wat moet ik doen als mijn ouders heel streng christelijk zijn?

Zij zullen jou keuze moeten respecteren! Als zij zo sterk gelovig zijn dan weten ze ook dat iedereen een vrije wil heeft. Buiten dat zij maken een keuze en mogen dat niet bij iemand opdringen
Je moet eerlijk zijn! Dat is de enige manier.
En als ze je dwingen kan je altijd nog de duivel aanbidden haha (dat was een grapje! )

Je moet een keertje met ze gaan praten..
Niet meteen beginnen met schreeuwen tegen elkaar ofs.
Maar gwn even rustig je mening vertellen en vragen waarom het niet ma gen dat je niks fout doet..

Dit is best een moeilijke vraag omdat jouw ouders en jijzelf misschien ook wel in een bepaald wereldje leven met allemaal andere streng gelovige mensen.
En dit wereldje heeft zo zijn eigen leefregels en opvattingen.
Dat doorbreek je niet zomaar even.
En natuurlijk hebben de anderen gelijk met de vrije wil, ik kan nog wel meer dingen uit de Bijbel aanhalen, maar helaas werkt het vaak niet zo en het zijn wel je ouders, hè!
Maar ik vraag me af hoe oud je bent, want wanneer je 14 bent, liggen de zaken heel anders dan voor iemand van 24 of 34..
Je schrijft dat je 'echt helemaal niks mag', daaruit meen ik op te maken dat je nog jong bent en nog thuis woont.

Het is heel goed van je dat je jouw eigen weg onderzoekt en niet automatisch meegaat in wat je ouders denken, maar als je jong bent, ben je nog wel afhankelijk van je ouders en zij hebben, op hun manier, die jij misschien helemaal niet begrijpt, het beste met je voor.

Ik weet niet wat je allemaal graag zou willen en wat je niet mag, maar kleine stapjes doen vaak wonderen.
Dus niet ineens teveel vrijheid van je ouders eisen maar in kleine stapjes naar wat meer vrijheid toewerken. En dat is moeilijk want je bent jong en je wilt zoveel en eigenlijk allemaal NU!
Maar soms heb je een beetje geduld nodig. Misschien dat kleine stapjes wel bespreekbaar zijn?

Verder zou ik niet meteen gaan roepen dat je niet Christelijk wil zijn, de kans is groot dat je dan niet eens serieus genomen wordt.
Ik zou ook voor dit onderwerp de tijd een beetje zijn werk laten doen.

vrijheid is iets wat je moet verdienen door te onderhandelen. blijf overleggen met je ouders over de zaken die je wilt bereiken.
het is mede aan je ouders om hierin mee te gaan. als ze star blijven volharden in hun christelijke opvoeding moet je je afvragen hoever je hierin wilt gaan. is het een breuk met je ouders waard?
In dit soort gevallen zie je vaak dat de kinderen zo snel als mogelijk het huis verlaten.

succes ermee.

Weet niet hoe oud je bent.
Dit is ook al eerder gevraagd.
Als je de leeftijd heb dat je eventueel op kamers of in een eigen huisje kunt gaan wonen zou ik dat doen.
Maar daar moet je dan ook de mogelijkheden voor hebben en in je eigen levensonderoud kunnen voorzien.
Blijf je ouders respecteren om hun keuze, maar zij moeten jou ook respecteren.
Als je op jezelf woont wordt dit iets makkelijker dan dat je bij elkaar in huis woont.

Woon je nog thuis en je bent nog jong.
Dan wordt het een stuk moeilijker.
Je zou dan eens met je ouders een gesprek aan kunnen gaan, dat je het geloof erg moeilijk vind.
Maar uit je vraag merk ik ook:
Ik mag echt helemaal niks.
Dus vraag me wel even af:
Misschien als je ouders eens iets losser zouden staan ten opzichte van dingen die jij wil, misschien kun jij dan wat beter ten opzichte van het geloof staan.
Juist doordat er vaak dingen verboden worden gaan jongeren zich afzetten ten opzichte van het geloof.
Denk hier over na, is het inderdaad omdat je heel veel dingen niet mag, leg dat dan aan je ouders uit.
Misschien kunnen jullie ergens een middelweg vinden, zodat en je ouders, als jij, gelukkig zijn.

