Waarom wil mijn peuter van 2,5 niet in haar eigen bedje slapen?

Je zou het met haar zelf kunnen bespreken en vragen wat er voor haar de reden is. Dan kun je daarop een plan maken om af te bouwen, of om voor haar haar eigen kamer veiliger te maken. BIjvoorbeeld door een babyfoon, een lampje of een foto van jullie. OF eerst in slaap vallen op jullie bed end an over leggen. Maar het begint met het erkennen van de gevoelens van je dochter. En daar moet je op inspelen.

Die kleine ukkies hebben gewoon hun eigen willetje. En als ze in het verleden veel bij jullie in bed geslapen heeft dan weet ze niet beter. Je zou het kunnen afbouwen door haar in jullie bed in slaap te laten vallen en dan terug in haar eigen bedje leggen, moet je die wel even iets voorwarmen met een kruik of zo zodat ze niet in een koud bedje terecht komt en wakker wordt.
Of in haar eigen bedje en dan er naast gaan zitten en rustig een verhaaltje vertellen en aangeven dat ze al een grote meid wordt en dat ze toch in haar bedje moet blijven slapen en als het dan morgenvroeg licht is dan mag ze weer even bij jullie in bed komen. Die kleintjes begrijpen meer dan je denkt, dus leg haar uit waarom ze in haar eigen bedje moet slapen. Het heeft wel tijd nodig, sterkte!

Waarom ze het niet wil?
Omdat het bij jullie in bed veel gezelliger is.
Je peuter is 2,5 en begint haar eigen willetje te ontdekken.
En daar is ze nu druk mee aan het experimenteren.
Klopt het dat jullie het al één of meerdere keren goed hebben gevonden dat ze bij jullie in bed kwam liggen?
Want dan zal ze het voorlopig blijven proberen. Totdat duidelijk is dat het echt niet meer kan/mag. Jullie zullen dus heel duidelijk moeten zijn naar haar toe, dat het echt niet kan. En dit blijven volhouden, hoe moeilijk het ook is.Anders werkt het niet. Als ze bij jullie op de kamer komt, niet teveel tegen haar zeggen, haar oppakken en terugleggen in haar bedje. En dit net zolang blijven volhouden tot ze echt merkt dat het geen zin meer heeft.
En tegen het huilen, doe maar gewoon even oordoppen in of zo, je zult er echt (even?) doorheen moeten. Anders blijft ze aan de gang. Ze zeggen niet voor niets: ïk ben twee en ik zeg nee!"

Toegevoegd na 8 minuten:
En ik ben drie en ik wil het nie(t).

Tja, je maakt het waarschijnlijk te gezellig voor haar.
Als je iedere keer weer een boekje gaat lezen, dan is dat weer leuk genoeg om weer naar jullie toe te komen.
Dus als ze komt...hup terug brengen en niks leuks doen.
Lampje aan en zeggen dat ze een grote meid is als ze in haar bedje blijft.
Wees gerust...als ze 18 is doet ze het niet meer :-)

In veel culturen is het vanzelfsprekend dat een kindje lang bij de ouders slaapt. Als je mensen vergelijkt met andere zoogdieren zou een mens ongeveer tot 2 à 2,5 jaar borstvoeding krijgen en ongeveer tot 3 à 4 jaar dicht bij de ouders blijven. Vanaf 4 jaar zou het dan de wereld rondom beginnen verkleinen (eerst een paar meter van de moeder tot steeds verder weg). Dus is het niet abnormaal als (als je aan enkele voorzorgsmaatregelen denkt zoals geen alcohol of drugs gebruiken zelf en een veilig bed).

Om praktische redenen doen we het in het Westen niet meer. Je geeft aan dat je het afkeurt. Doe je dat omdat het zo niet hoort of wil je het echt niet omdat je je er niet goed bij voelt. Als je je er niet goed bij voelt, moet je zorgen dat de kamer van je dochter aangenamer is (tip: samen decoratie en meubels uitkiezen). Ook moet de kamer niet teveel afleiding geven (speelgoed zoveel mogelijk opbergen).
Als je je er goed bij voelt dat ze bij jullie ligt, moet je aanvaarden dat ze dat graag heeft. Ze zal dan vanzelf op een gegeven moment naar een eigen kamer vragen. Zorg dat de kamer er is (samen inrichten?) zodat je er onmiddellijk op in kan spelen.

