Is het gebruikelijk dat een kind zich maanden na het invoeren van nieuwe regels door nieuwe leefomgeving nog steeds misdraagt (soms erger) of verzet?

Het gaat om mijn stiefzoon die sinds enkele maanden bij ons woont.
Voorheen was er weinig structuur in zijn leven en waren er dan ook weinig regels.
Inmiddels lijkt het bij ons thuis wat beter te gaan maar op school gaat het buiten zijn cijfers om nog niet zo goed.
De leraar zegt dat hij vreselijk agressief is en andere kinderen slaat.

Is het te vroeg is om van hem te verwachten dat hij dit soort gedrag niet meer vertoont?
En is het misschien een soort verzet tegen de regels en structuur die wij hem thuis bieden die overigens reeel zijn?

Toegevoegd na 8 minuten:
Hij vertoonde dit gedrag al voor hij bij ons woonde maar de laatste tijd komt het vaker achter mekaar voor.
Hij is overigens 11 jaar.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

in: Ouderschap & Opvoeding

1.2K

1.2K keer bekeken

Ritsuka

12 jaar geleden

Hoe oud is hij?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Hoe was hij eerder op school? Is dit nieuw gedrag?

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Hij is 11 en wordt bijna 12.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Nee het is geen nieuw gedrag, het is in het verleden ook in periodes veel erger geweest voor hij hier woonde of net zo als nu bij ons.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Hij zit ook op bijzonder onderwijs en heeft adhd.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

mijn zoontje heeft ook ADHD en moeite om zijn woede te beteugelen. is er hulp gezocht voor zijn gedrag en weet je wat voor jou de handvaten zijn om hiermee om te gaan? wat ik van mijn zoontje weet is dat het niet de regels op zich zijn, maar hij geeft zelf aan dat hij moeite heeft met dingen die anders gaan dan hij in zijn hoofd heeft. door even zelf aan te geven dat er een trigger is die tot een ontploffing kan leiden neemt hij een time out en krijgt even de tijd om het voor zichzelf op een rijtje te krijgen.
op school (in de pauze is er een ontplof gevaar) geeft hij een betreffend kind aan dat hij boos gaat worden en vraagt of het kind wil stoppen met hetgeen wat hem triggert. werkt dit niet dan gaat mijn zoontje zelf even ergens anders heen op de 'parameters' te laten zakken en de draad weer op te pakken hierna. boos zijn is dus op zicht niet erg zeggen we hier, maar hoe ermee om te gaan daar zit 'm de kneep. toen mijn zoontje merkte dat het niet allenmaal overgeleverd was aan het gevoel van woede waar niets aan te houden was herstelde hij ook veel sneller van een woede aanval. hij weet ook dat hoe boos hij ook is (en hij flapt er af en toe was uit door zijn frustratie) niets kan veranderen aan het feit dat hij gewoon een lekker en lief joch is. al hij boos is geweest krijgt hij een knuffel en compliment omdat hij het zo goed heeft op weten te lossen (de woede zelf krijgt geen neg reactie dus ;) en dan praten we over de 'trigger' zodat ook zijn onvrede met iets kenbaar gemaakt kan worden. hij weet dus wel hoe het moet, en hij weet wat zijn probleem is. hij wil ook niet boos zijn maar heeft hier geen invloed op. m.i. is het naar een kind niet fair om hem hierop af te rekenen met bv 'dan zorg je er maar voor dat je je in kan houden' de regels kunnen een trigger zijn, maar in feite hoeft het hier helemaal niet om te gaan. om te voorkomen dat het een neg spiraal gaat worden die alles naar het neg trekt en iedereeen uiteindelijk boos zal zijn lijkt het mij verstandig om hulp te zoeken voor dit gedrag, want er zijn wel degelijk manier om hier beter mee om te gaan. tot slot nog even een dik compliment voor jou dat je deze rol op je neemt en verandering aan wil brengen door aan je stiefzoon te denken en een oplossing te zoeken.
ik weet hoe energie slurpend en frustrerend het kan zijn als je met de handen in het haar zit. :)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Dank je wel! Heb bij je antwoord een reaktie gegeven.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

Het beste antwoord

11 jaar is een moeilijke leeftijd voor dit soort ingrijpende veranderingen.