Je ouders moeten jouw keuze respecteren! Ik vind dat jij er goed aan doet om niet (extreem) religieus te zijn. Probeer je ouders uit te leggen dat al het goede wat het christendom aanbeveelt respect, naastenliefde, kuisheid, deemoedigheid etc etc. Jij dat allemaal ook uit jezelf doet en waardeert en dat je daarbij niet een bepaalde religie nodig hebt. Bovendien kan niemand jou dwingen, je zou een geloof wel kunnen praktiseren maar niemand kan je dwingen om het ook van binnen te geloven en zolang je iets van binnen niet gelooft heeft het ook geen zin om het te praktiseren, in dit geval bijv. naar de kerk gaan.
Succes.

Ha Lotte!

Herkenbare en goeie vraag. Ik heb zelf ook een aantal jaar geleden een soort afkeer ervaren van het geloof vanwege het gevoel dat het opgedrongen werd of dat als je thuis iets vertelde wat je had meegemaakt gelijk het geloof er bij gehaald werd.

Als eerste is het denk ik goed om te weten dat je ouders dit vanuit liefde doen, zij willen zo graag dat jij een band met Jezus opbouwt, en ze kunnen het je niet geven, ze kunnen je alleen laten zien en horen wat het voor hun betekend.

Dat je je ouders niet wil vertellen hoe jij er eigenlijk over denkt is soms moeilijk maar tegelijkertijd ook heel mooi. Je geeft om je ouders en jou loyaliteit is tegenover hen is groot.

Om jou ouders op een goede manier te vertellen dat je zoekt naar meer vrijheid is iets wat ook geschreven staat in de bijbel. In de bijbel staat dat het kind los moet komen van zijn of haar ouders en dat de ouders het kind ook moeten loslaten. Dit is enorm moeilijk voor ouders maar wel een proces dat er moet zijn. Jij kan niet eeuwig je ouders als centrum nemen en vanuit daar leven. Je ouders proberen je alles mee te geven wat ze belangrijk vinden maar ook jij moet een eigen en zelfstandig beeld van het leven gaan vormen.

Als laatste, het feit dat je niets mag is waarschijnlijk omdat je ouders je willen behoeden voor fouten die zij ooit gemaakt hebben. Maar juist door fouten te maken leren wij en worden wij sterker als mens. Bijvoorbeeld een relatie die stuk loopt waardoor je hart word gebroken is een vreselijk iets, maar in de volgende relatie ervaar je dat liefde nog meer waard kan zijn omdat je het slechtste punt ooit hebt meegemaakt.

Ik moest verplicht naar de kerk. Ging op een ander uur dan zij, dat kreeg ik voor elkaar. Ze zwaaiden me uit bij de buitendeur en keken me na om te zien of ik wel richting kerk ging. Dat deed ik.....tot ik buiten zicht was en daarna ging ik mijn eigen route. Wel zorgde ik er voor dat ik aan het eind van de dienst even op het kerkplein informeerde waar de preek over gegaan was.
Ik geloof in God, maar niet in zijn grondpersoneel.

Is er niemand binnen de kerk die je vertrouwt, waar je dit mee kan bespreken, die je bij kan staan als je je ouders wil vertellen dat je niet meer naar de kerk wil, dat kan namelijk wel helpen, je ouders zullen dan makkelijker toegeven, een dominee is ook maar een mens, is ook jong geweest, dus trek de stoute schoenen aan en ga nadenken over wie je kan steunen, succes. Je hoeft niet te vertellen dat je niet gelooft, je kunt ook zeggen dat je volgens de regels wilt leven, dus een goed mens kan zijn, zonder de kerk.Bij mij heeft dat vroeger gewerkt, dus ik hoop dat het bij jou ook werkt.

Hier nog iemand die vroeger in hetzelfde schuitje heeft gezeten. Ik moest 2x op een zondag naar de kerk en mocht heel weinig wat anderen wel mochten, vooral op zondag mocht je niets. Ik kreeg zelfd op mijn lazerij omdat ik zo stom was om thuis te vertellen dat ik een ijsje had gekregen van de moeder van een vriendinnetje die jarig was en waar ik na heeeel lang zeuren een uurtje naar toe mocht, op zondag.
Ik had een vriendin van dezelfde kerk, maar zij woonde in het andere deel van de stad. Wij spraken af in de stad en vertelden thuis dat we naar elkaars kerk gingen samen. Onze ouders hadden geen contact met elkaar anders was dit niet gelukt.
Ik heb dit volgehouden tot ik belijdenis moest doen en dat heb ik radicaal geweigerd.
Mijn vader vond dit heel erg, maar mijn moeder zei dat ik mijn eigen keus mocht volgen hierin.
Dus je moet denk ik tot je 18e nog je ouders volgen, dan ben je pas volwassen en kun je je eigen keuze hierin maken.
Wel kun je met je ouders hierover spreken, dat je ze veel te streng vindt en daarom overweegt om uit de kerk te stappen. Misschien krijg je dan wat meer vrijheid. Je weet maar nooit.

