Wat is een goede manier van belonen en straffen voor kinderen van 8-10 jaar (ongeveer), waarbij je punten gebruikt?

Hier is heel moeilijk antwoord op te geven, je bent te summier. Over wat voor soort gedrag gaat het? Hoelang moet ze goed gedrag vertonen voor een pluspunt? Ik denk dat je het veel te ingewikkeld maakt. Pak eerst eens 1 ding aan bijv schelden als ze boos is (voorbeeld). Verdeel de dag in drieën en schooldagen in tweeën en beloon als dat deel van de dag voorbij is zonder schelden. Je kunt ook per dag doen als het iets is wat ze weinig op een dag doet. Straffen werkt niet zo goed als belonen maar omdat je te vaag bent kan ik niet bedenken of het werkelijk zo is dat bij jouw kind alleen beloningspunten werken.

Om nu helemaal uit te leggen wat voor soort gedrag het is wat ze vertoont leek me voor de vraag niet echt relevant. Maar het gaat om -voor een 8 jarige-grensoverschrijdend gedrag, soms is ze net een puber, is ze erg brutaal tegen ons, gaat ze gewoon door na waarschuwingen, doet ze haar zusje pijn uit jaloezie, gedraagt ze zich weinig respectvol ten opzichte van onze regels, etc. Wat ik probeer te zeggen is dat soms het vragen van negatieve aandacht niet altijd kan neregen (en daarbij positief gedrag wel beloon), maar dat ik vind dat ze soms bij dit gedrag ook moet snappen dat we dit niet accepteren. En dus straf krijgt.

Hoe gedraagt ze.zich op school, voelt ze zich daar veilig en heeft ze vriendinnetjes....praat eens met de leerkracht, doe desnoods een training met haar bij een instantie als "de geheime tuin". Het is belangrijk dat ze zich veilig blijft voelen.... Vraag desnoods hulp, maar nogmaals, ik denk dat het meer indruk maakt, je teleurstelling te laten blijken, als boos te worden.

In dat geval zou ik het toch houden op belonen per dagdeel. Dus op schooldagen eventueel de ochtend, de middag en de avond, op vrije dagen zeker de ochtend (tot lunch), de middag (tot avondeten) en de avond. Ze kan dan 3x per dag iets verdienen. Als ze toch iets doet wat je niet wilt: op de trap zitten. Het hele gevaar in jouw situatie is wel dat als ze op een weekenddag het al om 7 uur verprutst heeft ze weet dat ze tot 12 uur toch niets meer kan krijgen en dat is meteen het hele nadeel van beloningssystemen in dit geval. Beter is het om erg pro-actief te zijn. Dus voor ze al boos wordt waarschuwen, haar even bij je te nemen en rustig praten over wat er mis kan gaan. Zusje pijn doen: dat zie je vaak ver vantevoren aankomen, dus weer er bovenop zitten. Dochter bij je nemen en waarschuwen. Het is soms ook gewoon moeilijk om je temperament te leren beheersen.

straffen dmv een beloningsbord??? euh, gaat het niet juist om motivatie en belonen? of ligt de nadruk op het negatieve?

heb je weleens afgevraagd waaróm ze dit gedrag vertoont? zijn er bepaalde triggers bijvoorbeeld? is het puur afkeuring bij bepaald gedrag of kijk je ook achter het gedrag? sommige kinderen weten wel wat niet hoort, maar weten niet hoe ze het wel juist moeten doen. door straffen geef je ze geen handvaten mee. het is ook niet geheel ondenkbaar dat ze het niet expres doet. zo had mijn zoontje ook gedrag waar ik geen hol mee kon op een gegeven moment.
toen ik aan de bel trok omdat ik er niet zelf mee aan wilde modderen en wilde voorkomen dat de nadruk op het negatieve lag, ik hem geen handvaten kon geven etc. heb ik hulp gezocht. het bleek dat hij ADHD had, en moeite had met overschakelen van het een naar het ander, dus ook als er dingen niet helemaal volgens zijn idee gingen. nu heeft hij het nog wel, maar we houden hier rekening mee. boos zijn is okay, maar projecteren op anderen niet.
als hij voelt en herkend dat ie boos gaat worden dan gaat hij naar zijn kamer (NIET voor straf: hij is oud genoeg om dit te weten en hij zit hier liever dan elders in huis omdat hij daar zijn rust kan vinden) tot hij zelf denkt dat de frustratie weer gezakt is. hij komt dan uit zichzelf weer uit zijn kamer, komt bij me (niets geen negatief gedoe, maar juist positief omdat ie escalatie heeft weten te voorkomen ook al wás is boos) en dan praten we over zijn gevoel. het is geen beladen negatief gedoe (juist niet) waardoor hij zelf veel beter om heeft leren gaat met zijn gedrag. beter weet en herkent waar hij moeite mee heeft, en veel sneller kan herstellen van de heftige emoties waar hij zelf ook door overmant wordt. een kind wat heftige emoties ervaart vind dit zelf ook niet prettig, dus ik ben ook niet de persoon wat dit afkeurt. ze moeten er mee om leren gaan op een juiste manier, en hier hebben ouders een hele grote en belangrijke rol in. frustratie (op welke manier ook) is 99 van de 100 keer geen persoonlijke kwestie. agressie komt ergens anders uit voort: het is een gevolg van een oorzaak. puur op de minpunten letten en straffen werkt dus juist averechts. als moet een kind wel beseffen dat het gedrag voor anderen niet leuk is. licht dus beide kanten toe: ik snap dat je je zo voelt, maar voor anderen is het niet leuk dus hoe gaan we dit oplossen zodat het voor jou prettiger is, en voor anderen ook.

ah, de erfelijke factor. :))
hier beschikken we allemaal over de ADHD bekabeling icm met een milde vorm van autisme.
3 op een rij hier dus (ik adhd met overwegend ADD, dochter net zo, en zoon prototype ADHD-er)
en toch is het zeker geen onwil als dingen anders gaan zoals de bedoeling was. elke misser is een leermoment, maar natuurlijk zijn er wel dingen die (ook hier) niet door de beugel kunnen, al moet ik zeggen dat ze zelden voorkomen dus straf niet vaak. (praat wel vaak met ze over hun gevoel, en hun ook uit zichzelf met mij hierover) ik zie het als een loze ruimte tussen het wéten en kunnen (toepassen) maar niet iets wat per definitie goed of fout is (al dan niet door onwil) ;-) als gebruiksaanwijzingen duidelijk zijn dan scheelt dit al heel veel, in passen dingen die niet 'normaal' zijn in de lijn der verwachtingen. (accepteren, aanvaarden, en daar waar mogelijk toepassen) een beperking zegt niet voor niets over onmogelijkheden, maar zeker ook (nog steeds!) over mogelijkheden. :) ook hier zijn er strubbelingen hoor, maar nu vanuit een hele andere invalshoek dan bv 2 jaar terug. (zal echt niet zeggen dat het een makkie is!!) ;-)

yeps, dat ervaren mijn dochter en ik ook (rustig) hier ook bij de stuiter factor (in alles!) van mijn jongste. niet simpel als je gevoelig bent voor prikkels, en helemaal voor bepaalde prikkels :)