Zoontje van 4 wil niet trakteren op school, hoe gaan we hier mee om?

Sommige kinderen en/of mensen houden er gewoon niet van om in de belangstelling te staan, het voelt gewoon niet goed. Al die gezichten die je aanstaren.. Verscrikkelijk.

Maar weet je wat ik vind over traktatie op school? Het hoeft niet, vind ik.
Het is een soort van traditie geworden, maar eigenlijk hoeft het niet en mensen moeten het maar begrijpen als iemand niet wilt trakteren.

Ik heb het overigens ook nooit gedaan op school, want ik vond het altijd onzin :-). Maar dat is mijn mening.

Toegevoegd na 1 minuut:
Verscrikkelijk = verschrikkelijk*

Het is toch fantastisch dat je zoontje zo goed aangeeft wat hij wel en niet wil? Hij wil thuis wel zijn verjaardag vieren en op school de mooie muts op, maar niét tracteren.
Geen punt van maken en gewoon genieten van de voorbereidingen en van het feestje straks.

Je geeft het zelf al aan; ga met zijn juffen praten en dan bedenken jullie met elkaar vast wel een oplossing. Een goede juf heeft dit veel vaker meegemaakt èn er een oplossing voor gevonden. Misschien kan hij wel een traktatie meenemen, een mooie feestmuts ophebben, en dan de traktatie in het midden van de kring zetten zodat iedereen het zelf kan pakken. Of hij mag meerdere (bijvoorbeeld drie) vriendjes als "assistent" laten helpen bij de traktatie.
Zijn juffen zullen hem niet dwingen om het op de gebruikelijke manier te doen. Het is zijn verjaardag, zijn feestje. Het kan trouwens best dat hij op het moment zelf opeens wèl durft! Want dat dubbele zit er ook wel in natuurlijk: wel graag jarig willen zijn maar een hekel hebben aan alle aandacht.
Veel plezier!

Dit gebeurt heel vaak bij kindjes die vijf worden.
Het is zijn eerste eigen verjaardag op school en hij heeft het alleen nog maar meegemaakt van andere kinderen, die vaak juist graag de aandacht naar hun toetrekken, zeker op hun verjaardag als ze hun mooiste kleren aan hebben en de leukste cadeautjes gekregen. Maar voor sommige kinderen, zoals je zoontje, is al die speciale aandacht en poespas juist doodeng en absoluut niet leuk.

Maak hem duidelijk, en onthoudt het voor jezelf ook, dat het niet MOET. Als hij niet op die stoel wil staan, dan hoeft dat niet. Als hij niet wil dat alle kindjes boven op hem duiken om te kijken wat hij gekregen heeft voor zijn verjaardag, dan mag hij dat gewoon zeggen. En als hij niet durft uit te delen, mogen zijn beste vriendjes hem best helpen, of het voor hem doen als hij echt niet wil. Het is belangrijk dat je zijn angst erkend, zonder hem het idee te geven dat zijn angst reëel is. Zeg dat je het best begrijpt dat hij het eng vind. Ga hem geen rampscenario's helpen verzinnen en benadruk dat het écht wel leuk is om je verjaardag op school te vieren, zonder hem te pushen. Je verjaardag moet leuk zijn, en als jij het niet leuk vind in de belangstelling te staan, dan hoeft dat niet.

Bespreek het met zijn juf, zodat ook zij weet dat hij liever niet al te veel aandacht wil. Zij kan hem dan in de loop van de ochtend vlak voor zijn verjaardag gevierd wordt terloops nog 1x vragen of hij niet toch op die mooi versierde stoel wil staan. Ik heb vaak genoeg gehad dat de kinderen die het hardst riepen dat ze niet wouden, toch wel erg graag wouden als puntje bij paaltje kwam. Wil hij echt niet, dan is er heus geen hek van de dam. Dan vieren ze het lekker op de manier die hij graag wil.

Vraag daarom ook van te voren wat hij dan WEL wil op zijn verjaardag. Misschien wil hij wel graag dat juf zijn lievelingsboek voorleest in de kring, of vijf minuten langer buiten spelen, bij juf op schoot ipv op zijn stoel staan, dat hij als eerste mag kiezen waar hij mee gaat spelen...Er zijn veel manieren om een kind jarig te laten voelen zonder de manier die we gewend zijn bij de meeste kinderen. Het is ZIJN verjaardag dus HIJ moet het leuk vinden.

Als hij niet na wil denken over de traktatie, prima. Dan kies jij voor hem. Sommige kinderen houden niet van keuzes, en zeker niet voor kiezen voor het onbekende. Het is zijn eerste schoolverjaardag, daar mag hij best even aan wennen.