Ik adviseer je om eens om met de dominee te praten. Hij is verplicht jullie gesprek vertrouwelijk te houden. Een dominee behoort ook begrip te hebben voor een afwijkend standpunt en zal zeker de kennis moeten hebben dat "geloven" een persoonlijke belevenis is en niet kan worden opgedrongen door ouders. Blijf wel je ouders respecteren! Ook zij hebben hun overtuiging!

Gewoon meedoen tot je plechtige communie.
Dat moet het kind beslissen of hij wil of nie.

Simpel. Jij bent jij en zij zijn zij. Iedereen heeft recht op een eigen levensbeschouwelijke visie maar zo lang je thuis woont gelden natuurlijk de regels van je ouders. Als jij op je zelf gaat wonen en volwassen bent heb jij alle recht om te zijn wie je wilt zijn en om al dan niet te geloven wat jij wilt en daar moeten je ouders gewoon respect voor hebben. Mijn gouden tip; zoek via Google of Wikipedia naar 'Illuminatie ' en je krijgt heel veel uitleg over religie en het Vaticaan en de oorsprong van dit Vaticaan. En wat blijkt, het Vaticaan heeft niets te maken met Religie maar alles met politiek, financiën en macht, 'gecodeerde' boodschappen staan er in de bijbel en het Vaticaan zelf is behangen met symbolen. Deze stammen uit het Oude Rome. Wil je meer weten ga dan naar deze link: http://partydrugs.wordpress.com/2011/12/17/geheimen-van-het-vaticaan/ Ik heb het één en ander voor je op een rijtje gezet. Zelf ben ik Humanistisch, wij humanisten gaan uit van de mens ten opzichte van zichzelf en niet ten opzichte van een God. En veel sterkte, want weet wel dat als je iemands Religie weet te weerleggen met argumenten mensen dit bijna nooit willen horen, immers hun hele levenswereld zou instorten als men de geschiedkundige waarheden kent.

als je ze het niet verteld weten ze het ook niet, en dan valt er niet veel meer te doen dan het te accepteren.

probeer het toch bespreekbaar te maken, zonder een wijzend vingertje: bv ipv ik mag echt helemaal niets zou je aan kunnen geven dat je meer behoefte hebt aan vrijheid op een bepaald gebeid (zou je bv vaker met vrienden af willen spreken geef dat dan aan met de vraag of het mogelijk is dat je hiervoor de ruimte krijgt)

probeer te voorkomen dat het een strijd gaat worden want deze verlies je uiteindelijk (ouders bepalen alles als het puntje bij het paaltje komt)

misschien dat er een compromis sluiten is? jij gaat naar de kerk maar krijgt ook wat meer vrijheid om je te ontwikkelen en een sociaal leven op te bouwen, met andere mensen in contact te komen door bv een hobby of sport te gaan uitoefenen.

enkel verzetten zal geen oplossing zijn dus wellicht is het verstandig als je vooraf een bepaalde tactiek bedenkt.

weet niet wat je allemaal niet mag en wat je zelf graag zou willen maar als je dit aangeeft kunnen misschien met je meedenken.

succes in ieder geval!

Op het moment dat je bemerkt dat je het geloof van je ouders niet ziet zitten kun je het best eerst tijd nemen om je standpunt te bepalen.
Heb je je standpunt bepaald, dan zullen je ouders daar rekening mee moeten houden.
Geloven is een recht en een genade maar het moet nimmer als een verplichting opgelegd worden.
Op Bijbelse gronden wordt 12 jaar aangehouden dat kinderen hun eigen standpunt moeten gaan bepalen.
Niet toevallen houden joden dan de bar mitswa...

Opdringen van geloof wat soms in streng gelovige gezinnen gebeurt, beschouw ik als heilloos en respectloos.

Ik heb sommige streng Christelijk opgevoede kinderen die braaf tot hun 18e (met tegenzin) naar de kerk gingen ongelooflijk zien ontsporen, omdat ze niet met "de wereld" om konden gaan.

Zelf zijn we ook gelovig en hebben onze kinderen conform
opgevoed maar niet met een verplichtend karakter.
Omdat ik hen mee nam naar onze belevingswereld in het geloof, ben ik ook met hen meegeweest (op uitnodiging)
in waar zij naar toe gingen (mijn zoons behoren tot het zeldzame soort kinderen wat zich niet teveel schaamden voor hun ouders) en zo ben ik meegeweest naar de kroeg, het Casino en de disco etc.

