Waarom vinden de bijna alle pubers het zo moeilijk om hun kamer op te ruimen?

Pubers vinden het absoluut niet belangrijk dat de kamer opgeruimd is. Daarom zou het hun worst wezen en doen de meesten het met tegenzin.

Ze hebben gewoon geen zin. Uiteindelijk ruimen ze meestal wel op, maar dan pas echt als ze niets meer kunnen vinden in de troep.

We vinden andere dingen (veel) belangrijker, als ik eens een keer niet aan huiswerk en school hoef te denken wil ik met mijn vrienden praten op twitter, msn en andere vormen van (moderne) communicatie.
Dan wil ik alle vrije tijd die ik heb gebruiken voor iets nuttigs en niet mn tijd verspillen met mijn kamer opruimen.
tv en films kijken is voor ons ook iets nuttigs,

Het maakt me meestal helemaal niet uit hoe mijn kamer eruit ziet, en ik denk 'waar bemoei je je mee' als mijn ouders het zeggen.

wel, mijn dochter was ook een enorme sloddervos maar ik had zoiets van "het is jouw kamer, als jij je er goed bij voelt, is dat voor mij okee". Ik kon soms niet meer op de grond lopen omdat die vol spullen lag, dus zette ik haar was netjes onderaan de trap zodat ze hem zelf kon wegruimen e.d. Ik kwam met andere woorden nauwelijks in haar kamer. Maar vroeg wel om "beneden" (in de andere woonruimtes) de regels ivm orde te respecteren. Gelukkig ben ik ook niet zo'n pietje precies, dus dat liep meestal vrij goed.
Pubers zijn volop in ontwikkeling van het eigen "ik". De chaos die ze daarbij voelen scheppen ze - denk ik- ook op de één of andere manier in hun omgeving , door rommel. Omdat pubers hun "ik" voor een stuk vormen door zich af te zetten tegenover hun ouders, zijn zij zeker niet geneigd om hun kamer op te ruimen omdat hun ouders dit vragen.
Naarmate je ouder wordt ga je omwille van jezelf automatisch ordelijker worden, in de meeste gevallen toch.
Aan de andere kant : ik ken ook heel ordelijke pubers. Soms komt dit doordat ze superstrenge ouders hebben en zich niet "durven" af te zetten. Wat natuurlijk ook niet goed is : dergelijke mensen krijgen dan soms later een soort puberteit in de vorm van een bv. een midlifecrisis.
Soms komt dit ook omdat de puber uit zichzelf erg ordelijk is of zich afzet tegen slordige ouders...
Dus ik zou de idee van "slordige puber" zeker niet veralgemenen...

Door luiheid

Toegevoegd na 20 uur:
Zo 8 minnetjes al ^^ Onze dochter word toch echt te moe van het energie verslindende, Zich opmaken , YouTube filmpjes kijken, En ben ik nog wel populair stress. (Zaken waar je al niet erg actief voor hoef te zijn) Pas als er vrienden op visite komen word er ineens wel opgeruimd ten koste van de You-Tube tijd.

Ouders hebben veel tijd aan hun hand, wij niet.

volgens mij geef je zelf het antwoord:
omdat er een verschil van inzicht is tussen "opgeruimd" in de ogen van een moeder en van een puber

In jouw beleving is je kamer goed zo want je hebt orde (en dan besteed je de rest van je tijd liever aan iets anders)

Ouders hebben andere maatstaven

En omdat je geen foto erbij hebt gedaan zullen we ons ver houden van een uitspraak wie in dit geval gelijk heeft

Omdat ze gewoon lui ingesteld zijn. Lang (uit)slapen, en zo min mogelijk doen is wat ze willen.

dat vinden ze niet moeilijk maar willen het niet het maar hun niks uit hoe het eruit ziet de telefoon en computer vriendinen en vriendjes zijn belangrijker!

Omdat de teringzooi hun niet opvalt.
Wat zou het anders kunnen zijn??

Pubers zien hun kamer als hun privé terrein en vinden het heerlijk alles te doen wat in de huiskamer niet mag. Ik maakte me er niet zo druk om als ik de troep in mijn dochters kamers zag. Gaat vanzelf weer over. Nu is ze zelf moeder van 3 dochters dus ik geniet in stilte als ik haar hoor zeggen; ruim jullie kamer eens op. Zelf was ze geen haar beter maar ik zeg niks.