uiteraard zitten er aan gedrag bepaalde grenzen, maar door deze duidelijk aan te geven is er nog niet duidelijk waarom en waardoor de frustratie zo hoog oploopt.
heftig verzet zijn vanwege het veranderen van regels, maar om dit op kinderen te botvieren dmv agressie lijkt mij een alarmsignaal om bij een hulpverlener neer te leggen.

proberen rustig te blijven, geen oude koeien uit de sloot, geen woorden als (jij kan nooit, jij doet altijd etc) en vragen waarom het kon gebeuren dat hij zich niet aan de afspraak heeft gehouden. niet enkel de gevolgen (naar je kamer, want....) maar ook zijn verhaal erachter willen horen en hier naar vragen (uiteraard op een rustig moment)

hoe boos of teleurgesteld je ook mag zijn: het kind neutraal benaderen (ipv bv het kind roepen, aan de tafel gaan zitten en het even willen bespreken, naar het kind toegaan en naast hem gaat zitten)
geef bv aan dat je het heel vervelend vind dat hij niet lekker in zijn vel zit en hem er graag bij wil helpen dit te veranderen maar je hiervoor zijn hulp nodig hebt.
vragen waarom hij zo boos is, waar hij moeite mee heeft, en hoe hij het graag zou willen zien. vervolgens kan je uitleggen waarom bepaalde regels er zijn en kijken of hij een voorstel tot compromis heeft (gaat er niet om dat je regels aan moet passeen, maar om het feit dat hij gehoord kan worden)

geef aan dat boos zijn niet erg is, maar de manier waarop hij het uit voor niemand leuk is en al helemaal niet voor hemzelf. (kinderen zouden niet ze graag met hem willen spelen bv, het lokt negatieve reacties uit etc)

vraag of hij voel wanneer hij boos wordt, en wat event een mogelijkheid kan zijn om te voorkomen dat hij ontploft.

mijn zoontje van 7 heeft ook woede aanvallen en heeft geleerd te herkennen wanneer dit eraan zit te komen. hij geeft aan dat hij boos gaat worden en neemt een time out (gaat naar zijn kamertje om rustiger te worden dus niet voor straf) en komt terug als het afgezakt is (dan praten we erover en krijgt hij een dikke pluim) op school loopt hij weg van een kindje wat zijn woede triggert als het kindje zelf niet weg wil gaan als hij dit vraagt.

kortom, focus je vooral op de pluspunten want waarschijnlijk is er door zijn gedrag inmiddels genoeg negativiteit op hem los gelaten.
wie weet gaat het niet om de regels 'an sich'?

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Genieten weer van je tekst Euc!!! ++++++++

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

dank je, ik zal het complimentje doorgeven aan mijn leermeester van bijna 8 jaar ;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Zo heej, heeft hij je dit allemaal gedicteerd????? hahahaha

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

ja, wat een smartass he die kleine bink van me! ;-))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

HOOGbegaafd, echt!!!! :-D

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Dankjewel voor je uitgebreide antwoord! En allereerst geweldig hoe jij het doet! Ik betrapte mij er laatst op dat ik idd tegen de jongen zei van- waarom heb je, je niet aan de afspraak gehouden om je niet direct agressief op te stellen op school? Waarop hij enkel antwoordde- nou omdat die ander begon.
Daarop moet ik eerlijk zeggen dat ik enkel iets zei van- je weet toch dat dat niet netjes en lief is, zonder verder naar het achterliggende gevoel te kijken en vragen om er achter te komen wat er nou speelt in zijn hoofdje op zulke momenten.
Hij kreeg toen ook dus straf welke zijn vader overigens bedacht had. Heb het er overigens voorheen wel eens met hem over gehad wat hij dan voelt waneer hij ´boos´ wordt en hij zei dat hij er niks aan kon doen en dat het gewoon gebeurde en dan niet kon stoppen met boos zijn maar gewoon moet afreageren wetende dat dit niet okay is. Zijn vader en ik hebben inmiddels ook een gesprek gehad om de kleine man thuis over het algemeen geen straf extra te geven waneer er iets op school gebeurt.
Hij is het er niet geheel mee eens maar beseft wel dat dit de moeite waard is om het op dat vlak anders te gaan doen ten voordele van zijn zoon.
(soms is mijn partner een beetje ouderwets en trots op bepaald vlak maar gelukkig is hij ook bereid om nog te leren;-) Wat je zegt om hem niet als straf maar waneer hij het aan voelt komen een time out te nemen of eventueel aan een kind op school te vragen of deze even weg wil gaan, vind ik een heel goed advies en houvast wat hij denk ik kan leren toepassen.
Zijn vader en/of ik zullen dit op zo´n manier proberen uit te leggen aan hem dat hij het snapt.
Want eerder hebben wel wel gezegd van als je boos bent dan loop je weg bij dat jongetje bv maar dan is het meestal al te laat want dan is hij al zo ver in zijn frustraties.
Dus we zullen proberen te vragen/leren voelen dat hij het vooraf zeg maar herkent en tijdig een time out kan nemen, vragen. Ik merk ook aan hem dat waneer we bv zeggen dat wij veel van hem houden en hem niet willen pesten maar hem willen leren relaxter om te gaan met anderen hij dit ook wel snapt, igg vindt hij het altijd heel erg fijn te horen dat zijn vader maar ook ik veel van hem houden.
Wat logisch is maar hij is ook het vertrouwen in zijn eigen moeder kwijt geraakt en kan daarom denk ik ook moeilijk een ander vertrouwen.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