Er zijn wel een aantal methodes die je zou kunnen proberen om hem te leren in zijn eigen bed te laten slapen. Je moet kijken wat je zelf wilt of wat het beste bij hem werkt:
- je kunt zijn matras naast je bed leggen, zo went hij er dan alvast aan. Op deze manier zal hij na een tijdje ook eraan wennen om in zijn eigen bed te slapen. Zodat je later de overstap naar het Eigen bedje kunt maken.
- je kunt hem laten huilen en dan na 5 min. gaan kijken en hem troosten. Dit schroef je iedere keer op dus: 5, 10, 15, 20 enz. Zodra hij uit bed komt hem terugleggen en alleen zeggen dat het bedtijd is. Verder geen aandacht geven! Anders wordt het een spelletje voor hem.
- Je kunt ook proberen om naast hem te blijven zitten. Je praat niet tegen hem en kijkt hem niet aan. Als hij uit bed komt, leg je hem meteen terug. Iedere avond ga je een stukje verder van het bed afzetten tot je uiteindelijk op de gang zit zodat hij je niet meer kan zien. Hij zal dan uiteindelijk zelf gaan slapen.
Het is wel belangrijk dat jij en je eventuele partner op de zelfde manier hanteren om het slaapgedrag te verbeteren. Het duurt natuurlijk ook een tijd voordat deze gewoonte voorbij is. Je kind is gewend om lekker bij jou te liggen, dus je moet hier wel even doorheen. Maar op den duur komt het vast wel goed.
Succes!

De truc van Nanny Jo werkt hier heel goed bij. Je legt haar in haar eigen bedje, en na het welterusten-ritueel ga je in een hoek van haar kamer op de grond zitten. Je praat niet, maar gaat gewoon stil zitten wachten. Zodra ze haar bedje uitkomt pak je haar op, legt haar weer in haar bedje, zegt: het is tijd om te slapen, liefje (of haar naam), en je gaat weer op de grond zitten. De tweede keer dat ze eruit komt leg je haar alleen weer in bed, je zegt helemaal niets meer. De derde, en eventueel vierde keer hetzelfde. Net zo lang tot ze in slaap is gevallen. Je zult er wat tijd in moeten steken. Maar als je dit een aantal avonden achter elkaar gedaan hebt is ze gewend in haar eigen bedje te slapen.

omdat ze het niet gewent is (heeft bij jullie geslapen)

omdat ze weet dat verzet effect heeft. (aanhouder wint en dat ben jij waarschijnlijk niet)

hoe boos ze ook gaat worden (logisch verzet) reageer niet boos of geergerd. leg haar terug in haar bed, zonder discussie.

de aanhouder wint, maar je moet ervoor zorgen dat jij dit bent.

een vast ritueel wil ook helpen. lees als laatste eenboekje voor in haar bed, zodat het met wat leuks te associëren is. )spreek af tot waar je leest)

bij elk stapje (omkleden, wassen, tanden poetsen, etc) het volgende stapje benoemen (als we tanden hebben gepoetst dan....., etc.)

ze vind het zelf ook niet leuk om boos te zijn, dus als ze ontdekt dat verzet geen zin heeft zal ze het achterwege laten.

niet zeggen dat ze moet slapen, maar zeggen dat ze naar haar kamer moet. (wanneer ze gaat slapen bepaal je als ouder niet helaas ;-)

komt ze voor de 3e keer en alle keren hierna uit haar kamer zeg je niets meer (ze weet dat de bedoeling is) en leg je haar in bed.

als moet je tig keer op een neer om haar weer terug te brengen. blijf geduldig want het kwartje valt echt een keer.
en slaapt ze op haar kamer dan de volgende dag natuurlijk een dikke knuffel en een enorm compliment. oh wat is moeders trots op haar grote meid (motiveer, motiveer...) ;-))

succes!

Ik weet niet of het een goede manier is maar het lukt mij wel door beloning. We gaan bv nu zondag zwemmen, maar we gaan alleen als ze heel de week flink in haar bedje slaapt, en flink opruimt enzo. ze mag dan een vakje kleuren naar het prentje wat ze flink gedaan haaft. Zo is het mij ook gelukt om naar het toilet te beginne gaan, iedere keer een sticker en nu gaat ze al goed op toilet. veel succes ermee want ik weet dat het niet gemakkelijk is, heb zelf 2 dochter van bijna 3 en 1.5 xx