Hoe leg je een kind uit dat iemand doodgaat?

Oh heel simpel...
zeg tegen dat kind dat een vrouw of man een auto is EN een chauffeur...
en als de Auto kapot gaat, en niet meer gemaakt kan worden, dan stapt de chauffeur uit en zoekt een andere nieuwe auto uit
want een chauffeur is pas een chauffeur als die een auto heeft die het doet...
aan een kapotte auto heeft hij niets... En de auto die gaat naar het auto-kerkhof...

Tien tegen een dat het kind dat heel goed snapt... Want het is de waarheid...

Het ligt eraan hoe oud het kind is. En waar diegene aan dood gaat.
Ik zou zeggen, zo eerlijk mogenlijk zijn als de leeftijd het toe laat.
En er zijn tegenwoordig ook hele goede boekjes te krijgen die je kan voorlezen of als ze oud genoeg zijn het eventueel zelf te lezen.

Het werkt heel goed door eerlijk te vertellen dat iemand heel ziek is en als hij/zij echt heel erg ziek of oud is gaat hij/zij dood. Je hoeft het woord dood niet te vermijden, het hoort nu eenmaal bij het leven.

Vertel dat die persoon dan een sterretje zal zijn... en dat je 's avonds naar de sterretjes kan kijken.

Gewoon vertellen hoe het zit. Draai er niet omheen. natuurlijk wel je taal aan het kind aanpassen.
Een veel voorkomende misvatting is dat men denkt dat kinderen dit (en andere gebeurtenissen) niet zullen begrijpen. Nou in tegendeel.
Wanneer een ouder bijvoorbeeld er omheen draait of liegt (om bestwil) voelt zo'n kind dat er iets niet klopt. Hij krijgt verschillende signalen binnen.

Zeg hoe het is en geef het kind een duidelijk signaal. Het zal je begrijpen.

Jammer dat je de leeftijd er niet bij hebt gezet, dat scheelt nogal. Wees duidelijk en eerlijk, zoals hierboven al gezegd dood hoort bij het leven. Vertel dat je verdrietig mag zijn en dat grote mensen ook verdrietig zijn als iemand dood gaat.
Ook iets om te onthouden is laat het kind vragen stellen, vraag of ze nog iets willen weten. Kinderen zijn vaak met hele andere soms super praktische dingen bezig in zo'n geval.

1 ding moet je in ieder geval niet zeggen: Dat die persoon slaapt en niet meer wakker wordt.
Dat is mij vroeger verteld , waarschijnlijk dacht diegene toen dat het zo 't beste was.
Resultaat: Ik durfde niet meer te slapen.

Eerlijk zijn is het beste, kijk ook naar hoe het kind is in zijn/haar doen en laten, dan kun je het een beetje afstemmen.
mijn ervaring is dat kinderen wel weer snel over gaan naar de orde van de dag.

Gewoon vertellen dat die naar de ware wereld gaat.
dus naar paradijs enz
en dat wij allemaal later ook daarheen gaan..
gewoon negatieve dingen er over vertellen.

Zoveel mogelijk op het niveau van het kind blijven, wel eerlijk zijn en vertellen dat iemand bv naar de hemel gaat (of wat je dan ook wilt vertellen). Ook een kind moet leren dat de dood bij het leven hoort, en dat het niet erg is om daar verdrietig om te zijn. Vertellen dat iemand oud/ziek/gewond is, en dat zijn lichaam het daarom niet meer aankan. Over waar deze persoon naartoe gaat kun je natuurlijk een heleboel dingen zeggen, het ligt er dan ook aan waar je zelf in gelooft, en wat je het kind mee wilt geven.

gewoon vertellen dat time out voor diegene is.
mensen worden, daarna gaan ze dood...

Een kind zal het begrip 'doodgaan' al kennen van de dode dingen in de natuur : een aangespoelde zeester, een vogel aan de kant van de weg, de afgevallen herfstbladeren die verteren, en misschien gaat er ergens in de kennissenkring van het kind of in je familie een geliefd huisdier dood. Leg uit, hoe jij een eventueel leven na de dood ziet : the circle of life, een hiernamaals waar iedereen elkaar 'later' weer zal zien, of hoe jij dit ook ziet.
Dat het heel verdrietig is, dat je iemand of iets dat sterft niet meer kan zien of aanraken, maar dat iemand of iets veel liefde en warmte gegeven heeft, en dat dat altijd bij je blijft, elke keer als je aan hem/haar denkt. Dat er een leeg plekje achterblijft, dat gevuld kan worden door iets liefs wat nu net geboren is - een puppy, een kitten, de knoppen in de takken - dat er altijd nieuw leven zal zijn.

Als er dan een mens doodgaat, kan je die gesprekjes terugroepen, en uitleggen, dat het nu de tijd was van die mens om te sterven.
Als het kind groot genoeg is om zich gesprekken met de overledene te herinneren, vaak die herinnering oproepen : weet je nog, dat ......altijd dit of dat zei als je nieuwe schoenen kreeg? Wat zou ....nu zeggen? Ik hóór gewoon ......zeggen, dat , enz. Zo bereidt je een kind voor op het voortleven van herinneringen, en hoe troostend dit kan zijn. Dat niets of niemand echt 'weg' is, zolang je je herinneringen levend houdt.

Kort en krachtig ;P