Twee lesbische vriendinnen van me willen een kind. Ze vroegen mij als donor op te treden. Ik heb bedenktijd gevraagd. Wat moet ik nu?!?

Ken je rechten en je moet niet alleen nu de verantwoording kunnen afleggen, maar ook over vele jaren nog, als de kleine groot geworden is...

Je draagt niet alleen op dit moment de verantwoording, maar elk moment in de toekomstige veranderende wereld...

Tuurlijk voel je je vereerd, maar dat is een magere beloning voor wat je nog te wachten kan komen te staan...
Misschien is de biologische vader (makkelijk aan te toen heden ten dage) over 20 jaar wel verplicht in het onderhoud te voorzien van je biologische kinderen... Ja en dan zit je dan met dat vereerd voelen van 20 jaar terug...

Bedenk je nog maar eens...

Dat kun je ons toch niet vragen man?
Wij kunnen niet in je hoofd kijken!
Maar met jouw alcohol en drugsgebruik lijkt je me geen verstandige keuze voor hun.

Als je zeker weet, dat je het geen probleem vindt dat er ergens op de wereld een kind van jou rondloopt, waar je nooit wat mee te doen mag hebben (in het 'ergste' geval....), kan je natuurlijk een kindje maken of zaad doneren....Maar ook als je een 'lievelingsoom' wordt, dan nog zal je afstand van dat kindje moeten doen, want hij/zij krijgt een eigen mamma en mamma.
Dus benut je bedenktijd goed.....
Natuurlijk is het een groot compliment, dat jij blijkbaar zo'n leuk en goed karakter en zo'n lekker koppie hebt, dat ze graag willen, dat het kindje op je lijkt....

Met bepaalde opvattingen die jij hier in vragen en antwoorden hebt laten zien hoop ik dan maar niet dat je een soort van vaderrol moet vervullen, want als dat zo is zou ik het je zeker afraden. (zowel de vaderrol als de spermadonor)

Ik zou het niet doen aangezien de vele drank en drugs gevolgen kunnen hebben voor het kind. Daarnaast heb je ook als donor wel enige verantwoordelijkheid. Ook kan het voor het kind erg vervelend zijn als deze in de toekomst naar een kroeg gaat en daar zijn/haar vader tegenkomt.

Ha, die Johan;

Hoewel ik er van overtuigd ben dat een kind door twee ouders liefdevol en goed kan worden opgevoed, ongeacht of dit nou om mannen, vrouwen of een standaard stel gaat, denk ik niet dat ik zelf zaaddonor zou kunnen zijn. Het idee de biologische vader te zijn van een kind in een relatie die niet de mijne is is me daarvoor te abstract.

Zeker geen compleet antwoord dit, maar ter overdenking:
stel nu dat de relatie tussen deze twee dames over gaat, of dat een van de twee dames (of erger nog, allebei) overlijdt..
Dan heb je wel een kind op deze wereld rondlopen, dat jou nodig heeft. Kun je dat aan, wil je dat?

Als het een beetje aantrekkelijke typen zijn, dan kun je het overwegen, maar alleen als het kind op natuurlijke manier kan worden verwekt. Niet met kunstmatig gedoe, maar op een intieme wijze, dat schept een band en geeft ook nog wat lusten naast alle dagelijke lasten.
En in ieder geval met beide dames, dat verdubbelt de kansen.

Die vrouwen zijn blijkbaar ten einde raad en jouw ego wordt gestreeld terwijl ze niks beters zo simpel voor handen hebben.
Oftewel: doe twee problemen bij elkaar en je hebt er eentje minder.

Van drank en drugs gaat men niet bepaald helderder denken, dat blijkt maar weer.
Ik heb nu al medelijden met dat kind!

Wat een ander vind is eigenlijk niet zo belangrijk. Het gaat erom hoe jij je erbij voelt. Wat mij wel raadzaam lijkt is om te weten wat mijn verantwoordelijkheden ten aanzien van het kind. Kan jij bijvoorbeeld helemaal afstand doen van je biologische kind, ook wettelijk gezien, dat zou ik eerst uitzoeken. Ik ga er vanuit dat jij je vriendinnen een kind gunt en dat jij zelf geen kind wil. Die scheiding moet jij voor jezelf duidelijk hebben zodat er later geen problemen ontstaan.

Lastig. In de eerste plaats is het natuurlijk een enorm compliment. Ze vertrouwen je. Zelfs zoveel dat ze verwachten dat jullie vriendschap niet in gevaar komt als je een van hen zou bezwangeren.
Wat je uiteindelijk besluit is helemaal aan jou. Je weet dat ze graag willen, maar is het een langdurig gekoesterde wens, of een bevlieging? Hoe stabiel is hun relatie? Hoe zou je 't zelf vinden als er een juniortje van je op deze wereld rondloopt waarvan jij weet dat jij 'm hebt verwekt, maar die jou niet als z'n ouder ziet. Misschien moet je dat zelfs jarenlang voor 'm verzwijgen tot er oud genoeg voor is. Telt allemaal mee.
Als jij het niet doet, duiken de dames dan de kroeg in om een one night stand op te pikken die het vuile werk op moet knappen?
Ik weet dat het moeilijk is, maar je zult zelf alle plussen en minnen bij elkaar op moeten tellen, en dan besluiten wat je wilt doen. Veel wijsheid toegewenst.

hier zitten zoveel haken en ogen aan...
als je mentaal gezien 16 bent moet je daar niet aan willen beginnen.