1. We hebben er geen zin in, en zijn te lui. En zelf vind ik het fijner als ik mijn spullen snel zie en niet in stapels moet gaan zoeken, en tja, ik moet bijv: een oude aantek. Van nederlands in mijn sollicitatie mapje doen, kan ik dat vinden als ik lose papiertjes weggooi of op een stapel leg? Nee, of niet makkelijk.

Pubers gaan in tegen de gevestigde orde (ouders etc.)
zoeken hun eigen identiteit.
je kamer is een reflectie van jezelf ,in de pubertijd ,hormonen ,nieuwe gevoelens etc. kortom chaos
dus is je kamer ook vaak in die staat.
maar de grootste troep makers als ze puber zijn , worden vaak de opgeruimste mensen.

Niet alleen jongeren of zo je wilt, pubers, vinden het moeilijk hun kamer op te ruimen. Ik ook..

Ooit leerde ik op school: 'Wie zijn gemak niet zoekt, is lui'

En ja..ik zoek mijn gemak. En ik vermoed dat veel jongeren zichzelf de tijd (ook) de tijd er niet voor gunnen..omdat er zoveel andere, veel leukere, dingen te doen zijn.

En als het een tijdje niet opgeruimd is..zijn ze aan de rommel gewend. En de ouders...

Waren die destijds dan wèl van die geweldige opruimers?

Ik denk van niet..ik in elk geval niet!

Groet,

Ton

Waarom zou je iets opruimen wat daarna toch alleen maar weer rommelig gaat worden.

Daarnaast is een opgeruimde kamer heel anders en vaak ook minder prettig om in te zijn. Mensen zijn niet zo goed tegen veranderingen.
Een 'rommelige' kamers is helemaal ontstaan voor en door jezelf. Dus grote kans dat je er prettig in voelt.

Ze vinden het niet moeilijk ; althans, niet moeilijker dan tanden poetsen, helpen met de afwas of een keertje het gras maaien. Ze hebben er gewoon geen ene ruk zin in en denken totaal niet na over de consequenties van het op een gegeven moment geen kleren meer kunnen vinden in die stinkende berg gemengd afval. Of ze hebben een moeder die het niet zo ver laat komen en toch iedere keer ingrijpt zodat ze er nog mee weg komen ook.

Er is wel verschil in perceptie tussen rommel en rommel ; tot ongeveer mijn zestiende was mijn kamer gewoon een ongelofelijk onoverzichtelijke zwijnestal (doorsnee puberkamer), daarNA werd het een min of meer georganiseerde chaos. Niet alleen mijn kamer trouwens, maar mijn hele huis. Mijn moeder heeft daar nog steeds problemen mee ; ik niet.

Nu ben ik meer van 'a clean house is a sign of a wasted life' en 'creatieve mensen hebben geen rommel, die hebben overal ideeën liggen'. En als je kamer er dusdanig uitziet, heb niet JIJ een probleem, maar je moeder.

Maar als je wekenlang stinkende was op je kamer laat liggen, er meer uit de kast ligt dan er in, gelardeerd door lege zakken vreterij en afwas met halfvergane restjes, je aan de kleur kunt zien wat de boven- en onderkant van je dekbed is, niet meer hoeft te checken of er een enge man onder je bed ligt omdat die er totaal niet bij zou passen en wel op de vlucht zou slaan voor de lucht in je ouwe sokken, ja DAN is het wellicht een signaal toch eens achter je oren te krabben en in elk geval het meest noodzakelijke schoonmaken en opruimen toch maar een klein beetje in te plannen. Als je kamer eenmaal weer aan kant is (meteen je kamer veranderen is daarvoor wellicht voldoende motivatie), ben je daar echt niet meer dan 5 tot 10 minuten per dag mee kwijt. En komt je moeder met plezier even stofzuigen of dweilen.

Regel dat ze af en toe vriendinnen mee nemen naar hun kamer, dan kunnen ze het ineens wel en zien ze er het nut er van in...

