Waarom weet je niks meer van toen je baby was ?

Omdat onze hersenen in die tijd nog niet ver genoeg gegroeid zijn!

We beginnen pas dingen te onthouden als je 3/4 jaar oud bent!

Je herinnert je dingen vanaf het moment dat je het woord 'ik' kan zeggen.

Om dat er in de wieg te weinig van belang gebeurt. Die omgeving niet het onthouden waard.
Verder onthoud je heel veel belangrijke dingen, zoals hoe je moeder en je vader eruitzien en hoe ze klinken, hoe ze ruiken, wat het effect is van spierbewegingen, hoe je iets moet grijpen en vasthouden, allerlei woorden en hoe je ze kunt gebruiken, hoe voorwerpen heten, hoe ze voelen, wat voor kleur ze hebben, en noem maar op.

Hersenen zijn dus ontzettend druk, en moeten dus prioriteiten stellen. Ze onthouden de dingen die op dat moment belangrijk zijn.

Onthouden is een gecompliceerd proces en we moeten dat door oefening leren vergelijkbaar met leren lopen, maar daarbij speelt ook nog dat vergeten ook een belangrijk onderdeel van het geheugenproces is.
We vinden het normaal dat we onbelangrijke dingen meestal vergeten en belangrijke onthouden, maar daarvoor moet je natuurlijk eerst leren wat belangrijk is en wat niet.
Een zuigeling heeft veel meer verbindingen tussen hersencellen dan een volwassene. De verbindingen die hij regelmatig gebruikt blijven en de andere verdwijnen.
Een factor die daarmee samenhangt is dat bij elke herinnering die wij ophalen deze een beetje verandert als hij weer wordt teruggezet. Zo kan het goed zijn dat je je het gezicht van iemand die je tien jaar niet hebt gezien je nog goed herinnert, maar dat je het moeilijk vindt je voor te stellen hoe het gezicht van iemand die je elke dag ziet er tien jaar geleden uitzag.
Al deze zaken spelen een rol en vaak zijn vroege herinneringen (en ook latere) meestal onnauwkeurig of zelfs vervangen door dingen die ons later zijn verteld.
Al met al hadden onze hersenen het gewoon te druk met wat belangrijk was om nog te weten waar het nou precies over ging.

omdat een baby zich nog niet bewust is van zijn doen en laten.

veel verbindingen moeten nog gelegd worden in de hersenen. bij onthouden moet een kind ook emoties (her)kennen. een baby doet alles vanuit reflexen en heeft zijn/haar primitieve behoeften.

daarbij komt dat bij een baby de hersenstructuur nog glas is. hoe meer een kind leert, hoe ouder het word, hoe meer verbindingen de hersenen maken.
dan pas vergroot het oppervlak van de hersenen zich en begint zich het rimpelige oppervlak te vormen.

kortom, een baby staat in de survival modus, en laat weten dat het wil krijgen waar het behoefte aan heeft.
hier denkt een baby niet bewust bij na, en zal zich dit dan ook niet herinneren. het bewustzijn moet zich ontwikkelen, ervaringen moeten worden opgeslagen en worden gekoppelt aan herkenbare situaties, en het moet zich bewust worden van de emotie of innerlijke beleving.
als dit het geval is dan moet een kind dit ook nog weten op te roepen. (ervaringen die in de grijze massa blijven zweven maakt nog geen herinnering natuurlijk) ;-)