Van jongs af aan ging ik wel met ze naar de bios en we hebben ook TV, ik wilde mijn kinderen niet als naive wereldvreemde jongvolwassenen op pad sturen.

Misschien vind je wat argumenten voor het gesprek met je ouders.

Wees liever eerlijk over jezelf, als je ouders je verstoten hebben ze zelf wat aan GOD uit te leggen, ook jij mag "je kosten berekenen" (dit is in dit verband Bijbels gezien een sleutelterm)

Ik wens je veel sterkte en weest trouw aan jezelf!!

Lastige vraag. Zoals anderen zeggen, hangt het allemaal ook erg af van je leeftijd. Ik ben zelf christen, en weet juist ook daarom dat geloof zich niet laat dwingen. Als het goed is, weten jouw ouders dit ook. Zij kunnen jouw niet dwingen tot een bepaalde keuze of levensvisie.

Ik snap dat christen-ouders graag willen dat hun kinderen er ook voor kiezen om christen te zijn. Als je werkelijk gelooft, dan gun je een ander dat ook. Alleen: iemand moet dit zelf ook willen. Je ouders kunnen jou met je neus de kant op zetten waar ze je heen willen hebben, maar ze kunnen je niet dwingen om ook te gaan lopen. Sterker nog: je ziet vaak dat als ouders hun kinderen te weinig vrijheid geven, die kinderen totaal afknappen op de kerk en op het geloof. En niet altijd onterecht, als je het mij vraagt. Christenen leggen elkaar soms dingen op die helemaal niets te maken hebben met datgene wat Jezus leert in de Bijbel.

De vraag is nu hoe jij hierin je weg moet vinden. Als je jong bent en voorlopig nog bij je ouders zult wonen, zul je je tot op zekere hoogte moeten houden aan de regels van je ouders. Ik hoop alleen dat zij jou voldoende vrijheid zullen geven om zelf te ontdekken wat je wilt. Je zegt dat je eigenlijk niets mag van je ouders, en dat vind ik jammer om te horen. In het christendom gaat het namelijk totaal niet om de regeltjes, maar puur om het aannemen en beantwoorden van Gods liefde. Nu is ook dát iets waarvan je zelf zult moeten bepalen of je dat wilt, maar misschien is het zinnig om eens met andere christenen te gaan praten, die niet zo erg de nadruk leggen op de regels. Wie weet ontdek je dan andere kanten van christen-zijn.

Ken je mensen uit de kerk, of christenen van andere kerken, die je vertrouwt en die wat minder gefixeerd zijn op de regels? Als je ouders lid zijn van een kerk die vrij gesloten is en waar mensen over het algemeen weinig omgang hebben met mensen buiten die kerk, zullen ze gemakkelijker luisteren naar bijv. andere ouders uit dezelfde kerk die vertellen dat zij voor hun kinderen andere (vrijere) regels hanteren, dan naar iemand 'van buiten'. Puur omdat de argumenten van andere christenen beter aan zullen sluiten bij de denkwereld van je ouders. Misschien ken je via school docenten, of weet je ouders van vriendinnen, of ooms of tantes waar je mee zou kunnen praten? Voor jou is het denk ik fijn om eens met iemand anders hierover te kunnen praten, en daarbij kan zo iemand jou misschien ook helpen om dit bij je ouders aan te kaarten.

Volgens mij ben jij oud genoeg om voor jezelf op te komen, en eerlijk te zeggen wat er aan de hand is, misschien zijn je ouders er niet mee eens, maar je kunt er wel over leren praten met hun en waarschijnlijk zouden ze het dan proberen te "vergeven"

Wachten tot je het huis uit bent ; dan mag je je eigen leven leiden en dat inrichten zoals jij wilt. Zolang je onder hun dak woont, bepalen zij de regels, of jij ze nu leuk vind of niet, en of ze nu een religieuze grondslag hebben of niet.
Veel steng religieuze ouders (eender van welk geloof) hebben er vaak wel wat moeite mee hun schaapjes de kudde te zien verlaten, maar je leeft - gelukkig- in een land met vrijheid van Godsdienst, wat ook betekent dat je zelf mag kiezen GEEN geloof aan te hangen zonder enige consequentie.

