Hoe komt het dat mijn zoon van, nu bijna twee jaar, geen "last" vieze geurtjes?

Alle zintuigen worden bij een mens langzaam maar zeker ontwikkeld.
Een kind van 2 jaar heeft niet alleen niet de reukzin van een volwassene, maar is bijvoorbeeld het smaakzintuig nog niet helemaal ontwikkeld.

Ik noem speciaal deze twee, omdat dat zintuigen zijn die ontwikkeld worden o.a. door ervaring.
Hoe meer verschillende dingen je proeft en/of ruikt, hoe beter dat zintuig ontwikkeld zal raken.

En daar komt nog bij dat deze zintuigen heel erg bepaald worden naar de omgeving en omstandigheden.
Ik bedoel: als jij jouw kind niet leert dat poep stinkt,
waarom zou hij/zij dat dan gaan vinden, dat dat zo is?

Hoe ouder een mens wordt, hoe belangrijker dat reukzintuig wordt. Onbewust ontstaat de aantrekkingskracht tussen mensen voor een heel groot deel door het reukvermogen.
En het is maar goed dat dat voor een 2-jarige nog niet zo belangrijk is.
Stel je voor dat jouw kind niet bij jou zou willen zijn omdat jij uit je mond stinkt of zweetvoeten hebt.
Vroeger hadden alle mensen dat.
En toch blijven kinderen zich aangetrokken voelen tot hun ouders.

Als jouw zoon een puber is, moet je eens opletten:
dan zijn dat de dingen waar jij als vader behoorlijk voor op je donder gaat krijgen.

Afkeer van lichaamseigen geuren is aangeleerd.
Dat is begonnen toen men enkele eeuwen geleden het idee kreeg dat ziekten zich via geur konden verspreiden. Voor die tijd vond men die geuren niet zo vies.
Hoewel men er later achter kwam dat ziekten zich niet via geur verspreiden is het taboe gebleven en fabrikanten van deo's e.d. houden het in stand.

Je hebt ook te maken met de gewenning, na een poosje ruik je niet meer dat het stinkt. Ik woon op een boerderij en laatst heeft de buurman gemest op een grasland. Toen hij net begon rook ik het, maar na een poosje rook ik het niet meer. Dat gebeurt ook bij een volle luier. Of bij de geur die je in je huis hebt (na de vakantie ruik je het wel).
Dat je kindje 's morgens geen oordeel heeft over je mondgeur is ook heel normaal, je ruikt nu eenmaal zo. Als je meerdere mensen hebt geroken leert hij vanzelf dat je anders ruikt.
Kleine kinderen kennen overigens geen schaamtegevoelens, dat ontwikkelen ze pas als zij zichzelf zien als een autonoom persoon.

Wellicht ruikt jouw mannetje het wel, maar laat hij het niet merken. Een twee-jarige heeft nog geen of weinig schaamte-gevoel ontwikkeld en zal zich dus ook niet tot weinig schamen voor het feit een poepbroek te hebben. Ook kan het zo zijn dat hij eraan gewend is als het al even stinkt, zoals het voorbeeld met het bemesten. Gewenning kennen kinderen van 2 namelijk heel erg goed.

Wellicht is hij gewoon niet geinteresseerd in wat er in zijn broek zit, of dat jij uit je mond stinkt 's ochtends; niet iedereen stoort zich aan vieze luchtjes. Wel kan ook dit weer te maken hebben met vertrouwd zijn en gewenning; mama stinkt altijd uit haar mond 's ochtends, dus dat is voor hem een veilig gevoel.

Ik denk dat je pas op een latere leeftijd "leert" was vies is, net als wat niet of wel hoort.