dank je wel voor je reactie en uitleg. ik hoop echt dat het voor allemaal een klein beetje kan helpen om op de goede weg te komen. wat ik met mijn zoontje ook doe is blijven zoeken naar een oplossing. dus niet de bestraffende afkeurende invalshoek, maar vanuit luisterende hoek: jammer dat het zo is gelopen, maar hoe denk jij dat dit komt? als je de triggers kan herkennen kan je ze aangeven en kan zowel de bink als jullie hier rekenig mee houden.
zo kan je een ontploffing regelmatig voorkomen, helemaal als het jochie deze zelf even aan voelt komen. het klinkt vrij simpel, maar het ligt best lastig. gelukkig zijn er een heleboel kleine dingen en handvatten die een groot verschil uit kunnen maken. mocht je hulp zoeken (voor hemzelf, maar ook hoe jij hier beter mee om kan gaan/op in kan spelen) zijn er nog veel meer handvaten te vinden :) elke voorval is weer een nieuwe kans ipv het effect van nutteloze pogingen en moeite die tot nu toe zijn genomen maar niets uithalen eigenlijk ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Vind het soms lastig om een beste antwoord te kiezen omdat meerdere mensen geweldig meedenken en helpen adviseren! Maar toch heeft dit antwoord me net even dat beetje meer geholpen, thanks beste mede goeie vragers.

Andere antwoorden (4)

Het is natuurlijk nogal een verandering in zijn jonge leventje, thuis ervaart hij nu structuur en past zich daaraan aan. Om dit op school ook gelijk te kunnen is denk ik teveel gevraagd.
Doet hij aan sport waar hij zijn energie in kwijt kan?
Afgezien van het feit dat hij veel veranderingen doormaakt begint hij ook aan zijn puberteit.
Het zal echt niet ineens ondanks alle goede bedoelingen van jullie en inspanning van iedereen ineens goed gaan. Het begin is er maar verwacht geen complete omslag, dat is echt bijna niet mogelijk. Agressie is niet accepteerbaar, maar volkome gehoorzaamheid is niet reëel om te verwachten.
Zoek samen met de school en evt professionals naar een oplossing. Succes.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Hi Nelly bedankt voor je antwoord!
Hij zit op sport, 2x in de week een uur.
Thuis gaat het best beter waar wij ook erg blij mee zijn.
Echter heeft hij nu wel straf achter mekaar door zijn gedrag op school welke inhoud helemaal geen games en pc.
Hierdoor slaat de verveling bij hem toe gezien hij moeite heeft andere dingen leuk te vinden hoezeer wij hem ook proberen te stimuleren mbt creatief zijn.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