Ze vinden het de moeite niet waard. Tenminste dat vond ik. Ik vond het nooit de moeite waard om me kamer op te ruimen omdat ik '' altijd wist waar alles lag''.
Maar nu krijg ik een kindje en is het wel handig dat alles gewoon netjes en schoon is.

Omdat je je er toe moet zetten, terwijl je eigenlijk geen enkele motivatie hebt om het te doen. Ik ben nu ook al twee dagen 'bezig met opruimen' maar zit het steeds uit te stellen omdat je het gewoon echt met tegenzin doet.

Het voelt niet per se als tijdverspilling, luieren heb ik geen poblemen mee terwijl je dan ook niets uitvoert, maar gewoon als een vervelende verplichting waar je tegenop ziet omdat je er toch geen nadeel van ondervindt als je het niet doet. Het boeit me gewoon niet.

Ik doe het meestal pas als ik er echt zelf last van ga hebben: zodra het er muf gaat ruiken, er van die hopen stof op je spullen komen liggen, je er niets meer kunt vinden, of wanneer er mensen komen slapen; die wil je niet laten meegenieten van je bank vol kussens en gedragen kleding, een tweede vloerbedekking bestaande uit sokken/haaraccessoires/schoolboeken/schriften, een bureau dat niet onderdoet voor een cosmeticaschap in de Kruidvat en vensterbank vol puntgave insectenlijkjes en wenkbrauwhaartjes, en dat alles ook nog onder sierlijke wolkjes stof... ;O

Dus: zorg dat ze er last van gaan krijgen, dan doen ze het wel! :D

Pubers hebben van zichzelf een idee dat ze het heel druk hebben, en als ze hun huiswerk af hebben (wat zo verschrikkelijk veel tijd kost maar niet heus) verdienen ze een beloning denken ze. Dus gaat de computer of tv aan (meestal langer dan het huiswerk). Als ze dan gevraagd word wil je je kamer even opruimen zeggen ze hoogstwaarschijnlijk terug: Mag ik nu niet even tijd voor mezelf, ik heb het al zo druk.

Dus ze denken gewoon dat ze een heel zwaar en druk leven hebben.

Eigenlijk geef jij het antwoord zelf al.
JIJ kan, in hetgeen anderen 'rommel' noemen, perfect vinden wat je zoekt.
Dus waarom zou JIJ tijd en energie besteden aan iets wat jou niet hindert?
Indien JIJ het ook rommelig zou vinden op jouw kamer dan zou je uit jezelf wel gaan opruimen, toch?

Volgens mij moeten we in jouw geval het antwoord niet veel verder gaan zoeken hoor ;-)

Dat hoeft jou natuurlijk niet te weerhouden om toch een klein beetje tegemoet te komen aan de opruim-wensen of de opruim-normen van jouw ouders hé.
Voor het behoud van een aangename sfeer in huis moeten we allemaal al eens toegevingen doen, toch?

Succes ermee!

Toen ik als puper een rommelkamer had kwam mijn moeder soms binnen en zei: hoe kan je nu iets terugvinden in die nest hier? Wel, dat is volgens mij het antwoord op een puperkamer: het is hun eigen 'nestje'. Ik vond ook steeds alles terug in die rommel.
P.S: mijn moeder was zéér ordelijk én een scha,t hoor.

Persoonlijk trok ik gewoon de deur dicht en dacht: Je ruimt het zelf op.
Als ouder zijnde moet je wel zelf het voorbeeld blijven geven door zelf je rotzooi opgeruimd te houden.

Maar als je kind ervoor kiest een bende te hebben, laat ze, het gaat vanzelf over, maar in deze fase hebben ze het veeeeeeeeel te druk.

Maar een tip aan de ouders: Laat ze erin zitten totdat ze struikelen of geen schone kleding hebben, maar dan doe je ook even 3 dagen over het wassen.
Vuile kleding niet in de wasmand: Het word niet gewassen.
Kleding opgefrommeld in de wasmand: Kieper het terug op bed.
Bed een hele tijd niet verschoond: Trek alles eraf, moeten ze wel.

