingers geeft!). Geweld is geweld, vinden de tegenstanders, vanuit een puur emotionele reactie. Nog even, en we mogen niet meer met stemverheffing 'nee' tegen een kind zeggen. Ongecontroleerd schreeuwen is immers óók een vorm van geweld, dus alle stemverheffing moet verboden worden als te gewelddadig...

Deze kende ik inderdaad, toch bedankt.

Waar baseer je dit op Xinix? En dan doel ik met name op je eerste zin.

Er bestaat geen corrigerende tik, er bestaat alleen maar afstraffing... en geconditioneerde reflex... Dat iets corrigerende tik heet betekent nog niet dat het een corrigerende tik is... Het is mishandeling. punt...

Je herhaalt gewoon wat je eerder zei. Het hoeft niet zo te zijn dat je het bij het verkeerde eind heb, maar waar baseer je dit op?

GEEN ENKEL KIND BEGRIJPT HET, is dit dan voldoende bewijs... Je schiet je doel voorbij als het kind het niet begrijpt... Is het niet zo?

In Nederland wordt zolangzamerhand alles gecriminaliseerd, waaronder ook dit onderwerp. Maar om die reden moet ik kennelijk de advocaat van de duivel gaan uithangen over dit onderwerp, terwijl het in heel veel landen heel normaal gevonden wordt en ik gewoon benieuwd ben of dat verschil tussen Nederland en elders eigenlijk wel ergens op gebaseerd is, ik ben dat een beetje zat allemaal, je had ook net als Babyfaced met een verwijzing naar een wetenschappelijke studie kunnen komen natuurlijk.

Maar stemverheffing begrijpt het kind wel?

Stemverheffing, ja, begrijpen nee, het kind kan de link niet leggen, net zoals bij de tik
Daarna gaat hij/zij weer op ontdekking uit en stap er weer op af.
Je kunt beter het voorwerp wegzetten totdat hij/zij begrijpt dat het van Mama is.
Dit voorkomt veel verdriet, want een tik levert angst op en dat wil je vast niet.

Op mijn onlangs gesloten vraag over wanneer een kind een duidelijk besef van goed en kwaad heeft werd ook geantwoord dat het pas rond het 12de levensjaar zo zou zijn. Als dat klopt op de manier waarop ik het begrijp en datgene wat jij hier zegt ook dan heeft corrigeren / straffen in het geheel geen zin.

Straffen heeft nooit zin.
Een kind corrigeren wel. Het is meer een kwestie van geduld en uithouding vermogen.
Je hebt er meer aan een kind af te leiden, maar tevens en voortdurend benoemen van "pas op dat is van mama" en daarna weg te zetten en een speeltje ervoor in de plaats te zetten.

Dus straffen heeft geen zin, dan heeft opvoeden denk ik verder ook geen zin. Het wordt tijd dat we onze kinderen maar gewoon hun gang laten gaan denk ik.

Ik probeer dus aan te geven dat straffen negatief is en corrigeren een positieve manier is om het kind te sturen.
Het kind zijn gang laten gaan is ook een negatieve vorm van opvoeden.!

Heb je hier ook maar een greintje onderbouwing voor, dat is namelijk de eigenlijke vraag, ik zit niet te wachten op een mening die eindeloos herhaald wordt door velen.

Beste mlodewijk. Mijn advies is dan je verdiepen in klassieke en operante conditionering / de cognitieve gedragstherapie. Dat is wetenschap. Sorry als je je 'bezeurt voelt', is niet mijn bedoeling. Daarnaast is het toch volstrekte logica? Is ook een wetenschap. En de genoemde wetenschappelijke onderzoeken naar IQ; is wetenschap. Dat lijkt mij heel wat meer dan 'een greintje' en herhaling, toch?
Verdiep je ook eens in boeken van Alice Miller: In den beginne was er opvoeding, en andere boeken over 'zwarte pedagogiek'. Verdiep je eens in de Duitse jeugdgeneratie die de RAF produceerde, waarop waren nu wezenlijk hun ideen van maatschappijverandering gebaseerd? Namelijk: ongewenst gedrag genees je met fysiek geweld. En: werkt het? NEEN. Het enige werkzame principe daaraan is dat geweld geweld oproept (geen slogan!). Ook interesant: hoe komt het dat in de jaren 1910-1914 de hele europese samenleving juichend jubelde over de komende "oorlog die aan alle oorlogen een eind ging maken". En? Werkte het?
Zo kun je eindeloos doorgaan.
Slaan is onmacht. Ongestraft kunnen slaan betekent totale afhankelijkheid van die ander. Je neemt een hypotheek. De rekening volgt. De keuze is aan jou.
En nog veel belangrijker (ook wetenschap:) Ken Uzelve.
Daarbij is menselijk gedrag niet altijd te voorspellen en van vele factoren afhankelijk: de black box.
Werkzame principes kennen we wel.

Goed, ik wil je niet persoonlijk aanvallen of zoiets, maar je bent niet de enige die antwoord geeft op deze vraag zonder daadwerkelijk de vraag te beantwoorden, van de huidige antwoordern zijn er twee die in de buurt komen. Roepen dat slaan slecht is en dat soort dingen weten we nu wel, ik vroeg om goede argumenten tegen een corrigerende tik, dat is al een heel ander verschijnsel dan slaan zoals jij het noemt en zo kan ik nog wel even doorgaan. De 1914-1918 vergelijking is er helemaal een die mank gaat, maar dat begrijp je hopelijk zelf ook wel.