oei dat is een zware opgave, om een jongere voor iets te interesseren zonder beeldscherm ;)
Hier heb ik (3 zoons 19, 17, 13 en 2 ondertussen volwassen stiefzoons) nooit gestraft voor dingen die op school gebeuren, wel een pittig gesprek, maar op school volgt al een straf, neem ik aan.
Je kan het ook omdraaien, dat hij game-tijd kan verdienen. Mijn idee is hoe meer je het verbiedt hoe leuker en belangrijker het wordt.
Gamen kan een uitlaatklep zijn, misschien niet wat jij graag ziet, maar ik kijk maar naar mezelf, na een drukke dag een super simpel spel doen vind ik heerlijk.
Ik heb hier nooit een punt gemaakt van de pc of playstation, wel staan ze allebei in de huiskamer, kijk ik vaak even mee op de pc en laat me uitleggen hoe een spel werkt en speel ook mee op de playstation, zoo leuk als je moeder uit de bocht vliegt;).
Je kan het fijner vinden als een kind een boek leest, maar je kan je er ook (evt tijdelijk) bij neerleggen dat daar de intresse niet ligt.
Hij heeft het waarschijnlijk best moeilijk, leg de lat niet te hoog.
Ik bedoel dit niet als kritiek, het is hoe ik er tegen aan kijk en ik ken de jongeman natuurlijk niet en opvoeden doet ieder op zijn eigen manier.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Als jeugdhulpverlener heb ik nog weleens de neiging om te snel vanuit dat oogpunt naar dit soort problematiek te kijken en te weinig als (stief) moeder, wat ik ook ben. Maar ik heb wel het gevoel dat dit ventje wat meer heeft waar hij zich boos over maakt, gezien het feit dat bepaald gedrag er al was vóór hij bij jullie kwam wonen. Ik denk eigenlijk dat jullie het echt al goed aan het doen zijn. Ik zie altijd weer dat kinderen enorm opknappen wanneer ze wat meer structuur aangeboden krijgen. Maar dat heeft inderdaad wat tijd nodig. Anderzijds ben ik het ook heel erg met Nelly eens, dat het over het algemeen beter werkt om school, school te laten zijn en thuis, thuis. Hij krijgt op school (in principe) ook geen straf voor wat hij thuis verkeerd doet. Het is altijd goed om in samenspraak met school te kijken hoe er wordt omgegaan met niet acceptabel gedrag maar thuis moet een soort van veilige haven zijn, waar je even dingen van je af kunt laten vallen. Dus hem aanspreken op het gedrag op school (en er misschien over in gesprek komen met hem...Zit hem misschien het één en ander dwars, is hij boos op iets of iemand, heeft hij moeite met zaken, wordt hij gepest dat soort dingen?) is natuurlijk zeker nodig, hij moet weten dat dit gedrag ook door jullie niet wordt geaccepteerd maar verder moet er daarna ook even een streep onder gezet kunnen worden. Ook voor mij geldt dat iedereen opvoed op zijn/haar eigen manier maar misschien zijn dit dingen die een beetje kunnen helpen. Het zou mooi zijn dat vóórdat hij echt in de puberteit komt de vertrouwensrelatie goed is, je over dingen kunt praten met hem en hij wat meer rust ervaart in zijn eigen lijf/ hoofd. Heel veel succes ermee.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

niet mogen gamen is een dubbele straf denk ik:
niet achter de computer wekt juist frustraties op (hij zal zicht kunnen uiten met gamen) en hij heeft het aan zichzelf te danken dat hij niet mag gamen (wat weer woede op kan leveren) misschien dat je het anders kan benaderen? (bij mijn zoontje is het gamen een rust moment voor hem)
bv een half uurtje per dag waar je niet aan gaat tornen (al mep ie het hele schoolplein bij elkaar)
elke keer als het goed gaat, of als hij in de mist is gegaan en het zelf (of met hulp heeft weten op te lossen) komt er een aantal minuten bij. ik krijg echt heel erg de indruk dat hij zelf echt niets kan doen aan zijn woede (BENG het is er en weet/heeft niet geleerd hiermee om te gaan) maar wel keer op keer straf krijgt hierdoor.
op het moment dat er geen verbetering in zit wil dus zeggen dat deze manier niet werkt. zou me dus niet enkel focussen op het straffen, maar op hoe hij beter met zijn woede om kan leren gaan, herkennen wat hem zo woedend maakt en zelf in kan grijpen (dus preventief) waardoor hij leer zijn frustraties anders te uiten zodat het niet altijd eindigd met woede, en deze woede dus altijd een neg impact heeft (niet alleen op het jochie, maar ook op jou, het gezien, de kinderen op school etc.) fouten maken is okay, maar het zijn steeds leermomenten: hoe kunnen we het anders doen, benaderen aanpakken etc. door enkel de gevolgen af te straffen doe je niets aan de oorzaak, en vaak is dit zelf een oorzaak voor meer woede (jullie snappen mij niet!!! ggrr...!!!!) ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Nelly, Sharon en Eucalypje, dank jullie wel!
Mijn partner en ik hebben inmiddels besproken dat waneer onze (stief)zoon straf op school heeft hij dit niet ook nog eens van ons krijgt.
We gaan nu toepassen dat hij iets kan ´verdienen´ met goed gedrag zoals langer gamen iod.