Alvast gefeliciteerd :-)

heel begrijpelijk van je zoontje (herkenbaar ook)
hoewel ik ook niet ben voor dingen die 'horen' is het belangrijk dat je zoontje hier mee om leert gaan.

wat later als ie een spreekbeurt heeft? (ik weet wel veel maar wil er niet over vertellen)
of een boekbespreking? (wil het boek wel lezen, maar ga er niet over vertellen)

waar ik me persoonlijk meer zorgen over zou maken is de woede. hij is gefrustreerd omdat er iets boven zijn hoofd hangt wat ie niet ziet zitten en waar ie zich niet prettig bij voelt (waarom is het eigenlijk zo? hij reageert hier heftig op dus het zit erg diep bij hem waarschijnlijk)

soms moeten kinderen en grote mensen dingen die niet leuk zijn. je hoeft het ook niet leuk te vinden. maar de woede en frustratie maakt het voor je zoontje misschien moeilijker dan het is.

dat het hoort is m.i. dus niet zo het punt, maar de impact die het heeft op je zoontje (frustratie) is iets waar hij wel beter mee om kan leren gaan.
hij hoeft geen haantje de voorste te worden, maar voor hem is het echt van belang met dingen om te gaan zodat de woede en frustratie niet een hogere drempel gaat worden dan het feit dat hij nu en dan in de belangstelling staat.

misschien kan de juf een korte versie doen van een verjaardagsliedje, en de aandacht niet echt helemaal op hem te focussen?
bij familie heeft ie er geen moeite mee om in de belangstelling te staan want hij wil wel zijn verjaardag vieren.

begrip tonen naar je zoontje maar zou er zelf niet in mee gaan om de situatie te omzeilen omdat het voor hem zo moeilijk is (het is een leermoment voor hem)

Misschien dat je zoontje het wel wil als hij samen met een vriendje (of meerdere vriendjes) of de juffrouw langsgaat met zijn traktatie. Dan kijkt niet iedereen alleen naar hem. Ook zou je kunnen voorstellen dat je zoontje zijn bak/mand/zakjes met traktaties ergens op een tafel zet en dat iedereen er dan voor zichzelf een mag komen pakken.

Hoe het uitdelen overigens bij mij op de basisschool altijd ging, lijkt mij in dit geval een hele leuke oplossing (maar je zoontje en de klas moet het ook leuk vinden). De kinderen in de klas kregen namelijk de opdracht om zogenaamd te gaan 'slapen' op hun tafeltje. Dan ging de jarige rond met zijn/haar traktatie en legde deze zo stilletjes mogelijk op elk tafeltje naast het 'slapende' kind. Na een tijdje mocht de jarige dan roepen: ''Wakker worden allemaal!''. Kinderen vonden dat altijd geweldig. Het heeft ook veel indruk op me gemaakt (daardoor weet ik het nu nog steeds). Misschien is dat roepen niet helemaal iets voor je zoontje, maar dan zou hij op een fluitje/toeter kunnen blazen of iets anders van geluid kunnen maken. Dit lijkt me een goeie oplossing omdat de kinderen hun ogen dicht hebben en ze dus niet naar je zoontje kijken, waardoor hij niet echt in het middelpunt staat. En volgens mij hebben beide partijen (uitdeler en slapend kind) evenveel plezier.

Veel succes in ieder geval. En alvast een fijne verjaardag! :)

Wij hadden altijd de regel dat iedereen zijn ogen dicht moest houden terwijl het kind met snoep rond liep.
Vertel het de leerkracht en vraag of het voor 1 keer zo kan en zonder zingen.

De situatie zeker eerst met de schooljuf bespreken. Het is waarschijnlijk niet het eerste kindje dat niet wil meedoen aan de gangbare gewoontes. De juf weet er vast wel een oplossing voor. Misschien kan zij de traktatie uitdelen en wordt er maar eens niet gezongen.

Het is tenslotte het feest van jouw zoon. Als hij op voorhand stress moet hebben, om tegen zijn zin traktaties uit te delen op school, zal zijn feestgevoel snel weg zijn.

Heel waarschijnlijk staat hij niet graag in de belangstelling. Maar bij mijn oudste zoon (jaren geleden) speelde er ook nog een andere reden mee. Hij wou geen traktatie (beloning) geven aan kindjes die hem soms gepest of uitgelachen hadden....

Je kunt met de juf overleggen of hij ook helemaal aan het begin of aan het eind van de schooldag iets mag uit delen. Dan leg je uit waarom en dan vraag je aan je zoon of hij het daar mee eens is. Dan ziet niemand hem de spulletjes uit delen en hij hoeft niet in het middelpunt van de belangstelling te staan.