Met sommige ouders is daar goed over te praten, met sommige wat moeilijker, en met sommige helemaal niet. Jij kent je eigen ouders natuurlijk het best, maar je zult niet de eerste zijn die verrast wordt op dat gebied. Toen ik besloot / ontdekte dat ik niet meer gelovig was EN daar een keus in had (ik was toen een jaar of 16) zijn er eerst heel wat gesprekken op catechesatie en met de dominee gevolgd - zelfs een hele briefwisseling- voor ik er achter kwam dat er met mijn ouders ook best over te praten was. Niet van harte ofzo, het raakte ze natuurlijk wel, maar uiteindelijk zijn we nog steeds de beste vriendjes gebleven. Zolang we elkaar maar over en weer respecteren.

Wanneer je niet met je ouders in gesprek gaat, kun je slechts 'schoppen' tegen hun regels, maar hier zul je weinig mee bereiken. Je zal de (volwassen) confrontatie van het gesprek aan moeten gaan, als je meer vrijheid wilt.

Misschien kun je je eens een klein beetje inlezen in wat de Bijbel te zeggen heeft over vrijheid. (Zie linkjes bij 'Bron') Ik weet dat je juist zonder die leidraad wilt leven, maar om je eigen keuzes te kunnen maken, zul je eerst je ouders moeten overtuigen. Hoe zou je dat beter kunnen doen dan met hun eigen Bijbel?

Je kunt tegen je ouders zeggen dat je snapt dat je nog onder hun ouderlijk gezag valt (als je inderdaad nog onder de 18 jaar bent), maar dat je van heel veel regels niet het nut inziet. Heel veel religieuze regels staan niet in de Bijbel en is juist door mensen bedacht en aan anderen opgelegd. Hoe zou je dan de vrijheid van je geloof kunnen ervaren als het voor jou als een juk aanvoelt? Zonder je ouders voor het hoofd te willen stoten, kun je best zeggen dat je er (mede) door al die regels geen heil meer in ziet. Je kunt pas de 'vrijheid van Christus' ervaren, wanneer je (ook) door je ouders wordt vrijgelaten!

Als je niet weet hoe je je het ouders moet vertellen, dan schrijf je ze een brief (met beetje plagiaat van de antwoorden hier) of je laat ze je vraag en de antwoorden lezen. Ongetwijfeld zullen ze gaan nadenken over de manier waarop ze je christelijke opvoeding tot nu toe hebben aangepakt en hoe ze dat zùllen gaan doen.

* Succes! *

Het eerste linkje laat Galaten 5 zien.
Het tweede linkje laat 1 Korinthe 10:23-33 zien.

Ik zou rustig met je ouders gaan zitten en het vertellen wat dwars zit. Want mij lijkt dat je ouders je niet kunnen dwingen.

Lottevv,

Er zijn al een aantal zeer nuttige reacties geweest.

Alleen haal ik de volgende overweging niet uit je post:

Overweeg eens bij jezelf of je niet christelijk wilt zijn omdat je niet in God gelooft (los van wat anderen om je heen van het geloof in God maken) of dat je je alleen afzet tegen de beklemmende omgeving rond je thuis.

Het gesprek dat je met je ouders aan kan gaan zal zeer sterk gaan afhangen van het antwoord dat je jezelf geeft op betreffende vraag. Dat antwoord dat je jezelf geeft kan, als je eerlijk naar jezelf bent, niet fout zijn. Het moet alleen je eigen keus zijn.

Realiseer je dat je alleen met praten met je ouders meer vrijheid zult kunnen bewerkstelligen als je je argumenten kunt vinden in de leefwereld van je ouders. Bijbelse argumenten zullen het best werken. Want gewoonlijk zal iedereen elk genoemd argument afwegen tegen het eigen referentie kader en op grond daarvan antwoorden. Ook je ouders.

Het advies van sommigen om met de dominee te gaan praten is niet verkeerd. Die man zal juist moeten weten en beseffen dat je je eigen weg moet leren vinden en je ook aan de juiste argumenten uit de bijbel moeten kunnen helpen waaruit zal blijken dat je meer eigen verantwoordelijkheid en bijbehorende vrijheid nodig hebt om tot een goede en wijze volwassene uit te groeien.

kom gewoon met sterke argumenten dat de god waarin jou ouders geloven niet bestaat. misschien geloven ze er dan zelf ook niet meer in. voor mij is die christelijke god een dictator.

Het is heel simpel!

Zolang je minderjarig bent en bij je ouder woont, zul je je moeten aanpassen aan de thuissituatie, MAAR je mag wel je mening uiten!

Zodra je meerder jarig bent kun je gewoon het geloof laten vallen als je daar niets mee hebt!

De meeste vormen van geweld in de wereld komen voort uit een vorm van geloof!