In ieder geval is het nog veel te vroeg om een conclusie uit het gedrag van het kind te halen.

Daarbij ben je eigenlijk hier op de verkeerde plek om een goed antwoord te krijgen, voor dergelijke moeilijke gevallen hoor je eigenlijk te zijn bij het GGZ of een andere instelling die jullie kan begeleiden naar een andere houding van het kind, vind het dan ook heel jammer dat de school jullie niet verder op weg helpt en de nodige handgrepen geeft in plaats van het negatieve op te sommen.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Bedankt voor je antwoord.
We hebben morgen een gesprek op school en wij zullen hen ook vragen wat zij hierin voor ons nog meer kunnen betekenen. Overigens vind ik niet dat ik hier op de verkeerde plek ben voor een goed antwoord.
Er zitten naar mijn menig zowiezo zeer goede antwoorden bij en die heb ik ook eerder gekregen bij eerdere vragen hier over mijn stiefzoon:-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Mijn stiefzoon is ´bekend´ bij jeugdzorg en Altrecht waar hij ook diverse onderzoeken heeft gehad, de laatste keer in 2007.
Daaruit is een diagnose gekomen en er is daarmee bepaald wat voor soort onderwijs hij nodig heeft.
En wat zijn behoeften op school zijn, zoals een prikkelarme omgeving en dergelijke. Ook is er geadviseerd om hem Ritalin voor te laten schrijven.
Echter wil mijn partner dit niet.
Voor zover wij hebben begrepen is er pas een gericht programma zeg maar voor hem waneer hij Ritalin zou gebruiken. Verdere adviezen en dergelijke over hoe en wat thuis heeft mijn partner in de beginfase dus toen zijn zoon 3 jaar was gekregen voor een korte periode.
Toen duidelijk was dat mijn partner geen Ritalin voor zijn zoon wilde laten voorschrijven hield het een beetje op. Nog altijd wordt dit medicijn aanbevolen aan mjin stiefzoontje.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Zolang uw partner het gebruik van medicatie blijft tegenhouden kan je alleen maar een stabiele situatie voor je stiefzoon creëren met duidelijke regels en een strak leefschema. Pas dan zal je (stief)zoon minder opstandig worden en meer in het keurslijf gaan richten.

Gezien de problematiek van je stiefzoon, ook gelezen in je andere vragen, denk ik dat het heel logisch is.
Thuis lijkt het beter te gaan: reden voor een GEFELICITEERD!! Super!!!

Ik denk, dat de structuur thuis juist heel erg fijn is voor hem, zeker gezien de verbetering.
Kan zijn, dat hij zijn frustraties afreageert op school en zijn medeleerlingen. Wat er op school gebeurt is aan de leerkrachten: zij dienen hulp in te roepen van deskundigen als ze het niet kunnen handelen.
Misschien kan je het echt (nog?) niet verwachten van hem. Er is zoveel gebeurd en hij is pas 11..... Op school is er misschien toch nog te weinig structuur voor hem? Of zijn ze niet consequent genoeg?
Werkt straf voor hem, of reageert hij beter op belonen van goed gedrag? Dat zijn allemaal belangrijke dingen om uit te zoeken, ook voor thuis.
Heel veel succes!!!

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Hi bedankt voor je antwoord.
Voor zover ik kan beoordelen zijn ze op school behoorlijk consequent en is structuur daar dagelijkse kost.
Straf heeft tot nu toe dan weer wel en dan weer niet geholpen, eigenlijk een beetje, dus merk ook dat hij er ook wat luchtig over denkt.
Op belonen reageert hij beter.
We zullen ons meer richten op het belonen en proberen minder aandacht te geven aan ´negatief´gedrag.
Hoewel we tijdens zijn ´straf ´ natuurlijk ook gewoon gezellig spelletjes doen want inmiddels vindt hij kaarten en een potje monopoly ook heel leuk!
Daar ben ik wel blij om dat hij het gamen op de pc nu makkelijker laat voor wat het is.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Het is echt hartstikke moeilijk; mijn zoon heeft autisme "milde vorm". Belonen van goed gedrag heeft veel meer effect dan straffen. Dus ik herken best wel het een en ander in wat je schrijft hoor!