Succes.

puberende kinderen zijn vaak in de "storm en drang periode", dit is een periode waarin ze enkel nog maar hun eigen "willetje" doordrijven/opdringen, ze zijn op zoek naar hun eigen identiteit en hoeven van hun ouders geen opmerkingen/taken opgelegd, althans zo denken zij. wat kun je'r tegen in brengen ? niks !!! maar je kunt hen wel leiden naar de volwassen wereld.

Het verantwoordingsgevoel bij pubers is erg ver te zoeken.
Dus ook bij jou.
Ook jij voelt je niet verantwoordelijk voor de chaos op je kamer en vind het allemaal wel goed zo.
Jou moeder is volwassen en heeft wel een verantwoordelijksgevoel en ziet dan ook de noodzaak ervan in om jou hierop te wijzen zodat jij ook jou eigen verantwoordelijk in handen gaat nemen.
Maar de tijd zal het leren later zal jij als jezelf pubers hebt hetzelfde ervaren en misschien denk je dan nog een terug aan de nu door gestelde vraag.

Dat is bij mij ook zo, ik doe het nooit. In mijn geval ben ik te lui om dat te doen, en heb ik meestal andere dingen aan mijn hoofd.

Natuurlijk weten de kinderen van de ouders heel goed wat ouders vinden dat 'opgeruimd' is. Het probleem is de enorm korte spanningsboog en alle afleiding van tegenwoordig....

Pubers zijn op zoek naar een eigen identiteit. De grootste bedreiging daarbij zijn de (opvattingen van de) ouders, daar moeten ze dus vooral van verschillen om zich geen duplicaat te voelen. Ouders die een nette puberkamer eisen krijgen dus vaak een slordige te zien.

Bovendien opent de puberteit een ganse nieuwe wereld van vrienden, meisjes, vrije tijd, middelbare school, toekomstdromen, een veranderend lichaam. In vergelijking daarmee is een nette kamer peanuts, waar ze geen tijd voor (over) hebben.

Alles waar je geen motivatie voor hebt, is moeilijk. Dan wordt de vraag natuurlijk: waarom hebben ze er geen motivatie voor. Omdat je, als je jong bent, meer dan genoeg dingen hebt nog te ontdekken. Waaronder niet in de laatste plaats (het vinden van) een partner. Dus wordt er geen overbodige tijd gestoken in volstrekt (in die zin) nutteloze zaken als opruimen.

Het geeft een goede weerspiegeling van hun binnenste af ,

Het zijn vaak de moeders die de spullen/kamers van hun puber kinderen rommelig vinden overkomen ,.

Vergeten daarbij dat hun kind bezig is zn eigen systeem te ontwikkelen .

een wijze raad die ik als ouder mee wil geven is .
Hier begint het al mee je kind los te laten en zn eigen weg te laten vinden .

een puber kamer hoeft geen cleane showroom te zijn voor de andere .
Mijn huis is ook geen showroom het is een weergave van de persoonlijkheden die er wonen .
Dat maakt het thuis komen zo heerlijk en dat geldt ook voor de jonge mensen in de puber periode.De eigenveilige plekje .

pubers denken alleen aan vandaag en niet aan morgen
ordelijk zijn zegt ook veel over de persoon zelf

Omdat het bij pubers niet in hun prioriteiten lijstje staat.

Wij zien orde in die troep! We gooien een paar spullen in de hoek en dan onthouden wij bijvoorbeeld: Die spullen heb ik nodig. Het mag er dan wel slordig bij liggen, maar wij vinden het wel overzichtelijk! We ruimen het alleen op als we er zelf niets meer in terug kunnen vinden.

omdat ze meestal geen zin hebben omdat ze moe zijn

Omdat de defintie die ouders en pubers aan opruimen geven verschillend is. Zo vind ik het opgeruimd als het papier bij elkaar op één hoge stapel ligt en ik precies weet waar alles ligt, en mijn moeder het netjes als alles in de kasten is weggepropt zodat je het niet ziet, en een ander weer als het precies ligt zoals het volgens hem/haar moet liggen. Mensen zijn de grootste zeikerds op de wereld. Alles moet perfect zijn, alleen is het beeld van perfect bij iedereen anders. Voor mij is het opgeruimd als ik weet waar ik alles kan vinden, wat niet het geval is als mijn moeder alles in laatstjes op gaat bergen. Want zijn dat zijn er aardig wat.