Als het voor jou een meerwaarde geeft in je leven waarom niet?Ik denk dat het wel verstandig is duidelijke afspraken te maken hoe je verder je rol als"vader" in gaat vullen.Ik kan me voortstellen dat jij je vereerd voelt.Succes !

De eer is geen voldoende reden om donor te worden. Zoek eens uit wat de "gevolgen" zijn. Kun je zwart op wit laten zetten dat je geen verplichtingen hebt na donering? Wat wil je zelf graag? Wel of geen verantwoording voor het kind? Praat erover met het lesbische stel en vraag informatie op bij een bedrijf dat gespecialiseerd is in deze kwestie.

De meeste mensen hier antwoorden vanuit hun eigen normen en waarden, maar ook vanuit hun eigen onkunde.

Er zijn voor jou een paar vragen waarop jij moet antwoorden:
1. ben je zelf zonder lichamelijke gebreken
2. ben je bereid je niet te bemoeien met het eventuele kind wat wordt geboren tenzij de aanstaande moeders het willen op te treden als een soort lat-vader. Bedenk heel veel kinderen groeien niet meer op in een compoleet gezin. Maar je zult niet in de vaderrol kunnen duiken, als je dat al zou willen.
3. In het geval je anoniem wilt blijven, is dat gevoel op lange termijn stabiel, m.a.w. ben jij stabiel.
Vanuit mijn eigen gevoel, zou ik er absoluut geen moeite mee hebben. Ik heb niety echt iets met kinderen.

Kortom als jij de meiden een goed stel ouders vindt en je hebt zelf geen problemen met een kind op afstand, dan moet je het gewoon doen. Natuurlijk is het een eer, en natuurlijk is het leuk een kind te hebben zonder de poepluiers te hoeven vervangen. Laat ons tzt horen of het een jongetje of een meisje is geworden.

Je gaat er maar van uit dat je werkende sperma cellen hebt. maar blowen zal je gezonde sperma cellen nogal aantasten. Je weet ook dat overmatig drugs gebruik je laat hallicuneren? (je ziet dingen die er niet zijn)

En je weet dat het via inseminatie gat he? dat je je niet verheugd op een avondje rollebollen met 2 dames.

Het is erg leuk natuurlijk om de 2 vriendinnen te helpen,
maar er zitten heel erg veel nadelen aan, meer nadelen dan voordelen. Je zet een kind op de wereld maar je hebt er zelf niets over te zeggen. Het kan zijn dat je later betrokken wilt worden bij het opvoeden van het kind en dat mag dan niet. Mogelijk kan je huisarts je adviseren.

Als je het doet, is het in elk geval fijn voor de moeders. Het zal op jou lijken, en aangezien jij heeeel vaak en veel uit je duim zuigt, zal het kind ook veel duimzuigen en dus een rustig kind worden.

Als jij ook een kind wil hebben dan niet en wil je geen kind dan zal ik het ook niet doen.

Je hebt bedenktijd gevraagd dus zul je die moeten gebruiken.
Wat zijn de consequenties. ?
Wil je vader op afstand zijn. ?
Wat, als ze niet goed voor je kind zorgen. ?
Zijn er ernstige overdraagbare ziekten in je familie.?
Waarom voel je je vereerd.?
Heb je zelf al kinderen?
Wat als dit kind later wil weten wie zijn vader is.?
Hoe sta je tegenover de de zwangerschap bij 2 lesbische vrouwen.?
Sterkte Lies

Hier een lesbische moeder die dus hulp heeft gehad van een donor.
wat je goed moet bedenken cq bespreken met die vriendinnen wat ze precies van je willen.
Het is zowiezo verstandig dat je een donorcontract opsteld, die je zo van internet haalt, waarin staat dat je als donor fungeert en er verder juridisch niets van jouw te verwachten valt. Dus ook als er dan een wet veranderd, dit contract is zo opgesteld binnen de wetten van nu, dus over 20 jaar mag alles er anders uitzien maar dit contract telt.
Wat je je wel moet realiseren is dat een donor nooit meer anoniem mag zijn. Dat betekend dat in het donorcotract moet opgenomen zijn wanneer het kind te horen krijgt wie de donor is geweest en dus ook contact met jou op kan nemen.

Na de geboorte van onze zoon heeft mijn inmiddels ex hem geadopteerd en heeft de donor een afstandsverklaring opgesteld.