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

bij mijn lieftallige bloedje van een zoon werkt dat net zo spinneke. regels zijn het eigenlijke probleem niet, het is de frustratie over iets wat moeilijk is dus een regel is natuurlijk een perfecte gelegenheid om het op te projecteren. ik denk dat mensen vaak de fout maken om te straffen op wat mis gaat maar de woede bouwt zich (vooral bij een ADHD-er is mijn ervaring) al veel eerder op door verschillende dingen. bij mijn zoontje loopt het emmertje van frustratie snel over en moet hij op school in de maat lopen (het kán wel, maar het is heel moeilijk) en dan zijn de kleinste dingen zoals regeltjes net ff de druppen. mijn zoontje is regelmatig boos op mij maar ik zie het (hoe gek het ook lijkt) als een compliment. woede doet niets af aan onze band, en hij heeft blijkbaar het gevoel dat dit kan omdat het veilig is.
na het afblazen van de stoom (boos zijn mag maar niet waar anderen er last van hebben dus de parameters even laten zakken doe ie in een andere ruimte ;) krijgt hij altijd een knuffel en zeg: en 'toch vind ik je lief!' meestal moppert ie dan nog even, maar knuffelt wel terug en vertelt dan zelf waarom hij zo boos was (9 van 10 keer heeft het helemaal niets met mij persoonlijk te maken) :)))

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Wat ik ook heel goed zie bij mijn zoon en wat jij ook schrijf: het is frustratie op frustratie. En die frustraties zijn vaak ook gewoon niet te begrijpen. Dan komt er een uitbarsting, volgt er straf.... terwijl het gedrag van het kind komt, door frustraties als: niet begrepen worden en angsten.
Dus krijgt-ie straf voor iets, wat hij niet begrijpt, waardoor het gevoel (niet begrepen worden, angst en verlating) alleen maar erger wordt en de frustratie oploopt.
Dat lees ik tussen de regels door ook in de tekst van Nonamanis.

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

dan lezen we het op dezelfde manier :)
(wie weet zijn ze uit hetzelfde hout gesneden) :-) bij mijn zoontje heeft het geholpen om de woorden boos zijn en woede niet te gebruiken (dit is al negatief op zich) zelf zie ik duidelijk wanneer hij 'narrig' gaat worden of stug reageert, en daar vlak voorafgaand zit een trigger.
op die momenten probeer ik in te spingen (om een ontploffing te voorkomen) en vraag hij zich zo vervelend voelt, en wat hij nu zo lastig vind daaraan. voor mijn mannetjes was het op die manier makkerlijk om te verwoorden wat er achter die boosheid zat. met de vraag 'waarom doe je nu zo? boos.kwaad etc. Je weet toch dat..... yek yek bla bla kom je soms geen stap verder. vraag een volwassen persoon eens om een emotie te omschrijven en te verklaren waar dit vandaan komt.
voor een kind is het nóg lastiger en dus ook frustrerender. (stapel....stapel... BOEM!!!) ;-)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Exact!
Punt is, dat het bij Nonamanis, bij deze vraag, de reactie van stiefzoon op school betreft. En je weet niet, hoe ze hier op school mee omgaan.

Ik denk dat je stiefzoon heel normaal gedrag vertoont als ik lees (ook in eerdere vragen van jou) wat hij allemaal meemaakt:
Hij is nog een kind. Zijn vader is veel weg. Zijn vader kan heftig op hem reageren. Zijn stiefmoeder vindt het moeilijk om hem lief te vinden. Hij heeft ADHD. Hij vindt geen veiligheid op school. Hij is een paar maand geleden bij jullie komen wonen. Hij krijgt te maken met nieuwe regels en structuur.
Zou niet iedereen het in zo'n situatie moeilijk hebben?
Probeer het vanuit zijn perspectief te zien. Dan gaat het liefhebben misschien ook wat gemakkelijker. En probeer dan vanuit dat perspectief oplossingen te bedenken. Maar heb geduld en benadruk alles wat wèl goed gaat.
Sterkte!

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Bedankt voor je antwoord.

Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

Bekijk alle vragen in deze categorieën:

Ouders & Kinderen

Kinderen

Ouderschap & Opvoeding

Zwangerschap